มีคำกล่าวว่า การพลัดพรากจากความรักเป็นเรื่องเจ็บปวด แต่สำหรับฉันคิดว่าไม่ใช่ หากจิตวิญญาณของเราผูกพันเป็นหนึ่งเดียวกันตลอดไป เราคงเคยรักและพบกันในชาติก่อน และต้องพรากจากกันด้วยเหตุต่างๆ แต่การลาจากชาตินี้เพื่อพบเจอในชาติต่อไป

ฉันคงไม่ใช้วันที่เหลือของชีวิตให้หมดไปกับการคิดถึงและฝันถึงสิ่งที่น่าเป็นจริง แต่จะใช้เวลาในทุกๆชาติติดตามหาเธอให้เจอ เพราะไม่มีใครมาแทนที่เธอได้ จิตวิญญาณของเราสองถูกหลอมหล่อมาด้วยกัน หากมีอุปสรรค์เข้ามาทำให้ชีวิตเราผันเปลี่ยนไป เราอยู่เคียงคู่กัน และรักกันไม่เฉพาะชาตินี้ แต่จะรักเธอย้อนหลังรวมไปถึงทุกๆ ชาติที่ผ่านมา

ความรักของฉันต่อเธอเหมือนความรู้สึกของคนที่กำลังจมน้ำ ที่ไม่รู้ว่าน้ำหยดไหนที่พรากลมหายใจสุดท้ายไปจากร่าง ฉันไม่รู้ว่าเลยว่า ฉันเริ่มรักเธอเมื่อไร ที่ไหนอย่างไร รู้เพียงแต่ว่า รักเธอมานานแสนนาน รักที่ไม่เคยวางแผนว่าจะรัก รักที่ไม่ได้ที่จะตั้งใจรัก รักที่ไม่มีเงื่อนไขข้อแตกต่าง แต่เมื่อเราพบกันเราไม่อาจควบคุมกำหนดความรักที่เกิดขึ้นมาได้ เพราะความรักของเราช่างแสนงดงามหาไม่ได้อีกแล้ว

ในยามโศกเศร้าท้อแท้สูญเสีย ฉันอยู่เคียงข้างเธอ พร้อมถ่ายเทความทุกข์เธอมาเป็นของฉัน หากเธอร้องไห้ ฉันหลั่งน้ำตาพร้อมเธอ ยามที่เธอเจ็บปวด แม้ฉันรู้สึกเจ็บปวดรวดร้าวถึงขั้วหัวใจ ฉันจะพยายามประคับประคองเธอให้ก้าวผ่านไป แม้เป็นช่วงสุดแสนลำเค็ญในชีวิต

ฉันรักเธอ เพราะเธอคือเหตุผลทั้งหมด คือความหวังที่เคยมี เธอคือความฝันของฉันตลอดมาและตลอดชั่วนิรันดร์ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นกับเราในอนาคต เราอยู่เคียงข้างกัน ไม่มีวันทอดทิ้งกันไป รักเราเป็นนิรันดร์สานด้วยสายใยแห่งรักผูกพัน ตอนนี้ฉันรู้เพียงว่าหัวใจของฉันต้องเป็นของเธอตลอดไป

สุดที่รักของฉัน....เธอเป็นของฉันในทุกชาติไป