BlogGang.com : : ญามี่ : ถนนสายนี้...มีตะพาบครั้งที่ 130 ตอน "ลืม"

ถนนสายนี้...มีตะพาบครั้งที่ 130 ตอน "ลืม"

ปี2450 ในวันเกิดของวรรณมณี ขณะที่หล่อนไปซื้อกับข้าวกับมารดาที่ตลาด มหาดเล็กสมศักดิ์กลับมาก่อนจากที่ทำงาน จัดการตบแต่งห้องรับแขกและรอบบ้านด้วยดอกไม้หอม เพราะวันนี้ไม่ใช่วันเกิดหล่อนอย่างเดียว แต่ทว่าเป็นวันที่เขาตัดสินใจจะขอหล่อนแต่งงานด้วย จากวันที่เขาบังเอิญชนกับหล่อนที่ตึกเข้าเฝ้าเสด็จฯแล้ว เขาก็ปรึกษาพ่อแม่กับการคิดแต่งงานกับหล่อน ยิ่งรู้ว่าปีหน้าหล่อนจะเข้าเป็นนางในวังถึง2ปีครึ่งเพื่อช่วยเสด็จองค์หญิงน้อยปักชุดแต่งงาน ทำให้เขายิ่งกังวลมากขึ้น

มารดาจึงแสดงความคิดเห็นว่า ให้ตกลงหมั้นกันไว้ก่อน ออกจากวังมาบ้านคราวหน้าจักได้แต่งานเลย ขณะที่กำลังอิ่มอกอิ่มใจคิดไปเรื่อยๆ เสียงหนึ่งก็ดังโครมใหญ่ๆขึ้น แล้วตึกทั้งสี่ชั้นก็ถล่มหักลงมา เป็นเพราะช่างรับเหมาเห็นแก่ตัวจะเอาแต่กำไรเยอะๆ ใช้เสาไม่ได้ขนาดมาสร้างบ้านของวรรณมณีนั่นเอง มหาดเล็กสมศักดิ์ตายในกองหินทรายที่ถล่ม หากว่าวิญญาณของเขายังเฝ้าบ้านนี้อยู่ จนวรรณมณีตาย เขายังยังค้นหาตัวสาวคนรักไม่เจอ เขาไม่รู้ว่าวรรณมณีพ่อแม่หล่อนบอกข่าวเรื่องมหาดเล็กจะมาขอหล่อนแล้ว หากเมื่อตายลงหล่อนก็เดินผ่านสะพาน “ล้างไมตรี” ลืมทุกอย่างด้วย แต่เขาไม่ใช่เขาจึงยังจำและรอหล่อนที่บ้านนี้ต่อไป 100ปีหลังต่อมา...

บ้านหลังนั้นดูเก่าและโทรมนัก แต่พนิตอนงค์ก็มีความรู้สึกคุ้นเคย อยากเข้าไปเหยียบย้ำสักครั้งสักคราว มักอ้อนวอนกมลเทพให้พาไปทุกอาทิตย์ กมลเทพบางคราวก็ติดธุระพาไปไม่ได้ พนิตอนงค์จะแอบหนีไปเองบ่อยๆ แม้ว่ากมลเทพท้วงว่าทางอันตรายและเปลี่ยวน่ากลัวกับเด็กสาวที่จะเดินทางไปคนเดียวก็ตาม...

ยามกลางคืนพนิตอนงค์จักฝันแปลกๆเสมอ ฝันว่าตนได้อยู่ที่นั่นกับใครบางคนในสภาพที่บ้านใหม่และสวยหอมมากจากดอกไม้ล้อมรอบมากมาย พนิตอนงค์มีความรู้สึกหวงที่นั้นมาก ราวกับมีใครสักคนกำลังรอหล่อนอยู่...

เมื่อครั้งกมลเทพมาซื้อที่นั้น เขาคิดแค่ว่าหาที่สักแปลงมาปลูกบ้านขาย ความหวังจักแต่งงานกับพนิตอนงค์ตามคำสั่ง “ทั่นแม่” ไม่เคยอยู่ในสมองเวลานั้นเลย...

ความคิดเรื่องซื้อที่ก็เป็นไปแบบรีบร้อนราวกับใครสั่ง กมลเทพซื้อโดยไม่ลังเลและต่อรองราคา แม้ว่า “เจ้าป๋อง”เพื่อนสนิทจักท้วงและทักว่าหลังถัดไปอีกสองซอยน่าสนใจกว่า...

