BlogGang.com : : ญามี่ : ถนนสายนี้...มีตะพาบครั้งที่ 116ตอน "ชิน"

ถนนสายนี้...มีตะพาบครั้งที่ 116ตอน "ชิน"

สมัยฉันหัดเขียนกลบท ฉันต้องแอบหลบไปที่อื่น ใช้ชื่อเครื่องดื่มชนิดหนึ่งเป็นนามปากกา เพราะกลัวโดนคนหัวเราะเยาะที่ขนาดภาษาไทยยังเขียนไม่ค่อยจะถูก แล้วยังริมาเขียนกลบทอีก สมัยนั้นฉันต้องแอบคิดแอบเขียนอยู่นาน จนฝันร้ายแบบจางซื่อในร้ายรักพยัคฆ์กังฟูอยู่บ่อยๆ สะดุ้งตื่นทีไร ตัวหนังสือไทยก็มาลอยอยู่เบื้องหน้า ถามตัวเองบ่อยมาก หยุดหรือยัง? พอหรือยัง? ขยาดหรือยัง?

“เป็นดินดีแต่ไกลถิ่น ยากแก่การเพาะปลูก”

อาจารย์คนหนึ่งเคยให้คำวิจารณ์เมื่อยามเห็นการเขียนของฉัน สมัยนั้นฉันก็ยังไม่เข้าใจสักเท่าไร ว่าหมายถึงอะไร รู้แค่ตัวเองเขียนออกมา “ผิดมนุษย์จริงๆ” เพราะคนบนโลกนี้อ่านไม่เข้าใจ เลยเบนเข็มไปเขียนเรื่องสั้นๆจากข่าวเพื่อฝึกภาษาไทยแทน แอบไปเปิดบล็อกในเว็บที่คนไม่ค่อยเข้า เขียนจนเจ้าของเว็บเกิดติดใจอยากรวบรวมเรื่องสั้นๆของฉันมาเย็บเล่มขายหนังสือทำจากมือ ฉันก็กลัวคนรู้ คงอายน่าดู เกิดคิดแยกตัวจากบล็อกนั้นแล้ว เผอิญเกิดการผิดพลาดบางอย่างตอนเจ้าของเดินทางไปต่างประเทศ พอกลับมา ปรากฏว่าเกิดการสลับซับซ้อนอะไรสักอย่าง ข้อความต่างๆเลยหายจนเว็บล่ม ครั้งนั้นฉันสมัครลงชื่อที่บล็อกแก็งค์แล้ว แต่ตัวก็ยังไม่จากเว็บนั้น เพราะความเคย...ชิน ฉันรู้สึกเหงาๆยามไม่ได้เยือนบล็อก แม้รายการที่เขียนจะหาย...ไปหมดก็ตาม

ฉันยังคงลังเลกับการกลับมาเขียนกลอน จนวันหนึ่ง ฉันไปเจอคนดีอารมณ์บ้าคนหนึ่งเขาบอกว่า

“เขียนบ้าอะไรว่ะอ่านไม่เข้าใจเลย”

อ้าว ฉันกลับชอบคำของเขาสิ เก็บมาคิดวันคิดคืนคิดจนมาฝัน จากฝันฉันเริ่มเขียนกลอนใหม่ เขียนแบบหามรุ่งหามค่ำ เขียนแบบไม่เข้าใจเลย เขียนไปตามอารมณ์ของใจ อารมณ์แบบนักวาดภาพ เขียนแบบรู้แน่คนอื่นไม่เข้าใจ ฉันเขียน เขียน และเขียน จนจำได้ ๔๔ตัว อักษรไทย อักษรไหนเป็นเสียงสูง กลาง ต่ำ โดยไม่รู้ทำไมจำได้

