ฉลองวันเกิดครบรอบ 50 ปียังแจ๋ว
สวัสดีค่ะ เพื่อน ๆ และน้อง ๆ ชาวบล๊อกแก็งค์
ก่อนอื่นต้องขอขอบคุณกำลังใจของเพื่อน ๆ และน้อง ๆ ที่ให้กับดิฉันและสามีในเรื่องเศรษฐกิจที่ย้ำแย่ของอเมริกาตอนนี้น่ะค่ะ
ช่วงนี้อย่างที่เพื่อน ๆ และน้องคงพอทราบว่าเศรษฐกิจอเมริกาแย่มาก ๆ เช่นกัน ตอนนี้ได้ส่งผลกระทบอย่างจังมายังบริษัทฯ ที่สามีดิฉันทำงาน ที่แน่ ๆ อีกไม่กี่วันข้างหน้าจะมีการเลย์ออฟพนักงานในออฟฟิตและโรงงานของสามี ดิฉัน เพราะไม่มีออร์เดอร์การผลิต สามีดิฉันก็เครียดและสงสารพนักงานในออฟฟิตและโรงงานที่อีกในไม่ช้าต้องตกงาน แต่พวกเค้าเหล่านั้นยังไม่ทราบกันค่ะ
สามีบอกเวลาเห็นหน้าหรือคุยกับพวกเค้าแล้วอดเศร้าใจไม่ได้ เพราะพวกเค้าไม่ทราบชตากรรมว่าจะถูกเลย์ออฟอีกไม่กี่วันข้างหน้า บางครั้งสามีดิฉันจึงนอนไม่ค่อยหลับ ไม่อยากให้วันนั่นมาถึง ดิฉันก็ได้แต่ปลอบใจว่าอะไรจะเกิดก็ต้องเกิด ต้องทำใจ เราทำหน้าที่ของเราดีที่สุดแล้ว
สำหรับห้างฯ ที่ดิฉันทำงานนั้น ไม่ต้องห่วง โดนผลกระทบอย่างจัง ๆ ลูกค้าแทบไม่มีเอาเลย พนักงานทำงานมากกว่าลูกค้าเดินมาดูเสื้อผ้าเสียอีก เวลาไปทำงานแทบไม่มีอะไรทำ เพราะถ้าไม่มีลูกค้ามาดู สินค้าก็อยู่ในชั้นอย่างเรียบร้อย พนักงานบางคนก็ถูกเอาไปทำงานรักษาความสะอาด เช่น ดูดฝุ่น กวาด เช็ดกระจก หรือบางครั้งผู้จัดการหรือผู้ช่วยฯ ก็จะถามอย่างตรง ๆ ว่าอยากกลับบ้านไหม ถ้าอยากจะอยู่ทำงานก็ได้
เช่นกันพนักงานก็ถูกลดชั่วโมงการทำงาน ซึ่งตามปกติก็ไม่ได้รับชั่วโมงการทำงานมากอยู่แล้ว บางคนได้รับสามหรือสี่ชั่วโมงต่อสัปดาห์ พนักงานส่วนใหญ่จึงบ่นกัน
ส่วนตัวดิฉันก็ถูกลดเหมือนกัน แต่ก็ได้ชั่วโมงการทำงานมากกว่าพวกเค้า เวลาพนักงานมาถามดิฉันว่าได้ชั่วโมงการทำงานสัปดาห์นี้เท่าไร ดิฉันรู้สึก อึดอัดมาก ๆ ที่จะตอบคำถามนี้ เพราะถ้าบอกความจริงไป พนักงานเหล่านั้นก็จะเสียความรู้สึกและพนักงานเหล่านั้นอาจจะไปถามผู้จัดการก็ได้ว่า ทำไมดิฉันถึงได้ชั่วโมงการทำงานมากกว่าพวกเค้า
