ก่อนจะถึง วัน ป๋า แห่ง ชาติ father's day

ใกล้จะถึง วันป๋า แล้วสิ คิดถึงป๋าเหมือนเดิมนะ เราเป็นคนจีน ตาหยี แต่ เรียกป๋า แทนที่จะเรียก ป๊า อย่างเพื่อนป๋าหลายคนเคยพูดว่า ทำไม ไม่สอนให้ลูกเรียกป๊า ป๋าเราตอบไปว่า มันเรียกของมันเองแบบนี้ตั้งแต่เด็ก นั่นดิ่ จะป๋า หรือป๊า เปอร์เซ็นต์ของความเป็นพ่อ ลูก มันก็ไม่ได้ลดลงเลยนี่นา บุคคลิคป๋า ก็ป๋าชัดๆอ่ะ ป๋าเราสอนว่า จะทำสิ่งใด ให้ทำเป็นอย่างๆไป อย่างทำ 2 3 อย่างไปพร้อมๆกัน มันจะไม่ได้อะไรซักอย่างเดียว กับ การที่จะช่วยเหลือใคร ต้องเอาตัวเองให้รอดซะก่อน ไม่ใช่ตัวเองก็แย่แล้วยังจะไปช่วยเหลือคนอื่นอีก มันจะไปกันไม่รอด และจะทำให้แย่ไปทั้งหมด ป๋าบอกว่าป๋าไม่มีเงินทองสมบัติอะไรให้ มากไปกว่า ให้การศึกษา แค่เห็นมึงเลี้ยงตัวเองได้ก็พอแล้วไม่ต้องมา ดูแลป๋าหรอก เรายังจำได้เสมอ ป๋าเรามีครอบครัวใหม่ เราไม่ถูกกับแม่เลี้ยง เลยไม่ค่อยได้อยู่บ้าน ไปโตตามบ้านญาติ ซะส่วนใหญ่ หน้าตาเราไม่เหมือน ป๋าซะเท่าไหร่ (ตามความคิดเรานะ) แต่นิสัย ญาติๆหลายคนบอก ได้ป๋ามาเต็มๆ ป๋าเราเรียนมาน้อย แต่ทำงานหาเลี้ยงครอบครัว ลำพัง ป๋าเราเขียนไม่ได้ แต่อ่านได้ เขียนชื่อตัวเองได้อย่างเดียว ตอนเด็กๆ ป๋า มักจะไปหาเราที่โรงเรียน บางทีเราก็นั่งเรียนอยู่ ป๋าก็จะเอา บิลไปให้เราเขียน รายการของ เราก็เขียน ตามป๋าบอก เราไม่เคยคิดว่าเงินเดือนของป๋า จะส่งเราและน้องเราอีกสามคน เรียนได้ขนาดนี้ ด้วยความที่ แม่เราเลิกกับป๋าไป อะไรเกี่ยวกับตัวเราป๋า จะดูแลแทนหมด เสื้อผ้า รองเท้า ยิ่งตอนเปิดเทอม เห็นเพื่อนๆพาแม่ไปซื้อของ เครื่องเรียนแล้ว พอมองมาที่ ชายวัยกลางคนผิวขาวหุ่นอาเสี่ยๆ กำลังเลิกชุดนักเรียนให้ เลิกรองเท้าให้ แล้วก็รู้สึกแปลกๆ เป็นแบบนี้ จนเราชิน วันแม่ แม่เราไม่เคยเห็น แต่พอเลิกเรียนวันนั้น เราจะเห็น อาเสี่ย ขี่มอไซด์ มารับเรากับน้องกลับบ้านประจำ จนโตเข้ามหาลัยแล้ว ป๋าก็ยังต้องปลุกเราไปมหาลัยอยู่ จริงๆเราตื่นเองก็ได้นะ แต่ป๋าจะเป็นนาฬิกาประจำบ้าน เรียกเราเสร็จ ก็เรียกน้องต่างแม่ของเรา มหาลัย กับบ้านเรา ไกล จึงต้องตื่นแต่เช้าอ่ะ มีอยู่วันนึง เป็นวันสอบ เรายังยืนรอรถอยู่ป้ายรถเมลล์เลย ดูนาฬิกา ตายแล้วกรู มีสอบ 9.30 น 8 โมงจะครึ่งอยู่แระ ยังไม่ได้ไปไหนเลย รถติดอ่ะ รถต่อคิวขึ้นทางด่วนท้ายแถว ยังไม่ขยับเลย ตัดสินใจโทรเข้าบ้าน บอกป๋า ไปมหาลัยไม่ทันอ่ะ รถติดขึ้นทางด่วนหน้าบ้าน วันนี้มีสอบด้วย พูดได้แค่นั้น ป๋าบอก มึงรอป๋าอยู่นั่นแหล่ะ หลังจากนั่งรถป๋า ไม่เกิน ครึ่งชั่วโมงดี ก็ มาถึงหน้า มหาลัย เราก็บอกว่า จอดตรงนี้นะป๋า เพราะเราเห็นว่าหน้ามหาลัย เพื่อนเรากลุ่มใหญ่มันยืนอยู่ ไม่ทันจะพูดจบ ป๋ามาจอด ตรงที่เพื่อนเรายืนอยู่เลย เห้อยย ปากพวกนี้มานยิ่งกว่ากรรไกร ดายหญ้า ซะอีกอ่ะ ลงจากรถ เรายกมือไหว้ป๋า งามๆทีนึง พอปิดประตูปัง... เพื่อน เฮงซวยมานก็ไม่ปล่อยให้โอกาส ผ่านไป เห้ยยย เมิงอ่ะโตเป็นควายแล้วยังให้พ่อมาส่งอีกหรอวะ (นึงในใจ เชียนนนนน เอ๊ย ก็เพิ่งจะครั้งนี้อ่ะที่ พวกเมิงได้เห็นหน้า ป๋ากรู) มีอีกดอก ลอยมา ลูกคุณหนูนะเมิงเนี่ย แล้วพวกมานก็หัวเราะกันโฮกกกก เราก็เลย ตอบไปแบบ เหวี่ยงๆ เออ พวกเมิง พวกพ่อแม่ไม่รักอะดิ่ แสรดดดด พูดจบรีบเดินหนีก่อน กลัวตรีนน ใครมันจะมาโดนเรา ถ้าถามว่าอาย มั้ย ไม่นะ ก็แค่เขินอ่ะ วันป๋า แห่งชาติปีนี้ก็เหมือนทุกๆปี วันที่ 5 จะมานั่งหน้าจอทีวี รอดูในหลวงอ่ะ อย่างปีนี้เป็นปีน้ำ แรกๆเราก็คิดมาก ว่าน้ำมันจะท่วมบ้านมั้ยน้าา ท่วมแล้วจะทำไง ข้าวของอ่ะจะเอาจะฉวยอะไรได้ทันมั้ย เหมือนอย่างที่หลายๆคน แต่พอมาคิดอีกที ในหลวงก็ยังอยู่ เชื้อพระวงศ์หลายท่านก็ยัง ให้กำลังใจ ใครๆเขาก็ท่วมกัน ก็เลยเลิกคิดไป นี่แค่บ้าน ถ้าเป็นวัง ที่ประทับ เปรียบเทียบกัน เรายังเล็กน้อยมากนัก

Create Date : 21 พฤศจิกายน 2554		1 comments
Last Update : 21 พฤศจิกายน 2554 14:33:53 น.
Counter : 581 Pageviews.
Share Tweet