“หลังที่คุณดาพาไปดูเมื่อวานนี้น่าสนใจมากกว่านะเอ็ง”

“เถิด เอาหลังนี้แหละข้าดูดีแล้ว”

การซื้อบ้านเป็นไปอย่างเรียบง่ายหลังซื้อกมลเทพก็ไม่เคยแวะไปดู คราววันเกิดปีที่22ของพนิตอนงค์เขาต้องพาหล่อนไปกินข้าวตามคำสั่งของมารดา ขากลับมีสิ่งดลใจให้เขาขับตรงไปที่บ้านหลังนั้นโดยบอกพนิตอนงค์ง่ายๆว่า

“พี่ซื้อที่ไว้แปลงหนึ่งช่วยมาดูหน่อยนะ”

นาทีแรกที่พนิตอนงค์เห็นตัวบ้านหล่อนนิ่งอึ้งไปสักครู่แล้วรีบเดินเข้าไปดูในบ้านราวกับใครเรียก เมื่อเข้าในบ้านพนิตอนงค์พยายามเหลียวมองหาใครราวคนรู้จักอยู่บริเวณนั้นด้วย...

หลังจากวันนั้นผ่านไปพนิตอนงค์ก็เปลี่ยนไป เคยมาที่บ้านทุกวันเสาร์-อาทิตย์ มาทำกับข้าวและขนมนมเนยกับมารดาเขา ก็กลายเป็นคนเงียบเฉยมักอ้างว่า “หนูรู้สึกปวดหัวค่ะคุณป้า” จนนานวันเข้ามารดาเขาก็ชักเอือมที่จักชวนหล่อนมาเที่ยวที่บ้านอย่างคราวแรกๆที่มารดาหล่อนพามาให้รู้จัก...

นับวันการเปลี่ยนแปลงของพนิตอนงค์มีมากขึ้นทุกที จนวันหนึ่งหล่อนตัดสินใจมาที่ทำงานกมลเทพ&เพื่อนของเขา ทำสัญญาขอซื้อที่ดินแปลงนั้นเลย ขณะที่เขาไปอเมริกาเพื่อประชุมงานซื้อสินค้า นับ 20 วัน “เจ้าป๋อง” ทำสัญญาซื้อขายรวมทั้งเข้าไปตบแต่งทุกอย่าง แล้วพนิตอนงค์ก็ย้ายเข้าไปอยู่ที่นั่นเพียงคนเดียว โดยแรกๆแม่ของหล่อนพาสาวรุ่นมาอยู่กับหล่อนด้วย...

หลังวันที่10 ผ่านไปแจ๋วก็คลานเข้ามา ขณะที่พนิตอนงค์กำลังอ่านหนังสือเงียบๆว่า

“หนูขอลาออกค่ะ หนู...กลัวผีค่ะ”

พนิตอนงค์ให้เด็กคนใช้กลับบ้านได้ แล้วก็อยู่เพียงลำพัง มีแค่คนใช้จากข้างบ้านที่ลึกเข้าไปในซอย เดินทางมาทำความสะอาดบ้านและหาอาหารให้ หล่อนมีอาชีพเป็นนักเขียน การต้องอยู่บ้านคนเดียว ไม่เคยเป็นปัญหากับหล่อนเลย หลังกมลเทพกลับมา เมื่อทราบว่าหล่อนซื้อบ้านหลังนั้นแล้ว เขาก็ไม่สะดุดใจ...

เป็นเรื่องแปลกแต่จริงที่ไม่มีคนรู้ การเขียนหนังสือของพนิตอนงค์เป็นไปอย่างก้าวหน้ามากขึ้น ชื่อเสียงของหล่อนเริ่มติดปากคนทั่วไป หนังสือของหล่อนเริ่มได้รับการรับรองจากโรงพิมพ์มากขึ้น มากจนมีการเร่งเรื่องหลายหน นานวันเข้าราวกับพนิตอนงค์หลงทาง

“แล้วปรารถนาพรเดินทางเข้าไปหาชนกนัส หลังจากนั้นต้องไปไหนดีนา?”

