My husband makes my dream come true
ความภูมิใจในปีที่ผ่านมา และคำมั่นสัญญาหรือ Resolution 2009

สวัสดีค่ะเพื่อน ๆ และน้อง ๆ ชาวบล๊อกแก็งค์


สำหรับบล๊อกที่วันนี้ดิฉันจะเขียนเป็นเรื่องราว ความในใจของดิฉันเอง โดยจะเล่าถึงความภูมิใจในปีที่ผ่านมาและคำมั่นสัญญาที่ดิฉันจะทำในปีนี้ เพื่อทำให้ชีวิตดิฉันรู้สึกมีค่าและมีจุดมุ่งหมายที่จะทำในปีนี้


ก่อนที่จะมาเข้าหัวข้อดังกล่าว ดิฉันก็อยากจะมาเล่าถึงเศรษฐกิจขาลงของอเมริกาก่อน ตามที่เพื่อน ๆ และน้อง ๆ คงพอทราบกันดีอยู่แล้วว่าตอนนี้เศรษฐกิจเมริกาแย่เอามาก ๆ บริษัทฯเลย์ออฟพนักงานทุกวัน บริษัทฯปิดกิจการและถูกฟ้องล้มละลายให้ได้เห็นกันอยู่ทุกวัน


บริษัทฯสามีดิฉันที่เรียกว่าทำกำไรได้ยอดเยี่ยม จ่ายโบนัสงาม ๆ ให้พนักงานทุกปี ก็ถูกผลกระทบเข้าอย่างจังแล้วตอนนี้ เมื่อสองหรือสามเดือนก่อนก็ได้เลย์ออฟพนักงานออกไปชุดหนึ่งแล้ว ตอนนี้เหตุการณ์ทำท่าจะเลวร้ายลงมากกว่าเดิม เพราะแต่วันละแทบไม่มีออร์เดอร์ในการสั่งผลิตหลาย โรงงานที่มีคนงานหลายร้อยคนก็นั่งตบยุ่ง เอาไปทำงานอื่น ๆ เช่น ทาสี ทำความสะอาด เครื่องจักรที่ใช้ในการผลิต ก็ว่างไม่ทำงาน เรียกว่าแย่เอามาก ๆ


สามีดิฉันช่วงนี้ก็รู้สึกเครียดมาก ๆ ถึงแม้จะไม่กระทบต่อสามีดิฉันเท่าไร เพราะสามีดิฉันกินเงินเดือนและทำงานในออฟฟิตด้านบริหาร ปกติสามีดิฉันไม่เคยเอาเรื่องงานมาบ่นให้ฟัง ช่วงนี้แทบทุกวันกลับจากทีทำงานสามีดิฉันจะบอกว่าเครียดมาก ๆ และเห็นใจบริษัทฯมาก ๆ แล้วอีกไม่กี่วันข้างหน้าคงต้องมีการเลย์ออฟพนักงากอีกชุดใหญ่


ตอนนอนสามีจะคอยเอามือก่ายหน้าผากเพราะความเครียด ดิฉันก็พอไม่สบายใจไปด้วย สามีบอกตอนนี้เค้าไม่อยากเดินเข้าโรงงานเพราะทุกครั้งพอเดินเข้าไป พนักงานที่โรงงานจะคอยถามเค้าว่า ตอนนี้มีออร์เดอร์การผลิตหรือไม่ พวกเค้าจะถูกเลย์ออฟไหม สามีบอกว่าเวลาเค้าตอบคำถามกับพนักงานเหล่านั้น สามีจะต้องตอบอย่างระมัดระวัง เพราะไม่อยากให้พวกเค้าวิตกกังวลและไม่อยากให้ภาพพจน์บริษัทฯเสีย ก็เหมือนกับบางครั้งต้องโกหก


สำหรับดิฉันเคยผ่านวิกฤตการณ์อย่างหนักนี้มาแล้วสมัยอยู่เมืองไทย ที่ค่าเงินบาทตก ราคาบ้านสูง จึงพอจะมองภาพออกว่า ต่อไปจะเป็นอย่างไร นี่ยังไม่ได้ครั้งเมื่อหลายปีก่อนที่ดิฉันอยู่เมืองไทย ที่เจอเพื่อน ๆ เลย์ออฟกันหนัก และเงินเดือนถูกลดกัน


ดิฉันก็บอกตามความจริงไปว่า นี่ยังไม่เลวร้ายเท่าไร จะต้องเลวร้ายกว่านี้ เพราะดิฉันเคยผ่านพวกนี้มาแล้ว สามีก็บอกว่าตั้งแต่เค้าจำความได้ ไม่เคยเห็นครั้งไหนที่เศรษฐกิจเลวร้ายเท่าครั้งนี้ แล้วดิฉันก็บอกกับสามีว่าสภาพเหตุการณ์อย่างนี้จะใช้เวลาอีกหลายปีที่จะฟื้นขึ้นมา สามีดิฉันเมื่อหลายเดือนก่อน ที่ดิฉันบอกแบบนี้ก็ไม่เชื่อ บอกว่าประมาณไม่ถึงหกเดือนก็จะฟื้น ตอนนี้สามียอมรับสิ่งที่ดิฉันพูดแล้ว เห็นสามีแล้วก็สงสารค่ะ ก็ได้แต่ให้กำลังใจ และปลอบใจสามี ว่าอย่าเครียดมาก ตอนนี้เราต้องประหยัด ไม่รู้ว่าอนาคตจะเป็นอย่างไร ถึงตำแหน่งหน้าที่สามีที่เจ้านายบอกว่าปลอดภัย เราก็ไว้ใจไม่ได้ เพราะตอนนี้เราไวใจเศรษฐกิจไม่ได้จริง ๆ


แล้วยิ่งเมื่อสองวันก่อน ท่านโอบาม่า ประธานาธิบดีได้ออกมาพูดว่าเศรษฐกิจขาลงแบบนี้จะกินเวลาประมาณสี่ปี และก่อนที่จะเข้าสู่สภาวะที่ดี จะต้องเลวร้ายลงมากกว่านี้ ดิฉันได้ฟังแล้วก็เศร้าค่ะ อะไรจะเกิดก็ต้องเกิด


หลังจากฟังเรื่องเครียดเกี่ยวกับสภาวะเศรษฐกิจอเมริกาแล้ว มาฟังเรื่องที่ทำให้ดิฉันรู้สึกดี ๆ และความตั้งใจกับคำมั่นสัญญาที่ดิฉันจะทำกันในปีนี้กันค่ะ

สำหรับความภูมิใจที่ทำให้ดิฉันคิดที่ไร แล้วรู้สึกดีสำหรับปีที่ผ่านมาก็คือ
1.ทุกครั้งที่ดิฉันออกไปพูดหน้าชั้น ดิฉันสามารถที่จะเรียกมนต์สะกดให้ผู้ฟัง ฟังดิฉันอย่างตั้งใจและคล้อยตามไปตามที่ดิฉันพูด เช่นกันผู้ฟังก็จะอมยิ้มกับลูกเล่น ลีลาการพูดของดิฉัน ถึงแม้ว่าดิฉันจะยังติดสำเนียงไทย และบางครั้งสำเนียงการพูดของดิฉัน อาจจะฟังยากสำหรับคนอเมริกัน แต่ทุกครั้งที่ดิฉันออกไปพูดหน้าชั้น ดิฉันจะได้รับคำชมและเสียงปรบมือดังสนั่นจากคนอเมริกัน