อย่างที่เพื่อน ๆ และน้องคงพอทราบว่า ที่ดิฉันได้ชั่วโมงการทำงานมากกว่าพนักงานส่วนใหญ่ เพราะดิฉันทำงานหนัก พยายามหาลูกค้ามาทำบัตรเครดิตให้ห้างฯ แต่ช่วงสองวันนี้ดิฉันหาลูกค้ามาทำบัตรเครดิตไม่ได้เลย เพราะที่ห้างฯ เงียบมาก ๆ ดิฉันก็ไม่รู้ว่าสัปดาห์หน้าชั่วโมงการทำงานของดิฉันจะเป็นอย่างไร
ดิฉันจึงตอบเลี่ยงไปว่า จำไม่ได้ต้องไปดูตารางการทำงาน ก็เหมือนกับโกหกแต่ทำอย่างไรได้ ดิฉันไม่อยากให้แต่ละคนเสียความรู้สึก เช่นกันดิฉันก็ได้แต่ปลอบพวกเค้า สภาวะเศรษฐกิจแบบนี้ ได้ชั่วโมงการทำงานเท่านี้ก็ดีกว่าไม่ได้เลย
พอบ่นเป็นพิธีของดิฉันแล้ว ก็มาเข้าเรื่องสนุกสนานกันดีกว่าค่ะ
สืบเนื่องมาจากสามีดิฉันได้รับอีเมล์จากเพื่อนว่า เธอจะจัดฉลองครบรอบวันเกิดครบ 50 ปีในวันเสาร์ที่ผ่านมา สามีดิฉันจึงมาถามดิฉันว่าจะไปร่วมงานหรือไม่ ดิฉันบอกว่าต้องไปซิ พลาดได้อย่างไรงานปาร์ตี้ และมีอาหารอร่อย ๆ ให้ดิฉันทาน ต้องไปให้ได้ ห้ามพลาดโอกาสทองแบบนี้ สามีจึงตอบตกลงไป ในอีเมล์ระบุว่างดของขวัญ และให้นำเครื่องดื่มไปกันเอง
สำหรับเรื่องงดรับของขวัญ ดิฉันว่าไม่แปลก เพราะเจ้าภาพอาจจะมีพร้อมทุกอย่างแล้ว และไม่ต้องการให้ผู้ร่วมงานต้องลำบากใจในการซื้อของขวัญ แต่สำหรับเรื่องให้เอาเครื่องดืมไปกันเองซิแปลก แต่งานจริง ๆ มีคนเอาของขวัญไปให้เพียบเลยค่ะ และมีเครื่องดื่มพร้อมรอไว้
สำหรับเพื่อนคนนี้ สามีรู้จักเธอเมื่อแปดปีก่อน เธอเป็น real estate brokerหรือพนักงานขายบ้าน คอนโด สามีตอนนั้นเริ่มต้องการซื้อคอนโด จึงติดต่อผ่านเธอและซื้อคอนโดที่ดิฉันกับสามีอยู่ปัจจุบันนี้กับเธอ จากนั้นสามีดิฉันกับเธอก็สนิทสนมเป็นเพื่อนที่ดีต่อกันมา เพื่อนสามีคนนี้ชื่อเอลลี่ค่ะ เป็นลูกครึ่งฟิลิปปินส์กับญี่ปุ่น มาเรียนที่อเมริกาตั้งแต่เด็ก ได้สามีเป็นอเมริกัน ไม่มีลูก เหมือนดิฉันและสามีค่ะ
เวลาไปดูเบสบอล สามีดิฉันก็จะชวนเธอและสามีไปดูด้วย บางครั้งมีงานอะไร หรือปาร์ตี้ เธอก็มักจะมาชวนดิฉันและสามีไป ดิฉันเพิ่งมาทราบความลับว่าสามีดิฉันเป็นลูกค้าที่ซื้อคอนโดเธอรายแรกก็เพราะวันที่ไปงานวันเกิดเธอ เธอแนะนำให้เพื่อน ๆ เธอฟังว่า สามีดิฉันเป็นลูกค้ารายแรกในการขายคอนโดของเธอ
