|
| 1 | 2 | 3 | 4 | 5 |
6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 |
13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 |
20 | 21 | 22 | 23 | 24 | 25 | 26 |
27 | 28 | 29 | 30 | 31 | |
|
|
|
|
|
|
|
lll จาก 1 มค 52 - 31 ธค 52 lll
และแล้วก็มาถึงวันสิ้นปี
ปีที่ผ่านมา...
อาจเป็นปีที่นับได้ว่า มีแต่เรื่องแย่ๆผ่านเข้ามาในชีวิตมากมาย..
เริ่มต้นตอน 1 มกรา 52 ช่วงที่ดีที่สุดในชีวิต มีช่วงนั้นช่วงเดียวล่ะมั้ง..
เพราะตอนนั้น ได้ไปเที่ยวแม่ฮ่องสอนกับครอบครัว ขับรถเที่ยวกันไปเรื่อย..ตามประสาครอบครัว
พอเข้าเดือน กุมภา เรื่องเลวร้ายเริ่มเข้ามา...
พี่ชายคนดี ที่ฉันรักมากที่สุดในชีวิต..
ฉันยอมสละ และยอมถอยห่างออกมาจากเค้า..
ด้วยเหตุผลเพียงเพราะใครบางคนผ่านเข้ามา..
แล้วความรักของพี่ชายและน้องสาวของเรา เริ่มเปลี่ยนแปลง...
วันที่ 18 กุมภา 52 นั้น...ดูเหมือนว่าจะเป็นวันสุดท้ายที่เรากินข้าวด้วยกัน..
อ้อมกอดที่แสนอบอุ่นวันนั้น..มันยังเป็นภาพที่ฉันจดจำได้ทุกๆอิริยาบท ของพี่ชายที่ฉันรักมากที่สุด
22 กุมภา 52..ที่ถัดออกมาจากวันนั้นเพียงสี่วัน..วันนั้นเป็นวันสุดท้ายที่เราสองคนเจอหน้ากัน..
พี่ชายฉัน..เค้าเดินเข้ามาหา และคว้าตัวฉันเข้าไปกอด..ความรู้สึกนั้น..
เพียงเสี้ยววินาทีที่ทำให้ฉัน แทบกลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่..
เค้าพยายามพูดให้เคลียเรื่องทุกๆอย่าง..ทุกๆคำพูด ฉันแทบจำอะไรไม่ได้เลย..
เพียงเพราะในสมองตอนนั้น ฉันคิดอย่างเดียวคือ..น้ำตา โปรดอย่าไหลออกมาตอนนี้..!!!
คำเดียวที่ทำให้ฉันกลั้นน้ำตาต่อไปไม่ไหวคือ...เราหน่ะ..เป็นน้องสาวที่พี่รักมากที่สุดนะ..พี่รักเราเหมือนน้องสาวจริงๆ..
ฉันดีใจจนน้ำตาไหลออกมา...นั่นคือคำพูดที่ฉันเฝ้ารอคอยฟังมาตลอดเกือบ 4 ปีที่เรารู้จักกัน
และคำพูดสุดท้ายที่ฉันพูดกับเค้า คือ..ไม่ว่า ต่อไปจะเกิดอะไรขึ้น..พี่คือพี่ชายที่หนูรักมากที่สุดนะค่ะ..
4 มีนา 52...เป็นวันเกิดอีกปีที่ทำให้ฉันเสียน้ำตา..
ใครบางคนที่เข้ามา เปลี่ยนพี่ชายคนดีของฉัน เค้าอยากคุยกับฉัน..
เราคุยกัน และเค้าขอพี่ชายของฉันไป..
แล้วหลังจากนั้นมา..ความสุขที่ฉันมีในชีวิต แทบจะไม่เหลืออะไรเลย..
ชีวิตที่เหมือนตัวคนเดียวในเมืองใหญ่..ไม่มีเพื่อน..ไม่มีใครเลยสักคน..!!!
24 สิงหา 52 นับเป็นอีกวันที่เสียใจมากอีกเหมือนกัน..
ฉันยอมแพ้ต่อความรักของฉันและคนพิเศษที่คบแบบรักๆเลิกๆมาตลอด 6 ปี
ฉันยอมแพ้ และขอลาต่อเค้า..
2 พฤศจิกา 52..สิ่งที่ฉันกลัวมากที่สุดในชีวิตก้เข้ามาอีกครั้ง..
สิ่งที่เกิดขึ้น..มันยิ่งใหญ่ต่อความรู้สึกฉันมาก..
ในวันนั้น ฉันแค่ต้องการให้ใครคนนึงรับสายฉัน..หรือนั่งข้างฉัน และกอดฉันไว้ ในวันที่ฉันเสียใจมากที่สุดอีกวัน..