สำหรับเคล็ดลับในการพูดในที่สาธารณชนที่ทำให้ดิฉันประสบความสำเร็จชนะใจคนอเมริกันก็คือ ดิฉันจะพูดด้วยเสียงดัง ฟังชัด เวลาพูด ทุกครั้งที่ดิฉันออกไปพูดหน้าชั้น สายตาดิฉันจะมองไปที่ผู้ฟังทุกคน เพื่อให้ผู้ฟังได้รู้สึกว่าดิฉันกำลังพูดกับผู้ฟังอยู่ เช่นกันดิฉันก็ไม่ลืมที่จะสอดแทรกมุข อารมณ์ขันลงไป บางครั้งถ้าเป็นการพูดที่เป็นทางการหรือมีการเตรียมล่วงหน้า ดิฉันจะใช้ PowerPoint ประกอบในการพูดของดิฉัน บางครั้งดิฉันก็อาจจะมีการทำไม้ทำมือประกอบ แต่ไม่มากนัก มากกว่านั้นทุกครั้งที่ดิฉันจะพูด ดิฉันจะไม่ยืนอยู่หน้าห้องอย่างเดียว จะเดินมาใกล้ผู้ฟัง ไม่อยู่กับที่ บางครั้งมีการตั้งคำถามง่ายๆ ให้กับผู้ฟังได้ตอบคำถาม แล้วมีการแจกรางวัลน่ารัก ๆ ให้กับผู้ตอบคำถามถูก ทุกครั้งที่ดิฉันพูดจบ ดิฉันจะได้รับการกล่าวขวัญ เป็นที่รู้จักของเพื่อน ๆ ซึ่งส่วนใหญ่พวกเพื่อน ๆ เหล่านั้นไม่เคยรู้จักดิฉันมาก่อน ก็จะมาทักดิฉันเป็นการส่วนตัวว่าชอบลีลาการพูดของดิฉัน เช่นกันอาจารย์ที่ฟังดิฉันพูด ก็จะยกตัวอย่างดิฉันเป็นตัวอย่างการออกมาพูดหน้าชั้นที่ควรเอาเป็นตัวอย่าง


2.ดิฉันสามารถพิสูจน์ความสามารถในการทำงานให้ผู้จัดการและผู้ช่วยผู้จัดการได้เห็นถึงความสามารถและคุณค่าของดิฉันในการทำงานที่ห้างฯ ที่ดิฉันทำงาน ถึงแม้งานที่ดิฉันทำจะไม่ต้องใช้สมอง ใช้แค่แรงกาย แต่เพราะดิฉันคิดเสมอว่างานอะไรก็ตาม ที่เป็นงานสุจริต ถึงแม้เราจะไม่มีประสบการณ์มาก่อน ถ้าเรามีความตั้งใจและทำงานหนัก เราก็สามารถพิสูจน์คุณค่าของเราให้กับองค์การหรือหน่วยงานนั้นได้ประจักษ์ ด้วยความที่ดิฉันเป็นคนไทย ผู้จัดการ ผู้ช่วยฯ และเพือน ๆ ที่ทำงาน ไม่เคยร่วมงานกับคนไทยมาก่อน จะรู้จักประเทศไทยก็คือ ด้านชื่อเสียงของอาหารไทยมากกว่า


ดิฉันได้ถูกสอนมาในสังคมไทยตลอดว่าต้องตั้งใจทำงาน หนักเอาเบาสู้และอ่อนน้อมถ่อมตน สักวันหนึ่งผลงานการกระทำของดิฉัน เจ้านายหรือเพื่อนร่วมงานก็จะได้เห็น และตระหนักว่าเราเป็นบุคคลากรที่มีคุณค่า สำหรับงานของดิฉันก็เป็นงานที่ง่าย ๆ คือเป็นพนักงานห้างฯ หน้าที่ก็ง่าย ๆ คือทักทายลูกค้า ช่วยเหลือลูกค้า จัดวางสินค้าให้ถูกที่ แต่ถ้าดิฉันทำหน้าที่อย่างนี้ในห้างฯอื่น ๆ ก็นับว่าทำหน้าที่ที่ได้รับมอบหมายได้ดีที่สุดแล้ว


แต่สำหรับห้างฯ ดิฉันทำงานไม่ใช่ นอกจากทำหน้าที่เหล่านี้ได้ดีที่สุดแล้ว ถ้าสามารถหาลูกค้ามาทำบัตรเครดิตได้ก็เท่ากับเป็นผลงาน ได้ชั่วโมงการทำงานมากกว่าพนักงานคนอื่น


สำหรับการหาลูกค้ามาทำบัตรเครดิตของห้างฯ ในอเมริกาต้องนับว่าเป็นงานที่ปราบเซียน เพราะเป็นงานที่จะต้องขยัน อดทนต่อความกดดัน มากกว่านั้นจะต้องรู้จักเอากลยุทธการขายมาใช้เพื่อโน้มน้าวให้ลูกค้ามาสมัครทำบัตรเครดิต เพื่อน ๆ ที่อยู่อเมริกาคงจะพอทราบกันบ้างคือคนอเมริกันมีบัตรเครดิตกันหลายใบ เช่นกันทุกครั้งที่สมัครบัตรเครดิตก็จะทำให้ถูกหักคะแนนเครดิตไปหนึ่งแต้ม มากกว่านั้นคนที่มีบัตรเครดิตก็จะกลัวว่าตัวเองหักห้ามใจ ควบคุมการใช้เงินไม่อยู่ เช่นกันเหตุผลที่สำคัญอีกประการคือถ้าคนที่กำลังจะซื้อบ้าน ข้อห้ามคืออย่ามาสมัครทำบัตรเครดิตเด็ดขาด เพราะจะทำให้ตัวเองเสียคะแนนเครดิต ฉะนั้นคนอเมริกันจึงเป็นโรคกลัวบัตรเครดิต


สำหรับดิฉันแล้วไม่เคยลดละหรือล้มความตั้งใจที่จะหาลูกค้ามาทำบัตรเครดิต เพราะถือว่าเป็นผลงานและถ้าต้องการชั่วโมงการทำงานที่ได้รับอยู่ขณะนี้ ต้องพยายามหาลูกค้ามาทำบัตรเครดิตให้ได้ สำหรับดิฉันนับว่ายากมาก ๆ เพราไม่ได้ทำหน้าที่แคชเชียร์ และไม่ได้เป็นคนอเมริกัน หรือเติบโตในอเมริกา ภาษาอังกฤษของดิฉันจึงติดสำเนียงไทย บางครั้งฟังยากเอาด้วย แต่เพราะความที่สมัยอยู่เมืองไทย ได้เรียนสมัยปริญญาโท เกี่ยวกับการขายมา และเห็นพนักงานขายที่ไทย ทำงานหนัก ไม่เคยลดล่ะความพยายามที่จะขายสินค้า ดิฉันจึงได้ตัวอย่างเหล่านั้นมาใช้กับการหาลูกค้าทำบัตรเดรดิต มากกว่านั้นดิฉันก็ไม่เคยท้อหรืออับอาย เวลาลูกค้าตอบปฏิเสธกับดิฉัน เพราะดิฉันคิดว่าเราต้องทำให้ที่ดีสุดและไม่ล้มเลิกที่จะถามลูกค้า ถามสักสิบยี่สิบคน คงมีสักคนที่มาสมัครทำบัตรเครดิต ไม่มีก็ไม่เป็นไร เราทำหน้าที่เราอย่างดีที่สุดแล้ว ด้วยเหตุผลดังกล่าวดิฉันจะหาลูกค้ามาทำบัตรเครดิตได้แทบบทุกวันที่มาทำงาน กลายเป็นท๊อปของห้างฯ และบางเดือนของเป็นท๊อปสูงสุดของแต่ล่ะห้างฯมารวมกัน นี่นับว่าเป็นความภูมิใจของดิฉันมาก เพราะดิฉันเท่ากับพิสูจน์ความสามารถของตัวเองให้เป็นที่ยอมรับของคนอเมริกันว่าถึงแม้ดิฉันจะเป็นคนไทยคนเดียว ที่ภาษาไม่แข็งแรงเท่าพวกเค้า แต่ดิฉันสามารถแข่งขันเอาชนะพวกเค้าได้


