ยังไงก็ยังเป็น...คนข้างๆกัน

ไม่น่าเชื่อ ว่าผ่านมาได้จนตอนนี้เข้าสู่ปีที่ 2 แล้วที่ป้าแหนมกับชายโอมรู้จักกันมา จะว่าไปมันก็นานนะสำหรับคนเอาแต่ใจอย่างอิชั้น เพราะที่ผ่านมา ไม่เคยหรอกจะคบใครได้เกิน 6 เดือน แค่อีตาคนเนี้ย ผ่านมาเข้าสู่ปีที่ 2 แล้ว เราก็ยังเป็นเหมือนเดิมอยู่ ก็ได้แต่ดูกันต่อไปว่าเราสองคนจะเป็นยังไง อิอิ

อยากรู้มั้ยว่าเราเจอกันได้ยังไง

ว่าแล้วก็เล่าย้อนความไปเมื่อ สองปีที่แล้ว ต้นปี 2009 ที่อิชั้นยังเป็นสาวรีเซบชั่นที่โรงแรมใหญ่ของห่านบิน โนโวเทล ชุมพร ตอนนั้นเพิ่งเรียนจบหมาดๆ มาเริ่มทำงานโรงแรมได้ไม่นาน ยังเป็นสาวสะพรั่ง อิอิ

แล้ววันนึง ขณะเดินมาเข้ากะ แต่งตัวแต่งหน้าสวยเช้ง ปากนี่แดงแปร๊ดดด ก้อเดินผ่านห้องอาหาร อิชั้นก็ได้สังเกตุว่ามีชายหนุ่มคนหนึ่งในชุดยูนิฟอร์มของห้องอาหาร ตัวสู๊งสูง กำลังมองมาทางอิชั้น อิชั้นก็ไม่ได้สนใจอะไร ก้อเดินเชิดๆ ผ่านมาตามประสาสาวฟร๊อนท์ คือต้องสวยเริดไว้ก่อน ก้อไม่ได้สนใจด้วยนะว่าชายหนุ่มผู้นั้นมองตามมาตลอด

อิชั้นก้อเข้ารอบปกติ เดินเข้าไปเซ็นต์ชื่อในอ๊อฟฟิส เมาท์กะอีคุณเพื่อนสองสามคำ แล้วนึกขึ้นได้ว่าต้องออกมารับรอบ เลยเดินออกมา แล้วทันใดนั้นอีตาตัวสูงก้อมายืนอยู่แล้วฮ่ะ ยืนมองอิชั้นซะแบบว่า ตาหวานหยดย้อยเชียว อิชั้นก้อได้แต่คิดในใจ

"อีบ้านี่มันมองอะไรนักหนาวะ"

แต่ยังไม่ทันจะได้คิดต่อ เจ๊ที่แผนกก็แนะนำทันที

"คุณโอม นี่น้องเจค่ะมาอยุ่ฟร๊อนท์"

อิชั้นก็ยกมือไหว้แบบงงๆ พลางคิดในใจ ว่าอีตานี่หน้าตาคุ้นๆ เนอะ เหมือนเคยเห็นที่ไหน

อ๋ออ นึกออกแระ อีตานี่เคยอยู่โนโวเทลมาก่อน เคยเห็นรูปในโฮเทลแชร์ ที่เล่นฟุตบอลอะไรนี่แหล่ะ อือื ตัวจริงเปนงี้นี่เอง แล้วตอนนั้นฮีก็ยังไม่เลิกจ้องอิชั้นนะฮะ จะมองไปไหน เขิลนะยะ

แล้วเราสองคนก็ค่อยๆ เพิ่มความสัมพันธ์กันมาเรื่อยๆ แบบว่าไม่รู้ไปคบกันตอนไหน แต่รู้ตัวอีกที ก้อผ่านมา 2 ปีแล้วเหรอเนี่ย

อิชั้นก็ดีใจนะที่มีใครสักคนเข้ามาในชีวิต แล้วทำให้เราเติบโตขึ้นได้ มีคนคอยปรึกษา คอยเป็นเพื่อน คอยดูแล ทุกสิ่งทุกอย่าง

ว้ายยยย พูดแล้ว เขิลลลลลล 555+

ยังไงก้อดีใจนะที่มีชายโอมดูแลมาตลอด ไม่เคยทิ้งกัน แม้ว่าอิชั้นจะเอาแต่ใจแค่ไหน เราจะประครองความรู้สึกนี้ให้อยู่ไปนาน ๆนะ

Create Date : 11 มกราคม 2554		1 comments
Last Update : 11 มกราคม 2554 10:53:22 น.
Counter : 825 Pageviews.
Share Tweet