Bloggang.com : It-ta-tee : ซอ วอ ยอ

ซอ วอ ยอ

เมื่อสามคืนก่อนเราทำงานเวรดึกๆ ราวๆตีสามงานยุ่งมากเลย เพื่อนร่วมงานอีกแผนกหนึ่งโทรศัพท์มา ขอแรงสมทบ เจ้าหล่อนบอกว่ามีโจรเข้ามาลักของในห้องการเงิน หล่อนปิดประตูเข้าไปดู เห็นหน้าโจรเลยรีบปิดประตู ล๊อคกุญแจและขอกำลังพื่อนร่วมงานทุกแผนก มีทั้งหมดห้าคนรวมเราด้วย งานเราเยอะมากๆแต่ก็ต้องวางมือไว้ก่อน แบบเลือดสุพรรณในเยอรมนี เราลงไปสมทบ เพื่อนสองคนยืนเฝ้าหน้าห้องที่ประตู เรากับเพื่อนร่วมงานอีกคนหนึ่งเฝ้าดูที่หน้าต่าง อีกคนคอยโทรศัพท์แจ้งหัวหน้าผู้เกี่ยวข้องทุกฝ่าย แต่ไม่มีใครมาได้เนื่องจากหิมะตกหนักมาก ทางเทศบาลยังไม่ออกมาโรยกลือหรือกวาดหิมะเลย ตำรวจก็ยังไม่มา

มันเป็นความรู้สึกแปลกๆแฮะ ขังโจรไว้ในห้องการเงิน พวกเราแต่ละคน ไม่มีอาวุธอะไรกันเลย มีแต่มือเปล่าๆ ไม่ทราบกันด้วยว่า โจรมีปืน หรือมีดติดตัวมาหรือเปล่า ตื่นเต้น ปนระทึกใจ เราตัดสินใจคว้าไฟฉายจากที่ทำงานพื่อนำมาเป็นอาวุธ จะหยิบมีดก็กลัวนองเลือด หึๆ

กว่าตำรวจจะมาได้ก็กินเวลาไปครึ่งชั่วโมง เขาบอกหิมะตกหนัก จริงของเขาคืนนี้มีอุบัติหตุทางรถยนต์หลายราย ตำรวจหนุ่ม หล่อมากๆสองนาย พกปืน เปิดประตูเข้าไป เราบอกเพื่อนร่วมงาน เปลี่ยนตำแหน่งกันเถอะ เราไม่อยากเฝ้าตรงหน้าต่วงอีกแล้วเราอยากจะดูว่าจะเกิดอะไรในห้องการเงินน่ะ เขารีบเปลี่ยนทันทีคงไม่อยากโดนลูกหลง เราเตี้ยกว่าใคร ชะโงกดูอะไรก็ไม่เห็น หนำซ้ำ เพื่อนผู้อาวุโสกว่าทั้งคุณวุฒิวัยวุฒิ ที่เดินข้างหน้า บังตลอด แบบว่าต้องการจะปกป้องเรา สตรีตัวน้อย อิๆ เราเลยกระซิบบอกไป อย่าบังดิ มองไม่เห็นเลยนะ เห็นแต่เสื้อสีขาวๆของเธอ เขาเลยดันให้เราออกหน้าซะเลย