ในห้วงสมองของหล่อนเกิดภาพทันที! แล้วราวกับมีมือๆหนึ่งเอื้อมมาดึงหล่อนให้เดินไปด้วยกัน หล่อนตามไปอย่างง่ายดาย ราวคนคุ้นเคย เสียงนั้นรวมทั้งหน้าตาคนในหมอก ไม่ทำให้พนิตอนงค์กลัว หล่อนกลับอบอุ่น อยากอยู่ใกล้ๆ..เสมอ

การเข้าออกในนิยายของหล่อนเริ่มมีถี่ๆ หลายคราวที่มีคนแปลกหน้ามาแอบมองที่บ้านหลังนี้แต่แล้วทุกคนก็จากไป โดยไม่เคยได้เข้าบ้านเลย การทำงานของป้ามาลัยที่มาทำความสะอาดทุกเช้ารวมทั้งหุ่งหาอาหารไว้ให้หล่อนอุ่นเอง ก็เริ่มไม่ได้เห็นหน้านายจ้างสาวมากขึ้น แค่ทำอาหารแล้วเก็บเข้าตู้เย็น เก็บผ้าไปซัก รวมทั้งรับเงินทุกเช้าที่หล่อนทิ้งไว้ให้แล้วป้ามาลัยก็จากไป...การหายตัวไปบ่อยๆของพนิตอนงค์ ทำให้คนทางบ้านกมลเทพลืมหล่อนไปเลย ทุกคนลืมไปว่าครั้งหนึ่งหล่อนมีตัวตนอยู่ด้วยรวมทั้งป้ามาลัยก็จำได้แค่เคยมีนายว่าจ้างมาทำความสะอาด แต่หน้าตาเป็นฉันใด เธอกลับบอกไม่ถูกรวมทั้งพ่อแม่ของพนิตอนงค์ก็ไม่เคยไปแจ้งความเรื่องหล่อน...ราวกับลืมไปแล้วว่ามีลูกสาวคนหนึ่ง..

การกระทำของพนิตอนงค์ผ่านไปหลายปีแล้ว บัดนี้หล่อนยังครองตนอยู่คนเดียว พ่อแม่ตายไปนานแล้วลูกๆของกมลเทพก็โตเป็นหนุ่มสาว...แต่วันใดที่หล่อนออกจากโลกหนังสือ ผู้ใดพบหน้าไม่มีคนบอกได้หล่อนอายุเท่าไร? ใบหน้ายังคงเป็นเด็กสาวเมื่อวัย22ปี คนเดิม หล่อนเดินทางไปๆมาๆในโลกหนังสือนานเท่าไรแล้ว ไม่มีคนตอบได้ รู้แค่บ้านหลังนั้นจักร้างนานแล้วปี แล้วก็กลับมาสะอาดสะอ้านอีกหนแต่ไม่มีคนอยากเหยียบเข้าไปสิ..

เขียนและอัพโดย......ญามี่///...

Create Date : 16 พฤษภาคม 2558

Last Update : 17 พฤษภาคม 2558 5:57:21 น.

28 comments

Counter : 1499 Pageviews.

ฝันดีค่ะ ขอนอนก่อนนะคะพรุ่งนี้ค่อยไปหาเพื่อนๆค่ะ...ฝันดีค่ะ

โดย: ญามี่

วันที่: 17 พฤษภาคม 2558 เวลา:0:04:27 น.

สวัสดีวันอาทิตย์ค่ะ

โดย: ญามี่

วันที่: 17 พฤษภาคม 2558 เวลา:6:55:47 น.

สวัสดีครับน้องมี่

บล็อกนี้มาแนวเรื่องสั้นนะครับ

โดย: กะว่าก๋า

วันที่: 17 พฤษภาคม 2558 เวลา:8:17:51 น.

มาอ่านงานตะพาบแล้วโหวตค่ะ
ขนมปังน่าทานจัง

ญามี่ Literature Blog ดู Blog
ระบบจะบันทึกคะแนนโหวต เฉพาะการโหวต 5 ครั้งล่าสุดในแต่ละวันเท่านั้น

โดย: พรไม้หอม

วันที่: 17 พฤษภาคม 2558 เวลา:11:23:51 น.

เป็นเรื่องที่แปลกทีเดียวค่ะ ถ้าเราเข้าออกนิยายได้จริงก็ดีนะคะ แต่กลัวหลงจนหาทางออกไม่เจอ

โดย: ชลบุรีมามี่คลับ

วันที่: 17 พฤษภาคม 2558 เวลา:13:31:15 น.

