อยากบอกให้โลกรู้(ว่าเรารักกัน)5

เมื่อแม่ เฮจองกลับมาถึงบ้านหลังจากไปเยี่ยมญาติที่ต่างจังหวัดมา ก็เห็นแผ่นกระดาษที่มีข้อความ คัดเลือกนักแสดง ในละคะเรื่องใหม่ของ ผกก ชื่อดัง แม่ จึงเอ่ยถาม ลูกสาว คุยกันตามประสาแม่ลูก อยู่ไม่นาน แม่ก็เอ่ยกับเฮจองว่า พ่อกับแม่ มีลูกแค่คนเดียว และเลี้ยงดูหนูแบบอิสระ ไม่อยากบังคับหรือฝืนใจอะไรนัก เพราะมีแค่ลูกคนเดียว จึงอยากเลี้ยงดูหนูให้ดีที่สุด หนูจิดคิดทำอะไร ถ้ามันไม่ทำให้พ่อกับแม่เสียใจ หรือทำให้ใครเดือดร้อน หนูก็ทำมันเถอะลูก สิ่งที่หนูรักหนูชอบ ถ้ายังอยากทำต่อ แม่ก็ไม่ว่าอะไร แต่โอกาสดีๆ แบบนี้ มันหากันไม่ได้ง่ายๆหรอกนะ หนูฝันอยากเป็นผู้ประกาศ แต่เอาเข้าจริงต้องมาเป็นผู้สื่อข่าว งานก็หนัก เงินก็น้อย แต่ยังไงพ่อกับแม่ก็ภูมิใจในตัวของลูกนะ ใครๆจะว่า ว่าแม่เลี้ยงลูกยังไง ให้ออกมาเป็นทโมน ก็ชั่งสิในสายตาแม่ หนูก็คือลูกสาวที่น่ารักของแม่อยู่ดี เฮจอง กังวลใจเกี่ยวกับเรื่องนี้ เมื่อได้ฟังแม่พูดเช่นนั้น เธอก็คิดได้ ใช่สิ โอกาสแบบนี้ มันไม่ได้มีกันบ่อยๆ เธอคิว่าถ้าเธอแคสติ้งบทนี้ผ่าน งานผู้ประกาศคงไม่ไกล เกินเอื้อม

ว่าไงนะ หัวหน้า โฮ ถึงกับ ตะลึงเมื่อเห็นจดหมาย ลาออก ของ เฮจอง นี่..หมายความว่าไง ค่ะ หนูขอลาออกค่ะหัวหน้า เห้ยย เดี๊ยวสิ มันเรื่องอะไร เกิดอะไรขึ้นกับเธอหรอ เธอบอกเหตุผลของการลาออกในครั้งนี้ หัวหน้าเธอถึงกับหัวเราะใส่หน้าเธอ พูดเยาะเย้ยดูถูกเธอว่าจะไปรอดเหรอกับอาชีพ นักแสดงตัวประกอบ ถึงต่อให้เธอจะหน้าตาดี ซึ่งมันก็จริงอยู่ แต่เธอคิดว่าเธอจะทำมันได้หรอ แค่รูปร่างกับหน้าตาก็คิดว่าจะได้เล่นละคร แค่ไม่กี่ฉากงั้นหรอ เธอนี่โง่จริงๆเลย เฮจอง หญิงสาวรู้สึกเดือดดาล กับคำพูดของหัวหน้า ห่วยๆของเธอ นี่เขาเรียกว่าอะไรกัน แทนที่จะอวยพรให้ลูกน้องไปได้ดี กลับดูถูกทับถมกันอย่างนี้หรอ ทำไมเธอถึงทนอยู่ที่นี่ได้ ถึง 2 ปีกันนะ ทนทำงานอยู่กับคนใจแคบๆแบบนี้ได้ยังไงเธอไม่เข้าใจ แต่ตอนนี้เธอเริ่มเข้าใจแล้ว เธออยากจะดัง มีชื่อเหมือน ดารา งั้นสิ ถึงเลือกที่จะทำแบบนี้ คงไม่ง่ายอย่างที่เธอคิดหรอกนะ เฮจอง ค่ะ ฉันรู้ว่ามันไม่ง่าย แต่ฉันจะพยายาม ทำให้ดีที่สุด ถ้าหากฉันอยากดังและมีชื่อเสียงจริงๆ คงไม่ทนทำงานอยู่กับคุณมาตั้ง 2 ปี คุณก็น่าจะรู้ว่าลุงฉันเป็นใคร หัวหน้า โฮ ถึงกับ อึ้ง อ้าา ฉันพลาดไปแล้ว ลืมนึกไปว่า ลุงของ เฮจอง เป็น กรรมการบอร์ด บริหารของ สถานีโทรทัศน์ ยังไงก็ต้องขอบคุณ ที่ช่วยให้คำแนะนำกับฉัน ถึงมันจะผิดไปซะมาก แต่ฉันก็ไม่ใส่ใจหรอกค่ะ เธอก้าวออกจากห้อง ใบหน้าเคร่งเครียด เพื่อนร่วมงานที่รู้เรื่องต่างก็รู้สึกใจหาย ที่ จะไม่ได้เห็น เฮ จองอีกแล้ว โดยเฉพาะคู่หูของเธอ เธอพยายามปรับความรู้สึกให้เป็นปรกติ พี่คะ ว่างๆนัดเจอกันดีมั้ย ซงโฮ พยักหน้ารับรู้ และอวยพรให้ เฮจองทำสิ่งที่เธอคิดสำเร็จด้วยดี อ่าา เฮจองอ่ะ ฉันคงได้ตามทำข่าวเธอแล้วสิ

