ตอนโอนเงินไปแล้ว เริ่มมีปัญหาที่สอง คือ คนรับโทรศัพท์ที่บริษัท ถามว่า เราจองกับพนักงานชื่ออะไร อ้าว พลาดซะแล้ว ลืมถามชื่อ ก็เลยบอกเขา พร้อมกับขอให้พนักงานคนดังกล่าว ช่วยไปตรวจสอบที่เครื่อง FAX ว่า Slip ใบ Pay-in ได้หรือยัง เจ้าหน้าที่บอกว่า เครื่อง FAX  อยู่ไกล้จากโทรศัพท์มาก ขอวางโทรศัพท์ก่อนแล้วจะโทรกลับ....ผ่านไปหนึ่งวัน ....ข่าวคราวเงียบหาย .....เริ่มระทึกใจอีกแล้วตรู.... ทริปง่ายๆๆนะเนี่ย

สุดท้าย ผมก็ดันทุรังไปจนได้ แต่วันก่อนเดินทางก็มีปัญหาอีก พึ่งรู้ว่า วันสุดท้ายของวันหยุดยาว แท็กซี่มักจะรวยดีแทบทุกคัน ชอบเปิดไฟว่า ว่าง ผู้โดยสารเรียกก็ไม่ยอมไป ...สุดท้าย ต้องพาแม่ขึ้น มอเตอร์ไซด์รับจ้างในราคาแท็กซี่ เราไปถึงที่นัดหมายก่อนเวลาครึ่งชั่วโมง พาหนะที่พาเราไปเที่ยวคือ รถบัสสองชั้น  สักประมาณตี 3 เห็นจะได้ ผมรู้สึกตัวว่าทำไม รถไม่ยอมวิ่ง แต่จอดริมข้างทาง สักพักพนักงานรถบอกว่า ให้ทยอยกันออกประตูฉุกเฉินทางซ้ายมือ ... ผมปลุกแม่ ตื่นๆๆ ว่าแล้วก็สะพานเก้ากล้องด้านซ้าย กระเป๋าแม่ทางขวา อีกมือจูงแม่เดินปีนออกทางประตูฉุกเฉินของรถ 

เราถึงช่องเม็กแต่เช้า ก็ทานอาหารเช้าเสร็จก็เดินผ่านด่านลอดอุโมงค์ใต้ดิน เมื่อก่อนยังไม่มีเลย 

เราต้องเปลี่ยนรถบัส เป็นรถหกล้อ แต่เดิมการไปปราสาทวัดพู ต้องมาทางเรือ ปัจจุบันมีการทำเส้นทางเดินรถมาแทนค่อนข้่างสะดวกครับ รถวิ่งผ่านสะพานเหล็กผ่านหมู่บ้าน ดูๆ แล้วก็ไม่ต่างจากบ้านเราแถวภาคอิสานเท่าไรครับ 

ลงจากรถ 6 ล้อ ก็มาต่อรถ golf คนต่างก็รีบขึ้นไป ส่วนผมยืนรอแม่ออกจากห้องน้ำ เลยไปคันสุดท้าย

ถึงแล้วทางเข้าวัดพู ต้องเดินอีก โชคดีที่เรามาสุดท้าย ทำให้คนไม่ค่อยมี ปราสาทวัดพู ไกด์ชาวลาวบอกว่า เก่าแก่กว่านครวัด หรือเขาพระวิหารเสียอีก ช่วงที่ผมไป เขากำลังเรียงอิฐเป็นท่อนๆ เพ่ือมาเรียงใหม่ 

ทางเริ่มไม่เรียบแล้ว แม่เริ่มเดินช้าลง ผมก็เลยถือโอกาสหยุดยืนถ่ายรูปซะเลย แม่เริ่มถอดใจ ทางขึ้นชันเหลือเกิน นี้เป็นขั้นที่หนึ่ง หันดูไป มีอีกสามขึ้น สุดท้ายแม่ก็รออยู่แถวๆๆนี้แล้วกัน ส่วนผมลุยต่อ อยากรู้ว่าข้างบนมีอะไรนะ

ตัวปราสาท ได้อิทธิพลมาจากขอม สมัยเรืองอำนาจ 

แต่ไฮไลท์ทริปวัดพู  น้ำศักดิ์สิทธิ์ อย่าลืมเอาขวดน้ำติดมือขึ้นมาด้วยนะ โชคดีผมมีขวดน้ำติดมา มีน้ำเหลือครึ่งขวดเลยเทน้ำทิ้ง แล้วก็ยืนรองน้ำที่ไหลเป็นทางจากชะงอนหินลงมา รอเพียงอึดใจก็ได้เต็มขวด เอามาฝากแม่ เขาบอกว่า ให้อธิฐานก่อนอาบ ก็บอกแม่ว่า ให้อาบแค่ครึ่งขวดนะ อีกครึ่งเอามาฝากพ่อ ปรากฏว่าแม่ เหมาอาบหมดคนเดียว 5555 (เรื่องนี้ห้ามกลับมาเล่าให้พ่อฟังนะ...แม่กำชับ)

ผมลงมาที่จุดรอขึ้นรถเป็นชุดเกือบสุดท้าย แต่มีท้ายกว่านั้นคือ รอไกด์ที่กำลังเดินทางมา ภาพฝุ่นฟุ้งบนถนน ตัดแสงอาทิตย์ยามเย็น ช่างเป็นภาพที่ได้โดยบังเอิญจริงๆ แต่แม่ซิ บ่นเสียสองกระบุง เพราะมานั่งรอตั้งแต่ลูกทริปคันแรก คนไปเกือบหมดแล้ว ทำไมยังไม่ลงมา รู้สึกผิดเหมือนกันเนี่ย บอกแม่ เดียวคืนนี้ จะนวดให้นะ แม่ยิ้ม ....รอดตัวไป อิอิ...

ภูเขาที่เป็นที่ตั้งปราสาทวัดพู คือ ยอดเขา ลิงคบรรบต ชาวลาวเรียกว่า ภูเก้า ปราสาทแห่งนี้ เป็นจุดเริ่มต้นของอาณาจักรขอมโบราณ เป็นปราสาทขอมแห่งแรก

รุ่งขึ้นอีกวันเราไปนั่งล่องลำน้ำโขง  มหานทีสีทันดร เป็นมหานครของพญานาค ทิวทัศน์สวยงามจับใจ

ชายหาดอีกฝั่งเหมือนชายหาดชายทะเล เราขึ้นบัส 6 ล้อ ไปเที่ยวน้ำตกหลี่ผี