สวัสดีค่ะมี่

ถ้าเราเข้าๆออกๆ นิยาย ได้คงดีนะคะ
555 คิดไปค่ะ

คราวนี้เรื่องไม่ยาวนะคะ ...

มีมีความสุขมากๆนะคะ

โดย: tanjira

วันที่: 17 พฤษภาคม 2558 เวลา:13:59:07 น.

สวัสดีจ้าน้องมี่

ดูๆแล้ว มันลึกลับ มันน่าสอดรู้สอดเห็น มันน่าขอหวยมากเลยอะจ๊ะ 555

ออกๆแนว แวมไพร์ ผสม นางแม่มด ผสม กระสือ เย้ย ไม่ใช่แระ อิอิ

เรื่องแบบนี้ เม้นท์นานไม่ได้ มันน่ากลัวอะ ผะๆๆๆเผ่นก่อนดีฝ่าเรา แฮ่ๆ

บันทึกการโหวต Blog ในวันนี้

ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต
กะว่าก๋า Dharma Blog ดู Blog
ญามี่ Literature Blog ดู Blog

โดย: multiple

วันที่: 17 พฤษภาคม 2558 เวลา:14:03:16 น.

พนิตอนงค์เลยโดนสต๊าฟไว้ที่ อายุ 22 สินะน้องมี่

เธอเป็นอมตะแน่เลย

บันทึกการโหวตเรียบร้อยแล้วค่ะ

บันทึกการโหวต Blog ในวันนี้

ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต
หอมกร Movie Blog ดู Blog
toor36 Cartoon Blog ดู Blog
พรหมญาณี Dharma Blog ดู Blog
AppleWi Travel Blog ดู Blog
ญามี่ Literature Blog ดู Blog

ระบบจะบันทึกคะแนนโหวต เฉพาะการโหวต 5 ครั้งล่าสุดในแต่ละวันเท่านั้น

โดย: สายหมอกและก้อนเมฆ

วันที่: 17 พฤษภาคม 2558 เวลา:20:01:41 น.

มาอ่านค่ะคุณญามี่ มองหน้ามองหลังว่าเรามีอดีตชาติแบบนี้มั่งไม๊

โดย: ซองขาวเบอร์ 9

วันที่: 17 พฤษภาคม 2558 เวลา:21:30:46 น.

บันทึกการโหวต Blog ในวันนี้

ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต
ญามี่ Literature Blog ดู Blog

ถ้าในความเป็นจริงเดินทางไป ๆ มา ๆ ในโลกหนังสือได้ คงจะยุ่งแน่เลยค่ะน้องมี่

โดย: AppleWi

วันที่: 17 พฤษภาคม 2558 เวลา:23:22:22 น.

วันนี้แวะมาดึก
กำลังง่วงได้ที่เลยค่ะ
ไม่ได้มาหาคุณน้องซะหลายวัน สบายดีนะคะ
กดไลค์กับโหวตให้จ้า

โดย: haiku

วันที่: 17 พฤษภาคม 2558 เวลา:23:39:43 น.

สวัสดียามเช้าครับน้องมี่

โดย: กะว่าก๋า

วันที่: 18 พฤษภาคม 2558 เวลา:6:41:28 น.

บ้านนักเขียนน่ากลัว นะครับ 55
ไม่เหมือน บ้านของคุณรงค์ วงค์
สวรรค์ นั่นสวย..

โดย: ไวน์กับสายน้ำ

วันที่: 18 พฤษภาคม 2558 เวลา:10:25:41 น.

สวัสดีค่ะน้องมี่มาอ่านงานเขียนสนุกๆค่ะ พี่กิ่งอ่านเพลินเลยอยากเป็นเหมือนพนิตอนงต์จริงๆ อิอิ ไม่แก่เลยหยุดอยู่ที่ อายุ 22

วันนี้ไลท์ให้ก่อนนะคะโหวตงานเขียนไปแล้วไว้พี่กิ่งมาใหม่ค่ะ

โดย: กิ่งฟ้า

วันที่: 18 พฤษภาคม 2558 เวลา:12:05:03 น.