นี่คือบางส่วนของตัวอย่างรางวัล และ Gift Card ที่ดิฉันได้รับจากการหาลูกค้ามาทำบัตรเครดิตได้สูงสุดของห้างฯ และของแต่ล่ะห้างฯ มารวมกันค่ะ








เช่นกันนอกเรื่องความรู้สึกดี ๆ ในปีที่ผ่านมาที่ดิฉันได้รับ ดิฉันก็ให้คำมั่นสัญญาสำหรับปีนี้ว่าตั้งใจจะทำอะไรบ้าง

1. ดิฉันจะต้องตั้งใจหางานทำ ส่งใบสมัครไปตามที่ต่าง ๆ ไม่ลดล่ะ ถึงแม้สภาวะเศรษฐกิจอเมริกาจะเป็นขาลงก็ตาม เพราะดิฉันตั้งใจไว้ว่าจะต้องหางานที่จบมาทำให้ได้ ดิฉันจะส่งใบสมัครงานไปเรื่อย ๆ ถึงแม้จะไม่มีที่ไหนเรียกก็ตาม แล้วคิดเสมอว่าสักหนึ่งโอกาสต้องเป็นของเรา ไม่ล้มเลิกความตั้งใจดังกล่าว



2. ดิฉันจะต้องหยุดการชีอปปิ้งเสียที่ เพราะปีที่ผ่านมา ดิฉันเห็นเสื้อผ้า สินค้าราคาถูกไม่ได้ ต้องซื้อ เรียกว่าซื้อจนทำให้ตู้เสื้อผ้าคานหัก มากกว่านั้นที่บ้านดิฉันตอนนี้ถุงเสือผ้ามาวางเรียงกันตามทางเดิน เวลามีแขกมาบ้านที ต้องเอาถึงเสื้อผ้าที่ซื้อมาไปซ่อน ถ้าดิฉันคงซื้อต่อไป รับรองว่าดิฉันต้องไปหาจิตแพทย์แน่ ๆ เสื้อผ้าดิฉันต้องเน้นว่ามากแบบน่ากลัวเอาที่เดียว เหมือนดิฉันเป็นโรคจิต ตอนนี้ต้องคอยใช้คาถาว่าเราจำเป็นหรือไม่ แต่ทุกครั้งที่ซื้อก็ลืมคาถานี้ ตอนนี้ต้องไม่ซื้อแล้วค่ะ


นี่ค่ะถุงเสื้อผ้าบางส่วน ที่ยังไม่ได้เอาเสื้อผ้าออกมาจากถุงเลย วางกองอยู่ตามทางเดินค่ะ






















3. ดิฉันตั้งใจว่าดิฉันจะต้องเอาวิชาความรู้ที่ดิฉันเรียนมาทบทวน ขณะที่ยังหางานทำไม่ได้ เพราะถ้าไม่เอามาอ่านทบทวน ก็เหมือนกับเรียนมาแล้วคืนอาจารย์ไปหมด


นี่ค่ะหนังสือที่ดิฉันตั้งใจจะเอามาอ่านทบทวน






มากกว่านั้นในปีนี้ ดิฉันจะต้องอ่านหนังสือเล่มนี้ให้จบเสียที่ เพราะดองมาหลายเดือนแล้ว







เช่นกันดิฉันจะต้องพยายามอ่านหนังสือภาษาอังกฤษ และพูดภาษาอังกฤษให้ได้สำเนียงอเมริกัน



4. ดิฉันจะต้องพยายามใช้เวลาว่างให้เป็นประโยชน์ ไม่นั่งฟุ้งซ่านไปวัน ๆ ที่เอาแต่กิน นอน เล่นอินเตอร์เน็ท คิดแต่เรื่องไร้สาระ ดิฉันควรเอาเวลาเหล่านั้นมาทำอาหารหรืองานฝีมือ


นี่ค่ะบางส่วนของเบเกอร์รี่และงานฝีมือที่ดิฉันทำเมื่อสองวันก่อน


ดิฉันทำที่คาดผมค่ะ แรงดลใจเพราะดิฉันเห็นเด็กที่ทำงานคาดที่คาดผมมาทำงานน่ารักมาก ๆ ดิฉันเลยอยากคาดกับเค้าบ้าง จะไปซื้อก็คิดว่าไม่ควร ควรทำเองจะได้ภูมิใจและเป็นการประหยัดด้วย เพราะดิฉันมีอุปกรณ์ทุกอย่างพร้อมแล้ว


มาดูภาพเลยค่ะ



ที่คาดผมที่ดิฉันมีอยู่แล้ว






อุปกรณ์ทั้งหมดที่ใช้ค่ะ








ทำเสร็จแล้วค่ะ








คาดแล้วน่ารักไหมค่ะ คริ คริ








มาดูเบเกอร์รี่ที่ดิฉันทำค่ะ สูตรนี้ได้มาจากน้องฉวีคนเก่งค่ะ Cinnamon Swirl



ก่อนเข้าอบ






อบเสร็จแล้วค่ะ











ตัดเป็นชิ้น ๆ น่าทานไหมค่ะกับกาแฟตอนเช้า







ที่เหลือเก็บใส่กล่องไว้ทานครั้งต่อไปค่ะ








นี่ค่ะส่วนที่ห่อพลาสติกให้สามีเอาไปทานที่ทำงาน







แล้วเพื่อน ๆ และน้อง ๆ มีความภูมิใจอะไรในปีที่ผ่านมาและคำมั่นสัญญาที่จะทำในปีนี้กันค่ะ มาเล่าสู่กันฟังค่ะ


ขอบคุณผู้ที่มาเยี่ยมบล๊อกดิฉัน


สุข สันต์ วันหยุดค่ะ






Create Date : 11 มกราคม 2552
Last Update : 11 มกราคม 2552 2:48:06 น. 49 comments
Counter : 1338 Pageviews.

 
สวัสดีค่ะพี่จินนี่ ช่วงนี้อะไรๆ ก็ดูแย่ไปหมดนะคะ คนก็เริ่มเครียดกัน เพราะพิษเศรษฐกิจ
ฝนขอเอาใจช่วยคุณพ่อบ้านของพี่นะคะ หนูคิดว่าเค้าคงลำบากใจมากๆ เวลาที่ต้อง
ตอบคำถามซ้ำแล้วซ้ำอีกน่ะ

ส่วนพี่เจนนี่หนูก็ขอให้พี่มีกำลังใจทำงานต่อไปนะคะ

ที่คาดผมที่พี่ทำเองน่ารักจัง ไอเดียสุดยอดค่ะ หนูน่ะงานฝีมือทำไม่เก่งหรอกค่ะพี่
น้องสาวหนูนี่เก่งมากๆ เค้าทำได้หลายอย่างค่ะ

ขนมปังน่าหม่ำจังเลย แต่วันนี้หม่ำพิซซ่าไปกับคุณพ่อบ้านแล้วค่ะ


โดย: N a m F o n.. (CeciLia_MaLee ) วันที่: 11 มกราคม 2552 เวลา:3:45:55 น.  

 
Sawadee ka,

Just dropping by to say hello ka.


โดย: CrackyDong วันที่: 11 มกราคม 2552 เวลา:4:13:07 น.  

 
เศรษฐกิจแบบนี้ เป็นกันทั่วโลกเลยนะค่ะ ... แย่จัง

ที่คาดผมทำได้น่ารักมากเลยค่ะ
ขนมก็น่าทานมากๆ

สิ่งที่ตั้งใจจะทำในปีนี้ ขอให้ทำให้สำเร็จนะค่ะ ... เอาใจช่วยค่ะ


โดย: Molly_Nanny วันที่: 11 มกราคม 2552 เวลา:4:17:10 น.  

