สวัสดีจ้ะ หนูปริม
ขอบใจนะที่แวะไปเยี่ยมบล็อกครู เที่ยวทุ่งทานตะวันสนุกไหมจ๊ะ อิอิ ขอบใจที่ชมว่า ครูยิ้มบานไม่แพ้ดอกทานตะวัน การยิ้้ม ดีกว่าหน้าหงิกจ้ะ หมั่นยิ้มไว้เป็นสิ่งดี นะ ชีวิตจะได้ดูไม่เศร้า นัก
วันนี้ได้อ่านความในใจของเธอ ก็เห็นด้วยนะจ๊ะ ชีวิตคนเราต่างก็มีแผลในใจทั้งนั้นแหละจ้ะ เมื่อมันอัดอั้นตันใจให้ระบายออกมาได้ก็ดีจ้ะ จะทำให้รู้สึกสบายใจมากขึ้น ครูเป็นคนหนึ่งที่เวลามีความทุกข์หรือสุขก็ตาม ชอบบันทึกเอาไว้ ยิ่งมาอ่านหลังเกษียณแล้ว ก็สนุกดีนะ เหมือนกับได้กลับไปในวัยเด็ก วัยรุ่น วัยทำงาน สามารถนำมาเรียงร้อยเป็นหนังสือเล่มใหญ่ พิมพ์ออกจำหน่ายได้ อิอิ
สำหรับเรื่องราวของปริม ญาติที่ไม่น่ารักของปริม ก็แผ่ส่วนกุศลให้เขาเถอะ ใจเราจะเป็นสุข เรื่องของดวง ก็ไม่ใช่เป็นสิ่งน่ายึดถือ ทุกอย่างอยู่ที่เรา จิตของเรา เมื่อเราคิดดี ทำดี เราก็จะได้รับสิ่งดี ๆ ย้อนกลับมาเสมอ นะจ๊ะ คนที่ดวงดี (ตามที่เขาว่ากัน) คงเป็นเพราะเขามีบุญเก่าดี นั่นเอง จ้ะ เราถูกทักว่าดวงไม่ดี เราก็หมั่นสั่งสมความดีเข้าไว้ ดวงของเราก็จะดีเองแหละจ้ะ ครูเชื่อเช่นนี้มากกว่านะจ๊ะ เพราะชาวพุทธไม่มีเรื่องของ ดวง มีแต่เรื่องของ "กรรม" อิอิ (ครูพูดมากไปหรือเปล่านะเนี่ย คงอินกับเรื่องที่ปริมเล่ากระมัง)
ใกล้ปีใหม่ฝรั่งแล้ว ก็ขอให้ปริมมีแต่ความสุข ทิ้งความไม่สบายใจไว้ที่ ปี 55 รับเอาสิ่งดี ๆ เข้ามาในปี 56

ชอบนั่งอ่านไดอารี่ ทั้งของตัวเองและเพื่อนๆ นะคะ มันเป็นการแลกเปลี่ยนประสบการณ์ชีวิต ได้เห็นอะไร อีกมุมมองหนึ่งในด้านที่เราอาจจะมองข้ามไป

เป็นกำลังใจค่ะ

หวัดดีค่ะ ขอบคุณ ที่ไปเยี่ยม บล็อก นะคะ
ทุกคนล้วนมีปัญหา มากน้อยต่างกัน ..
แต่เราต้องผ่นมันไปให้ได้ อย่าท้อ ค่ะ ไม่มีพ่อแม่ แต่เราก้มีเพื่อน ..อยู่ด้วยตัวเองได้ เข้มแข็งนะคะ.
สู้ๆ เป็นกำลังใจค่ะ..
ขอให้ปีใหม่พบเจอแต่สิ่งดี ๆ ตลอดไป มีความสุข กว่าเดิม ค่ะ