แต่กลับไม่มีใครเลยที่รับสายฉัน..กลับไม่มีใครเลยโทรกลับหาฉัน..และกลับไม่มีใครเลยที่นั่งข้างฉัน..หรือกอดฉันไว้
ทุกๆวินาทีในวันนั้น..ช่างโหดร้ายกับฉันมาก..
ฉันไม่เคยรู้สึกว่า เข็มวินาที มันเดินช้ามากขนาดนี้มาก่อนเลยในชีวิต..
ความรู้สึกเดียวดาย..เหมือนตัวคนเดียวบนโลกกว้างๆ ใบนี้..มันโหดร้ายมากจริงๆ
สิ่งที่เกิดขึ้นในวันนั้น มันทำให้ฉันคิดอะไรเลยเถิดมากมาย..จนฉันเริ่มกลัวกับสิ่งที่อยู่ในความคิดตอนนั้นมาก..
แต่ทุกๆความคิดสิ้นสุดลง...อ้อมกอดของพ่อกับแม่..ยุติความคิดในหัวทั้งหมด..
นั่นคือ แรงใจเดียว ที่ทำให้ฉัน มีลมหายใจและเดินต่อจนมาถึงวันนี้..
แม้จะเป็นเวลาเกือบปีแล้วก็ตาม..
แต่ฉันกลับไม่เคยเข้าใจความรู้สึกของตัวเองเลยสักครั้ง..
ว่าตกลงฉันยังรักพี่ชายคนดีของฉันอยู่รึป่าว..
ทุกครั้งที่รู้เรื่องราวว่าเค้าพบเจอเรื่องแย่ๆ ฉันกลับเป็นห่วงเค้ามา..
แต่เวลาที่เห็นรูปภาพเก่าๆของเราสองคนพี่น้อง..
น้ำตาฉัน..กลับไหลแทบไม่หยุด..
คิดถึงมากที่สุด..แต่กลับไม่อยากเจอหน้า..
ทุกๆครั้งที่ใครถามถึงว่า..ทำไมถึงทิ้งพี่ชายที่ฉันรักมากที่สุดออกมา..แล้วไม่บอกลาเค้าสักคำ..ทำไม..??
ฉันกลับตอบไม่ได้...!!
ทั้งๆที่อยากเจอหน้า..แต่ไม่กล้าไปเจอหน้า..ทั้งๆที่อยากกอดพี่ชายเหมือนเมื่อก่อน...แต่มันเป็นไปไม่ได้แล้ว..
จนวันสุดท้ายที่เราเจอหน้ากัน..จนมาถึงทุกวัน ทุกนาทีนี้..
ไม่มีวันไหน..ไม่คิดถึง...
-----------------------------------------------------------
ฉันได้แต่หวังว่า..ปีใหม่ที่จะมาถึงนี้..
ฉันจะไม่ต้องเจอเรื่องแย่ๆ เรื่องราวที่ทำให้เสียน้ำตามาแทบตลอดทั้งปีแบบนี้..
ฉันจะมีเพียงใครคนนึง ที่รักฉันจากใจจริง...และโอบกอดฉันไว้ในทุกๆวินาที ที่ฉันต้องการใครบางคน..
ฉันจะยิ้ม..ฉันจะหัวเราะต่อหน้าใครหลายๆคนได้ออกมาจากใจจริง..
โดยน้ำตาไม่ตกในเหมือนทุกๆวันที่ผ่านมาในปีนี้...
ขอทีเถอะคนบนฟ้า..ช่วยมอบความสุขให้ผู้หญิงตาดำๆอย่างฉันสักครั้งในชีวิต...
โปรดเห็นใจผู้หญิงธรรมดาๆ อย่างฉันบ้าง...!!!
Create Date : 31 ธันวาคม 2552 |
|
4 comments |
Last Update : 31 ธันวาคม 2552 23:25:11 น. |
Counter : 511 Pageviews. |
|
|
|
|
| |
โดย: phaclam 4 มกราคม 2553 2:41:57 น. |
|
|
|
| |
โดย: BooM_W 4 มกราคม 2553 22:55:41 น. |
|
|
|
|
|
|
|
Location :
กรุงเทพฯ Thailand
[ดู Profile ทั้งหมด]
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]
|
มองด้วยตา...หาไม่เจอ
งงไหมค่ะ..? ทำไมมองด้วยตาแล้วถึงหาไม่เจอ...?
เพราะบางสิ่งเราต้องสัมผัสมันด้วยหัวใจยังไงล่ะค่ะ..
แม้คำพูด เค้าอาจบอกว่าคุณเป็นคนสำคัญ...
คุณสามารถสัมผัสได้ด้วยหัวใจว่า เค้าเห็นคุณเป็นคนสำคัญอย่างที่เค้าพูดรึป่าว ^^
lll Spacial Thanks lll
|
|
|
|
|
|
|