ดีใจค่ะที่ชอบเรื่องนี้ เพราะเราก็ชอบเรื่องนี้เหมือนกัน

แต่เรายังไม่ได้อ่านฉบับรวมเล่มเลย เพราะน้องสาวแฮฟไปอ่านไม่ยอมคืนมาซักที

เคยอ่านผ่านๆในเวปค่ะ แต่ฉบับรวมเล่มยังดองอยู่เช่นกัน
คำเมืองอ่านยากหน่อยแต่ก็ชอบค่ะ อ่านแล้วอินดี

ว่าจะอ่านอยู่เลยค่ะ

เป็นอีกเรื่องที่อยากอ่านมาก ๆ เลยล่ะค่ะ

เล่มนี้ ... ผ่านมือไปสองรอบ ยังไม่ได้หยิบมาอ่าน
สักทีค่ะ น่าอ่านไม่น้อยเลยนะค่ะนี่เพราะว่าแว๊บมาอ่าน
รีวิวแบบนี้ล่ะค่ะเหมือนออร์เดิร์ฟดีๆ นี่เองค่ะ

อยากอ่านค่ะ อยากรู้ว่า ณารา จะแต่งเรื่องแนวนี้ออกมายังไง ซื้อมาแล้วแต่ยังไม่ถึงคิวอ่าน...

ซื้อมาเพราะคำโปรยปกหลัง
ส่วนตัวชอบ ชื่อ รวินทร์
แล้วเป็นนิยายของณาราเลยซื้อ
ปรากฏว่ามาถึงเปิดๆดู อ้าวววว
เนื้อหาไม่ถูกจริต มีคำเมืองด้วย(ไม่ใช่ว่าไม่ดีนะคะแต่ ไม่ค่อยชอบนิยายที่ใช้ภาษาอื่น)
ดองไว้สองเดือนแล้วยังไม่ได้เริ่มอ่านเลย T_T

อ่านจบแล้วค่ะ..สนุกมาก คิดว่าถ้ามีใครเอาไปทำเป็นละครก็คงน่าดู

อ่านแล้ว2รอบ ซึ้งค่ะ ถ้าทำละครคงจะมีซีนในอดีตเยอะมกว่านะ ส่วนพระ-นางในปัจจุบัน ดูจะพูดถึงความเคลื่อนไหวไม่มากเท่าไร เพราะเท่าที่อ่านเน้นความผูกพันกันในอดีตมากกว่า แต่ก็ยังรู้สึกว่า พระ-นาง ก็มีเหตุให้ได้ผูกพัน และรักกันได้ไม่ยาก ชอบมากๆค่ะ

น่าสนุกนะเพราะเราก็อยู่เมืองฝางเหมือนกัน

ได้ฟังเรื่องนิยายเกี่ยวกับ พระนางสามผิว

อ่านยากตรงคำเมืองเนี่ยแหละ
เฮ้อ

ไม่ได้ตั้งใจจะหยิบเล่มนี้ แต่เห็นชื่อเรื่องก็แปลกดีเลยหยิบมาอ่าน พออ่านแล้ววางไม่ลงจริง ๆค่ะ สนุกมาก อยากให้ทำเป็นละคร ลองอ่านดูนะค่ะ การที่ใช้ภาษาคำเมืองไม่มาก และบรรยายไทย ก็ดีนะค่ะ เพราะว่าเข้าใจง่าย หากใช้คำเมืองเยอะ อย่างหนังสือเรื่อง สัตตยาภพ ก็จะเสียอารมณ์ตรงที่ต้องมานั่งอ่านตัวแปลนะค่ะว่ามันแปลว่าอะไร

เป็นแนวไหนอ่ะค่ะ แนวผี กลับชาติมาเกิด ข้ามภพข้ามชาติหรือแนวไหน น่ากลัวเหมือนละครเจ้านางหรือเปล่า ใครรู้บอกทีค่ะ

แบบกลับชาติมาเกิดแล้วรักกันใหม่ค่ะ ฝันถึงอดีตแต่ทำอะไรไม่ได้ ไม่น่ากลัวผีเลย