ความสุขที่หาได้ที่ รถไฟฟ้า เพิ่งกลับมาจากไปสอนหนังสือรอบเช้าที่สนามเป้าค่ะ ก็เลยมีเรื่องจะมาเล่าเก็บไว้ ไม่ได้เขียนบลอกนานแล้วเหมือนกัน มีเรื่องนี้แหละ ที่แม้จะอยากนอนยังไง ก็อยากมาเก็บความทรงจำดี ๆ นี้ไว้ ทั้ง ๆ ที่ เรื่องราวผ่านไปเกือบครึ่ง ชม. แล้ว แต่ก็ยังหยุดยิ้มไม่ได้ซะที --------------------------------------------------------------------------- สถานีอ่อนนุช แล้ว ปลายทางแล้ว ... ผู้หญิงคนนึง เดินออกมาจากรถไฟฟ้าส่วนกลางของโบกี้ และกำลังเดินไปที่บันไดทางลง เธอได้พบกับคุณยายคนนึง ที่กำลังจะก้าวลงบันไดพร้อมกันนี่ล่ะ คุณยาย กับ กระเป๋า สองใบ (ถือกระเป๋าก็สองมือแล้ว ยังจะมีมือไหนเกาะราวบันไดอีก) เธอคนนั้น เกิดอาการลังเล ในวูบแรก ว่าจะช่วยดีหรือไม่ช่วยดี แต่แล้วก็หลุดปากพูดออกไปว่า "หนูช่วยถือมั๊ยคะ ??" ตัวเธอเองก็มีกระเป๋าอยู่แล้ว 2 ใบ รับกระเป๋าคุณยายมาถืออีกใบนึง เป็น 3 ถือกระเป๋า 3 ใบ ในแขนข้างเดียว ส่วนแขนอีกข้างนึงนั้น มีไว้สำหรับให้คุณยายเกาะ ตอนเดินลงบันได ... เดินคุยกันเรื่อยมา แล้วก็เดินมาส่งเรื่อย ๆ จนกระทั่ง ถึงป้ายรถเมล์ด้านล่าง โบกรถแท๊กซี่ และ บอกจุดหมายปลายทางให้ และไหว้สวัสดี คุณยาย ไปทีนึง ขอให้เดินทางโดยสวัสดิภาพนะคะ จากนั้นตัวเธอเอง ก็ขึ้นรถ Taxi คันหลังกลับบ้าน ... --------------------------------------------------------------------------- หลังจากขึ้นรถแท๊กซี่มา และ จนบัดนี้ ผู้หญิงคนนั้น ยังหยุดยิ้มไม่ได้เลยค่ะ ... นี่แหละน้อ ความสุข ใกล้ ๆ ตัว ที่ไม่ได้จะมีมาให้เราช่วยได้บ่อย ๆ แต่พอช่วยแล้ว ก็จะเกิดอาการ ยิ้มอย่างหยุดไม่ได้ จนเมื่อยแก้ม แบบนี้ล่ะค่ะ ... ---------------------------------------------------------------------------- เราไม่รู้จักกันมาก่อน ... แต่ทำไมถึงอยากช่วยนัก คุณยายไม่เคยมีพระคุณอะไรมาก่อน ... แต่ทำไมถึงทนอยู่เฉย ๆ ไม่ได้ กระเป๋าเธอเอง 2 ใบแล้ว ... ทำไมจะต้องทนหนักอีกใบที่ 3 จากที่ไม่เคยเดินจูงใครลงบันไดช้า ๆ ... ทำไมจะต้องมาชะลอความเร็วจนตัวเองน่ะแหละ เกือบจะล้ม ไม่ใช่คุณยาย เพราะเธอไม่ค่อยได้เดินทีละขั้นแบบนี้บ่อยนัก คุณยายเป็นใครก็ไม่รู้ ... ทำไปแล้วจะได้อะไร ---------------------------------------------------------------------------- คำถามพวกนี้ เป็นคำถามที่แม้แต่ตัวเอง ก็ตอบไม่ได้นะคะ แล้วก็ไม่คิดจะตอบให้เสียเวลา เอาเป็นว่า ทำอะไรแล้วสบายใจ แถมยังได้ช่วยเหลือคนอื่นอีก ... แค่นี้ก็คุ้มเกินคุ้มแล้วค่ะ ขอบพระคุณ คุณยาย สำหรับ รอยยิ้มที่ฝากมาให้หนู นะคะ ----------------------------------------------------------------------------   Create Date : 30 มิถุนายน 2551 7 comments Last Update : 30 มิถุนายน 2551 13:52:55 น. Counter : 724 Pageviews. Share Tweet

ชีวิตนี้มีเพื่อให้ มิช่ายทำคืนให้ น่ารักจริงๆ จขบ.น้ำใจงาม   โดย: บ้าได้ถ้วย 30 มิถุนายน 2551 14:14:17 น.

สุขเกิดจากใจ ที่ได้เป็นผู้ให้ น้ำใจมีไว้แบ่งปันไม่เคยหมด ดีจัง   โดย: กัลยา IP: 117.47.94.126 30 มิถุนายน 2551 14:46:31 น.

แวะมาทักทายค่ะ การมีน้ำใจแบ่งปันให้คนอื่น สิ่งที่ได้กลับคืนมาคือความสุขที่ไม่สามารถหาซื้อได้ด้วยเงิน   โดย: ป้าตุ้ย (amornsri ) 30 มิถุนายน 2551 15:47:20 น.

บุญที่ได้ก็คือ ความสุขใจที่ได้นึกถึงสิ่งดีๆที่ทำไป....   โดย: VICT 30 มิถุนายน 2551 16:46:01 น.

ดีใจด้วยเลย .... อ่านแล้วยิ้มตาม ....   โดย: แพนด้า500 IP: 125.25.30.69 30 มิถุนายน 2551 22:41:24 น.

แหม ตอนแรกนึกว่าใคร ที่แท้ก็จขบ. สุขจากการให้ มันสุขมากครับ   โดย: walkerahead (Walkerahead ) 5 กรกฎาคม 2551 17:11:06 น.

น้ำใจเป็นสิ่งที่หายากขึ้นทุกวันๆๆจริงๆค่ะ จำได้เมื่อยี่สิบปีก่อน ตั้งนั่งรถเมลล์ไปเรียนหนังสือคนเดียว ยังอยู่แค่ประถมเอง แต่แม่บังคับให้รู้จักช่วยตัวเองตั้งแต่เด็ก ขึ้นรถเมลล์ปุ๊บ จะมีแต่คนถาม นั่ ไหม ลุกให้นั่ง ไม่ก็ถือกระเป๋าให้ตลอดทาง ตอนนี้เวลาขึ้นรถเมลล์ ไม่ค่อยเห็นใครลุกให้เด็กนั่งเท่าไหร่ เด็กๆเองก็ไม่ค่อยชินเวลามีคนลุกให้นั่ง สังคมวุ่นวาย ใครๆก็ใส่ใจแต่ตัวเอง จนลืมคำว่าน้ำใจไป   โดย: yr_naughty_annie 7 กรกฎาคม 2551 6:41:42 น.