ประสบการณ์ตอนคลอด

จิ๊บ ไปถึงโรงบาลตอนตีห้าครึ่งได้ ยื่นบัตรเสร็จจนทง.ก็เข็นไปห้องคลอดพิเศษ พอไปถึงเค้าก็ให้เขียนเอกสารการตั้งชื่อลูกเอกสารการจองห้อง (แต่จิ๊บโทรมาจองตั้งแต่วันศุกร์แล้ว และวันอาทิตย์โทรถามอีกทีว่าได้ห้องริเปล่า สรุปว่าได้ห้อง วีไอพี เลยเบาใจไปหนึ่งเรื่อง) พอเข้าห้องรอคลอดพยาบาลก็ให้เปลี่ยนเสื้อผ้าขึ้นเตียงทำการวัดการเต้นของ หัวใจลูกการบีบรัดตัวของมดลูดแม่ จิ๊บมีการรัดตัวของมดลูดสี่นาทีครั้งเลยต้องตรวจปากมดลูก ปากมดลูกเปิด 1 เซนเหมือนเมื่อครั้งก่อนและยังสูงอยู่ไม่มีผลต่อการผ่า เสร็จแล้วก็วัดความดัน โกนขน ใส่สายน้ำเกลือ พยาบาลแจ้งว่าได้คิวผ่าเป็นคิวที่ 5 คงจะประมาณ 11 โมง เลยถามพยาบาลว่าใส่สายสวนฉี่ตอนไหนบล็อกหลังแล้วค่อยใส่ได้ไหม พยาบาลบอกไม่ได้เดี๋ยวห้องผ่าตัดว่าเอา เดี๋ยวก่อนจะไปค่อยใส่ 5 นาทีสุดท้ายหละกัน แต่เตรียมอุปกรณ์ออกมาขู่แล้ว หัวมองนาฬิกายังหกโมงครึ่งอยู่ หลับเอาแรงหละกันตรู ตื่นมาสิบโมงครึ่งนอนไปนอนมาพยาบาลเข้ามาบอกว่าเดี๋ยวห้องผ่าตัดจะมารับแล้วนะค่ะ ใส่สายสวนฉี่ก่อน อืมมมมมมมม ก้ไม่เจ็บเท่าไหร่ทนได้ พยาบาลเข็นเตียงออกไปเปลี่ยนเป็นเตียงที่มารับ (การเปลี่ยนเตียงครั้งที่ 1) ระหว่างเข็นเตียงออกมาพยาบาลโทรไปตามคุณซะมีที่อยู่ในห้องพักแล้วว่ากำลังจะไปผ่า ในใจกลัวๆๆๆร้องไห้ใหญ่เลย คุณพยาบาลห้องผ่าตัดที่มารับตัวรีบโอ๋ใหญ่เลยบอกว่าไม่เป็นไรนะค่ะ คนอื่นๆยังผ่านมาได้ เดี๋ยวความดันจะขึ้นเอานะคร้า พอเห็นหน้าซะมียิ่งร้องใหญ่ ในใจคิดทำไมผู้หญิงต้องท้องด้วยฟระ เข็นลงมาห้องผ่าตัดชั้น 5 ญาตินั่งรอข้างนอก เปลี่ยนเตียงครั้งที่ 2 พาเข้าไปห้องรอผ่า พยาบาลมาถามชื่อ นามสกุล นู้นนี่ นั่น ซักพักก็พอเข็นไปห้องผ่าตัดหมายเลข 5 วินาทีแรกโอ้ ห้องอารายเนี่ยน่ากลัวจัง มีไฟใหญ่ๆอยู่กลางห้อง มีพยาบาลอยู่ประมาณ 5 คน เปลี่ยนเตียงครั้งที่ 3 แล้ววิสัญชญีก็มาบอกว่าเราเลือกวิธีบล็อกหลังนะค่ะ เพราะเป็นวิธีที่ได้ผลที่สุด จิ๊บก็พยักหน้าไป เค้าให้นอนกางแขนออกสองข้าง(มีที่วางแขนยื่นออกมาทั้งสองข้าง)เพื่อติดสายต่างๆ แล้วบอกว่าให้ตะแครงขวา จิ๊บก็ตะแครงตัวแล้วหันไปถามว่าแล้วมือข้างซ้ายหละ วิสัญฯลำยาบาลขำกันใหญ่เลยว่าไม่เคยมีใครถามเลยว่าแขนต้องยกมาด้วยไหม