ดูไม่เหมือนคนไทย คน(กรุงเทพ) ตรงไหน ฮ๊ะ...
ไปใช้ชีวิตอยู่ต่างประเทศก็ถูกมองว่าเป็นพลเมืองของประเทศนั้น คนหลงนี่ หวยต้องมาออกที่เรา มันต้องเดินมาถามทางเราทุกทีสิน่าาา กรูก็อยากช่วยอ่ะนะ แต่กรูก็หลงอยู่เนี่ย เมิงเห็นม้ายยยย หลายครั้งเข้า เจอคนเดินเข้ามาหาเรานี่ บอกก่อนเลยฉันไม่ใช่พลเมืองประเทศนี้ เป็นคนต่างชาติ มันทำหน้าเหมือนไม่เชื่อ ยังมะพอ พูดทำนองว่าเราเป็นคนต่างชาติจริงๆหรอ เอากะมันดิ่ ถ้าอยู่ซะ10ปี คงได้ กรีนการ์ดกะเขาไปแล้วอ่ะ พอนานๆได้กลับไทย ดีใจสุดติ่ง ถึงบ้านซะทีเว้ย เรา จริงๆเรา เิกิดและโต ที่กรุงเทพนะ แต่ไปใช้ชีวิตอยู่ที่ต่างจังหวัดซะส่วนใหญ่และได้มีโอกาสไปอยู่ต่างประเทศ เพราะฉะนั้น อะไรเกี่ยวกับกรุงเทพ เราจะรู้น้อยมว๊ากกกกก ยกตัวอย่าง เรื่องการเดินทาง ในกรุงเทพ ถนนหนทาง รถเมล์สายนี้วิ่งไปไหน ขึ้นจากตรงไหนลงตรงไหน อย่าได้มาถามเรา เพราะเราเองก็หลงบ่อยๆ ขึ้นรถเมลล์ ลงป้ายผิดนี่เป็นประจำ ทำตลอด (เหมือนจะใช่..หรือไม่ใช่ว้าาา เห้ยย ลงๆๆ)ก็ลงเลย สรุป หลง ต้องโทรหาพ่อถามทางกลับบ้านอยู่บ่อยๆเมื่อก่อนนี้ ผิดกับพ่อ กับพี่เรา 2 คนนั้น หลับตา ก็บอกทางเราได้เลยอ่ะ เรื่องทางในกรุงเทพนี่ เราไม่เถียงพี่เราเลยนะ แต่พี่เราจะมีปัญหากับแท๊กซี่บ่อยๆ แท๊กซี่มันเป็น ห่า(น) อะไรไม่รู้ชอบพาอ้อม พี่บอกถ้าว่างๆก็ปล่อยไป นานๆกลับเมืองไทยซักที ถือว่านั่งรถชมเมือง แต่บางเวลามันรีบอ่ะ เราก็หงุดหงิดกลัวตกเครื่อง จะพากรูอ้อมไปถึงไหนกันฟระ พอพี่เราบอกเส้นทางไป แท๊กซี่ถีงกับนิ่ง ถ้าคนขับเลี้ยวผิด พี่เราแย้งทันที เรานั่งไปด้วย กลัวได้ดูมวยคู่เอก จริงๆอ่ะ แต่คนขันส่วนใหญ่ คงไม่ค่อยอยากมีเรื่องกะพี่เราเท่าไหร่อ่ะ เพราะถ้าเปรียบคู่มวยแล้ว พี่เราเหนือกว่าเยอะ อย่างนั่งรถประจำทาง เรา 2 คนก็ดูงกๆเงิ่นๆมาก พี่เราว่า อย่าพาขึ้นรถประจำทางอีกนะ เราว่ามันประหยัดดี พี่บอกประหยัดไม่ว่า แต่พี่เราตัวใหญ่ขึ้นรถประจำทางก็เกะกะชาวบ้านอ่ะ เมื่อก่อนเคยพาพี่ขึ้น รถเมลล์ มินิบัส คนเขียวอ่ะ พี่บอก นรกชัดๆ หัวพี่เราแทบจะติดหลังคารถ เราบอกทนนิดเดียว นั่งระยะสั้นๆไม่กี่ป้ายอ่ะ ค่ารถเท่าไหร่ พี่ถามเรา นั่นดิ่เท่าไหร่แล้ว หัวไปถามคนบนรถอีก พี่บอกคราวหน้าให้เราขึ้นคนเดียว พี่เราจะเดินไป มีอยู่ครั้งนึงขึ้นรถเมลล์(อีกแระ) แต่เป็น ปอนะ (อัพเกรดขึ้นนิดนุง) ก็ประหยัดกว่าแท๊กซี่อีกอ่ะ ชักแม่น้ำ ฮวงโหว แยงซิงเกียง ทั้งหลายแหล่ กว่าพี่จะยอมขึ้น ป อ เราก็ว่าเส้นทางนี้เราแม่น สุด เพราะมันเป็นเส้นทางแถว มหาลัย ของเราเอง แต่ ผิดคาด เราลงผิดป้ายอีกแล้ว เรากดออดเตรียมจะลงเต็มที่ พี่ๆๆลงเหอะป้ายหน้านี่ก็ถึงแล้ว พี่เรามานนิ่งนิ เราก็อ้าวไม่ลงหรอ เราก็ก้าวลงจากรถนะ แต่.. พี่เราอ้าาา ดึงคอเสื้อเราไว้ นึกสภาพดิ่ ขาเราห้อยต่องแต่งเลยอ่ะ มันแยกหน้าไม่ใช่หรอ จะรีบลงไปทำไม เราก็มองไปทางหน้ารถ เออ จริงด้วยอ่ะ พี่เราเซงเรามาก บอกเราว่า อย่าไปบอกใครนะว่าแกร เป็นคนกรุงเทพฯ อายเค้าหว่ะ... อ่ะว่าทำไม อ้าา แกรดูเหมือนพวกลอบเข้าเมืองแบบผิดกฎหมายอ่ะ โหวว ... ถ้าเราต้องอยู่ กรุงเทพ คนเดียว ระยะสั้นๆ พี่ก็จะบอกว่า ไป บีทีเอส เอานะ เวลาจะไปไหน คิดว่าเราจะไม่หลง งั้นสิ นั่ง บีทีเอส ยังหลงอ่ะเรา จนพี่เราจนใจ บอกเราว่า หานามบัตร โรงแรมติดตัวแกรไปด้วยนะ หลงตรงไหนทำยังไงก็ได้ให้แกร กลับมาถึงโรงแรมได้ก็พอ
Create Date : 20 สิงหาคม 2554 |
|
0 comments |
Last Update : 20 สิงหาคม 2554 14:07:11 น. |
Counter : 599 Pageviews. |
|
|
|