ทำไมผันเสียงสูงกลางต่ำได้ก็ไม่รู้ นอกจากโทษความเคย...ชิน

จากนั้นฉันก็เริ่มใหม่เขียนกลบทกับเสียงเพลง เขียนทุกครั้งยามได้ยินเสียงน้ำตก เขียนทุกครั้งยามอารมณ์ซึ้งกับบางสิ่ง เขียนยามอารมณ์โกรธ เขียนยามเหงา เขียนยามกลัวผี เขียนยามไปดูภาพวิวต่างๆ ไม่รู้ทำไมฉันเขียนไปได้อย่างไรมากมาย ไม่เคยนับงานของตัวเอง ไม่เคยกลัวคนมาแอบลอก ไม่เคยสนใจยามคนมาแอบอ้าง รู้แน่ๆคือตัวเองเริ่มเคย...ชิน วันไหนคิดอะไรไม่ออก เดินออกมาตากฝน แล้วนึกเขียนอารมณ์สักบท ก็จำได้เองว่าตัวเองจะทำอะไร คนจะเข้าใจไม่เข้าใจฉันไม่สนใจ ฉันเริ่มรู้แล้วงานเขียนคือ “ภาพจากสมองของเรา”ต่างแค่เราเขียนมันแทนการวาดเท่านั้น ไม่ต้องการการอธิบาย การที่คนบอกว่าอ่านกลอนเหล่านั้นไม่เข้าใจ...เพราะเขากำลังคิดขโมยความคิดเรา แต่ขโมยไปไม่ได้ต่างหาก! เราไม่ได้คิดบอกเล่าไม่ใช่หรือ...ทำไมต้องกลัวเขาอ่านไม่เข้าใจด้วย?

เมื่อคิดแบบนี้ฉันก็เขียนอย่างสบายใจ เขียนแบบเสรี เขียนแบบอหังการ ไม่เคยต้องทนไม่ได้อีกต่อไป ไม่ต้องแอบเขียน ไม่ต้องกังวลกับการเขียน อยากเขียนเท่าไรก็เขียน อยากได้แบบไหนก็เขียน จนฉันเคย...ชิน วันไหนงานยุ่ง วันไหนนึกอะไรไม่ออก ฉันก็เขียนกลบทออกมา กลายเป็นสั่งได้ตามต้องการ...ลื่นไหลได้เท่าที่ใจอยาก

หากถามว่า ฉันเก่งแล้วสิ.....ยังนะ ฉันยังเป็นนักหัดเขียนอยู่ ยังมีอีกมากเลย ที่ยังไม่ได้ลองเขียนและอยากเขียน ขอไว้เวลาว่างๆก่อน งานไม่เยอะมาก คงหัดอะไรที่สนุกๆออกมาได้อีกแน่...

ถามว่าทำไมต้องเป็นกลบท เพราะกลบทฝึกเราเขียนกลอนได้ทุกชนิดง่ายขึ้นสิ ไม่ว่าจะเป็นกลอน๔ กลอน๖ กลอน๗ กลอน๘ กลอน๙ หรือแม้แต่กาพย์ต่างๆ โคลงต่างๆ เมื่อฝึกกลบทคล่องสิ่งเหล่านั้นก็ง่ายดังพลิกฝ่ามือ

ดีใจนะที่สมัยใหม่มีอินเตอร์เน็ตและกลูเกิล อิอิ เมื่ออยากได้อะไร ถ้ามีความพยามยามสุดๆก็จะได้มาเอง ไม่เหมือนสมัยเป็นเด็กดื้อสู้กับอารมณ์ของแม่ การอยากเรียนหมอ เรียนทนายแม้สอบได้ แต่แม่บอกต้องย้าย เราก็ทำอะไรไม่ได้ เมื่อแม่บอกว่า ...แกจะมีอิสระต้องหลังอายุ20 ปีก่อน มันเป็นอะไรที่ฉันเกลียดสุดๆเลย แต่วันนี้ฉันรู้แล้วแค่เรามีความพยามยามอะไรก็เด็ดมาได้555 แม้แต่ดาวบนฟ้านะ ได้แต่หวังว่าวันหนึ่งคงมีทาง *-* อิอิ

