Bloggang.com : jaysephine : ให้อภัยแต่ไม่ลืม (ตอนที่หนึ่ง)

ให้อภัยแต่ไม่ลืม (ตอนที่หนึ่ง)

สวัสดีค่ะคุณนาย
ชีวิตคนเราจะมีทั้งสุขและทุกข์ปนกันไป คุณนายคงรู้ดีกว่าใครๆเสมอว่าชั้นเป็นคนให้อภัยแต่ไม่ลืม ไม่ว่าเหตุการณ์จะนานแค่ไหนใครทำชั้นเป็นทุกข์ชั้นก็จะหาเหตุผลที่จะให้อภัย แต่ในใจชั้นไม่เคยลืม..จริงๆ

ไม่เคยลืมสำหรับชั้น..ไม่ได้หมายความว่าเจ้าคิดเจ้าแค้นจะไปทำเค้าทุกข์กลับคืนนะ ไม่เคยลืมของชั้นคือเตือนสติตัวเองว่าจำได้มั๊ยเกิดอะไรขึ้นกับเรา..เค้าทำอะไรกับเราไว้..อย่าเผลอไผลไปเกี่ยวข้องอีก

ที่พูดจาเหมือนจะมีสาระบ้างก็เนื่องจากว่าหนึ่งในสมาชิกของกลุ่มคนที่เคยทำให้ชั้นเป็นทุกข์ส่งข้อความเข้ามาบอกชั้นว่าตอนนี้เค้าคิดได้แล้วและเกือบพลาดที่จะทำร้ายชั้นเพียงเพราะความเป็นพรรคเป็นพวกถึงแม้พวกตัวเองจะชวนทำเรื่องไม่ดี …คนอ่านคงงง งง ว่ามันเรื่องอะไรกัน…ลองติดตามอ่านดูค่า

ชั้นเป็นลูกจ้างบริษัทเอกชนแห่งนึงมีผู้บริหารเป็นต่างชาติที่มีคู่รักเป็นสาวไทยวัยทีน แปลกตรงไหนเหรอ..ป่าวคงไม่แปลกถ้าวัยของผู้บริหารไม่ใช่วัยเดียวกับปู่ของสาววัยทีน โอเคมาเข้าเรื่อง(เพราะนั่นไม่ใช่เรื่องของเรา) คุณปู่และวัยทีนรักรักเลิกเลิกงอนง้อตบจูบกันมาหลายเพลา ถึงคราวทุกข์มาเยือนชั้นโดยไม่ได้เกี่ยวอะไรด้วยเล้ยยยย

ย้ายไปออฟฟิศใหม่แรกๆชั้นต้องอยู่โยงทั้งกลางวันและกลางคืนเพราะเรายังไม่มียาม น่านแล้วชั้นตำแหน่งยามเหรอ?? ป๊าววว...ชั้นซึ่งดำรงตำแหน่งเอ็มดีของบริษัทขณะนั้นและเป็นคนที่ทำงานพลีชีพเพื่อชาติประหนึ่งว่าบิดาสร้างบริษัทนี้มากับมือ อะไรทำได้...ทำ...อะไรที่ทำไม่ได้..กุก็ทำ

ใครจะขาดลามาสายไม่เคยบ่นไม่เคยว่า แต่อิป้าอย่างชั้นบอกตัวเองเสมอว่าห้ามสายห้ามป่วยและห้ามตายเด็ดขาด ถามว่าใครเค้าจ้างหรือบังคับให้ชั้นทำขนาดนั้น...ไม่มี๊...ตอบได้เลยว่าไม่มี..แต่มันเป็นสำนึกความรับผิดชอบที่พ่อแม่สอนมาให้รับผิดชอบแต่พอดี...แต่ชั้นดันเอามาซะเยอะเลย ดังนั้นความรับผิดชอบมันเลยสูงปรี๊ดเกินไปหน่อย

ทำงานตอนกลางวันมันไม่เท่าไหร่...แต่อีตอนอยู่โยงกลางคืนนี่สิเลยได้เจอปัญหาเข้าเต็มๆ

