รอคอยทุกรติกาลตราบสิ้นดินฟ้า....นานมาแล้วมีคู่รักคู่หนึ่งฝ่ายหญิงชื่อ มะลิ ฝ่ายชายชื่อบุญเกิด ทั้งคู่รักกันมาก รักกันมาแต่เด็ก แทบเรียกว่าไม่เคยลืมกันและกันเลย เมื่อเป็นหนุ่มสาวคนทั้งคู่ยังรักกัน ทุกเช้ามะลิจะนำอาหารมาให้บุญเกิดที่นาที่เช่าเขาทำ เมื่อแม่ของบุญเกิดป่วย มะลิจักเฝ้าดูแลราวกับแม่ของตน ชาวบ้านต่างบอกเป็นเสียงเดียวกันว่าฟ้าส่งมาเกิดให้เป็นคู่กันสิ!ไม่มีสิ่งใดมาพรากคนทั้งคู่ให้เลิกกันเลยล่ะ!กาลเวลาผ่านไปเรื่อยๆคนทั้งคู่คิดจะสร้างครอบครัวขึ้นมา จึงปรึกษากันเราจะมัวทำนาไปตลอดชีวิตไม่ได้แล้วล่ะแล้วพี่จะทำอย่างไรดีจ๊ะพี่จะไปทำงานกับลุงพุท ไปจับปลาสักปี คงหาเงินมาแต่งกับเจ้าได้นะและแล้วบุญเกิดก็ออกเรือไปจับปลากับลุงพุท เพียงปีกว่าๆ ก็หาเงินได้ก้อนหนึ่งมาสู่ขอมะลิ ทั้งคู่ครองคู่กันอย่างมีความสุขได้เพียงปีเดียว ลุงพุทก็ตาย ลูกชายลุงพุทมาทำงานแทน ความใจแคบของเขาทำให้บุญเกิด เริ่มอึดอัด จนปรึกษากับแม่และเมียข้าจะกู้เงินผู้ใหญ่ผันมาซื้อเรือเองจ๊ะแม่เมื่อบุญเกิดมีเรือเอง เขาออกจับปลาทั้งเช้าค่ำอย่างไม่ยอมพัก เมื่อนานเข้าความเหน็ดเหนื่อยก็ปรากฏ เขามักป่วยบ่อยๆ มะลิเองก็กำลังท้องเลยช่วยอะไรไม่ได้มาก ทุกคืนนางเพียงยืนรอสามีกลับมาได้เท่านั้นเอง แล้วชะตาชีวิตก็มากลั่นแกล้ง ....ดึกแล้วทำไมพี่เกิดยังไม่กลับมานะ พายุกำลังจะมาด้วยสิ...คืนนั้นฝนฟ้าคลุ้มคลั่งรุนแรง มะลิรอสามีที่ริมเหวคอยมองเรือในน้ำทะเลที่เข้ามาจอดเทียบท่า ลำแล้วลำเล่าก็ไม่มีบุญเกิด รอจนดึกดื่น เพลียหลับไปข้างต้นไม้ใหญ่...รุ่งเช้าแล้วแย่แล้ว เรือไอ้บุญเกิดล่ม ตัวมันหายไป!เสียงชาวบ้านร้องบอกต่อๆกันมา มะลิตกใจจนร่ำไห้ไม่หยุด ใครจะปลอบเช่นไร นางก็ไม่หยุดร้อง เลยต้องปล่อยให้นางร้องต่อไป มะลิร้องไห้จนตาบอด แต่ก็ยังมารอบุญเกิดจนสว่างทุกวัน แล้วนางก็คลอดลูกออกมา ทุกวันนางจะอุ้มลูกมารอบุญเกิดเสมอ แม้ฝนตกฟ้าร้องนางก็ไม่ยอมหยุด สุดท้ายชาวบ้านที่เคยพบหน้าก็เล่าต่อๆกันว่า นางแข็งเป็นหินเฝ้าถ้ำแล้ว! ที่ปากถ้ำดันมีหินก้อนหนึ่งคล้ายคนอุ้มลูกเสียด้วย แม้นผ่านไปปีแล้วปีเล่าหินก้อนนั้นก็ยังสถิตแน่นิ่งอยู่ตรงนั้น แปลกที่วันไหนฝนฟ้าตก ชาวบ้านจะได้ยินเสียงคล้ายใครเรียกหาบุญเกิดดังไปรอบๆเสมอด้วยสิ....เขียนและอัพโดย......ญามี่///...
นิทานบ้านนี้น่ารักจัง
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 260 คน [
