BlogGang.com : : เจ้าของจำเป็น : ชีวิตความเป็นอยู่ของน้ำหวาน

ชีวิตความเป็นอยู่ของน้ำหวาน

เวลาผ่านไปจนถึงวันที่แป้งโดนทิ้งและเริ่มทำใจยอมรับในโชคชะตาของตัวเองและลูกได้แล้ว แป้งก็ออกมาวิ่งเล่นนอกบ้านกับลูกเหมือนเช่นเคย คราวนี้แป้งไม่ยอมกินข้าวในบ้าน เราเลยต้องให้เค้ากินกันหน้าบ้านแป้งเค้านั่นล่ะ คนเคยเลี้ยงหมาคงนึกออก เพราะพอถึงเวลานี้หมาตัวไหน ตัวไหน ไม่รู้หลบอยู่ในซอกมุมไหน ก็จะแห่กันมาขอกินอาหารกันหน้าสลอน (ก็ไม่กี่ตัวหรอก)

เริ่มจากมันนี่ (ลูกสาวของแป้ง) ที่จะได้กินอาหารก่อนใครเพื่อน (กินในบ้านเพราะยังเด็กมาก) เพราะแป้งเองก็จะรอจนลูกกินอิ่มแล้วจึงจะกินอาหารที่เหลือจากมันนี่ ถัดมาก็เป็นไอ้ดำ (ของบ้านฝั่งตรงข้าม) ตามมาด้วยไอ้ตัวโต ซึ่งมักจะพ่วงเจ้าน้ำหวานตามกันมาติดๆ เพราะเป็นลูกพี่ลูกน้องกัน ไอ้ตัวโตไปไหน น้ำหวานก็วิ่งตามตลอด สุดท้ายก็เป็นเจ้าเฉาก๊วย (หมากลางซอย) ที่ตามออกมาหยุดยืนดูอยู่ห่างๆ ถึงห่างมากๆ เพราะเฉาก๊วยสู้ใครไม่ได้เลย และไม่ถูกกันกับแป้งเป็นอย่างมาก

ช่วงนี้เองที่เราได้รู้ว่าน้ำหวานคือเจ้าลูกหมาตัวที่เหลืออยู่กับแม่มัน (ก็ตัวที่แม่มันกัดเรานั่นล่ะ) แรกๆ ก็ไม่ได้ให้ทุกตัวหรอกนะ (ก็บอกแล้วไง ว่าเฉยๆ กับหมามากๆ) ตัวไหนจะไปตัวไหนจะมาก็ช่างมัน เราให้แต่แป้งกับมันนี่เท่านั้น เวลาผ่านไปซักระยะ ก็เริ่มรู้สึกเออเน๊าะ ไอ้พวกที่เหลือมันก็ยืนดูแป้งกินเฉยๆ นะ ไม่แย่ง ไม่หือ ไม่อือ ก็นิสัยดีใช้ได้ สงสัยต้องแบ่งให้พวกมันบ้างแล้วล่ะ ว่าแล้วเราก็กลับเข้าไปเอาอาหารเม็ดออกมาให้ ก็กินกันใหญ่เลยล่ะ แล้วจากวันนั้นเป็นต้นมา จากกะละมังเล็กๆ (แค่ให้มันนี่กับแป้ง) ก็ถูกเปลี่ยนเป็นกะละมังใบโตขึ้นมาอีกหลายหน่อยอยู่เหมือนกัน เพราะจะได้เพียงพอกับหมาที่ไม่มีเจ้าของ หรือเจ้าของทิ้งทั้งหลาย (เราให้กินทุกตัว ยกเว้นไอ้ดำเพราะมันมีเจ้าของ)

ผ่านไปอีกไม่นานนัก มันนี่ก็ตายจากไป เราพาแป้งไปทำหมัน แล้วฝากไว้จนตัดไหม ช่วงนี้น้ำหวานก็ยังคงเป็นหมาเพียงตัวเดียวที่วิ่งข้ามถนนไปมา เพื่อมากินข้าวที่หน้าบ้านเราทุกเช้า-เย็น

Create Date : 28 กันยายน 2548

Last Update : 28 กันยายน 2548 11:39:43 น.

1 comments

Counter : 262 Pageviews.

น่าฉงฉานหมาน้อยตาดำดำ จังเลย

โดย: Qooma

วันที่: 28 กันยายน 2548 เวลา:12:41:38 น.