มีแต่คนบอกคุณแม่ไม่เหมือนคนมาผ่าเลยนะค่ะ ดุไม่กลัวเลย(รู้ได้ไงฟระ ตะกี้พึ่งร้องไห้มา ทำใจดีสู้เสือวุ้ย) มีฉีดยาชา 1 เข็ม แล้วก็ทำการบล็อกก่อนจะฉีดยาบล็อกจิ๊บถามว่าเจ็บแค่ไหน วิสัญฯตอบว่าประมาณมดกัด 4 ตัว พอฉีดเสร็จรู้สึกว่าความเย็นวิ่งลงไปที่ขา ขาเริ่มแข็งๆ ก้กลับมานอนหงายเหมือนเดิม พยาบาลเริ่มให้ขยับให้ตรงเลยบอกไปว่าขามันแข็งๆแล้ว วิสัญเอาสำลาเช็ดดูว่ายาเริ่มทำงานเต็มที่ริยัง จิ๊บหันไปถามว่าถ้าหมอจะผ่า หมอจะรู้ได้ไงว่าเราไม่รู้สึกตัวแล้ว วิสัญบอกว่าหมอเค้าวีวิธีเช็ค และวิสัญฯก้เช็คแล้วเบื้องต้น อืมๆๆ เข้าใจก็ได้ฟระ ลองขยับขาดูยังกระติกได้หน่อยเดียว พยาบาลก็เอาฉากกั้นขึ้น เอาผ้าเขียวบังๆๆๆ มองไม่เห็นแล้ว วิสัญบอกว่าขออนุญาตปิดตานะค่ะ เอาแล้วไงพอปิดตาเหงื่อนก้เริ่มแตก ได้ยินเสียงคุณหมอบอกว่า หมอมาแล้วคร้าบ หมอมาแล้ว และหมอก้ร้องเพลงมาเลยเพลงอะไรจำไม่ได้ แต่เป็นเพลงไทยเก่าๆหน่อย ความที่กลัวไม่ใช่หมอของเรา ก็เงี่ยหูใหญ่เลยว่าใช่เสียงหมอเราจริงๆไหม (โรคจิตจริงๆจิ๊บ) ตอนนี้เริ่มไม่รู้สึกตัวแล้ว แต่เหงื่อแตกเต็มหน้า หายใจไม่ค่อยออก เลยบอกวิสัญว่าให้เอาผ้าปิดตาออกให้หน่อย หายใจไม่ออก เค้าก้เลยถามว่ากลัวริเปล่า เลยบอกไปว่าไม่กลัว เอาออกเถอะหายใจไม่ออก วิสัญฯเลยยอมเอาออกให้ แต่ก็มองไม่เห็นอะไรเลยนอกจากแหงนมองขวดน้ำเกลือ กะหน้าสวยๆของวิสัญฯ ตอนนี้หุได้ยินแต่หมอบอกว่า ถ่างตรงนี้ออก อืมๆ ง้างตรงนี้หน่อย แล้ววิสัญฯก็มาบอกว่าเดี๋ยวจะจุกอกหน่อยนะค่ะ จะเอาเด็กออกค่ะ อืมๆ จุกจริงๆ จุกจะหายใจไม่ออกเลย ได้ยินเสียงที่ดูดน้ำโครกๆๆ ได้ยินเสียงลีโอร้อง พยาบาลขานว่าผู้ชาย หมอบอกว่าสายสะดือพัน 1 รอบครึ่ง พยาบาลบอกว่านน.3480 เวลา 12.35 น. เสร็จแล้วเค้าอุ้มมาให้ดู จิ๊บถามก่อนเลยว่าครบไหมค่ะ ตาก็มองวุ้ยๆ ขาวๆๆๆๆ นับมือนับเท้า อืมๆ ครบๆ น้ำตาไม่รู้มาจากไหน ไหลเต็มเลย พยาบาลเอามาให้หมอ 2 ที จิ๊บถามพยาบาลว่าแบบนี้ขาวไหมค่ะ พยาบาลบอกว่าตรงนี้ดำค่ะ หันไข่มาให้ดู 555 พอคุรหมอได้ยินเสียงจิ๊บร้อง ก็บอกว่าเอ้าคุณแม่ร้องแล้ว หมอและพยาบาลร้องเร็ว จะได้เป็นเพื่อนคุรแม่ อิอิ เสร็จแล้ว วิสัญก็บอกว่าคุรหมอจะเย็บแผลแล้วนะค่ะ ก็นอนๆๆ แล้ววิสัญก็มาบอกว่าจะจุกหน่อยนะค่ะ คุรหมอจะเอามดลูกเอาไปเก็บที่ ก็เลยถามว่าเค้าเอามดลูกนู๋ออกมาข้างนอกเหรอค่ะ เหมือนของเล่นเลยเนอะ วิสัญขำใหญ่ แต่ก็จุกจริงๆ สักพักก้เรียบร้อย คุรหมอมาตบบ่าบอกว่าเสร็จแล้วนะคร้าบ สบายใจได้แล้ว (รวมเวลาประมาณ 40 นาทีได้) แล้วก็เปลี่ยนเตียงครั้งที่ 4 แต่ครั้งนี้ไม่ต้องขยับตัวเองได้เล่นสไลล์เดอร์ ก็พาไปนอนรอที่ห้องสังเกตอาการ มีคนนอนอยู่สามคนได้ บางคนมีผ้าห่มสีขาวๆ ฟู (พึ่งจะถามทีหลัวว่าคือผ้าห่มไฟฟ้า) จิ๊บก็นอนๆ มีพยาบาลมาถามประวัตินู้นนี่ เราก็ซักๆ ว่าเตียงนู้นเค้าเป็นอะไรค่ะ เพราะเห็นเค้าร้องโอดโอยใหญ่เลย เจ็บแผลๆๆๆๆ เสียงดังมาก คุณพยาบาลบอกว่าการบล็อกหลังผิดพลาด ไม่ทำงาน แต่ไม่ตอบอะไรต่อ จิ๊บก็อืมๆๆๆ ถามๆๆๆ ว่าผ้าขาวๆคืออะไร พยาบาลบอกว่าผ้าห่มไฟฟ้าค่ะ แต่คุรแม่คงไม่ได้ใช้นะค่ะเพราะแข็งแรงเกิน ฮากันไปอีก นอนอยู่ได้ชั่วโมงก้มีคนไข้มากันเยอะๆ บางคนก็ร้องโอดโอย บางคนก็มีสายอ๊อกมาเลย เค้าเลยให้คนที่อาการดีกลับได้แล้ว คนนั้นคือจิ๊บเอง ก็เข็นกันออกไปเปลี่ยนเตียงครั้งที่ 5 พอออกจากหน้าห้องผ่าตัด ก้เห็นคุรซะมียืนรออยู่ แล้วบอกว่าลูกเราขาวเนอะเลยถามว่าเห็นแล้วเหรอ ซะมีบอกว่าพยาบาลเดินออกมาบอกว่าญาติคุณสุภางค์ค่ะ ลูกชายออกมาแล้วค่ะ จิ๊บเลยถามว่าลูกไปไหนแล้ว ซะมีบอกว่าเค้าเอาไปไว้ชั้น 8 ที่ห้องเด็กแล้ว จนท.ก็เข็นเตียงไปห้องพัก เปลี่ยนเตียงครั้งที่ 6 พอมาถึงห้องพักพยาบาลก็มาเปลี่ยนเสื้อผ้าให้ มาใส่ผ้าอนามัยแบบห่วงให้ มาฉีดยาชา มาฉีดยาแก้ปวด แต่จิ๊บก็ไม่มีอาการเพลียเลย ไม่มีไข้ ความดันปกติ พยาบาลบอกแข็งแรงมาก แต่ตอนนี้ยังลุกไปไหนไม่ได้ ขายังหนักอยู่ก็เลยนอน พอประมาณห้าดมงเย็นขาถึงจะขยับได้พยาบาลเข้ามาทุกรอบจิ๊บถามทุกรอบว่ากินน้ำได้ริยังหิวมากๆเลยค่ะ มีแต่คนตอบว่าต้องรอคุณหมอพรุ้งนี้นะค่ะ เห้อตรูหิวๆๆๆๆวุ้ย เสร็จแล้วหกโมงเค้าก็เอาลูกมาดูดกระตุ้น เห็นหน้าลูกวุ้ยๆ มีความสุข แต่น้ำนมก้ยังไม่มาก้ให้ลีโอเข้าเต้าดูดๆๆ แล้วหญาติก็ทยอยมาเยี่ยม วันนี้รับแขกถึงสามทุ่ม แต่ตอนสองทุ่มจิ๊บก็ลุกนั่งได้แล้วนะ ระดับความเจ็บก็ทนได้ไม่มากมายอะไร ถ้าเราปวดก็ขอยาได้เลย พยาบาลไม่ดุคร้า

Create Date : 08 มกราคม 2554 Last Update : 8 มกราคม 2554 9:07:33 น. Counter : 964 Pageviews.		7 comments
Share Tweet