ความทรงจำของฉัน

วันนี้ได้ดูหนังจีนฟอร์มยักษ์ แล้วให้คิดถึงตอนเราเด็กๆ อันที่จริงดูหนังจีนเรื่องไหนเราก็คิดถึง ย่าเราอ่ะ อย่าเลี้ยงเรามา พ่อเรามีแม่ใหม่ เราเลยมาอยู่กับ ย่า ทำไมดูหนังจีนแล้วต้องคิดถึงย่า สงสัยกันอ่ะดิ๊ ย่าเราไม่มีบัตรประชาชน เป็นคนจีน นั่งสำเภามากับ ปู่ ทำไมเราถึงเรียก ย่า ไม่เรียก อาม่า ใช่มะ จริงๆเราเรียกยายด้วยซ้ำไป ตอนเด็กๆย่าเลี้ยง เรากับลูกของป้าด้วย เวลาลูกป้าเรียกยาย เราก็เลยเรียกตาม จนโต ถึงรู้ว่า ตรูต้องเรียก ย่านี่หว่า ย่าคือ แม่ของพ่อ ถ้าแม่ของแม่ก็ต้องเรียก ยาย ตามลูกพี่เราดิ่ เออ ชั่นมันเหอะ เรียกมาอยู่ได้ตั้งหลายปีเนอะ เราจำได้ดี เด็กๆย่าเราชอบดูหนังจีน แล้วเราก็นั่งดูกับย่าเราด้วย กำลังภายใน ภายนอกอะไรตอนนั้นเราดูหมด มีฟาดฝ่ามือ จี้จุด วิชาตัวเบา เราก็นั่งดู เคยลองเอาหูแนบลงกับพื้น ฟังเสียงม้าวิ่ง ก็ทำมาแระ ขึ้นไปยืนบนโต๊ะ กินเข้าแล้วกระโดดลงมา ขาแข้งเกือบหัก ก็ยังเคย ทีนี้เราจะกระโดดขึ้นไปดิ่ มันไม่ได้ เราถามย่าว่า ทำไมเราทำไม่ได้อ่ะ ถามย่าว่า ย่าๆๆ ทำไมเราไม่มีวิชาตัวเบาเหมือนในหนังอ่ะ แล้ววิชาตัวเบามีจริงมั๊ยอ่ะ ย่า ย่าเราตอบว่า มีจริงๆ กระโดด ข้ามกำแพงได้จริงๆหรอ ย่า ย่าตอบว่าขึ้นหลังคา ยังได้ มันต้องเรียน เหมือนเราไปเรียนหนังสืออ่ะ เราถามต่อ แล้วตะเกียบเงิน กับปิ่นเงิน ที่เอาไว้จิ้มไปในอาหาร กับเหล้าที่ใส่ ยาพิษอ่ะนะ มีจริงไหมย่า ย่าตอบ ก็มีจริงๆ ย่าจะพูดไทยกับเรา แต่จะพูดจีน กับพ่อ กับ ป้า กับลุง กับอาเราอ่ะ เราฟังไม่ออกหรอก บางทีพ่อเรามาหา เราก็จะถามพ่อว่า ย่าคุยกับป้า ภาษาอะไรมะรู้ ทำไมเราฟังไม่เข้าใจอ่ะ พ่อหัวเรา หึหึ พ่อเราก็บอกว่า ป๋าก็ฟังรู้เรื่อง แต่พูดไม่ได้ ถ้าลุงกะป้าเมิง เขียนยังได้เลย พ่อกะอาเราเป็นรุ่นที่ย่า พูดไทยอ่ะ ถ้าเป็นรุ่นลุงกะป้านั่น จีนล้วนๆ เราเกิดมาก็ไม่เจอปู่แล้ว เหลือแต่ย่า เดี๊ยวนี้เทศกาลไหว้พระจันทร์ทีไร เรานึกถึงสมัยเด็กๆ ป๋าจะไปหาซื้อ โคม มาให้เราจุด ย่าจะซื้อขนมมาไหว้ตอนกลางคืน จุดประทัดด้วยอ่ะ เทศกาลบ๊ะจ่าง เราก็ช่วยย่าทำ ห่อเอง มัดเองต้มเอง กินเป็นเดือน จนโตมาไม่เคยซื้อกินอีกเลย เราว่า ย่าเราทำอร่อยสุดแระอ่ะ นั่งดูหนังจีนกับย่า ย่าชอบให้เราร้องเพลง จนอาเราต้องไปซื้อเทปเพลงละครจีนมาเปิด ย่าเราเปิดทู๊กกกกวัน จนเทปมานยืด ก็บอกให้อาเราไปซื้อมาให้ใหม่ จนโตมาเราเพิ่งรู้ว่าเราเป็นคนจีน เราก็คิดว่าในความคิดเราเมืองจีนมันเป็นไงน้า มันจะเหมือนในหนังที่เราดูกะย่ารึป่าว จุดตะเกียง พัดลมก็ไม่มี เอาไม้มาหนุนหัวแทนหมอน เหมือนในหนังเนี่ยนะ เราคงอยู่มะได้ถ้ามะมีพัดลมอ่ะ ย่าชอบปิดพัดลมตอนเราหลับแล้ว แต่เราก็สะดุ้งตื่นมาเปิดเองอีก มันร้อนนินา ป้อนข้าวเราก็บอกอย่าอมข้าว เดี๊ยวแก้มตุ่ย กินข้าวต้องให้หมดชาม ไม่งั้นฟ้าจะผ่าเอา พอเราโตมาดูเอฟ โฟร์ไต้หวัน เราก็คิดว่าถ้าเราได้ไปไต้หวัน ต้องได้เจอ ไจ่ ไจ๋แน่ๆ ไต้หวันจะเป็นไงบ้างน้า คิดไปต่างๆนาๆ จนพี่เราทำงานที่ไต้หวัน เราตื่นเต้นมาก พี่ถามแกรจะตื่นเต้นทำไม ฉันไปทำงานมะใช่แกร ซักหน่อย เออดิ่ บอกพี่ซื้อซีดี เอฟโฟร์มาให้ด้วยนะ พี่เราก็ส่งมาให้จริงๆ มันยิ่งกระตุ้นความอยาก ให้อยากไปอ่ะ และในที่สุดเราก็ได้ไป อิอิ เราถามพี่ว่าไต้หวันเป็นเกาะเล็กๆ ใช่ไหมเราต้องได้เจอ ไจ่ ไจ๋ กะ ต้าเอสแน่ แล้วเราก็ได้เจอจริงๆ อู้วว เราชี้ให้พี่เราดู ตอนที่ปั่นจักรยาน ใกล้ๆที่พักเราเป็นสถานีโทรทัศน์อ่ะ เราเห็นคนมุงอะไรกัน เข้าไปใกล้ๆ โอ้วว พี่ ไจ่ ไจ๋ จริงๆด้วยอ่ะ

Create Date : 12 มกราคม 2555		0 comments
Last Update : 12 มกราคม 2555 22:06:54 น.
Counter : 694 Pageviews.
Share Tweet