 
อ่านแล้วภูมิใจจังค่ะที่มี "ผู้หญิงไทย"แบบคุณ ที่ตั้งใจทำงานจนเอาชนะคนที่นั่นได้ และไม่ย่อท้อ หรือยอมแพ้กับสถานการณ์ที่ย่ำแย่ในตอนนี้ของอเมริกา ที่เยอรมันก็ได้รับผลกระทบเช่นกันค่ะ ตอนนี้มีกฏหมายคุ้มครองแรงงานออกมาเพิ่มขึ้นอีก ระบุเลยว่าบริษัทใหญ่ๆไหนบ้างที่ "กำลังจะปลดคนงานออก เพราะพิษเศรษฐกิจ" รัฐกำหนดว่าบรรดาบริษัทฯเหล่านี้จะปลดได้ภายในปีที่รัฐกำหนดเท่านั้นค่ะ ยกตัวอย่างเช่นบริษัท BMW รถยนต์จะปลดคนงานได้ในปี 2014 อย่างนี้เป็นต้น ตอนนี้ปลดไม่ได้เลยค่ะ บริษัทนี้เลยใช้วิธีให้คนงานไปพักผ่อนซะ หกเดือนจ่ายเงินเดือนให้ครึ่งเดียวประมาณนี้ค่ะ ... เขียนซะยาว อิอิ ชอบที่คาดผมมากกๆเลยค่ะ น่ารักมาก ขอให้ทำสิ่งที่ตั้งใจไว้สำเร็จนะคะ อ่านแล้วเลยต้องขอไปเขียน Resolution บ้างแระ รักษาสุขภาพด้วยนะคะ


โดย: Flowerfun วันที่: 11 มกราคม 2552 เวลา:4:19:48 น.  

 

คุณสวยตลอดการ มีความพยายามสูงมาก

ถ้าผมเป็นเจ้าของบริษัทจะเขียนเช็คมอบโบนัสให้

USD 50,000 (ลงวันที่ สี่ปีข้างหน้าก็ยอม)

ถ้ากลับเมืองไทยจะขอเป็นหุ้นส่วนด้วยเร้ยนิ

เก่งแบบนี้คงต้องให้มาสอน ดร. การตลาดของเมืองไทยได้แแล้ว
ขอมอบPhd กิตติมศักดิ์ให้เลยคับ

-----------------------------------------

ช่วงนี้เฮียนซุนซื้อเสื้อผ้าเยอะ

วันเด็กเลยต้องซื้อกล้วยให้เด็กๆคับบบ




โดย: hiansoon วันที่: 11 มกราคม 2552 เวลา:4:40:53 น.  

 
เฮียนซุนก็ว่าจะเลิกช็อปแระ

แต่กลัวหล่อไม่บาดใจสาว

หล่อให้ตลอดการคับ

กรั๊กๆๆๆๆ






โดย: hiansoon วันที่: 11 มกราคม 2552 เวลา:4:51:27 น.  

 
ดีค่ะพี่ไก่ ว่างๆก็ห่อะไรทำ หรือไม่ก็ทำอาหารช่วยให้เราไม่เครียดนะค่ะสนุกด้วย
มีความสุขทุกๆวันนะค่ะ


โดย: แม่น้องKevin and Jasmin วันที่: 11 มกราคม 2552 เวลา:5:49:02 น.  

 
สามีน้องก็พูดแบบเดียวกับสามีพี่เลยค่ะ
ว่าครั้งนี้เศรษฐกิจแย่สุด
น้องบอก เคยมีครั้งนึงหนักมากที่เมืองไทย (ยุค IMF)
สามีบอกตอนนั้นอเมริกายังไม่หนักเท่าครั้งนี้
ครั้งนี้นี่เป็นทั่วโลก พี่สาวบอกว่า ที่เมืองไทยบริษัทต่างๆปิดตัวไปแล้วเยอะมากค่ะ
ทางหนึ่งที่เราต้องช่วยสาีคือ ช่วยกันประหยัดเนอะ
พี่ไก่นี่เก่งทุกอน่างเลยนะคะ ที่คาดผมนารักมากๆ
ขอให้พี่กับสามี มีความสุขมากๆ ฝ่าฟันอุปสรรคด้วยความราบรื่นนะคะ


โดย: forenoon วันที่: 11 มกราคม 2552 เวลา:6:22:32 น.  

 
สวัสดีค่ะพี่จินนี่ มานั่งอ่านเรื่องที่พี่เล่าตั้งนานค่ะ
เศรษฐกิจแย่ สงสารคนที่ถูก layoff จากงานที่เคยทำ
นะคะ เศร้าจังค่ะ ...

เรื่องที่ประทับใจที่สุดคือเรื่องการพูดต่อหน้าอเมริกันชนน่ะค่ะ
แสดงว่าพี่ต้องมีพรสวรรค์ทางนี้มาก ๆ ถึงทำให้เขาประทับใจได้
น่าภูมิใจจังค่ะ

เรื่องสุดท้าย ... ดีใจที่สุดที่พี่ทำขนมสำเร็จ ... อบได้สวยมาก
ๆ ค่ะ สวยกว่าน้องอีก จริง ๆ ค่ะ
โรลก็สวยด้วย

มีความสุขมาก ๆ ในวันหยุดนี้นะคะ ...


โดย: Tristy วันที่: 11 มกราคม 2552 เวลา:6:29:53 น.  

 
ยินดีด้วยกับพี่ไก่ในสิ่งที่ทำสำเร็จแล้วนะคะ ภูมิใจแทนจริงๆค่ะ และสิ่งที่ยังไม่ได้ทำแต่ตั้งใจจะทำ ก็ขอให้ประสบความสำเร็จอย่างที่ตั้งใจทุกอย่างนะคะ กิ๊กเชื่อว่าพี่ไก่ต้องทำได้แน่ๆค่ะ

เรื่องเศรษฐกิจนี่ก็กระทบไปหมดจริงๆนะคะ พอเศรษฐกิจแบบนี้มันก็เหมือนโดมิโน่ แล้วก็ทำให้ทุกคนชลออะไรไปหมด

เรื่องเสื้อผ้านี่กิ๊กก็กองๆถุงไว้เหมือนกันค่ะ แต่ไม่เยอะเท่าของพี่ไก่ ฮ่าๆๆ ของพี่ไก่เยอะมากกกค่ะ วันนี้เห็นของเซลล์อีก โอ๊ยย ตัดใจยากมากๆค่ะ ตัดแบบสุดๆแล้วทำเมินไม่มอง ดันไปเจอร้านชุดชั้นในลดราคาอีก ดันซื้ออีกค่ะ ถือว่าเลิกไม่ได้ ลดหน่อยก็ยังดี


โดย: KOok_k วันที่: 11 มกราคม 2552 เวลา:7:20:49 น.  

 
อะไร ๆ ก็ต้องผ่านไปให้ได้ค่ะพี่ไก่ เศรษฐกิจอาจจะแย่ แต่อะไร ๆ จะแย่มากไปกว่านี้ถ้าเอาท้อค่ะ ทิพย์เองก็ท้อแต่คิดว่าเปล่าประโยชน์มากที่จะเอาเวลามานั่งท้อ สู้เอาเวลาไปคิดทำประโยชน์อย่างอื่นดีกว่าค่ะ


โดย: teddybear@LB วันที่: 11 มกราคม 2552 เวลา:8:16:09 น.  

 
อ่านแล้วแอบปลื้มเรื่องราวในบล้อกพี่ไก่วันนี้ครับ
สามีพี่ไก่โชคดีมากครับ
ที่มีคนคอยอยู่เคียงข้าง
ในวันที่เศรษฐกิจย่ำแย่

ฟ้ามืด
ก็ต้องมีวันฟ้าสดใสนะครับพี่







โดย: ก.ก๋า (กะว่าก๋า ) วันที่: 11 มกราคม 2552 เวลา:8:30:36 น.  

