ตอนเย็นนัดหมอฟันที่ยันฮีไว้ ไปกะเก๋ แล้วก็ลุง
ป้ากับเก๋ นัดลุงไว้ที่ปั้มน้ำมัน เส้นข้าง The mall บางแค
แต่ลุงดันได้ยินเป็นว่า ปั้มน้ำมันข้าง The mall บางแค ซึ่งก็คือปั้มเก่าหน้าห้างนั่นเอง
 เวรแล้วไง ไปกันคนละทางเลย เลยต้องให้ลุงนั่ง Taxi มาหาพวกเรา
ลุงก็โมโห แล้วคืนก่อน ลุงก็งอนป้าที่เอาแต่ดู Series ยันเที่ยงคืนไม่ยอมโทร.ไปหาด้วย
เฮ้อ ~

กว่าจะหาหมอเสร็จ ทุ่มกว่า ๆ เลยไปกินจิ้มจุ่มข้างทางแถวบ้านเก๋กัน
กินเสร็จ ก็ไปส่งเก๋ แล้วก็ไปส่งลุงด้วย

แล้วป้าก็กลับบ้านตรงเส้นถนนเศรษฐกิจ .. (ถนนเศรษฐกิจคือเส้นตรงข้ามพุทธมณฑลสาย 4 คับ)
ใครเคยไป จะรู้ว่ามันค่อนข้างมืด ถ้าสายตาไม่ดี จะอันตรายสุด ๆ
มันจะมีไฟอยู่บางช่วง แค่แถว ๆ ทางแยกบ้าง หรือไม่ก็ที่กลับรถบ้าง
ไม่เข้าใจ ว่าทำไมถึงไม่เปิดไฟถนน ทั้ง ๆ ที่เป็นถนนใหญ่ 2 เลน ...

ป้าขับไม่เร็วหรอก ประมาณ 90-110 ไม่น่าเกินนี้.... เหตุการณ์ก็คือ

ป้าแซงซ้ายแซงขวาไปเรื่อย จนมาตามหลังรถเก๋งคันนึงที่เลนขวา
แล้วสายตาป้าก็เห็นแสงไฟข้างหน้าแว๊บ ๆ (ไกลเหมือนกัน) ก็คือมีรถกำลังออกจากซอยด้านซ้ายนั่นเอง
ก็ไม่ได้คิดไร ..... พอเลนซ้ายว่าง ป้าก็เลยแซง....

จังหวะที่รถป้ากับรถที่ป้าจะแซงขนานกัน ป้าก็เห็นอะไรแว็บ ๆ
เห็นเพราะแสงไฟหน้ารถป้าส่องไปกระทบ (คิดดูว่าใกล้แค่ไหน แถวนั้นไม่มีไฟเลยให้ตายเหอะ)

... !! เฮ้ยยยย นั่นมันรถคันที่ชั้นเห็นว่าออกจากซอยนี่ !! ...

จะตกใจน้อยกว่านี้มากเลย ถ้าหากว่ารถกะบะคันนั้นมันเคลื่อนที่อยู่
แต่นี่ไม่เลย มันทำท่าจะออกจากซอย โดยโผล่หัวรถมาถึงครึ่งเลนซ้าย
และป้าอยู่เลนซ้าย!!!  .. มุมรถของเค้า ทำให้ป้าไม่อาจเห็นแสงไฟหน้ารถเค้าได้เลย

"ไปแล้วกู" ... คือคำเดียวที่คิดเสียงดังที่สุดตอนนั้น แต่ในใจก็หาวิธี
แค่ไม่กี่วิ ก็คิดทางออกได้ ตอนแรกคิดว่าจะเบรค แต่ดูจากความเร็วรถป้า และระยะรถ
เบรคไปไม่ทันแน่ ๆ เพราะหน้ารถป้าล้ำหน้ารถทางเลนขวามานิดนึงแล้ว

มีทางเดียวก็คือ ต้องเร่งความเร็วกว่านี้  ให้แซงรถทางขวา
แล้วหักขวาทันที ซึ่งก็คือกลายเป็นว่าต้องปาดหน้ารถทั้ง 2 คันเลย
(คันแรกคือรถเลนขวา คันที่สองคือไอ้กะบะบ้าที่เสือกจอด)

คิดได้แบบนี้ ก็เลยรีบเปิดสัญญาณไฟขวา
เพื่อให้รถที่ป้าจะแซงรู้ว่า "กรูจะปาดหน้าเมิงแล้วน๊า!!!~"

แล้วก็เหยียบให้พุ่งเลย เฟี้ยวววววววว แซงได้ปุ๊บต้องหักขวาทันทีเลย (น่ากลัวชิบเป๋ง)

ช่วงหักขวา ต้องมั่นใจพอตัวเลยอ่ะ ว่าแซงแล้วจริง ๆ

เพราะไม่มีโอกาสจะมองกระจกมองข้างด้วยซ้ำ ว่าระยะรถด้านขวาอยู่แค่ไหน

แล้วก็ต้องกะเอาเองอีกว่า หน้ารถคันที่โผล่ออกมา มันอยู่ประมาณไหน

แล้วชั้นจะต้องหักพวงมาลัยแค่ไหน .... โห คิดเยอะว่ะ แค่แป๊บเดียว คิดหลายอย่างเลย - -"

แต่ก็หลุดมาได้.......... พอรอดพ้นวิกฤตมา .... รู้แค่ว่าขาสั่นหว่ะ  ... ไม่เคยหวุดหวิดแบบนี้มาก่อน

แต่ป้าก็ยังไม่ลดความเร็วลงสักเท่าไหร่ ... ตอนนั้นยังคิดในใจว่า

"แล้วทำไมกรูไม่ขับให้ช้าลงวะ" ...... อืม..... นั่นสิ ....

-----------------------------------------

กลับถึงบ้านโดยปลอดภัย ... โทร.หาลุง เล่าให้ลุงฟัง

เจอบ่นอีกแล้ว ลุงบอกว่าเดี๋ยวนี้ป้าชอบขับรถเร็วนะ แล้วก็เทศน์ยาวเลย

ปกติป้าก็ไม่ใช่คนขับรถเร็วหรอกนะ ...... แต่ก็ "จ้า~~~~" ไว้ก่อน "จะไม่ขับเร็วแล้ว"

เรื่องขับรถ ถ้าเทียบกับเจ๋แล้วก็โจ๊กนะ ป้านี่จิ๊บ ๆ ไปเลย ... ไอ้โจ๊กเหยียบแทบเหาะ
ในบ้านนี่แทบไม่มีใครกล้านั่งรถไปกับมันหรอก  .....

ล่าสุดโจ๊กพาสุกผินไปพบลูกค้า ... มันกดไปสองร้อย !!!! สุกผินนั่งตัวเกร็งเลย ไม่กล้าพูด

แล้วเมื่อตอนช่วงสงกรานต์ที่ผ่านมา ป้า ลุง โจ๊ก แล้วก็เก๋ ไปพัทยากัน ส่วนปะป๊ากับมาม๊าขับรถไปอีกคัน

ขากลับ ป้ากับเก๋ก็หลับไม่รู้เรื่อง ป้ามาตื่นอีกทีแถวพระราม 2

ลุงเล่าให้ฟังว่า ตอนอยู่บนทางยกระดับ (ที่ขึ้นแถว ๆ บางปะกงอ่ะ ชื่อไรหว่าจำไม่ได้)

โจ๊กมันขับแข่งกับรถเก๋งคันนึง กดไปเกือบ 200 แซงซ้ายแซงขวา ตลอดทาง
 .. ลุงก็นั่งเกร็งเลย ไม่กล้าพูดอะไรเหมือนกัน

....

ก็ยอมรับอ่ะ ว่าโจ๊กมันขับรถเก่ง แต่ไม่รู้จะเตือนโจ๊กยังไงแล้วนะ อยากให้ขับช้าลงอ่ะ

เฮ้อ ..... อย่ามั่นใจอะไรให้มันมากนักเลย

----------------------------------------------