ในวันที่ 26 ธันวาคม 2547 เกิดสึนามิ ทุกคนคงทราบรายละเอียดทั้งหมดอยู่แล้ว แต่ผมไม่ได้เล่าเรื่องสึนามิ หรือ การประสบเหตุการณ์ในวันนั้นหรอกครับ ช่วงนั้นผมก็ลุ้นเพื่อนรักของผมอยู่ว่ามันรอดหรือเปล่า (คราวหน้าจะมาเล่าเรื่องนี้ให้ฟังนะ) อาทิตย์นั้นผมก็ตามข่าวโดยปกติ ของคนทำงานที่พอเลิกงานก็กลับบ้าน ไปนั่งดูข่าว เห็นว่ามีการขอความช่วยเหลือไม่ว่าสิ่งของหรือเงินก็ตาม ส่วนผมก็ได้บริจาคเสื้อผ้าเครื่องใช้ไปตามสมควรที่ช่วยได้ แต่ในทุกวันผมก็ยังต้องไปทำงานตามปกติของมนุษย์เงินเดือนนิครับ

แล้ววันหยุดที่รอคอยก็วันหยุดช่วงปีใหม่ที่จะได้พักผ่อนยาวหน่อย ก็มีแผนว่าจะไปเที่ยวที่ต่างๆในกรุงเทพ (ก็ผมไม่มีญาติให้ไปหาที่ต่างจังหวัดเลย) และว่าจะไปทำบุญที่วัด ในช่วงปีใหม่ แผนมีมากมายครับ พอถึงวันสิ้นปีซึ่งได้หยุดแล้ว ก็ดันตื่นเช้าด้วยความเคยชิน เลยมานั่ง ตากลม ดู ข่าวเช้าซึ่งต้องเป็นข่าวสึนามิ แน่นอน แล้วเห็นตัวหนังสือวิ่งครับ มีข้อความ “//www.dpmceo.com/index.phpกรมป้องกันและบรรเทาสาธารณภัย ต้องการอาสาสมัคร ขนของ” โดยธรรมดาของผมอ่านบ้างไม่อ่านบ้าง
อยู่ดีๆผมก็เพียงหยุด และตั้งใจอ่าน ข้อความ ความคิดก็เกิดขึ้น ชิวิตผมก็อยู่ไปวันๆไม่เคยทำให้ใครเดือนร้อนก็จริง แต่ไม่ก็เคยทำอะไรเพื่อประโยชน์ของส่วนรวม ความรู้สึกบ้างอย่างทำให้ผมคิดว่า ผมอยากทำอะไรเพื่อเพื่อนร่วมประเทศไทยบ้างเพราะผมเป็นคนไทยนิ

แย่หล่ะกรมไรนี่อยู่ไหนก็ไม่รู้ ตัววิ่งก็ไม่มาอีก เลยโทรหา 1133 ครับดีใจจังที่เค้าไม่หยุดนะ เลยได้ว่าอยู่ที่ 3/12 ถ.อู่ทองนอก แขวงวชิระ เขตดุสิต กรุงเทพมหานคร 10300 ก็ไม่รู้จักครับ ก็ต้องถามต่ออีกมีไรอีก ได้คำตอบว่าใน สวนดุสิต สวนนันทา รู้แล้ว แล้วจะเล่าต่อตอนที่ 2 นะครับจะต้องทำงานบ้างแล้ว

ที่อยากฝากทุกคนคือ คุณเพียงหยุดเพื่อที่จะมองรอบๆตัวคุณ คิดอีกเล็กน้อย เรื่องดีๆความรู้สึกดีๆก็จะเกิดขึ้นได้ ไม่ว่าเพื่อตัวคุณเองหรือคนอื่น แล้วเจอกันตอนหน้า

Create Date : 23 มีนาคม 2548
Last Update : 23 มีนาคม 2548 17:56:30 น.		4 comments
Counter : 315 Pageviews.
Share Tweet