|
|
| | 1 | 2 | 3 |
| 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 |
| 11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 |
| 18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 | 24 |
| 25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 | |
|
| |
|
|
|
|
|
|
|
|
ทำไมต้องทิ้งแป้งกับลูก
23 เมย. 2547 หุ้นส่วนของน้องสาวซื้อบ้านที่แป้งอยู่ เจ้าของบ้านตกลงโอนบ้านพร้อมแจ้งคนเช่าบ้าน (เจ้าของแป้ง) ให้ย้ายออกภายในสิ้นเดือนเมษายน เค้าต่อรองขอเป็นวันที่ 1 พค. 2547 เจ้าบ้านตกลง เราตกลง (เราเป็นคนกลางระหว่างเจ้าบ้านกับหุ้นส่วนของน้องสาว) หุ้นส่วนน้องสาวตกลง ใครเลยจะคิดถึงปัญหาที่จะตามมาหลังจากนั้น
30 เมย. 2547 ข้างบ้านมีงานเลี้ยงส่งเพื่ออำลาบ้านหลังที่เค้าอยู่ จนเช้าวันที่ 1 พค. จากนั้นพวกเค้าก็เริ่มเก็บข้าวของ แล้วทยอยขนของขึ้นรถ เพื่อย้ายกันไปยังบ้านเช่าแห่งใหม่ รอบสุดท้ายแล้วสินะ แล้วก็เอากุญแจบ้านมาให้ที่บ้านเรา (เราไม่อยู่บ้าน) พร้อมกับบอกกับน้องสาวเรา "ฝากแป้งกับลูกไว้ก่อนนะครับ อีก 2 - 3 วันจะมารับไปอยู่ด้วย" แต่ก็ไร้วี่แวว เราก็ยังคงคิดว่าเค้าคงไม่สะดวกในวันธรรมดา เสาร์-อาทิตย์ คงมารับ ตั้งแต่เค้าย้ายกันไป เราก็คลุกข้าวไปให้แป้งกับลูก และหมาจรอีก 1 ตัวทุกวัน ครบ 1 อาทิตย์แล้วแต่ก็ยังคงไร้วี่แววเช่นเคย วันจันทร์เช้าแป้งกับลูกเริ่มซึมลงอย่างเห็นได้ชัด ไม่กินข้าว ไม่เอาอะไรทั้งนั้น เอาแต่นอนหมดเรี่ยวหมดแรง อืม...เค้าเริ่มรู้ตัวแล้วสินะ ว่าต่อไปนี้จะไม่มีเจ้าของอีกแล้ว (เหลือแต่เราที่ยังไม่รู้ตัว ยังคงคิดว่าเจ้าของแป้งเค้าจะกลับมารับ)
อาการที่แป้งเป็นทำเอาเรากลุ้มใจมาก กลัวเค้าตรอมใจตาย เหมือนกระต่ายที่เราเคยเลี้ยงไว้ (ไม่ใช่น้ำแข็งนะ) ไม่เป็นอันทำงาน จนนายฝรั่งกลุ้มไปกับเราด้วย เลยให้เรากลับบ้านไปดูแลเค้า 5 วันผ่านไป แป้งก็ยังคงซึมกระทือเหมือนเดิม จนนายฝรั่งต้องไปดูอาการให้ พร้อมกับบอกเราว่า "don't worry, she will be better" แล้วสิ่งที่ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้นตอนเช้าวันรุ่งขึ้น (วันเสาร์) แป้งเดินมากินข้าวที่เราคลุกให้ อย่างหิวโครตหิว ทำนองนั้น หลังจากนั้นมาก็เริ่มดีขึ้น (คงทำใจได้แล้ว)
แทบจะทุกบ้านในซอยลองพาแป้งกับลูกไปอยู่ด้วย (ยกเว้นบ้านเรา) แต่แป้งก็อยู่แป๊บเดียว แล้วก็พาลูกกลับบ้าน ไม่ว่าใครจะพาไปเลี้ยงก็ไม่ไปไหนทั้งนั้น กลับมาอยู่บ้านเดิมตลอด (แป้งเปิดประตูบ้านเป็นค่ะ) เห็บเยอะมากทั้งแม่ทั้งลูก เราเลยบอกแป้งไว้ว่า "เดี๋ยววันอาทิตย์นี้จะอาบให้หนูนะลูก แล้วก็อาบให้ money ด้วย (ชื่อลูกสาวแป้ง)" แต่แล้วระหว่างอาทิตย์นั้นเอง money ก็โดนรถทับตาย (เข้าไปนอนใต้ท้องรถ ไล่ออกแล้ว มุดเข้าไปใหม่) จากไปด้วยวัยเพียง 3 - 4 เดือน (สงสัยไม่อยากอาบน้ำ เลยหนีไปให้รถทับตาย)
ก่อนหน้านี้แป้งเคยหายไปจากบ้าน 1 วันกับ 1 คืนเต็มๆ (ตอนนี้เราเริ่มเป็นห่วงเค้าแล้วล่ะ) ก็เดินหากันสิ แต่ก็หาไม่เจอ เลยช่างมันไม่รู้จะทำงัย แล้วบ่ายวันรุ่งขึ้นแป้งก็กลับมา (เฮ้อ..โล่งอก) วันที่ money ตาย (โดนรถทับประมาณ 10.30 น.) ประมาณ 4 โมงเย็น แป้งวิ่งตามหาลูก เป็นบ้าเป็นหลัง (ยิ่งสงสารหนักเข้าไปอีก) อยู่ 3 วันเต็มๆ เห็นแล้วได้แต่ร้องไห้ ไม่รู้จะช่วยเค้าได้ยังงัย แล้วไอเดียโง่ๆ ก็เกิดขึ้น "ใช่แล้ว ต้องหาทางให้แจ๋น (หมาจรในซอย) สนิทกับแป้งให้ได้ แป้งจะได้ไม่เหงา" แล้วนี่ก็เป็นจุดเริ่มต้นที่ต้องตีสนิทกับทั้ง 2 สาว (ตอนนี้ยังเป็นหมาจรอยู่ ยังไม่ยอมเข้าบ้านเราทั้ง 2 ตัวเลย)
| Create Date : 28 กันยายน 2548 |
| Last Update : 28 กันยายน 2548 10:13:00 น. |
|
3 comments
|
| Counter : 272 Pageviews. |
 |
|
|
โดย: ป้าแจ๋วแหวว  วันที่: 28 กันยายน 2548 เวลา:11:42:55 น. |
|
|
|
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
ฝากม่าม้าเลี้ยงไว้ ไม่รู้เมื่อไหร่จะได้เอามาเลี้ยงเองจิงๆ สักที