แล้วก็เป็นอย่างพี่ทรู(multiple)บอกไว้ การเล่นบล็อกต่างๆ ดีตรงช่วยให้คนขี้เกียจพูดอย่างฉัน รู้ว่าเมื่อไรควรพูดหรือหยุด จริงอีกเรื่องตั้งแต่เด็กฉันถูกแม่ตีบ่อยที่สุดกับการไม่พูดของตัวเอง สมัยเมื่อหัดเล่นเว็บฝึกภาษาไทยเพื่อนเพศที่สามของฉันต้องลงแรงมาด่าทอแทนฉัน เมื่อคนมาหาเรื่องด้วยเรื่องที่ฉันอ่านยังไม่เข้าใจ อิอิ มาคิดตอนนี้รู้สึกสนุกมาก แต่ตอนนั้นฝันร้ายหลายวัน ด้วยไม่รู้เขาสามารถออกจากคอมมาบีบคอฉันไหมสิ555

เขียนและอัพโดย......ญามี่///...

Create Date : 22 ตุลาคม 2557

Last Update : 21 พฤศจิกายน 2557 8:37:27 น.

20 comments

Counter : 3800 Pageviews.

สวัสดีกับวันที่จะเข้าฤดูหนาวแต่ยังร้อนมากค่ะ อิอิ

โดย: ญามี่

วันที่: 22 ตุลาคม 2557 เวลา:9:31:44 น.

โหวต Literature Blog

พี่ก๋าอาจจะอ่านงานน้องมี่ไม่ต่อเนื่องมาตั้งแต่ต้น

แต่พี่ก๋าทึ่งในความสามารถของน้องมี่เสมอ
ในเรื่องการแต่งกลอนครับ

การเลือกใช้คำ การเลือกฉันทลักษณ์ที่บังคับในการเขียน
น้องมี่ทำได้ดีมากๆเลยนะครับ

ให้พี่ก๋าเขียน ก็คงเขียนไม่ได้
หรือฝึกยังไงก็คงเขียนได้ไม่ดีเท่าน้องมี่
พี่ก๋ารู้สึกอย่างนี้จริงๆ

เพราะเรื่องของกาพย์ โคลง กลอน
การฝึกฝนช่วยได้ส่วนหนึ่ง
แต่ส่วนหนึ่งต้องมาจากพรสวรรค์

พี่ก๋าถึงเชื่อว่าน้องมี่ (และเพื่อนบล็อกอีกหลายๆคนที่เขียนกลอนเก่งๆ)นั้น

มีพรสวรรค์มากๆครับ

โดย: กะว่าก๋า

วันที่: 22 ตุลาคม 2557 เวลา:10:33:27 น.

สวัสดีค่ะคุณมี่..

เปิดมาเจอเพลงเพราะๆของคุณมี่..สะกดใจเลยค่ะ

นั่งฟังจนเพลงจบเลยค่ะ

ชอบมากๆ

โดย: อ้อมแอ้ม (คนผ่านทางมาเจอ

) วันที่: 22 ตุลาคม 2557 เวลา:11:42:09 น.

สวัสดีค่ะคุณมี่
มาอ่านเส้นทางการเขียนกลอนของคุณมี่ค่ะ
ความเคยชินทำให้เราไม่ค่อยทำอะไรที่แปลกไปจากเดิม
อ่านแล้วชอบตรงที่คุณมี่ยอมรับฟังความคิดเห็นของผู้อื่น
และนำมาปรับเปลี่ยนให้เข้ากับตัวเราค่ะ

โดย: Close To Heaven

วันที่: 22 ตุลาคม 2557 เวลา:12:11:16 น.

ไปทานมื้อเที่ยงเดี๋ยวมาใหม่นะคะน้องมี่
เพลงเพราะจังเล้ยยย ชอบค่ะ
บันทึกการโหวต Blog ในวันนี้

ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต
Close To Heaven Parenting Blog ดู Blog
ญามี่ Literature Blog ดู Blog
ระบบจะบันทึกคะแนนโหวต เฉพาะการโหวต 5 ครั้งล่าสุดในแต่ละวันเท่านั้น

โดย: jamaica

วันที่: 22 ตุลาคม 2557 เวลา:12:20:15 น.