ก่อนการแคสติ้งจะเริ่มขึ้น ซูรี ได้มาช่วยเฮจอง หลายอย่าง ทั้งปรับเปลี่ยน บุคคลิกของหญิงสาว ทั้งเรื่องของแอคติ้งที่เธอได้เพื่อนสนิทเป็นอาจารย์สอนในมหาลัยการแสดงมาช่วย เฮจอง ตั้งใจเรียนและหมั่นฝึกซ้อมเป็นอย่างดี

แฮจิน นั่งพักระหว่างการถ่ายโฆษณาสิันค้าอยู่ มินโฮ เดินเข้ามาหา แล้วดึงสิ่งนึงจากมือของ แฮจินไป ชายหนุ่มรู้สึก หัวเสียทันที นายดูอะไรอยู่หน่ะ ไหนดูซิ นี่...มินโฮมองดูบัตรประจำตัวของผู้สื่อข่าวคนนึง เห้ยย นายรู้จักเธอด้วยหรอ แฮจิน นักแสดงหนุ่มทำหน้านิ่ง เปล่า อ้าวแล้วบัตรเธอมาอยู่ที่นายได้ไง ฉันเก็บได้ ว่าจะให้คนเอาไปคืนอยู่ สำนักพิมพ์นี้ฉันเพิ่งแวะไปมาเมื่อ วานซืน นะแต่เธอไม่ได้ทำงานที่นั่นแล้วนี่ แฮจิน แปลกใจ แต่ไม่แสดงสีหน้าอะไร ดูๆไป หน้าตาใช้ได้เลย นี่ยังไงนายก็ไม่สนใจอยู่แล้ว งั้นฉันขอมันแล้วกัน มินโฮเดินจากไปพร้อมกับบัตรใบนั้น

จาการปรับเปลี่ยน บุคคลิค ที่พี่ซูรี มาช่วย หญิงสาวเริ่มคุ้นเคยกับ การเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้น จากที่เคยสวมใส่แต่เชิ้ต กับกางเกงทำงานมาเป็นเวลานานตั้งแต่เรียนจบ พอแรกๆต้องมาสวมกระโปรงเธอ เองก็ยังดูไม่มั่นใจเท่าไรนัก ยังคงแอบดึงชายกระโปรงที่เธอคิดว่ามันสั้นไปอยู่บ้างในบางครั้ง แต่มันทำให้พ่อกับแม่เธอ รู้สึกดีใจที่เหมือนได้ลูกสาวจริงๆกลับมา

หลังจากที่เธอต้องไปเรียนแอคติ้งกับอาจารย์เสร็จ เธอมีนัดกับพี่ซูรีที่ห้างสรรพสินค้า วันนี้พี่ซูรี ทำงานที่นั่น คอสตูมสาวนัดให้เข้าไปรับบท ทีจะแคสติ้ง อีกไม่กี่วันก็จะถึงวันแคสติ้งแล้ว เธอรู้สึกตื่นเต้นจนบอกไม่ถูก แต่แม่เธอดูจะมากกว่าเธอซะอีก เธอเดินคิดอะไรเพลินๆ อยู่ก็รู้สึกเหมือนมีใคร เดินตามเธอมา หญิงสาวหันกลับไป เจอกับ มินโฮ ชายหนุ่มชงัก เขาพยายามยืนนึกอยู่ว่าหญิงตรงหน้า ทำไมคุ้นหน้าจัง มินโฮ จำ เฮจองใน บุคคลิคที่เปลี่ยนไปไม่ได้ หญิงสาว รีบเดินถอยห่างจากเขามา แต่ก็ต้องชนเข้ากับคนๆนึง โอ๊ย!! เธอเกือบจะล้มลง ดีที่คว้า แขนของชายหนุ่มคนดังกล่าวไว้ได้ อุ้ยย ขอโทษค่ะ ไม่เป็นไรครับ ชายหนุ่มตรงหน้าจำเธอได้ คุณเจ้าของร้านขายหนังสือนี่ หญิงสาวเองก็ จำเขาได้เช่นกัน นั่นคุณทนาย ทั้งคู่หลบหาที่ยืนคุยกัน มาหาลูกความแถวนี้หรอคะ หญิงสาวถามเขาก่อน อ้อ แฮกึน ยิ้ม เปล่าครับ พอดีแวะมาหาน้องชาย เขามาแถวๆนี้หน่ะครับ แล้วคุณ ... เฮจองค่ะ ตายจริงเราเจอกันตั้งหลายครั้ง ทำไมถึงไม่เคยคิดจะถามชื่อกันสักที นั่นสิครับ งั้นผมขอแนะนำตัวเองก่อนเลย ผม อี แฮ กึน ครับ ชายหนุ่มโค้งศรีษะเล็กน้อย ค่ะ ฉัน คิม เฮจองค่ะ เหมือนนึกขึ้นได้ อุ๊ย!! ฉันเกือบลืมว่ามีนัดกับพี่คนนึง อ้องั้นหรอครับ ต้องขอตัวก่อนนะคะ ทันใดนั้น ซูรีที่เดินตามหา มินโฮ อยู่ ก็มาเจอ มินโฮที่ยืน อยู่ ไม่ไกลกันเธอก็เห็นเฮจอง จึงเข้ามาหามินโฮ บอก ผกก เรียกหาอยู่ นั่นเฮจอง นี่ ยืนคุยกับใครนะ..

