ถนนสายนี้...มีตะพาบครั้งที่ 142 ตอน "ปลายฝน ต้นหนาว" ภวิกาเดินผ่านคันนาที่แห้งแตกระแหง ไปที่คอกวัวขนาดกลาง มันเคยมีวัวอยู่ร่วม10ตัว แต่บัดนี้มันเหลือเพียง “นังทองดีกับอ้ายทองถม”สองผัวเมียเท่านั้น หล่อนคิดว่าขายอ้ายทองถมไปก่อนแล้วกัน คงพอผ่อนหนี้ไปได้บ้าง แสนเสียดายยิ่งนัก แต่ก็ต้องขายมันไป ทว่าสายตาที่มองเข้าไปในคอกกลับต้องตกตะลึงทันที... “เอ๊ะ!!อ้ายตัวเล็กนี่มันลูกเจ้ารึ?นังทองดี” “อึม อึม...” เสียงที่ครวญครางฟังได้ว่า มันหวงยิ่งนัก ภวิกาปล่อยเจ้าตัวเล็กลงอีกหน สงสารยิ่งนัก ขายไม่ลงเสียแล้ว พรากลูกพรากแม่มัน ภวิกาตัดสินใจไม่ขายทันที เดินออกมาอย่างตัดใจ คงต้องเอาคอมฯตัวใหม่ไปจำนำแทนเสียแล้ว ขณะเดินกลับทางเดิม ขาสะดุดล้มลงไปหัวฟาดกับบางสิ่งบางอย่างคล้ายกับโซ่ มือคว้าห่อของนั้นเดินกลับชั้นบนของบ้าน... มันเป็นโซ่จริงๆ ทว่าเหมือนกับจะเป็นสีทอง หล่อนเรียกสามีทันที “พี่ๆ มาดูอะไรนี่หน่อยสิ” “อะไรรึวิกา?” “โอ้ นี่มันทองนี่นา!” จากนั้นสองผัวเมียก็ไปขุดหลุมฝังมันก่อน กะไว้ว่าอีก 3 เดือนค่อยไปขุดมาขาย รอดูคนมาตามหาก่อนดีกว่า หากแต่ผ่านไปหลายเดือนเกือบครึ่งปี ก็ไม่มีใครมาหามันเลย ภวิกาตัดสินใจเดินทางเข้ากรุงเทพกับสันติทันที... “ที่รัก เราขายนาของพ่อแม่เถิด มาอยู่กรุงเทพฯดีกว่านะ” “ไม่ค่ะ วิการักเจ้าทองถมกับนังทองดีมาก ไม่อยากจากมันมานาน” พอเจ้าแต้มอายุครบเดือน ภวิกา ก็เจอทองห่อที่สอง จากนั้นมา หล่อนมักเจอทองบ่อยๆโดยไม่ทราบสาเหตุ จนเจ้าแต้มอายุได้2ปี หล่อนก็มีบ้านหลังใหม่ที่ต่อเติมจนเกือบเท่าอดีต นาที่เคยจำนองกับอาผู้ใหญ่ หล่อนก็หาเงินไปไถ่มาจนได้หมด ความโชคดีของภวิกามันมาตอนปลายฝนต้นหนาว หลายสิบปีหลังแม่ป่วย เงินทองในบ้านหายกับยาสารพัดของแม่ แต่ชีวิตแม่ก็ไม่ได้กลับมา มีแต่หนี้ แม่มักมองไปที่ต้นมะขามหลังบ้าน แล้วสวดมนต์อยู่ในใจ ภวิกาไม่รู้หรอก แม่คิดถึงอะไร รู้แค่อาการแม่หนักขึ้นทุกวันแต่หมอก็ยังหาสาเหตุไม่พบเสียที... เมื่อแม่จากไปหล่อนกับสามีลำบากมาก ดีที่เขามีงานครูมาช่วย การเป็นอยู่ของครอบครัวเป็นไปอย่างทรงๆทรุดๆ เพราะความแห้งแล้งของดินฟ้าอากาศ ภวิกาทำนาไม่เป็น ดีแต่จ้างคนทำเท่านั้น เมื่อหมดเงินการจ้างคนจึงเป็นไปไม่ได้ วัวถูกขายไปทุกเดือน จนเหลือแค่นังทองดีกับอ้ายทองถม... แล้ววันดีของแม่ก็มาพร้อมกับเจ้าแต้ม เจ้าแต้มนำลาภมาให้หล่อนอยู่แค่ 6ปี มันก็ป่วยตายไปง่ายๆ นังทองดีร้องไห้หาลูกทุกวัน จนต้องตายตามกันไปด้วย ส่วนเจ้าทองถม หายไปจากคอกเฉยๆ... ภวิกาเริ่มรู้สึกไม่ดีเสียแล้วสันติขอให้หล่อนขายนา คราวนี้หล่อนกลับเห็นด้วย วันที่หล่อนขายนาทั้งหมดให้อาผู้ใหญ่ มันก็เป็นปลายฝนต้นหนาวอีกปี ปีนั้นฟ้าร้องไห้จนน่ากลัวก่อนเริ่มหนาวจับจิต... สี่ปีแล้วที่หล่อนย้ายมากรุงเทพฯ ยังรู้สึกเหมือนเห็นเจ้าแต้มมายืนมองพร้อมกับแม่ สันติหาว่าหล่อนคิดมาก ทว่าหล่อนยังรู้สึกเช่นนั้นเสมอ เหมือนหนึ่งคนหนึ่งสัตว์ยังมองเอาใจช่วย อีกไม่กี่วันเจ้าตัวเล็กของหล่อนกับสันติ คงลืมตามองโลก ทำไมหนอ ?หล่อนมักคิดว่า มันคือเจ้าแต้มมาเกิด ถ้าใช่อย่าให้มันต้องตายอีกหนเลยนะ... “เจ้าแต้มเอ้ย เมื่อไปเกิดเป็นคน อย่าด่วนตายเลยนะ” เจ้าแต้มตอบไม่ได้ หากแต่มันนึกได้ ชาติก่อนติดค้างบุญคุณภวิกาเลยต้องมาตามชดใช้สิ จะไปบังคับกฏธรรมชาติได้รึ?สงสารก็แต่ทองที่ทำให้ภวิกาเจอ มันต้องแลกกับการมีลูกแล้วตายถึง5 ครั้ง ภวิกาจะทนได้ไหมหนา?... เขียนและอัพโดย......ญามี่///...   Create Date : 11 พฤศจิกายน 2558 15 comments Last Update : 11 พฤศจิกายน 2558 1:12:58 น. Counter : 2256 Pageviews. Share Tweet