 
อ่านแล้วชื่นชมคุณ Jiney มากๆ เลยค่ะ มีความตั้งใจดีจริงๆ

ส่วนวิสกี้เอง resolution ของปีที่ผ่านมาก็ทำสำเร็จล่ะค่ะ เกี่ยวกับเรื่องสุขภาพทั้งนั้น อาทิเช่น weights watching, exercise...มาปีนี้ก็จะ carry over ต่อไปเรื่อยๆ คงจะลดการช้อปปิ้งลงด้วยล่ะค่ะ เพราะเวลาคัดเลือกเสื้อผ้าที่ไม่ใช้ออกไปแล้ว มันก็หลายตังค์อยู่นะคะ หรือมาดูกระเป๋า รองเท้าที่ซื้อมาแล้ว แต่ใช้น้อยมากเพราะมาอยู่นี่สังคมไม่เหมือนที่กรุงเทพค่ะบางทีมันก็ไม่จำเป็นต้องใช้ของหรูหราเหมือนที่เคยใช้มาในสมัยก่อน ก็เลยว่าจะเพลาๆ ลงค่ะ คิคิ

มาเป็นกำลังใจให้คุณ Jiney ทำที่ตั้งใจไว้สำเร็จด้วยค่ะ


โดย: วิสกี้โซดา วันที่: 11 มกราคม 2552 เวลา:8:34:46 น.  

 
ของแอนเหรอปีที่ผ่านมาไม่มีอะไรอ่ะค่ะ เป็นปีที่สูญเสียค่ะ ไม่ชอบเลย
แต่ยินดีกับความสำเร็จของพี่เจนนี่นะคะ


โดย: thattron วันที่: 11 มกราคม 2552 เวลา:9:19:10 น.  

 
พี่ไก่เก่งจังเลยค่ะ พูดหน้าชั้นจนคนอเมริกันทึ่ง อยากไปนั่งฟังด้วยจังเลย

ปีที่ผ่านมาของเพ็นก็เป็นปีที่มีการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ในชีวิตค่ะ เพราะเพิ่งแต่งงาน (เย้ๆ ขายออกแย้ววววว) อิอิ ก็ได้เดินทางติดตามคุณสามีไปโน่นนี่เยอะแยะเลย เป็นปีที่น่าจดจำปีนึงเลย

ขอให้พี่ไก่กับคุณสามีประสบความสำเร็จในหน้าที่การงานนะคะ เป็นกำลังใจให้ในช่วงเศรษฐกิจอย่างนี้ค่ะ


โดย: เบบูญ่า วันที่: 11 มกราคม 2552 เวลา:9:38:31 น.  

 
I try to speak Eng accent as well... but it is so difficult


โดย: yr_naughty_annie วันที่: 11 มกราคม 2552 เวลา:10:41:31 น.  

 
บล๊อควันนี้ของพี่ ทำให้รู้ว่า คำที่เคยได้ยิน "ความพยายามอยู่ที่ไหน ความสำเร็จอยู่ที่นั่น" คือเรื่องจริงค่ะ


โดย: ถั่วงอกน้อยค่ะ วันที่: 11 มกราคม 2552 เวลา:11:11:59 น.  

 
ข้อ 2 คล้ายๆกันเลยค่ะ เห็นเสื้อผ้าลดราคาไม่ได้ รีบถลาเลยยอิอิ เบเกอรี่โฮมเมดน่าทานคะ


โดย: LibbyAndPortia วันที่: 11 มกราคม 2552 เวลา:14:21:53 น.  

 
สวัสดีค่ะ ปรกติเข้ามาอ่านเฉยเฉย เเต่ไม่ได้เมนต์
เเต่ว่าอ่านคราวนี้เเล้วต้องเมนต์ค่ะ
อยากบอกว่า ชื่นชม คนอย่างคุณจังเลยนะคะ
อ่านเเล้วมีกำลังใจในการทำงาน เเละทำให้เมย์
มีความพยายามในการพัฒนาตัวเองมากขึ้นค่ะ
อยากให้คนต่างชาติเค้านับถือเรา ต้องพยายามใช่มั๊ยคะ

เศรษฐกิจที่เยอรมันก็เเย่เหมือนกันค่ะ โชคดีที่สามีของเมย์ยังไม่โดน เเต่ว่าเมย์เริ่มโดนเเล้วค่ะ ลูกค้าเริ่มน้อยลง สายการบินปิดตัวไปบ้าง เเละบริษัทที่เมย์อยากสมัครงานเค้าก็ไม่รับพนักงานเพิ่ม

ขอเป็นกำลังใจให้นะคะ เเละขอยึดคนอย่างคุณไว้เป็น
เเบบอย่างค่ะ


โดย: เมย์ (mayistheone ) วันที่: 11 มกราคม 2552 เวลา:15:43:47 น.  

 
ใช่ค่ะที่เมืองไทยโรงงานปิดไปหลายแห่งแล้ว ตอนนี้คนที่ยังมีงานทำก็ต้องหาทางประคองบริษัทฯ ไว้ให้ดี ชาวบ้านทั่วไปก็ต้องระวังทรัพย์สินเพราะพอคนตกงานไม่มีรายได้ก็จะมีรายการจี้ปล้นตามมา เฮ้อ....ประเทศไทย ลำพังค้าขายแข่งกับเพื่อนบ้านก็เหนื่อยพออยู่แล้ว ตอนนี้ความน่าเชื่อถือไม่เหลืออีกเลยหลังจากพาลมิตรยึดสนามบิน ของ jujastar เองลูกค้าส่วนใหญ่อยู่ยุโรปกับญี่ปุ่น เราต้องร่อน e-mail ชี้แจงลูกค้าเป็นระวิง เพื่อไม่ให้เค้าตกอกตกใจไปกับสถานการณ์เลว ๆ แบบนี้ ไม่รู้ว่าผู้ใหญ่ในบ้านเมืองเป็นบื้ออะไรกัน ผู้ประกอบการซะอีกที่ต้องช่วยกันกู้หน้าประเทศชาติ นี่ก็คุย ๆ กันไว้ว่าถ้าทำเถื่อน ๆ แบบนี้อีกผู้ส่งออกจะรวมตัวกันประท้วงเลิกค้าขายให้ประเทศไทย แล้วย้ายไปทำงานต่างประเทศให้หมด ไปทำความเจริญรุ่งเรืองให้แผ่นดินอื่นที่เค้ามีจิตสำนึกที่ดีกว่านี้ดีกว่า บ่นเพราะเบื่อมาก ๆ ค่ะ


โดย: Jujastar วันที่: 11 มกราคม 2552 เวลา:15:53:52 น.  

 
หวัดดีค่ะพี่ไก่สบายดีนะค่ะ

พี่ไก่เก่งจังเลยค่ะ เป็นผู้หญิงที่เก่งมาก มีความอดทนขยันต่อหน้าทีการงาน เดี๋ยวอีกไม่นานน้องจะย้ายไปอยู่ออสแล้ว ตั้งใจเอาไว้จะไปเรียนวิชาอาชีพเสิร์ม ยังงัยต้องออกไปเรียนแน่ๆ แต่ขออะไรๆให้ลงตัวก่อน รอๆอย่างเดียวตอนนี้ เหอๆ น้องก้ออยากพูดภาษาอังกิดสำเนียงอังกิดเก่งๆ อยากเขียนให้ได้เยอะๆ ตอนนี้ไปเรียนอีกสงสัย ไปเรียนขั้นLevelสามแน่ๆ ฮ่าๆ แกรมม่าตกเพียบเลย


โดย: bagarbu วันที่: 11 มกราคม 2552 เวลา:15:55:07 น.  

