Love In Hospital ตอนที่ 21 (yaoi)
part 21 ผมเลิกงานแล้ว บ้านไม่กลับหรอกกะว่าจะไปดูหนังวันนี้อ่านรีวิวใน pantip เห็นว่าหนังใช้ได้อยู่ครับ จะไปไหนพี่ ดูหนัง ไกลเปล่า สิบกว่าโลเอง แล้วเอ็งไม่ต้องโทรไม่ต้องไลน์มาล่ะ พี่ปิดมือถือตอนเข้าโรง ผมว่าจะอยู่แค่ลอยเช้า พี่ว่าดีมั้ย หมายถึงมันจะอยู่แค่แปดโมงครึ่งถึงสี่โมงครึ่งครับ ผมอยากไปเล่นบอลอยากกลับบ้านอยากอยู่กับพี่ด้วย อย่างวันนี้ผมก็ไม่ได้ไปดูหนังกับพี่ ไหนบอกไม่ชอบกลับบ้านไง ก็เผื่อมีธุระ ตัดสินใจให้ดีก่อน คิดข้อดีข้อเสียแต่ละแบบที่จะเลือก เรื่องตังค์สำคัญเลยนะพอใช้เหรอ ถ้าไม่อยู่บ่ายดึก ผมกล่าวเสริม สิวๆพี่ เออ สิวๆ เอ็งจะไม่มีกินเอาดิ เอาเถอะน่า ถ้าผมอยู่เแค่เวรเช้า ผมก็กลับบ้านไปแค่เสาร์อาทิตย์ ผมมีงานทำที่บ้าน งานไร สุจริตป่ะเนี่ย ที่บ้านผมเปิดร้านขายของ เป็นร้านส่ง แล้วเอ็งก็มาเป็นเวรเปลนี่นะ ไอ้บ้า รายได้ดีกว่าที่นี่อีก เป็นพี่อยู่ช่วยที่บ้านดีกว่า ไม่งั้นจะเจอพี่เหรอ เอาสาระ ไอ้โย ถ้าผมกลับบ้าน พี่จะอยู่กับใคร อย่าเวิ่นเว้อ เสียงโทรศัพท์ดังที่เคาน์เตอร์ เดี๋ยวมาคุยต่อ ผมก็คงไม่ได้ไปดูหนังแล้วล่ะ ท่าจะยาว ผ่านไปเกือบ 10 นาที มันถึงจะเข็นรถเปลกลับมาเก็บ เมื่อกี้พี่ไปร้านข้าวมา เอ้า ข้าวกล่องกับน้ำ ขอบคุณคร้าบ แฟนผมน่ารักจัง เอาจริงนะ พี่ว่าเอ็งอยู่บ้านไม่ดีกว่าเหรอกิจการบ้านตัวเองด้วย ตังค์ก็ดีกว่า อยู่นี่ก็ลูกน้องเขา ทำไม พี่จะไล่ผมไปไหน พี่มีแฟนใหม่รึไง ผมไม่อนุญาต ฟุ้งซ่านว่ะ อยู่นี่ มันแบบ.. เอ็งไม่ค่อยเจริญก้าวหน้าไง ช่างมันดิ พี่อยู่นี่ ผมก็ต้องอยู่นี่ ผมมองหน้ามันเงียบๆ แอบถอนหายใจ ผมรู้ผมทำอะไรอยู่ เรื่องกลับบ้านผมกลับอยู่แล้ว พี่ไม่รู้ไงว่าผมมีพี่น้อง ที่บ้านเขาให้พี่ชายผมเป็นคนดูแลเรื่องร้าน ผมกลับบ้านก็ไปช่วยทำทุกอย่างตั้งแต่หน้าที่เด็กส่งของยันหน้าที่ผู้จัดการ ตังค์ที่ได้คราวก่อน ก็ทำงานร้านน่ะแหละ แต่เหนื่อยมาก ตั้งแต่ตีสี่ถึงสองทุ่มไม่ได้หยุด จริงๆ ผมจะขอตังค์แม่ก็ได้ แต่ผมทำงานแลกเงินดีกว่า สมัยก่อนผมเกเรทำให้ที่บ้านเสียใจ เรียนก็ไม่จบ ไม่รู้คิดไงผมเลยออกไปหางานทำเอง ประชดชีวิตมั้ง ไม่รู้เหมือนกันว่ะพี่ แล้วมาทำงานที่นี่ได้ไง ตอนแรกหางานทำไปเรื่อย ๆ ทำแล้วก็ออก งานไม่ตรงใจเราก็ไม่อยากอยู่ แล้วมีญาติห่างๆ เขาแนะนำให้มาสมัครงานที่นี่ ลองดูก็พออยู่ได้ แล้วที่บ้านก็อยากให้กลับไปช่วยงานอีก ประมาณที่บ้านให้อภัย ฮ่าๆ เออขำ แล้วนี่เอ็งใช้วุฒิอะไรมาสมัครทำงาน ผมเรียนใกล้จบปี 2 วิทย์คอมแล้วก็ไม่ได้เข้าเรียน ดรอปไปมั่ง มีเรื่องแจนอีก เอ็งนี่นะ อีกไม่เท่าไรก็จบแล้ว พี่ว่าเอ็งน่าจะเรียนต่อให้จบได้นะ ของมสธ. มันมีหลักสูตรวิทย์คอม เหรอพี่ มันต้องเข้าชั้นเรียนป่ะ ผมไม่มีเวลาไปนะ คิดว่าไม่ต้องนะ สอบปีละ 2- 3 ครั้งมั้งไม่แน่ใจ ที่เอ็งเรียนต้องมีสอบปฏิบัติ เดี๋ยวไปดูในเวบให้ จะว่าไป ก็ขี้เกียจเรียน โย เอ็งจะเอาวุฒิแค่ ม.6 รึไง เผื่อต้องอยู่เวร อย่ามาอ้าง ถ้าเอ็งจะไปเรียนไปสอบเขียนบันทึกข้อความ หัวหน้าเขาก็อนุมัติ ไอ้ขี้เกียจตัวเป็นขน โอเค ถ้าไม่ใช่พี่บอก ผมไม่ไปเรียนนะนี่ ซาบซึ้งจริงๆ คุยกันตั้งนานเห็นมันเพิ่งได้เปิดข้าวกล่องกิน พี่ขึ้นห้องแล้วนะ พี่ ไร คิดถึง เดี๋ยวจะรีบไปหา ห่างกันแค่นี้เอาพอสมควร อย่าให้มันมาก นุ่มนวลไม่ชอบ สงสัยจะชอบแบบตบจูบๆ เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นในกระเป๋าสะพายระหว่างทางเดินกลับหอ ผมหยิบมือถือขึ้นมาดูชื่อคนโทรเข้าชื่อที่บันทึกเอาไว้ แสดงผลบนจอ วัฒน์ นานแล้วที่ไม่ได้เห็นชื่อนี้บนจอมือถือ ครับ จำผมได้มั้ยครับ แจ๊ค ได้ครับ สบายดีมั้ย ก็ดีครับ วันนั้นไลน์ทักไป ไม่เห็นแจ๊คตอบกลับ
แจ๊คยังทำงานอยู่ที่เดิมนะครับ ครับ คิดถึงเมื่อก่อน ที่ผมพาแจ๊คไปกินข้าวหน้าเทศบาล ติดกับริมน้ำ ร้านนั้นยังอยู่มั้ย อยู่ครับ ผมยังอยากไปกินข้าวกับแจ๊คอีกนะ วัฒน์โทรมาหาผม มีอะไรหรือเปล่า ก็ไม่มีอะไรเป็นพิเศษ อยู่ๆผมก็คิดถึงวันเก่าๆขึ้นมา เลยอยากคุยกับคนพิเศษในวันเก่าๆของผม ครับ งั้นผมคงต้องรบกวนวัฒน์อยู่กับคนปัจจุบันของวัฒน์ คนในวันเก่าๆของวัฒน์ คงช่วยวัฒน์อะไรไม่ได้ แล้วตอนนี้ผมมีธุระต้องไปทำต่อด้วย โชคดีครับ สวัสดีครับ ผมปิดมือถือเก็บใส่กระเป๋า อาการตื้อๆ แน่นๆ ที่เป็นทุกครั้งเมื่อได้เจอข้อความหรือเสียงจากอดีตคนรักของผม มันแทบจะหายไปหมดในครั้งนี้ ผมพอจะรู้แล้วว่าสาเหตุเกิดจากอะไร คนที่ผมต้องแคร์ที่สุดคือใคร รู้ๆกันดี
| Create Date : 15 มกราคม 2558 |
| Last Update : 15 มกราคม 2558 20:09:49 น. |
|
0 comments
|
| Counter : 283 Pageviews. |
 |
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [