วันนี้เจอจิ้งจกทั้งเช้าทั้งเย็น

ตอนเช้ามาทำงาน เนื่องจากเจ๋แจนไปหาความรู้ใส่ตัว เอ้ย ใส่หัว
ต้องใช้ฟายจากคอมเจ๋ ก็เลยเดินไปเปิด

ทันใดนั้น

หางตาป้าก็เห็นอะไรมันดึ๋งดั๋ง ๆ

แว๊บไป

แว๊บมา

พอหันไปดูก็…

เอิ่มมมมม

บร๊ะเจ้า~

จิ้งจกน้อยผู้น่าสงสาร
ติดกับดักที่เจ๋แจนสร้างไว้

เจ๋แจนกินขนมแล้วไม่ยอมปิด
แหม…กะเอาไว้ล่อจิ้งจกล่ะซี้

เพื่อนคู่คิดมิตรคู่ยาก

เก๋บอกว่า ปล่อยไว้งั้นแหละ รอเจ๋แจนมา เอาให้กรี๊ดสาวแตกเลย

หง่า ป้าเป็นคนดีเกินกว่าจะทนได้

“น่าสงสารออกเก๋ เอาไปปล่อยเหอะ แต่ก่อนปล่อย ขอถ่ายรูปเก็บไว้เป็นหลักฐานก่อน”

ป้าว่าเจ้าจิ้งจกน่าจะใกล้เด๊ดสะมอเร่แล้วแน่เลย

เพราะตัวเริ่มคล้ำ ๆ ตาเขียวอี๋เลย

แถมสะบัดหางตัวเองออก คงกลัวแหง ๆ

สัพเพสัตตา สัตว์โลกทั้งหลาย

อย่าจองเวรซึ่งกันและกันเลย

-----------------------------

ตอนเย็น กลับถึงบ้าน

ป้ากำลังจะไขประตู

เนื่องจากเรด้าจิ้งจกของเจ๋แจนจะไวเป็นพิเศษ

สะกิด ๆ “จิ๊บจิ๊บ จิ้งจกมันกะลังดึ่งดึ๊งกันอยู่”

ไม่พูดเปล่า ชี้ขึ้นไปที่ข้างฝา

เฮ้ย ..

แกมาทำอะไรกันบนฝาบ้านชั้นนนนนน

หนอยแหน่ะ

บ้านชั้นไม่ใช่ม่านรูปนะยะ

บ้า บ้าที่สุดดดดดดดดดด!!!!

ครั้งหนึ่งในชีวิต …

ต้องถ่ายรูปไว้เป็นหลักฐาน

แชะ แชะ

เกิดมาไม่เคยเห็นจิ้งจกดึ่งดึ๊งกันมาก่อน

“โรคจิตว่ะ”