Bloggang.com : jackfruit_k : หยกใสร่ายคำ - พระราชนิพนธ์แปลบทกวีจีน

หยกใสร่ายคำ - พระราชนิพนธ์แปลบทกวีจีน

หยกใสร่ายคำ พระราชนิพนธ์แปลบทกวีจีน
ในสมเด็จพระเทพรัตนราชสุดาฯ สยามบรมราชกุมารี

หนังสือเล่มนี้ ภาควิชาภาษาจีน คณะศิลปศาสตร์ มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ ได้กราบบังคมทูลฯ ขอพระราชทานพระราชานุญาตจัดพิมพ์เผยแพร่ ภาพปก นกและดอกบัว ก็เป็นจิตรกรรมฝีพระหัตถ์ในสมเด็จพระเทพรัตนราชสุดาฯ สยามบรมราชกุมารี เมื่อปี 2536

พระองค์ทรงเล่าไว้ในคำนำว่าพระอาจารย์นำบทกวีมาสอนสัปดาห์ละสองบท ซึ่งกว่าจะทรงแปลได้ ก็ต้องทรงศึกษาอย่างถี่ถ้วน (อ่านแล้วเป็นตัวอย่างวิธีการศึกษาที่ดีมากเลยค่ะ ถ้าใครทำตามได้ต้องสำเร็จแน่นอน ไม่มีทางลัด ใช้ความพยายามพากเพียรใส่ใจขนาดนั้น)

ในเล่มประกอบด้วยวิธีอ่านเสียงภาษาจีนก่อน (ถ้าไม่มีตรงนี้ จขบ. เสร็จแน่ค่ะ เพราะไม่รู้เรื่องเลย) แล้วค่อยตามด้วยบทกวีจำนวน 34 บท (ผลงานของเมิ่งเฮ่าหราน เถายวนหมิง หวังจือฮ่วน หวังเหวย หลี่ไป๋ ชุยเฮ่า ตู้ฝู่ ไป๋จวีอี้ หลิ่วจงหยวน ตู้มู่ หลี่ซังอิ่น เหวินเทียนเสียง หลิวหย่ง เยี่ยนซู โอวหยังซิว ซูซื่อ หลี่ชิงเจ้า เย่ว์เฟย ลู่โหยวถังหว่าน ซินชี่จี๋) ในแต่ละบทจะมีบทกลอนตัวอักษรจีน คำอ่านพินอิน และบทกลอนภาษาไทยที่ทรงแปล (มีพิเศษที่ทรงพระราชนิพนธ์เพิ่มด้วค่ะ) มีรูปวาดที่มีชื่อเสียงประกอบบทกวี และตามด้วยข้อมูลบรรยายถึงผู้แต่งและบทกวีอย่างละเอียด

สรุปความรู้สึกคือเป็นหนังสือแปลบทกวีที่เป็นวิชาการมาก ซึ่งก็ดีมากนะคะ เพราะส่วนใหญ่เวลาอ่านบทกวีแปล อย่างไรก็ยากที่จะให้ซาบซึ้งได้จริงๆ ติดขัดทั้งเรื่องการเขียนภาษาเดิม ความรู้เบื้องหลัง เมื่อรวมความไม่มีจินตนาการของ จขบ. ด้วย ยิ่งยากเป็นทวีคูณ

ในเล่มมีต้นฉบับภาษาจีน ที่ถึงจะอ่านไม่ออก แต่ก็เห็นรูปอักษร มีคำอ่านภาษาอังกฤษ ที่ถึงอ่านได้บ้างไม่ได้บ้าง (สัญลักษณ์และการทับศัพท์จีนที่เคยรู้มาว่าแปลก) แต่ก็พอออกเสียงได้บ้าง (ตรงนี้สำคัญมากนะคะ โดยส่วนตัวพบว่าเวลาอ่านบทกวี ต้องออกเสียงออกมาด้วย ถึงจะรู้สึกได้เต็มที่) นอกจากนั้น ยังมีคำอธิบายบทกลอนและเบื้องหลังของบทกวีอย่างละเอียด พร้อมรูปภาพที่มีชื่อเสียงประกอบด้วย ดีเยี่ยมเลยค่ะ แต่ถ้าเป็นภาพสีจะยิ่งดีกว่านี้ ถึงรูปหลายรูปคงเป็นขาวดำ แต่ในเล่มใช้โทนน้ำเงิน เลยดูแปลกๆ อย่าว่าแต่ถึงจะเป็นขาวดำก็เห็นความแตกต่างได้ในภาพสี อย่างจิตรกรรมฝีพระหัตถ์ที่เป็นปก ดูแล้วรู้สึกใบบัวออกสีเขียวเข้มนะคะ

ขอออกนอกเรื่องหน่อยนะคะ ปกติถึงจะอ่านนิยายจีนมาก แต่ก็ไม่เคยรู้เรื่องบทกวีเลย นอกจากที่ได้อ้างถึงในหนังสือว่าชื่ออะไร ดังอย่างไร สรุปคร่าวๆ บางทีอาจมีแปลบ้าง แต่ก็แค่นั้นล่ะค่ะ ไม่ค่อยรู้สึกซาบซึ้งอะไรหรอก เหมือนอ่านรีวิววรรณกรรม เขาว่าดีก็คงดี อุตส่าห์บรรยายได้เป็นฉากๆ อ้างทฤษฎีอะไรต่ออะไรขึ้นมาสนับสนุน ยิ่งเป็นบทกวีจีนก็มีเรื่องความซับซ้อนและปริศนาของคำ (ฮื่อๆ ยิ่งไม่ชอบคิดอยู่ด้วย อย่าง 'ไหมเหลือง เมียสาว เยาวธิดา สากและครกตำยา' ก็กลายเป็นรู้สึกถึงความประหลาดมากกว่าจะซาบซึ้งกับคุณธรรม)

ในเล่มนี้ อ่านจบแล้วรู้สึกประทับใจกับ 'ดื่มเหล้า บท 8' ของเถายวนหมิงที่ไม่เคยได้ยินชื่อมาก่อนมากที่สุดค่ะ

ต้นสนสีเขียวในสวนตะวันออก
พงหญ้าบดบังไม่เห็นรูปร่าง
เมื่อน้ำค้างแข็งขจัดพืชอื่นๆ
เห็นแต่สนสูงตรงยืนตระหง่าน
เมื่ออยู่เป็นดงคนไม่สังเกต
ยืนต้นเดียวโดดเด่นคนอัศจรรย์
ยกกาเหล้าแขวนไว้กิ่งไม้หนาว
มองไปไกลครั้งแล้วครั้งเล่า
ชีวิตข้าเหมือนอยู่ในความฝัน
แล้วไยต้องผูกตนอยู่กับกิเลสธุลี

ขอใช้เรื่องนี้ตอบโจทย์เริงร่าอ่านท้าร้อน ปี 2 ข้อวันจักรีค่ะ

ที่มา
[1] สมเด็จพระเทพรัตนราชสุดาฯ สยามบรมราชกุมารี. หยกใสร่ายคำ. ภาควิชาภาษาจีน คณะศิลปศาสตร์ มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์, 224 หน้า, 2541.

Create Date : 16 กรกฎาคม 2554

Last Update : 6 ธันวาคม 2555 18:29:29 น.

0 comments

Counter : 5316 Pageviews.