ซึม..เศร้า..แค้นชะตา!(กลบทนายโรงลืมกรับ) ลึกลึกสุด..ทรุดซึมกำลังคุ เคืองระอุ..หงอยเหงาไร้รู้จบ หวังสุดหวังไม่เคยจักพานพบ เร่าและรบเคล้าครบหวังไม่ลด ยิ่งพอกหวังยิ่งพลั้ง..โทสะผลัก พลอยพาหลักจมเจ่ายากจับจด วอนใจวอนหวังคว้าเงียบ..หงายงด สุดเศร้าสลดเคืองชะตาไม่อาจปิด เคลือบแคลงโชคฤๅ?ชะตายากแยกแยะ ต้องเป็น “แพะ”คอยเศษเพียงเสี้ยวสิทธิ์ อยากแสนอยากอดโซ..มืดมัวมิด เฝ้ามอง..ทิศทางเหนือไหม้ไปเยอะ! ไหว้เวียนว่ายมองชะตาคอยเคืองเคราะห์ ไหลจ่อมเจาะไหลไปกลายจวนเขลอะ เหงาเงียบเหงาก่อหวังสร้างรอยเงอะ ใจซ่อนสะเออะยังหวังไม่รู้..เลาะ ลึกลึกซ่อนโชค..รอ,ป่วยปวดแปลบ ใจยังแอบหวัง..ชะตาพลิก!พาเหาะ คอยแลคอยหวังใหม่พาหัวเราะ เขื่อนขอบเคราะห์จวนจบ..คอยจักนึก! เขียนและอัพโดย......ญามี่///...   Create Date : 15 มิถุนายน 2560 5 comments Last Update : 15 มิถุนายน 2560 7:06:06 น. Counter : 2500 Pageviews. Share Tweet

ผู้โหวตบล็อกนี้...

คุณlovereason, คุณร่มไม้เย็น, คุณhaiku

ผังกลบท ที่เรียกว่า กลบทนายโรงลืมกรับ คือ ทุกบรรทัด จะต้องลงส่งสัมผัสนอก ด้วย คำ ลหุ(คำตาย เสียงสั้น) เท่านั้น เรื่องเล่ามีอยู่ว่า ครั้งเมื่อวางโกลนเรือ เอนกชาติภุชงค์ แล้วเสร็จ จำต้องมีการลองน้ำ พระราชวังบวรฯ โปรดที่จะเสด็จล่องเรือจากท่าวาสุกรีไปขึ้นที่วังหน้า ด้วยความฉุกละหุก นายโรงผู้จัดเตรียมอุปกรณ์ ลืมนำ กรับ ลงเรือให้อาลักษณ์ขับเห่ พอเรือออกจากท่า อาลักษณ์ก็เริ่มเห่ แต่หา กรับ ไม่เจอ ด้วยปรีชา จึงต้องว่ากลอนท้ายหัก จะได้ไม่ต้องลง กรับ กรมพระราชวังบวร เห็นเป็นการแปลก เลยถามอาลักษณ์ว่า เฮ้ย นี่มึง ด้นกลอนกลอะไร อาลักษณ์ จึงตอบไป ว่า นี่เป็นกลบท นายโรงลืมกรับ พระเจ้าข้า   โดย: ญามี่ 15 มิถุนายน 2560 7:08:33 น.

ไพเราะมากทั้งกลบทและเสียงบรรเลงค่ะ   โดย: ร่มไม้เย็น 20 มิถุนายน 2560 18:40:01 น.

โดย: PhueJa 22 มิถุนายน 2560 13:26:18 น.

สวัสดีตอนเช้าค่ะ เข้ามาฟังเพลงเพราะ ๆ พร้อมอ่านกลอนสวย ๆ ห่างหายจากการเขียนบล็อกมานาน เพิ่งกลับมาเขียนใหม่ เลยแวะมาทักทาย ค่ะ   โดย: ann_shinchang 23 มิถุนายน 2560 8:51:21 น.

สวัสดีค่ะคุณมี่.. ตามมาอ่านบทกลอนไพเราะด้วยคะ   โดย: อ้อมแอ้ม (คนผ่านทางมาเจอ ) 25 มิถุนายน 2560 14:37:46 น.