ตามมาเยี่ยมชม อ่าน งานตะภาพค่ะ

โดย: มี้เก๋ + ป๊าโอ๋ = ซีทะเล (kae+aoe

) วันที่: 22 ตุลาคม 2557 เวลา:15:33:37 น.

บันทึกการโหวต Blog ในวันนี้

ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต
ญามี่ Literature Blog

กับนักเขียนของเราค่ะ

โดย: มี้เก๋ + ป๊าโอ๋ = ซีทะเล (kae+aoe

) วันที่: 22 ตุลาคม 2557 เวลา:15:35:53 น.

เก่งมาเลยค่ะ ...พยายามจะเขียนกลบทเหมือนกันค่ะ

แต่ไม่สามารถเลย คิดคำไม่ออกเลย

แย่เนอะ...

หันไปมองโคลงกระทู้ก็ไปไม่เป็นอีก

ไปไปมามา ก็เขียนได้แค่กลอนแปด ธรรมด๊าธรรมดา จริงๆ

โดย: Mir & deS

วันที่: 22 ตุลาคม 2557 เวลา:17:57:58 น.

ป้าอ่านทุกตัวอักษรเลยนะคุณมี่ เข้าใจจริงๆว่ากว่าจะมาเป็นคนเขียนกลอนได้ขนาดนี้คุณมี่ต้องเพียรพยายามมากขนาดไหน

กับบรรยากาศที่ไม่เอื้อกับการเรียนรู้คุณมี่ต้องเจอกับอุปสรรคมากมาย แต่สุดท้ายความสำเร็จก็เป็นของคุณมี่

สำหรับป้า อ่านกลบทของคุณมี่ด้วยความตั้งใจ และชื่นชมทุกๆบท

ป้าเขียนอย่างคุณมี่ไม่ได้ แต่ป้าเริ่มชินกับการอ่านออกเสียงและรับความไพเราะจากท่วงทำนองคำที่เกาะเกี่ยวประสานกันได้ค่ะ

ญามี่ Literature Blog ดู Blog

โดย: ร่มไม้เย็น

วันที่: 22 ตุลาคม 2557 เวลา:19:49:41 น.

สวัสดีจ้าน้องมี่

ตั้งแต่พี่ทรู รู้จักน้องมี่มานี่

ก้เห็นน้องมี่แต่งกลอน น้ำไหลไฟดับอยู่แล้ว

ไม่น่าเชื่อเลยว่า จากคนที่เรียนภาษาไทยด้วยตนเอง จะพัฒนาทักษะอ่านเขียน ได้เร็วขนาดนี้

พี่ทรูคนไทยแท้ๆ เรียน
ก ไก่อยู่ในเล้า ข ไข่ อยู่ในตู้เย็น ค ควาย ทำเนื้อเค็ม
มาตั้งแต่ ตอนเป็นเด็กน้ำลายยืด

ยังแต่งกลอนอะไรไม่เป็นสักอย่าง รู้จักแต่ลูกบิด โช้คอัพ บานพับ ประตู แค่นั้นเอง 555

สมัยตอนที่น้องมี่บอกว่าใช้นามแฝงเป็นชื่อเครื่องดื่มนี่
พี่ทรูเดาว่าต้องเป็น กระทิงแดง
แหงๆเลย ชิมิ 555

แถมแต่ก่อน ยังต้องไปแอบๆซ่อนๆทำบลอกอีก ชีวิตรันทด
สร้างหนังได้เลยนะนี่ อิอิ

แต่ทุกวันนี้บลอกญามี่ ไม่มีใครไม่รู้จัก พี่ทรูว่าน่าภูมิใจมากๆเลยเนอะ

การแต่งกลอน หรือเรื่องอะไรก้แล้วแต่ ที่เป้นวิชาความรู้นี่
จะเก่งได้ นอกจากพรสวรรค์แล้ว

ก้ต้องอาศัยการฝึกฝนเป็นกำลังเสริม เปรียบไปแล้ว

ก็เหมือน ดาบ ที่ต้องหมั่นลับให้คมฉันใด

มอเตอร์ไซค์ ก้ต้องหมั่นสตาร์ท ฉันนั้น 555

เรื่องเสริมสร้างกำลังใจแบบนี้
ปล่อยไว้ไม่ได้นะจ๊ะ
ต้องโหวตซะให้เข็ด555

บันทึกการโหวต Blog ในวันนี้

ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต
ญามี่ Literature Blog ดู Blog

โดย: multiple

วันที่: 23 ตุลาคม 2557 เวลา:4:45:19 น.

