กลับมาแล้ว มาอ่านเรื่องหวาน ๆ ซึ้ง ๆ ของเด็กชายก้อง
ทุกเรื่องที่เขียน ประทับใจและเห็นด้วยมาก ๆ ค่ะ

"ทุกสิ่งทุกอย่างล้วนแล้วแต่มีคุณค่าในตัวเอง
อยู่ที่ใครจะมองเห็นคุณค่านั้นหรือไม่"

ชอบใจตรงนี้มาก น่านำไปใช้ได้เป็นอย่างดีค่ะ

ตามมาอ่านแล้ว ชอบค่ะ :D :D :D

ลึกซึ้ง ให้ข้อคิดได้ดีทีเดียว

เราถึงต้องบอกตัวเองว่าให้เห็นค่าสิ่งที่อยู่ตรงหน้าในขณะนั้นให้มากที่สุด
หาค่าความงามและความหมายของสิ่งนั้น ๆ ให้เจอ

ก่อนที่เราจะเสียสิ่งนั้นไป
จนต้องย้อนกลับมาดูว่าสิ่งนั้นเคยมีความหมายกับเรา
โดยที่เราไม่รู้ตัวไม่เข้าใจขนาดไหน อย่างไร

นะคะ :D

คนเรามักจะค้นพบสิ่งสำคัญในชีวิต
เมื่อคนเราได้พบว่าสิ่งนั้นไม่ได้สมบูรณ์แบบ

คืนนี้ลุ้น ผี ใช่ป่าว

ก็เพียงแค่ขอบฟ้าเท่านั้น...
ที่ขวางกั้น...ให้ไกลห่างในวันนี้
ก็แค่ถนน.. ทอดยาว สายน้ำ ภุเขาที่มี
คงไม่ไกลเกินความรู้สึกที่เรามี.. ให้กันและกัน

แหะๆ มาอีกแล้วค่ะพี่
มือใหม่ หัดท่องกลอน

( นอนหลับฝันดีเน้อเจ้า )

ชอบชอบ ปรัชญามากเลย
แวะมาเยี่ยมนะคะ

คุณมีคุณสมบัติของนักกวีที่ดีครับ เขียนแล้วผู้อ่านต้องเก็บไปคิดตาม

ขอบคุณมากนะครับที่ไปแต้ฃ่งกลอนเรื่องน้องนิลในบลอคของผม 555

ใช่ค่ะก้อง นั่นรูปโอมล่ะ
โอมกะลังจะแต่งงานเดือน กค.นี้นะคะ

เดี๋ยวจะให้โอมมาตอบเองละกันนะคะ

อยู่รำพึงคนึงคิดถึงเสม็ด
เขาว่าเสร็จทุกรายที่มาเยือน
เสร็จเสม็ดเสร็จที่งามมิลืมเลือน
ผ่านวันเดือนยังเตือนเสม็ดมิรู้ลืม

..................

คิดถึงเกาะเสม็ดจังเลย

เห็นจริงด้วยกับทุกคำที่เขียนมาเลยค่ะ ... แล้วทำไมเราต้องปล่อยให้เวลานั้นผ่านไป จนถึงสายแล้วจนถึงนึกได้ก็ไม่รู้นะค่ะ

แต่มองอีกที มันก็ต้องใช้เวลาหน่อยสำหรับความรักน๊อ บางทีกว่าจะเข้าใจ รู้ใจตัวเอง โชคดีก็ทันเวลา โชคร้ายก็คนดีๆ หลุดลอยอ่ะค่ะ

เพลงเพราะ
บทกวีหวาน
..
แล้วน้ำตาล่ะมาจากไหนกันนะ

สวัสดีคะพี่ก้อง
ไม่ได้แวะมาทักทายพี่ก้องนานมากๆ
ยังหวานเหมือนเดิมนะคะ อิอิ

มาขอบคุณแทนคุณแม่ด้วยคะ