โดย: ญามี่ 11 พฤศจิกายน 2558 1:17:24 น.

พี่อุ้มแวะมาอ่านจ้า   โดย: อุ้มสี 11 พฤศจิกายน 2558 8:09:23 น.

โครงเรื่องแปลกดีค่ะ บันทึกการโหวต Blog ในวันนี้ ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต ญามี่ Literature Blog ดู Blog ระบบจะบันทึกคะแนนโหวต เฉพาะการโหวต 5 ครั้งล่าสุดในแต่ละวันเท่านั้น   โดย: ร่มไม้เย็น 11 พฤศจิกายน 2558 8:50:52 น.

สวัสดีค่า คุณมี่ ^^ ลงชื่อก่อน เดี๋ยวคืนนี้มาใหม่นะคะ   โดย: lovereason 11 พฤศจิกายน 2558 8:51:47 น.

แลกแบบนี้จะไหวหรือนี่ รู้ใจแม่วัวเลยว่าเศร้าแค่ไหน   โดย: ชลบุรีมามี่คลับ 12 พฤศจิกายน 2558 22:41:49 น.

ทอง 5 ชาติ . ทอง เจอทอง กินทอง ลงท้อง ผ่าท้อง เอาทอง ทองตาย เกิดเป็นทอง . ทอง เจอทอง กินทอง ลงท้อง ผ่าท้อง เอาทอง ทองตาย เกิดเป็นทอง . ทอง เจอทอง ......... .........   โดย: samunchon bloggang (sunmachon ) 13 พฤศจิกายน 2558 7:57:02 น.

เข้ามาอ่านเรื่องสั้นด้วยคนครับน้องมี่   โดย: กะว่าก๋า 13 พฤศจิกายน 2558 8:05:14 น.

แวะมาเยี่ยมค่ะ   โดย: ugly princess 13 พฤศจิกายน 2558 14:36:54 น.

สวัสดีค่า คุณมี่ ^^ มาอ่านตะพาบค่ะ อ่านแล้วไม่รู้จะเรียกว่าทุกขลาภหรืออะไร พล็อตเรื่องแปลกดี คุณมี่น่าจะเขียนนิยายนะคะเนี่ย นุ่นว่าต้องเวิร์คแน่ๆเลย เรื่องนี้เดาใจไม่ถูก แต่ว่าอ่านถึงตอนจบแล้วเศร้าไงไม่รู้ >///< ขอบคุณมากๆ ค่า   โดย: lovereason 14 พฤศจิกายน 2558 1:03:22 น.

อยู่ๆก็เจอทองโชคดีจริงคนเราทำบุญเอาไว้ถึงเวลาบุญก็ส่งผลเอง ถ้าทำกรรมไม่ดีก็ย่อมได้รับผลที่ไม่ดีเช่นกันค่ะ ญามี่ Literature Blog ดู Blog ระบบจะบันทึกคะแนนโหวต เฉพาะการโหวต 5 ครั้งล่าสุดในแต่ละวันเท่านั้น   โดย: พรไม้หอม 14 พฤศจิกายน 2558 7:47:57 น.

มาเยี่ยมงานตะพาบของคุณมี่ค่ะ เขียนได้ยาวดีจังนะคะ งิงิ   โดย: ณ ปลายฉัตร 14 พฤศจิกายน 2558 23:06:28 น.

ส่งกำลังใจให้คุณมี่ บันทึกการโหวต Blog ในวันนี้ ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต Sweet_pills Food Blog ดู Blog ญามี่ Literature Blog ดู Blog ระบบจะบันทึกคะแนนโหวต เฉพาะการโหวต 5 ครั้งล่าสุดในแต่ละวันเท่านั้น   โดย: pantawan 15 พฤศจิกายน 2558 0:12:05 น.

Best design 1 Rinsa Yoyolive 2 ญามี่ 3   โดย: pantawan 15 พฤศจิกายน 2558 0:12:52 น.

เพิ่งจะว่างแวะมาตามตะพาบค่ะ อิอิ   โดย: kae+aoe 17 พฤศจิกายน 2558 15:00:31 น.

งานเยอะหาเวลาพักผ่อน ทานข้าวบ้างนะปีปี๊   โดย: ขุนพลน้อยโค่วจง 24 พฤศจิกายน 2558 1:56:04 น.