หลังจากค้นหาทุกมุม ไม่จอใครทั้งสิ้น งงงวยกันใหญ่ เอ มันเป็นญาติกับ เดวิด คอปเป้อร์ฟิลด์หรือเปล่า ถึงได้อันตรธานหายไปแบบไม่ห็นแม้เงา เจอแต่เซฟเล็กๆโดนงัด เซฟอันใหญ่เบ้อเริ่มยังอยู่ในสภาพปรกติ หน้าต่างถูกงัด ประตูของหลายฝ่ายหลายแผนกโดนงัด บอกกันไม่ได้ว่าอะไรหายไปบ้าง พราะเจ้าของห้องไม่อยู่กัน ตำรวจถามชื่อแซ่ของพวกเรา ที่อยู่อีกต่างหาก จดอะไรขยุกขยิก
หลังจากนั้น ก็ต้องถ่ายรูปรอยเท้าของโจร เราต้องช่วยตำรวจเพราะเขาใช้กล้องของที่ทำงานไม่ป็น เขาเล่าให้เราฟังว่าเมืองใหญ่ใกล้ๆก็เจอลักษณะนี้มาแล้ว เขาต้องให้แผนกสอบสวนของระดับประเทศมาสืบเองวันรุ่งขึ้นเพราะสงสัยจะเป็นพวกมาจากยุโรปตะวันออก พวกนอกประเทศ ฉันโล่งใจที่วันรุ่งขึ้นได้หยุดและหยุดนานหลายวันหน่อย เลยบอกกับพื่อนร่วมงาน ขอบคุณพระพุทธเจ้า เหอๆ ตำรวจหนุ่มถามเบาๆ พรุ่งนี้หยุดหรือ เราพยักหน้า ยิ้มๆ บอกหยุดโลด ดีจะได้พาลูกไปเล่นเลื่อนหิมะ เหอๆ พี่ท่านเงียบไป เพื่อนร่วมงานบอกเดาว่า เจ้าหนุ่มในเครื่องแบบคงคิดว่าเราโสดนะ เพราะไม่สวมแหวนแต่งงานเหมือนใครๆ ( เพราะแหวนเราหายตั้งแต่สิบห้าปีที่ผ่านมา อิๆ ) เพื่อนร่วมงานคนอื่นได้ยิน แซวใหญ่ เราแก้ไปบอกว่า ไม่แน่เขาอาจสงสัยเราก็ได้ เพราะได้หยุด เลยถาม
พอเขากลับกันไป เราต้องเร่งทำงานที่คั่งค้างไว้ เหนื่อย.....เวลาปิ๊งๆไม่มีหรอก ไม่สนด้วย ไม่อยากเสียประวัติหลอกเด็ก อิๆ อยากจีบเผื่อเพื่อนที่ยังโสดๆ แต่ว่า คิดๆดูไม่คุ้มหรอก หึๆ เพื่อนคนไหนใครมาอ่าน ขอโทษนะวุ๊ย คานทองนั้นบางทียังดีกว่าเป็นม่ายนะ
.เมื่อเวรเช้ามา เรารีบรายงาน ส่งงานเสร็จ รีบดินไปที่จอดรถ หิมะกองราวๆสิบเซ็นติเมตรได้บนหลังรถ ปัดหิมะเสร็จ เข้าไปนั่งในรถ สตาร์ทไม่ติด ให้ตายซี ทำอย่างไรก็สตาร์ทไม่ติด กลัวลูกๆจะไปโรงเรียนสายกันเพราะมัวคอยเรา คว้าหามือถือ หาไม่เจออีก นึกได้ภายหลังลืมไว้ที่บ้านนั่นแหละ เพราะปรกติไม่ค่อยได้ใช้เลย บ่นพ่อบ้านว่ามีทำไม เสียค่าธรรมเนียมการใช้เปล่าๆ ตอนนี้ทราบซึ้งถึงประโยชน์ของโทรศัพท์มือถือก็มื่อตอนไม่มีมันนั่นแหละ
เลยต้องวิ่งกลับไปที่ทำงานอีก เฮ้อ แบบนี้ ไม่อยากเรียกว่า ซอ วอ ยอ รอบสองนะ แต่มันก็จริงๆนั่นแหละ ปู่ย่าเด็กๆเลยเป็นอัศวินขี่ม้าขาวมาช่วยพาลูกไปโรงเรียนและเลยมารับเรา กว่าขาจะมาเราหลับในรถเกือบอิ่ม ดีที่ไม่แข็งทื่อให้เขาหามออกนอกรถนะ
ปู่เอาเครื่องช้าร์จแบต มาต่อ เราสตาร์ทเครื่องใหม่ สองสามครั้งก็สตาร์ทติด ค่อยยังชั่ว หึๆ และเราก็ได้กลับบ้านวันหิมะตกหนักวันแรกในเขตุที่เราอาศัยอยู่ ฝากเจ้าซอ วอ ยอ ไว้ที่ที่ทำงานก็แล้วกัน เหอๆ ช่วงนี่เราจะพักผ่อนอิๆ

Create Date : 28 พฤศจิกายน 2548

Last Update : 30 พฤศจิกายน 2548 17:01:29 น. 1 comments

Counter : 443 Pageviews.

Share
Tweet

คนอ่านความรู้สึกคงจะต่างไปจากคนที่ประสพมาแน่ๆ ขณะนั้นคงตกใจกันหน้าเริ่ดเลยนะครับ น่ากลัวอ่ะ

ขอบคุณมากนะครับคุณ It-ta-tee
สำหรับเวบเพลงคริสมาส มีเพราะๆเยอะแยะเลย

โดย: maczy

วันที่: 28 พฤศจิกายน 2548 เวลา:23:30:50 น.

It-ta-tee

Location :
กรุงเทพฯ Germany

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์

Rss Feed

ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]

บันทึก และ มุมมองแห่งชีวิต ของ เรา ผู้เป็น แม่และพยาบาล

ในโลกนี้มีอะไรสำคัญกว่าที่ต้องทำมากว่าการนั่งหน้าจอ PC เช่น ขึ้นเวร เวลาขาดคน ถึงได้หยุดก็เถิด หรือ การเล่นและสอนลูกๆ บางครั้งได้มีโอกาสทำประโยชน์ให้คนไทยด้วยกัน
เท่านี้ เราก็มีความสุขมาก
เราเขียนบล๊อกเมื่อมีเวลา หากเพื่อนๆแวะมา comment เราขอบคุณค่ะ
และจะตามไปเยือน เมื่อ โอกาส อำนวยค่ะ
ขอบคุณสำหรับมิตรภาพที่มอบให้

กระทู้ล่าสุด

Thai-deutsches Familienleben

widget

free counter

widget

Friends' blogs

[Add It-ta-tee's blog to your web]

Links

BlogGang.com