สำหรับงานวันเกิดที่เธอจัดขึ้นเป็นบ้านเพื่อนของเธอ ที่เป็น real estate broker เหมือนเธอ แต่ก่อนอาชีพนี้ไม่ต้องบอกว่าทำเงินแค่ไหน ดิฉันคิดว่าสมัยที่เพื่อนเธอทำอยู่ในช่วงเศรษฐกิจดี ๆ เธอคงเก็บเงินได้มากที่เดียว เพราะบ้านเพื่อนเธอคนนี้ เรียกได้ว่าเป็นบ้านเศรษฐีทั่ว ๆ ไป อยู่ติดริมเขา เพื่อนเธอคนนี้ดิฉันได้เจอครั้งแรกตอนที่ไปดูตลกโชว์กับเอลลี่
นี่ค่ะบล๊อกที่สามีดิฉัน ดิฉันไปดูตลกโชว์กับสามีเอลลี่ เอลลี่และเพื่อน ๆ ของเธอ
//www.bloggang.com/mainblog.php?id=jiney&month=15-08-2008&group=31&gblog=4
มาดูภาพพร้อมคำบรรยายเลยค่ะ<center>
สามีดิฉันกับเอลลี่เจ้าของวันเกิดค่ะ เห็นไหมค่ะ อายุ 50 แล้ว ยังสวยแจ๋วอยู่เลย เห็นมงกุฏกระดาษไหมค่ะ เพื่อนเธอทำให้น่ารักดีค่ะ คนอเมริกันเค้าชอบทำอะไรแปลก ๆ ขำ ๆ กันค่ะ เหมือนเด็ก ๆ บางครั้ง
ดิฉัน เอลลีและคุณยายอายุ 90 ปี เห็นแล้วไม่น่าเชื่อใช่ไหมค่ะว่าคุณยายคนนี้อายุเก้าสิบปีแล้ว เธอยังดูสวย รูปร่างยังดีอยู่เลยค่ะ ดิฉันได้ถามเคล็ดลับคุณยายว่าทำอย่างไรให้ดูสาวและมีสุขภาพดีแบบนี้ เธอตอบได้น่ารักมากคือหมอค่ะ
สำหรับงานก็จัดกันในบ้านค่ะ เพราะอากาศหนาว ต้องยอมรับว่าบ้านเพื่อน เอลลีคนนี้ใหญ่มาก ๆ เพราะในห้องทานอาหารติดกับห้องรับแขก จุแขกได้ถึงห้าสิบคนสบาย ๆ อาหารทั้งหมดอาหารวางที่โต๊ะทานอาหาร แล้วแขกก็ตักกันค่ะ แบบบุพเฟ่ค่ะ
Vegetable patter
Caesar salad
Taquitos
Lima bean cherry tomato and rice salad สลัดแบบนี้ดิฉันเพิ่งทานครั้งแรกในชีวิตค่ะ ก็อร่อยแบบแปลก ๆ ดีค่ะเพราะอมเปรี่ยวของมะเขือเทศ
Southwestern style corn and sweet pepper mixer ดิฉันตักถึงสี่ครั้งค่ะ เพราะปกติเป็นคนชอบทานข้าวโพดอยู่แล้ว อร่อยมาก ๆ ค่ะ
Tortillas สำหรับหม้อลูมิเนียมข้างในคือ Humburger ค่ะ ใส่ bean หัวหอมใหญ่ salsa ผักชี ก็จะได้เป็น Tacos ค่ะ สำหรับดิฉันวันนี้เผลอใจทานไปถึงห้าทาร์โก้ค่ะ ยังไม่รู้สึกอิ่มเลย เพราะอร่อยมาก ๆ ค่ะ
Chips, salsa and guacomole
นี่ค่ะแม่บ้านของเพื่อนเอลลี่ที่ไปจัดงานวันเกิด เพื่อนเอลลี่จ้างเธอมาทำอาหารให้ เป็นชาวแม็กซิกันค่ะ
มุมเครื่องดื่มค่ะ
ดิฉันเองค่ะ
คุณยายคนนี้ เห็นดิฉันชอบถ่ายรูปมาก ๆ เลยถามว่านี่เป็นกล้องที่เพิ่งซื้อมาใช่ไหม สามีดิฉันบอกไม่ใช่ ดิฉันมีบล๊อกของตัวเอง ที่ถ่ายรูปเยอะ ๆ เพราะจะไปลงบล๊อกของตัวเอง