ป้าว่าหนูมี่น่าจะเขียนนวนิยายขายนะคะ
ทั้งกาพย์กลอน นวนิยาย คล่องไปหมด
แถมแต่งเก่งเสียด้วย

โหวตให้นะคะ

ญามี่ Literature Blog ดู Blog

โดย: พรหมญาณี

วันที่: 18 พฤษภาคม 2558 เวลา:14:06:40 น.

สวัสดียามเย็นๆ ค่ะญามี่

โดย: sawkitty

วันที่: 18 พฤษภาคม 2558 เวลา:17:40:26 น.

วันนี้มาในแนวเรื่องสั้นนะคะ

ถ้าอ่านกลางคืน แถมอยู่คนเดียวก็ออกจะเย็นสันหลัง วาบ...วาบค่ะ

ญามี่ Literature Blog ดู Blog

โดย: ร่มไม้เย็น

วันที่: 18 พฤษภาคม 2558 เวลา:19:00:21 น.

สวัสดียามค่ำครับ

โดย: ก้อนเงิน

วันที่: 18 พฤษภาคม 2558 เวลา:19:40:05 น.

บันทึกการโหวต Blog ในวันนี้

ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต
ญามี่ Literature Blog ดู Blog
ระบบจะบันทึกคะแนนโหวต เฉพาะการโหวต 5 ครั้งล่าสุดในแต่ละวันเท่านั้น

โดย: pantawan

วันที่: 18 พฤษภาคม 2558 เวลา:23:43:32 น.

สวัสดีค่า คุณมี่ ^^
ตะพาบตอนนี้ชอบอะ พล็อตดี คุณมี่เขียนเป็นนิยายเลย น่าอ่านนะคะ
โลกนิยาย ทำให้นึกถึงนิยายหลายๆเรื่องที่ใช้กิมมิคแนวแฟนตาซีแบบนี้แล้วอ่านสนุกค่ะ
คุณมี่ิิเก่งทั้งกลอนและเรื่องสั้นเลย ชอบๆ

ขอบคุณมากๆค่า

โดย: lovereason

วันที่: 19 พฤษภาคม 2558 เวลา:0:57:07 น.

สวัสดีค่ะคุณมี่..

เก่งจังนะค่ะ..

น่าจะรวบรวมเนื้อเรื่องที่เขียน

ทำเป็นPocket Book ได้เลยค่ะ

โดย: อ้อมแอ้ม (คนผ่านทางมาเจอ

) วันที่: 19 พฤษภาคม 2558 เวลา:1:12:06 น.

เดินทางเข้าออกไปในโลกหนังสือได้นี่ น่าสนุกดีนะคะ

โดย: NENE77

วันที่: 19 พฤษภาคม 2558 เวลา:11:42:16 น.

ตามมาอ่านค่ะ. เงยหน้ามาหน้าก็ยังอ่อนรึค่ะ. แหม่...ดีเลย

โดย: kae+aoe

วันที่: 19 พฤษภาคม 2558 เวลา:12:36:05 น.

ทุกคนลืมว่ามีเธออยู่

จนแฟนมีลูก จนพ่อแม่ตาย

สนุกดีค่ะ น้องมี่เขียนได้น่าติดตาม วันนี้พี่อ่านจบ

วันนี้ว่างแล้วค่ะเลยได้อ่าน สนุกดี

ไว้หาเวลามาอ่านงานเขียนน้องอีกนะคะ

โดย: ลอยละล่อง บล็อกแกงค์

วันที่: 19 พฤษภาคม 2558 เวลา:15:06:19 น.

สวัสดีจ้ะ หนูมี่

สุข สดชื่น แจ่มใส มีความสุขตลอดไปนะคะ

โดย: พรหมญาณี

วันที่: 20 พฤษภาคม 2558 เวลา:11:41:06 น.

ยู้ฮู มาส่งความคิดถึงค่ะ
บันทึกการโหวต Blog ในวันนี้

ญามี่ Literature Blog

โดย: kae+aoe

วันที่: 20 พฤษภาคม 2558 เวลา:12:53:20 น.

สวัสดีตอนบ่ายจ้ะ หนูมี่

คิดถึงนะคะ

โดย: พรหมญาณี

วันที่: 21 พฤษภาคม 2558 เวลา:13:55:39 น.

สวัสดีวันศุกร์ค่ะ...ร้อนจวนสุกค่ะ

โดย: ญามี่

วันที่: 22 พฤษภาคม 2558 เวลา:10:14:49 น.