เฮจอง เข้าไปนั่งคุยกับพี่ ซูรี ที่ท้ายรถที่มีแต่เสื้อผ้านักแสดง แขวนอยู่เต็มไปหมด อ่ะนี่บทของเธอ หญิงสาวรับมันมา เธอยังจำที่เรียนมาได้มั้ย ลองเอาไปปรับใช้ดูนะ ค่ะพี่ ฉันต้องขอบคุณพี่มากๆค่ะ เห้ยย ไม่เป็นไรหรอก พี่เห็นเรามาก็นาน ตั้งแต่เป็นผู้สื่อข่าวฝึกหัดอยู่เลย ทำไมนะก่อนหน้านี้เธอถึงปฎิเสธ ไม่อยากทำหล่ะ หญิงสาวบอกเหตุผลกับ คอสตูมสาว ว่าเพราะอะไรถึงเลือกที่จะทำงานนี้ อื้มม พี่เข้าใจเราแล้วหล่ะ เอ่อ คุณครับ ช่วยดูเสื้อตรงนี้หน่อย อุ้ย พี่ทำงานก่อนนะ ค่ะ เฮจอง ขยับตัวเดินไปหลบอีกทางนึง เธอก้มดูบทของเธอ อ้อ ตายจริง คุณผอมลงรึเปล่าคะ มาค่ะเดี๊ยวซูรีจะแก้ไขให้ เฮจอง อ่าไหนๆวันนี้เธอก็ว่าง มาเป็นผู้ช่วยพี่หน่อย ค่ะพี่ มาช่วยจับตรงนี้ไว้นะ เดี๊ยวพี่จะไปหาด้ายกับเข็ม มาแก้ไข รอสักครู่นะคะ เขาบอกกับนักแสดงคนนั้น ผจก เดินเข้ามาพอดี อ้าว แฮจิน นายมายืนทำอะไรตรงนี้ หญิงสาวถึงกับ ผงะ ทำหน้าไม่ถูก พี่ครับ ผมรอแก้เสื้อผ้าชุดนี้อยู่ อ้าวแล้วนี่ใครหล่ะ ผจก หันมาเห็นหน้า เฮจอง ถึงกับ อึ้ง เขาเองก็จำเฮจองไม่ได้ ไม่ดีมั้งมานี่เถอะให้ผม ทำมันเองดีกว่า ไม่ต้อง พี่ไม่ต้องหรอก คุณเขาทำมันดีแล้ว เดี๊ยวรอพี่ซูรี มาแก้ไข พี่ไปรอผมข้างนอก ผจก จำต้องเดินออกไป แฮจิน เห็นบทละครที่ เฮจองวางอยู่ เขายืนอยู่ห่างกันแค่คืบ เฮจองก้มหน้า เธอเองหัวใจก็เต้นไม่เป็นจังหวะเลย ทำไมมันเป็นแบบนี้นะ แล้วพี่ซูรีเมื่อไหร่จะมา มือเธอที่จับรวบเสื้อของชายหนุ่มเอาไว้ เหมือนจะอ่อนแรง มาแล้วๆ รอนานหน่อยนะ เมื่อยหล่ะสิ เฮจองปล่อยมือเธอ แล้ว ถอยไปอีกด้าน แฮจิน มองหน้าเธอ จนหญิงสาวต้องหลบสายตาเขา พี่คะ ฉันกลับนะ อ้าว เอางั้นหรอ ชายหนุ่มยิ้ม ที่เห็นหญิงสาวมีทีท่าประหม่าแบบนั้น ใกล้เสร็จแล้วค่ะ ไม่เป็นไรครับผมไม่รีบ...

Create Date : 30 เมษายน 2555		0 comments
Last Update : 1 พฤษภาคม 2555 11:01:20 น.
Counter : 1165 Pageviews.
Share Tweet