เช่นกันคุณยายคนนี้ น่ารักมากเลยค่ะ เธอบอกให้ดิฉันมาถ่ายรูปที่โต๊ะของขวัญซิ มีอะไรจะอวด
มุมโต๊ะของขวัญค่ะ งานนี้ในการ์ดบอกไม่รับของขวัญ แต่ดิฉันเห็นของขวัญเพรียบเลยค่ะ
และแล้วคุณยายเซ็กซี่ ก็เอาของขวัญชิ้นนี้มาอวด แล้วบอกว่าเป็นของขวัญที่เพื่อนเอลลี่ทราบว่าบ้านเอลลี่ถูกขโมยเข้าบ้าน แล้วขโมยก็ขโมย underwear ของเอลลี่ไป เพื่อนคนหนึ่งจึงซื้อ underwear เป็นของ ขวัญมาให้ปลอบขวัญ เห็นไหมค่ะ พวกอเมริกันชอบทำอะไรน่ารัก ๆ และตลก ๆ
มาดูใกล้ๆ ค่ะ ติดเรทนิดหน่อย
สามีกับคุณยายเซ็กซี่ค่ะ เห็นคุณยายเซ็กซี่แล้วต้องร้องเพลง 90 ยังแจ๋วค่ะ คุณยายดูสวย และน่ารักมาก ๆ ค่ะ
มาถึงช่วงนี้รอคอยแล้วค่ะ เป่าเค็ก วันนี้เค็กมีสองชนิดค่ะ
นี่ค่ะโฉมหน้าเจ้าของบ้าน ซึ่งเป็นเพื่อนของเอลลี่ค่ะ
เค็กตอนปักเที่ยนแล้ว สวยไหมค่ะ
เอลลี่ตอนเป่าเที่ยนเสร็จแล้ว และกล่าวขอบคุณแขกที่มาในงานวันเกิดของเธอ
เค็กอร่อยมาก ๆ ค่ะ เห็นไหมค่ะ เหลือเท่านี้เอง เนื่อเค็กทั้งสองชนิดนุ่มมาก ๆ ค่ะ
ก่อนกลับบ้าน ดิฉันก็บอกกับเอลลี่ว่าเค็กอร่อยมาก ๆ เธอถามว่าจะเอากลับบ้านหรือไม่ ดิฉันรีบบอกไปเลยว่าเอากลับบ้าน เพราะอร่อยจะได้ไปทานกับไอศรีม เธอก็ตักให้ดิฉันค่ะ ที่อเมริกาเราไม่ต้องอายน่ะค่ะ ถ้าเราอยากจะเอาอาหารเหลื่อจากงานปาร์ตี้ ถ้าเจ้าภาพถาม เราอยากได้ก็บอกเค้าไป เค้าก็จะตักให้เราค่ะ แต่สังคมไทยบอกอย่างนี้ไม่ได้ เพราะเหมือนกันเรางก ถ้าเค้าอยากให้ เค้าให้เอง ที่อเมริกาเราต้องบอกค่ะ เพราะคนอเมริกันอ่านใจเราไม่ออกว่าอยากได้เอากลับบ้านหรือไม่
นี่ค่ะเค็กที่ดิฉันเอากลับบ้าน
ถ้าเพื่อน ๆ และน้องอยากดูบล๊อกงานวันเกิดของวัยรุ่นอีกงาน ที่ดิฉันไปมาเมื่อไม่กี่เดือนนี้ นี่คือบล๊อกค่ะ
////www.bloggang.com/viewdiary.php?id=jiney&month=11-2008&date=10&group=25&gblog=8
ขอขอบคุณกำลังที่เพือน ๆ และน้อง ๆ ให้กับดิฉันด้วยดีตลอดมากน่ะค่ะ
ขอให้เพื่อน ๆ และน้อง ๆ มีความสุขมาก ๆ ค่ะ
Create Date : 16 มกราคม 2552 |
|
38 comments |
Last Update : 16 มกราคม 2552 6:15:15 น. |
Counter : 3458 Pageviews. |
|
|
|