ค่ำวันหนึ่งหลังจากสนทนางานกับน้องที่รับผิดชอบไนท์ชิฟที่ชั้นล่างเสร็จแล้วชั้นก็จะขึ้นไปพักผ่อนชั้นบนเป็นห้องพักผู้บริหารซึ่งมีสามห้อง ห้องคุณปู่ ห้องเจ้านายน้อย และห้องชั้น กำลังจะหลับมีเสียงเคาะประตูแบบร้อนรน ชั้นเปิดประตูไปเจอน้องวัยทีนขอให้ช่วยบอกว่าทะเลาะกับคุณปู่ ชั้นด้วยความเป็นคนชอบช่วยเหลือ(ตอนนี้มาคิดได้ว่านั่นเรียกว่าชอบเสือกมากกว่าไม่น่าเลยตู)อีกทั้งเป็นห่วงว่าน้องวัยทีนจะถูกคุณปู่ทำร้ายเลยบอกให้เข้ามาสงบสติอารมณ์ที่ห้องชั้นก่อน

ซักพักคุณปู่มาเคาะประตูน้องวัยทีนก็เปิดและออกไปทะเลาะกันอีก และวิ่งลงชั้นล่างชั้นก็วิ่งตามเพราะกลัวเค้าฆ่ากันตายในบริษัท ลงไปเจอน้องไนท์ชิฟซึ่งก็คงตกใจกับเสียงดังทีได้ยิน...ชั้นกับน้องไนท์ชิฟก็เลยไปยืนดูคุณปู่กับน้องวัยทีนก็ออกไปทะเลาะกันต่อที่หน้าบ้าน แล้วน้องวัยทีนก็เอาด้ามร่มตีกอล์ฟฟาดเข้าให้ที่รถคุณปู่ พอคุณปู่แกเข้าไปห้ามเลยเจอด้ามร่มเข้าไปเต็มๆ ชั้นกับน้องไนท์ชิฟเลยเข้าไปห้ามก่อนจะเลือดตกยางออกกันมากไปกว่านี้

เหมือนเหตุการณ์จะสงบต่างคนต่างหอบฮักๆ(โดยเฉพาะคุณปู่เพราะแกแก่แล้ว) ซักพักคุณปู่บอกว่าจะขับรถไปส่งน้องวัยทีนกลับบ้าน..ชั้นกับน้องไนท์ชิฟเลยช่วยเปิดประตูให้..แต่แล้วน้องวัยทีนก็วิ่งพรวดออกไปนอกประตูรั้วทั้งที่คุณปู่ยังงุมมะงาหราเผาหัวเทียนเอ้ยติดเครื่องรถอยู่(แหมก็แกเป็นปู่เนอะจะให้รวดเร็วเปิดปุ๊บติดปั๊บได้ไงก๊ากกกก) ชั้นกับน้องไนท์ชิฟวิ่งตามไปดูที่หน้าบ้านเห็นน้องวัยทีนควบแท็กซี่หายไปในความมืด

ตัดซีนมาที่คุณปู่ท่าทางหัวเสียหน้าดูและหันมาบอกชั้นสองคนว่า “ไอจะตามไปบ้านน้องวัยทีน” เพราะแกเชื่อว่าน้องวัยทีนนั่งแทกซี่กลับบ้าน ชั้นสองคนก็ได้แต่สาปส่งเอ้ยม่ายช่ายได้แต่อวยพรว่า “ให้ขับรถโดยปลอดภัย”

ติดตามต่อวันพรุ่งนี้นะคะ

Create Date : 19 มกราคม 2554

Last Update : 20 มกราคม 2554 4:28:30 น.

5 comments

Counter : 1159 Pageviews.

เขียนไมฟร่ะเรื่องนี้ เสนียดบล็อคป่าวๆ วะ

เขียนเรื่องทำอาหาร หรือไปเที่ยวอย่างเดิมอ่ะดีแล้ว กุขอร้องงง 5555

โดย: คุณโน IP: 58.8.12.210 วันที่: 19 มกราคม 2554 เวลา:13:06:39 น.

...Prologue...

โดย: เด็กเตารีด IP: 61.47.105.65 วันที่: 19 มกราคม 2554 เวลา:13:27:12 น.

ถึงไม่ได้อยุ่ในเหตการ์ณแต่พอเดาออก ฮ่าๆ

โดย: Ton IP: 61.47.105.65 วันที่: 19 มกราคม 2554 เวลา:13:33:33 น.

ยังจำไม่เคยลืมเลือนจริงๆ

รอติดตามตอนต่อไป

โดย: Nui IP: 61.47.105.65 วันที่: 19 มกราคม 2554 เวลา:13:59:34 น.

ตื่นเต้นเหมือนหนังฆาตรกรรมสืบสวนเลย ตัวละครคุ้นๆหมด 555

โดย: แมนคร้าบบ IP: 61.47.105.65 วันที่: 20 มกราคม 2554 เวลา:10:03:56 น.