ชุด "จอมนางลิขิตสวรรค์" - บทนำ อ่านเนื้อเรื่องเต็ม :  //writer.dek-d.com/writer/story/view.php?id=547631//writer.dek-d.com/writer/story/view.php?id=547631 นางหนึ่งพลัดหลงมิติ .... ชะตานั้นสั่นคลอนถึงวิมานสวรรค์ ทว่าผู้ใดทราบ....สุริยะจะจรัสเหนือแดน หรือ โลหิตหมื่นแสนชโลมแผ่นดิน สองอริเทพศาสตราพานพบ หรือจะหลีกเลี่ยงได้ ชะตาลิขิตแต่อดีตกาล ยากยับยั้ง ************* ณ เส้นทางแยกแห่งพิภพ หนึ่งอดีตเทพสวรรค์ได้สละฌาณเพื่อให้กำเนิดดอกไม้หนึ่ง ‘อิง หรงซิน’ หนึ่ง ในสองแม่ทัพสวรรค์สละความเป็นเทพเซียน ร่างกายจึงแก่ชราเฉกมนุษย์ เนื่องเพราะการทุ่มเทปราณทิพย์ทั้งหมด เพื่อชุบชีวิตแก่นางเซียนน้อยในบุปผาขาวสล้างดอกนี้ ผู้ซึ่งปกป้องเขาในมหาศึกเทพมาร ทว่า เมื่อบุปผาขาวได้ก่อกำเนิดอีกครา อิงหรงซินเพียงได้แย้มโอษฐ์ทักทาย ดวงจิตของดรุณีน้อยในบุปผานั้นก็พลันปลิดปลิวจากไป ราวกับสวรรค์ได้ขีดเส้นแห่งชะตากรรมไว้แล้ว อิงหรงซินในวัยชราปล่อยดวงตาฝ้าฟางหลุบลง พร้อมสละซึ่งสังขารอันไม่เที่ยงเพื่อติดตามการกำเนิดในแดนมนุษย์ของดรุณีในบุปผา ครานี้มิว่าอย่างไร จะมิทำผิดต่อนางอีก มิว่าอย่างไร จะมิปล่อยมือจากนางอีก แม่ทัพสวรรค์ผู้ครองกระบี่เหลยหมิงตั้งมั่นแน่วแน่ คราดวงจิตของอิงหลงซินวูบหายไป เรือนกระบี่สีเงินยวงก็สั่นสะท้าน กล่าว ว่าศาสตราเทพแต่ละชนิดมีเจ้าของ มันจะรับใช้และเปล่งอานุภาพเมื่ออยู่ในมือของผู้ต้องขะตาเท่านั้น ชั่วพริบตาสถานที่นี้ก็ว่างเปล่า ทิ้งไว้เพียงกายเนื้อของอิงหรงซิน ปราศจากกระบี่เทพ บนไอละเอียดสีขาว บุรุษผู้ผ่าเผยยืนทอดสายตาอันเปี่ยมด้วยความร้าวระทม ‘สวีไป๋หู่’ เซียนพยัคฆ์...แม่ทัพสวรรค์อีกผู้หนึ่ง ได้สัมผัสถึงการกำเนิดและจากลาของดวงจิตในบุปผาพิสุทธิ์ ความรักอันลึกล้ำ...ความระทมอันกล้ำกลืน เขาไม่อาจตัดขาด นางผู้เป็นที่รักยิ่ง นางผู้เคยหนุนนอนตักเขาใต้ต้นบุปผาแก้ว นางผู้ที่ไอทิพย์ถูกอิงหรงซินแผดเผาด้วยเพลิงกัลป์ สวีไป๋หู่กำหัตถ์แน่น แม้นเขาได้พยายามรวมไอทิพย์ที่แตกสลายของนาง กลั่นเป็นก้อนน้ำแข็งเก็บไว้ยังพิภพมนุษย์ ทว่าเขาไม่มีวันอภัย ‘อิงหรงซิน ผู้สังหารนางเป็นครั้งที่สอง’ “ข้าขอสละพรทุกประการแห่งผู้ป้องปราการสวรรค์ จงนำพาข้าให้พบกับลั่วจื่อหยูในภพหน้า มิพรากจากันชั่วนิรันดร์” บัด นั้น รัศมีสีขาวสว่างก็ห่อหุ้มร่างของสวีไป๋หู่ แล้วลอยละล่องไปยังเบื้องล่างสู่แดนมนุษย์ เพียงครู่เดียวเรือนกระบี่ลู่จิงซึ่งใสดุจน้ำค้างก็พุ่งตามลงไป ทว่ามันกลับหายวับไปยังทิศทางอื่น กระบี่เทพจะเฝ้ารอ รอคอยวันที่นายแห่งมันค้นพบ รอคอยเวลาแห่งลิขิตสวรรค์ ภาย ใต้การลงจุติของสวีไป๋หู่ กลับบังเกิดน้ำตาสายหนึ่ง รินร่วงชโลมแก้มเนียนผ่องของโฉมสะคราญ์ เสียงสะท้านไหวเปล่งวาจาดุจดั่งคำสาปสาง “ลั่วจื่อหยู! นางบุปผาครึ่งเซียนเช่นเจ้า อย่าได้หวังจะพานพบไป๋หู่ของข้า” ครานั้นดวงจิตที่เพิ่งถือกำเนิดในการห่อหุ้มของกลีบบุปผา ซึ่งกำลังหาทางจุติยังพิภพเบื้องล่างลอยผ่าน   นาง เซียนกระเรียนจึงคลี่ฝ่ามือออก เกิดเป็นแสงสว่างจ้าบนหัตถ์เรียว แล้วผลักออกไว้เบื้องหน้าของดวงจิตนั้น ยังให้บังเกิดอากาศแปรปรวน และปรากฏเวิ้งสีน้ำเงินเข้ม พลันดวงจิตในบุปผาก็ล่วงหลุดเข้าไป หายไปยังอีกโลกหนึ่ง ‘ชิงชัง และเคียดแค้น’ ผู้ใดว่าเหล่าเซียนสละได้สิ้น ผู้ใดว่าเพลิงริษยาดับมอด นางเซียนกระเรียนเม้มริมฝีปากบาง แม้เทพเซียนจะกล่าวหาว่านางขัดขวางมติสวรรค์ ทว่าแค้นนั้นหาใช่เกิดขึ้นเพราะลั่วจื่อหยูหรอกหรือ เพราะลั่วจื่อหยู...แม่ทัพสวรรค์ทั้งสองถึงมิอาจปรองดอง เพราะลั่วจื่อหยู...ในอนาคตกาลจะมิมีกระบี่คู่ประสาน เพราะลั่วจื่อหยู...คราจอมมารหลุดจากคุมขัง ทั้งสามภพต้องสิ้นสูญ วิบัติทั้งหมดเกิดเพราะมันผู้เดียว แม้การบิดเบือนมิติครานี้จะทำนางต้องถูกขังใต้บาดาลหมื่นปี  แม้ต้องทัณฑ์ใดจากเบื้องบน ทว่านางก็จะไม่ละเว้นลั่วจื่อหยู! ทว่า การกระทำของนางเซียนกระเรียนกลับได้มอบภาระหน้าที่ใหม่แก่ลั่วจื่อหยู หน้าที่นำกระบี่เทพทั้งสอง กลับมาประสานกันอีกครั้ง บัญชาสวรรค์ถูกกำหนดไว้แล้ว มีหรือจะเลี่ยงพ้น                                    ******************   Create Date : 01 สิงหาคม 2555 1 comments Last Update : 1 สิงหาคม 2555 15:35:30 น. Counter : 3000 Pageviews. Share Tweet

//www.pantip.com/cafe/woman/topic/Q12468927/Q12468927.html   โดย: ผ่านมา IP: 58.11.178.180 5 สิงหาคม 2555 14:16:41 น.