 
เอาใจช่วยนะคะทั้งพี่และสามี
ส่วนตัวคงสวนกระแสเพราะเพิ่งจะขอลาออกเพราะทนโดนเอาเปรียบเรื่องการทำงานไม่ไหว คิดเอาว่าตัวเองยังมีศักยภาพในการทำงานและคงไม่ยากนักถ้าจะหางาน
แต่จริงๆแล้วก็ไม่ยากเหมือนที่คิด เพียงแต่ว่าเงินเดือนน้อยจนไม่คุ้มที่จะทำ ถ้าไม่มีคนในครอบครัวเป็นกำลังใจให้ ถึงแม้จะไม่ทุกคนแต่ก็อย่างน้อยยังมีคนเป็นที่พึ่งให้ได้

รักษาสุขภาพนะคะ


โดย: Uki no Kimono วันที่: 11 มกราคม 2552 เวลา:23:42:46 น.  

 

สวัสดีค่ะพี่ไก่ จอยอัพบล็อกแล้วนะคะ แวะมาบอกพี่ไก่ก่อนใครเลยหลังจากดองบล็อกไว้เกือบเดือน อุอุ

ความตั้งใจของเราเหมือนกันเลยค่ะพี่ไก่ จอยเองก็บ้าซื้อของเซลค่ะ เดรสบางตัวจอยใส่แค่ครั้งเดียวเองในหนึ่งปี และอีกหลายๆตัวที่ไม่เคยใส่ยังแขวนอยู่ในตู้ตั้งแต่ปีที่แล้ว

ปีนี้เลยตั้งใจว่าจะเก็บเงินซื้อของเป็นชิ้นเป็นอันไปเลย ไม่เอาแล้วของลดกระหน่ำ อิอิ ตั้งใจและต้องทำให้ได้นะคะ สู้ๆค่ะพี่ไก่

จอยภูมิใจในตัวพี่สาวคนเก่งคนนี้เสมอนะคะ น่ารักไม่เปลี่ยนแปลงเลยจริงๆ


โดย: LiLLa_JoY วันที่: 12 มกราคม 2552 เวลา:0:38:29 น.  

 
เข้ามาอ่านข้อคิดดีๆ เช่นเคยค่ะ . . ขอบคุณมากนะคะที่นำมาแบ่งปันกัน



โดย: MollyJinx วันที่: 12 มกราคม 2552 เวลา:1:52:36 น.  

 
สวัสดีครับพี่ไก่

ขอบคุณสำหรับคะแนนโหวตนะครับพี่







โดย: ก.ก๋า (กะว่าก๋า ) วันที่: 12 มกราคม 2552 เวลา:7:41:09 น.  

 
กำลังคิดอยู่เลยครับพี่ไก่
ว่าจะเขียนหมื่นตามีลูกดีหรือเปล่า 5555

แล้วลูกหมื่นตาหน้าตาจะออกมาเป็นยังไง หุหุหุ


ตอนนี้เขียนเรื่องความรักจนเริ่มเบื่อแล้วครับพี่ 5555




โดย: ก.ก๋า (กะว่าก๋า ) วันที่: 12 มกราคม 2552 เวลา:8:03:47 น.  

 
ชื่นชมพี่จืนนี่คะ จะเอาพี่จินนี่เป็นแบบอย่าง
กล้วยหอมก็จะพยายามทำงานอย่างเต็มที่ค่ะ

ตอนนี้กำลังหางานพิเศษค่ะ
อยากทำพวกร้านขนมปังหรือไม่ก็ร้านอาหารที่ตัวเองชอบค่ะ


โดย: กล้วยหอมรสนม วันที่: 12 มกราคม 2552 เวลา:8:30:47 น.  

 
คุณสวยตลอดกาลคะ อ่านทุกบันทัดด้วยความชื่นชมเช่นเคยค่ะ ให้แม่ปูไปยืนพูดหน้าชั้นนี่ได้ยืนขาสั่นเป็นลมตายไปแล้วแน่ๆค่ะ


วันนี้แม่ปูอยากคุยนิดนึงว่า หนังสือtwilightเล่มนี้ ลูกสาววัย๙ ขวบของแม่ปูอ่านจบไปเรียบร้อยโรงเรียนฝรั่งแล้วค่ะ ได้มาตอนคริสต์มาส แป๊บเดียวเธออ่านจบแล้ว ชอบมากด้วย ตอนนี้เธอกำลังอ่าน New Moon ซึ่งอ่านไปได้ครึ่งเล่มแล้วค่ะ เล่มนี้เป็นต่อจากเล่มนู้นค่ะ เธอว่าเล่มนี้เธอพยายามค่อยๆอ่าน อย่างช้าๆ เพราะว่าเธอยังไม่มีเล่ม๓ที่จะอ่านต่อ(แม่ปูว่าจะซื้อให้อีกถ้าเธอทำเกรดได้ดีๆ) แม่ปูละทึ่งลูกสาวตัวเองจริงๆ คือว่าสมัยตัวเองเด็กเท่านี้ ยังอ่านออกแบบเงอะๆงะๆอยู่เลย ลูกอ่านนิยายแล้ว มาเริ่มอ่านนิยายเล่มหนาๆตอนตัวเองเริ่มเข้ามหาวิทยาลัยนู่น แม่ปูอ่ะนะอิอิ..




โดย: ปูขาเก เซมารู วันที่: 12 มกราคม 2552 เวลา:9:56:37 น.  

 
เห็นความมุ่งมั่นของพี่จินนี่ในหลายๆเรื่องแล้ว ควรเอาเยี่ยงอย่างมากๆเลยค่ะ พี่เป็นคนอดทน ผลที่ตามมาย่อมดีเสมอ ขอให้ปีนี้มีข่าวดีเรื่องงานนะคะ แฮ็บปี้ตลอดปีนะคะ


โดย: ์Nok (nokjeffus ) วันที่: 12 มกราคม 2552 เวลา:11:11:50 น.  

 
จิตใจแข็งแกร่ง ความมุ่งมั่นเต็มเปี่ยมอย่างนี้
ทุกอย่างต้องไปได้สวย(เหมือนชื่อ) แน่ ๆ
( หมอ ก...confirm 555)


โดย: เปปเปอร์ วันที่: 12 มกราคม 2552 เวลา:12:05:56 น.  

 
แวะมาทักทายจ้าพี่ไก่

แต่เวลาน้อย ไปก่อนนะคะ


โดย: อาลีอา วันที่: 12 มกราคม 2552 เวลา:12:11:40 น.  

 
สวัสดีวันจันทน์ค่ะพี่ไก่ ขอบคุณนะค่ะพี่ที่เป็นห่วงเรื่องงานของอ้อ ตอนนี้อ้อยังไม่คุ้นกับนายใหม่เลย เห็นแกเดินมาทีไรอ้อประหม่าทุกทีเลย ที่จริงเค้าก็อายุน้อยกว่าอ้ออีก แต่ดูเค้าน่ากลัวยังไงก็ไม่ทราบค่ะพี่ เมื่อวานวันอาทิตย์อ้อก็ไปนั่งทำงาน เพราะกลัวจะส่งงานไม่ทันวันนี้ เค้าเดินมาทัก อ้อจำไม่ได้คิดว่าเป็นแขก เพราะเค้าแต่งตัวไปรเวท เกือบไปแล้ว อนาคตไม่รุ่งแล้ว

ช่วงนี้เป็นช่วงที่กำลังเอาระบบใส่ลงมาเรื่อยๆ ค่ะพี่ วันที่ 16 นี้จะมีการปฐมนิเทศน์พนักงานทุกคน แต่จะแบ่งเป็นแผนกค่ะ เพราะแต่ละแผนกก็จะทำงานไม่เหมือนกัน เงื่อนไขมีเยอะ บัตรสมาชิกทั้งหลายของ Accor ก็มีเยอะมากเลยค่ะ สำหรับเรื่องการปรับตำแหน่งตอนนี้รอให้ฝ่ายทรัพยากรมนุษย์ไปอบรมที่กรุงเทพฯ ก่อน แล้วก็จะกลับมาปรับเปลี่ยนตามชาร์จใหม่ค่ะพี่