สวัสดียามเช้าครับน้องมี่

โดย: กะว่าก๋า

วันที่: 23 ตุลาคม 2557 เวลา:6:20:14 น.

สวัสดีตอนเช้าค่ะน้องมี่
บันทึกการโหวต Blog ในวันนี้

ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต
ญามี่ Literature Blog ดู Blog
ระบบจะบันทึกคะแนนโหวต เฉพาะการโหวต 5 ครั้งล่าสุดในแต่ละวันเท่านั้น

โดย: เฉลิมลาภ ทราบแล้วเปลี่ยน

วันที่: 23 ตุลาคม 2557 เวลา:7:58:18 น.

สวัสดีค่าคุณมี่
ได้อ่านเรื่องราวของคุณมี่บ้างดีใจจัง
ทุกทีจะเป็นแนวเรื่องสั้นเนาะ
ภาษาไทยเป็นอะไรที่สนุกพลิกแพลงเลนคำก็สวย

คุณมี่เขียนเก่งมากทึ่งเลยค่ะ
ขอบคุณสำหรับเรื่องเล่าและกลบทเพ

ราะๆค่ะ

โดย: lovereason

วันที่: 23 ตุลาคม 2557 เวลา:14:51:12 น.

งานตะพาบอีกหัวข้อแล้วเหรอเนี่ย ตามมาอ่านจ้านุ่น

โดย: sawkitty

วันที่: 23 ตุลาคม 2557 เวลา:15:15:24 น.

ปล.โทษทีจ้า อ่านของคุณนุ่นด้านบน ดันพิมพ์ชื่อผิดซะงั้น ขอโทษจ้าญามี่

โดย: sawkitty

วันที่: 23 ตุลาคม 2557 เวลา:15:16:26 น.

เป็นการชินที่ดีเลยค่ะ..
เขียนกลอนนี่ต้องใช้อารย์ นะ..ถึงจะชิน..

โดย: tifun

วันที่: 24 ตุลาคม 2557 เวลา:17:08:18 น.

แวะมาเยี่ยมและส่งกำลังใจไปให้คุณญามี่ ครับ

บันทึกการโหวต Blog ในวันนี้

ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต
ญามี่ Literature Blog ดู Blog

โดย: **mp5**

วันที่: 25 ตุลาคม 2557 เวลา:10:03:36 น.

บันทึกการโหวตเรียบร้อยแล้วค่ะ

บันทึกการโหวต Blog ในวันนี้

ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต
ญามี่ Literature Blog ดู Blog

ระบบจะบันทึกคะแนนโหวต เฉพาะการโหวต 5 ครั้งล่าสุดในแต่ละวันเท่านั้น

โดย: puzzle man (เตยจ๋า

) วันที่: 26 ตุลาคม 2557 เวลา:4:58:16 น.

เพิ่งรู้วันนี้เองที่ คุณมี่เขียนดี
มาจาก เขียนเพราะอยากเขียน
นี่เอง..
วันหลังจะเอาอย่างมั่งครับ
ส่วนกลอน ผมยอมแพ้ไม่สู้ครับ
ไม่ถนัดจริง ๆ

นั่งอ่านข้างบน พร้อมกับฟังเสียง
เพลง..จีน..เพลิน... น้ำเสียงหรือ
การออกเสียงเหมือน อรวี มาก
เลยครับไม่รู้ว่าใครร้อง

โดย: ไวน์กับสายน้ำ

วันที่: 28 ตุลาคม 2557 เวลา:5:41:35 น.

สวัสดีเช้ามืดวันเสาร์ที่ยังต้องทำงานค่ะ

โดย: ญามี่

วันที่: 1 พฤศจิกายน 2557 เวลา:4:56:23 น.