จีเอ็มสัญญาว่าจะไม่เอาใครออกเลย แต่จะปรับให้ลงตัวที่สุด อยู่ที่เราจะรับระบบ และงานเขาได้หรือปล่าว แต่อ้อก็จะสู้ให้ถึงที่สุดแหละค่ะพี่ ถ้าผ่านการเป็นพนักงานของเค้าได้ อนาคตก็จะดีขึ้นค่ะ ทำงานครบปีก็จะได้บัตรพนักงาน แล้วเอาไปใช้สิทธิ์พักโรงแรมในเครือได้ราคาพิเศษมากๆ หรือว่าจะย้ายไปทำงานที่ไหนก็ได้ในโลกใบนี้ ถ้ามีตำแหน่งว่างค่ะ

ตอนนี้ Accor มีโรงแรมในเครือ 4000 กว่าแห่งค่ะ อยู่ทั่วโลกเลย อ้อก็หวังว่าอ้อจะผ่านการทดสอบของเค้า และทำงานได้อย่างสบายใจหนะค่ะพี่ เขียนซะยาวเลย ขอบคุณนะค่ะพี่ไก่


โดย: ladysamui วันที่: 12 มกราคม 2552 เวลา:19:06:45 น.  

 
มาเยี่ยมค่ะ ตอนนี้ที่เมืองไทยก็ลำบากกันบ้างแล้ว ต้องประหยัดค่ะ พี่ไม่ซื้อเสื้อผ้าเลยค่ะ ใช้แต่ของเดิมที่มีอยู่แต่พักนี้อยากทำขนม ก็ซื้อพวกเตาอบ เครื่องตีไข่ แล้วก็ซื้อตู้เย็นใบใหญ่อีกใบ ไม่ได้ฟุ่มเฟือยค่ะ จำเป็นต้องซื้อเพราะใส่กับข้าวไม่พอ มันอัดแน่นไป หยิบยากมากๆค่ะ
ขอให้ผ่านพ้นปัญหานี้เร็วๆค่ะ ประหยัดอย่างเดียวค่ะ กลัวแต่คนฆ่าตัวตายเพิ่มนี่แหละค่ะ ฟังข่าวบ่อยๆ อดทนกันนะคะ


โดย: Aisha วันที่: 12 มกราคม 2552 เวลา:21:59:55 น.  

 
สวัสดีค่ะพี่ไก่ เป็นไงบ้างเอ่ย สบายดีไหมค่ะ


โดย: teddybear@LB วันที่: 12 มกราคม 2552 เวลา:22:06:32 น.  

 
ที่คาดผมสวย...ยิ่งอยู่บนผมสวยๆ ยิ่งสวยใหญ่..โครงการเยอะแยะขนาดนี้ ค่อยๆทำไปนะค๊ะ นัทน่ะไม่เอาแล้ว เพราะไม่เคยทำเรื่องที่ตั้งใจได้สักเรื่อง...

มีความสุขมากๆค๊า


โดย: Why England วันที่: 12 มกราคม 2552 เวลา:22:42:34 น.  

 
ภูมิใจด้วยคนค่ะพี่ไก่ เป็นแนวคิดที่แสนประเสริฐในยามเศรษฐกิจเริ่มแย่ลง...ตอนนี้ ไอก็เริ่มทำตัวประหยัดอดออม
ไม่ซื้อของฟุ่มเฟือย เมื่อก่อนเคยเข้าร้านเพื่อสระผม สองสามเดือนมานี่ ทำเองหมดเลยค่ะ.


โดย: I_sabai วันที่: 12 มกราคม 2552 เวลา:23:14:18 น.  

 
ที่คาดผม น่ารักดีค่ะ พี่ไก่...

ทำขนมปังเยอะเลย ออกมาน่ากินด้วยค่ะ

นางฟ้าว่าถ้าเราหาอะไรทำ วุ่น ๆก็ช่วยลืมสิ่งที่ทำให้เครียดได้นะคะ
ว่างมาก ก็ฟุ้งซ่านมาก พาลคิดเรื่องโน้นเรื่องนี้ให้ไม่สบายใจไปปล่าว ๆ

นางฟ้าเป็นกำลังใจให้พี่ไก่ทำในสิ่งที่อยากทำทุกอย่างเลยนะคะ
*ถ้าอยู่ใกล้ ๆกันชวนกันมาเข้าครัวก็คงจะดีนะคะ...


โดย: นางฟ้าของชาลี วันที่: 13 มกราคม 2552 เวลา:2:20:51 น.  

 
สวัสดีค่ะพี่ไก่ อ่านแล้ว เห็นใจแฟนพี่ไก่มากเลยคะ

ยังไงสาก็ขอให้แฟนพี่กับพี่ผ่านพ้นไปด้วยดีนะค่ะ

ส่วนเรื่องอ่านหนังสือเรียน สาเหร๋ออออ อ่านได้แป๊บเดียว นอกนั้นจับหนังสือ นิยายฝรั่งมาอ่านแทนค่ะ555555555 อ่านมานานแล้วค่ะพี่ไก่ สาถือสะว่าฝึกภาษาไปด้วยค่ะ อ่านนานจนจะหมดห้องสมุดแล้วค่ะพี่ไก่ สาไปมา 3 ที่ ใกล้ๆ บ้านนะค่ะ


โดย: Candydolls วันที่: 13 มกราคม 2552 เวลา:5:02:38 น.  

 
โอ้โหพี่ไก่อบขนมน่ากินจัง


โดย: ต๋อย (Roseshadow ) วันที่: 13 มกราคม 2552 เวลา:18:50:43 น.  

 
สวัสดีค่ะพี่ไก่คนสวย

โอ้โฮ.. ต้องขอปรบมือให้พี่ไก่จริงๆค่ะ อ่านแล้วเห็นถึงการมานะและประสบความสำเร็จของพี่ไก่ในช่วงปีที่ผ่านมามากมายนะคะ

แถมยังมีทีเด็ดทำโน่นทำนี่เองอีกด้วย สามีพี่ต้องภูมิใจภรรยาน่าดูเลยหละค่ะ

แบบนี้พี่ไก่เปิดร้านเบเกอรี่ยังไหวเลยนะคะ ฝึกทำบ่อยๆนะคะ วันข้างหน้าอาจเป็นกิจการที่ไม่คาดคิดมาก่อนก็ได้นะคะ

ส่วนเรื่องเศรษฐกิจอเมริกาตอนนี้ สามีพี่พูดเหมือนกันเด๊ะกับสามีกุ้งเลยค่ะ เค้าบอกว่าอยู่อเมริกา 20 กว่าปีไม่เคยเห็นอะไรแบบนี้มาก่อนเลย กุ้งก็เลยบอกว่าเมืองไทยเจอมาแล้ว แค่นี้ยังไม่เท่าไหร่หรอกนะ แต่เดี๋ยวผลจะตามมาอีกอย่างน่ากลัวเชียวหละ ทีแรกเค้าก็พูดว่าเดี๋ยวโอบามามาแล้วก็ต้องดีขึ้นแน่ กุ้งก็บอกว่าแต่เมื่อไหร่ล่ะ ไม่ใช่ว่ามาแล้วจะดีขึ้นภายใน 3-6 เดือน แต่มันจะยังผลอีกนานเป็นปี

ตอนนี้เค้าเริ่มเชื่อแล้วเหมือนกันค่ะ

แต่ได้เห็นพี่ไก่มีความสุขแบบนี้กุ้งก็ดีใจด้วยจริงๆค่ะ ยิ้มแย้มน่ารักมากๆตอนที่พี่ไก่ใส่ที่คาดผมทำเองน่ะค่ะ

ส่วนเรื่องการแสดงที่กุ้งไปดูมาแล้วถ่ายรูปไม่ได้นั้น ก็คงใช่ที่ว่าการแสดงระดับโลกมักไม่ค่อยให้เราถ่ายรูป แต่ก็แปลกอย่างคอนเสริตดังๆซึ่งแสดงในหลายประเทศเหมือนกันกุ้งไปดูมาเห็นถ่ายได้ทั้งรูปทั้งวีดีโอได้ แต่ก็อาจจะต่างการแสดงกันก็ได้ใช่มั๊ยคะ

ขอให้พี่ไก่มีความสุขแบบนี้ตลอดไปนะคะ


โดย: amskye วันที่: 14 มกราคม 2552 เวลา:1:52:56 น.  

 
เรื่องพูดหน้าชั้นนี่เป็นอะไรที่ไม่ค่อยถนัดเลย แต่ตอนหลังพอทำงานและต้องเป็นคนนำหรือพูดในที่ประชุมบ้างก็ค่อยพัฒนาขึ้นแต่จะติดว่าเป็นคนพูดเร็ว แต่ชอบเทคนิคคุณไก่ที่หาลูกเล่นเข้าไปทำให้การพูดเราน่าสนใจ ถ้ามีโอกาสอีกก็จะขอเอาไปใช้บ้างนะคะ

ช่วงนี้เป็นอะไรที่คนทำงานเครียดจริงๆ ด้วย...คุยกับเพื่อนๆ ที่เมืองไทยบางคน บอกว่านอกจากจะเครียดเรื่องงานแล้วยังต้องมาเครียดว่าวันไหนเจ้านายจะเรียกเข้าห้องอีก
มีเพื่อนบางคนเก่งหน้าที่การงานดี อยู่ดีๆ บริษัทยุบเฉยเลย ยังดีว่าบริษัทให้ค่าชดเชยมาหลายอยู่....แต่นี่ตั้งหลายเดือนแล้วเก่งยังไงป่านนี้ยังหางานไม่ได้เลย

เห็นถุงเสื้อคุณไก่แล้วขอหลบข้างหลังเลยล่ะค่ะ ขาช๊อปตัวจริงมาเอง..
เมื่อก่อนก็บ้าช๊อปแบบนี้เหมือนกันค่ะคุณไก่ บางตัวซื้อมายังไม่ได้แกะป้ายก็มี ตอนหลังมาสำรวจตัวเองแล้วพบว่ามักจะใส่เสื้อผ้าซ้ำไปซ้ำมาเฉพาะตัวที่ชอบจริงๆ
ตอนหลังเวลาจะซื้อทีก็จะคิดอยู่นั้นแหละว่าซื้อแล้วใช้หรือเปล่า(น่าจะคิดได้ตั้งนานแล้ว...)
เดี๋ยวนี้เห็นของถูกของลดราคาให้ถูกจนคุ้มยังไงแต่คิดว่าซื้อแล้วไม่ค่อยได้ใช้ก็จะไม่ซื้อ แต่ถ้าชอบและแน่ใจว่าได้ใช้บ่อยถึงจะแพงหน่อยก็ยอม และก็ซื้อมาแล้วได้ใช้คุ้มกว่าซื้อถูกแล้วไม่ได้ใช้อีกค่ะ


โดย: narellan วันที่: 14 มกราคม 2552 เวลา:2:38:11 น.  

 
เลิกshop นานแล้วค่ะ
คุณไก่เก่งหลายอย่างเลยนะคะ
ทำขนมปังน่าทานมากค่ะ

ตอนนี้เศรษฐกิจที่ไหนก็แย่ค่ะ
พากันเอียง พากันล้มไปหมด
ตอนนี้ก็ต้องมาปรับตัวให้เข้ากับสถานการณ์
เพื่อความอยู่รอดนะคะ



โดย: vanilla_ole วันที่: 14 มกราคม 2552 เวลา:13:30:55 น.  

 
เลิกshop นานแล้วค่ะ
คุณไก่เก่งหลายอย่างเลยนะคะ
ทำขนมปังน่าทานมากค่ะ

ตอนนี้เศรษฐกิจที่ไหนก็แย่ค่ะ
พากันเอียง พากันล้มไปหมด
ตอนนี้ก็ต้องมาปรับตัวให้เข้ากับสถานการณ์
เพื่อความอยู่รอดนะคะ



โดย: vanilla_ole วันที่: 14 มกราคม 2552 เวลา:13:31:39 น.  

 
ปีนี้หนูก็ัตั้งใจจะลดการช็อปปิ้งลงเหมือนกันค่ะ
โดยเฉพาะ คสอ เพราะซื้อมาแล้วก็ใช้ไม่ทัน
นี่เตรียมโละทิ้งเยอะเลยค่ะ
ทั้งๆที่บางอันยังเต็มๆ อยู่เลยอ่ะ
เสียดายตังจังเลยค่ะ

อีกอย่างที่หนูตั้งใจจะทำก็คือ
ออกกำลังกายค่ะ บริหารแบบง่ายๆในบ้านนี่แหละ
ปีที่ผ่านมาทำเป็นพัก ๆ แล้วแ่ต่ความขยัน
แต่ปีนี้ตั้งใจจะทำจริงๆ แล้วล่ะค่ะ
เริ่มไม่ไหวค่ะ หุ่นเผละขึ้นทุกวัน เหอ เหอ เหอ


โดย: หัวใจสีชมพู วันที่: 14 มกราคม 2552 เวลา:19:45:46 น.  

 
อยากทำขนมปังเป็นจังค่ะ แต่ทำไม่เป็นเลย
วันก่อนไปซื้อชุดเค๊กสำเร็จที่ทำเองได้(กล่องมันเขียนว่าลิงก็ทำได้)ที่ใส่นมใส่ไข่ใส่แป้งที่เค้าผสมเสร็จแล้วแล้วเข้าเตาอบแล้วกินได้เลย เห็นมันฟูๆกินได้ด้วยค่ะ
ไปทำบุญให้ขาวมาแล้วค่ะ ค่อยทำใจขึ้นมาได้อีกหน่อยค่ะ


โดย: quilt วันที่: 14 มกราคม 2552 เวลา:22:17:11 น.  

 

สวัสดีค่ะพี่ไก่ วันนี้วันหยุดเลยได้เล่นเน็ทแวะมาทักทายพี่สาวคนสวย
คิดถึงค่ะ


โดย: LiLLa_JoY วันที่: 15 มกราคม 2552 เวลา:2:59:17 น.  

 
สวัสดีค่ะพี่ไก่ ทำอะไรอยู่ค่ะ?


โดย: Candydolls วันที่: 15 มกราคม 2552 เวลา:9:51:47 น.  

 

teddy bear


สวัสดีค่ะ แวะมาทักทายค่ะ และขอชื่นชมในความสามารถและความตั้งใจในการทำงานค่ะ ยินดีที่ได้รู้จักนะคะ


โดย: แม่น้องแปงแปง วันที่: 15 มกราคม 2552 เวลา:20:54:58 น.  

 




โดย: Candydolls วันที่: 16 มกราคม 2552 เวลา:0:12:14 น.  

ชื่อ : * blog นี้ comment ได้เฉพาะสมาชิก
Comment :
  *ส่วน comment ไม่สามารถใช้ javascript และ style sheet
 

สวยตลอดกาล
Location :
Southern California United States

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 3 คน [?]






Group Blog
 
<<
มกราคม 2552
 123
45678910
11121314151617
18192021222324
25262728293031
 
11 มกราคม 2552
 
All Blogs
 
Friends' blogs
[Add สวยตลอดกาล's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.