Group Blog
 
<<
ธันวาคม 2552
 
 12345
6789101112
13141516171819
20212223242526
2728293031 
 
31 ธันวาคม 2552
 
All Blogs
 

lll จาก 1 มค 52 - 31 ธค 52 lll

และแล้วก็มาถึงวันสิ้นปี

ปีที่ผ่านมา...

อาจเป็นปีที่นับได้ว่า มีแต่เรื่องแย่ๆผ่านเข้ามาในชีวิตมากมาย..

เริ่มต้นตอน 1 มกรา 52 ช่วงที่ดีที่สุดในชีวิต มีช่วงนั้นช่วงเดียวล่ะมั้ง..

เพราะตอนนั้น ได้ไปเที่ยวแม่ฮ่องสอนกับครอบครัว ขับรถเที่ยวกันไปเรื่อย..ตามประสาครอบครัว

พอเข้าเดือน กุมภา เรื่องเลวร้ายเริ่มเข้ามา...

พี่ชายคนดี ที่ฉันรักมากที่สุดในชีวิต..

ฉันยอมสละ และยอมถอยห่างออกมาจากเค้า..

ด้วยเหตุผลเพียงเพราะใครบางคนผ่านเข้ามา..

แล้วความรักของพี่ชายและน้องสาวของเรา เริ่มเปลี่ยนแปลง...

วันที่ 18 กุมภา 52 นั้น...ดูเหมือนว่าจะเป็นวันสุดท้ายที่เรากินข้าวด้วยกัน..

อ้อมกอดที่แสนอบอุ่นวันนั้น..มันยังเป็นภาพที่ฉันจดจำได้ทุกๆอิริยาบท ของพี่ชายที่ฉันรักมากที่สุด

22 กุมภา 52..ที่ถัดออกมาจากวันนั้นเพียงสี่วัน..วันนั้นเป็นวันสุดท้ายที่เราสองคนเจอหน้ากัน..

พี่ชายฉัน..เค้าเดินเข้ามาหา และคว้าตัวฉันเข้าไปกอด..ความรู้สึกนั้น..

เพียงเสี้ยววินาทีที่ทำให้ฉัน แทบกลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่..

เค้าพยายามพูดให้เคลียเรื่องทุกๆอย่าง..ทุกๆคำพูด ฉันแทบจำอะไรไม่ได้เลย..

เพียงเพราะในสมองตอนนั้น ฉันคิดอย่างเดียวคือ..น้ำตา โปรดอย่าไหลออกมาตอนนี้..!!!

คำเดียวที่ทำให้ฉันกลั้นน้ำตาต่อไปไม่ไหวคือ...เราหน่ะ..เป็นน้องสาวที่พี่รักมากที่สุดนะ..พี่รักเราเหมือนน้องสาวจริงๆ..

ฉันดีใจจนน้ำตาไหลออกมา...นั่นคือคำพูดที่ฉันเฝ้ารอคอยฟังมาตลอดเกือบ 4 ปีที่เรารู้จักกัน

และคำพูดสุดท้ายที่ฉันพูดกับเค้า คือ..ไม่ว่า ต่อไปจะเกิดอะไรขึ้น..พี่คือพี่ชายที่หนูรักมากที่สุดนะค่ะ..

4 มีนา 52...เป็นวันเกิดอีกปีที่ทำให้ฉันเสียน้ำตา..

ใครบางคนที่เข้ามา เปลี่ยนพี่ชายคนดีของฉัน เค้าอยากคุยกับฉัน..

เราคุยกัน และเค้าขอพี่ชายของฉันไป..

แล้วหลังจากนั้นมา..ความสุขที่ฉันมีในชีวิต แทบจะไม่เหลืออะไรเลย..

ชีวิตที่เหมือนตัวคนเดียวในเมืองใหญ่..ไม่มีเพื่อน..ไม่มีใครเลยสักคน..!!!

24 สิงหา 52 นับเป็นอีกวันที่เสียใจมากอีกเหมือนกัน..

ฉันยอมแพ้ต่อความรักของฉันและคนพิเศษที่คบแบบรักๆเลิกๆมาตลอด 6 ปี

ฉันยอมแพ้ และขอลาต่อเค้า..

2 พฤศจิกา 52..สิ่งที่ฉันกลัวมากที่สุดในชีวิตก้เข้ามาอีกครั้ง..

สิ่งที่เกิดขึ้น..มันยิ่งใหญ่ต่อความรู้สึกฉันมาก..

ในวันนั้น ฉันแค่ต้องการให้ใครคนนึงรับสายฉัน..หรือนั่งข้างฉัน และกอดฉันไว้ ในวันที่ฉันเสียใจมากที่สุดอีกวัน..

แต่กลับไม่มีใครเลยที่รับสายฉัน..กลับไม่มีใครเลยโทรกลับหาฉัน..และกลับไม่มีใครเลยที่นั่งข้างฉัน..หรือกอดฉันไว้

ทุกๆวินาทีในวันนั้น..ช่างโหดร้ายกับฉันมาก..

ฉันไม่เคยรู้สึกว่า เข็มวินาที มันเดินช้ามากขนาดนี้มาก่อนเลยในชีวิต..

ความรู้สึกเดียวดาย..เหมือนตัวคนเดียวบนโลกกว้างๆ ใบนี้..มันโหดร้ายมากจริงๆ

สิ่งที่เกิดขึ้นในวันนั้น มันทำให้ฉันคิดอะไรเลยเถิดมากมาย..จนฉันเริ่มกลัวกับสิ่งที่อยู่ในความคิดตอนนั้นมาก..

แต่ทุกๆความคิดสิ้นสุดลง...อ้อมกอดของพ่อกับแม่..ยุติความคิดในหัวทั้งหมด..

นั่นคือ แรงใจเดียว ที่ทำให้ฉัน มีลมหายใจและเดินต่อจนมาถึงวันนี้..

แม้จะเป็นเวลาเกือบปีแล้วก็ตาม..

แต่ฉันกลับไม่เคยเข้าใจความรู้สึกของตัวเองเลยสักครั้ง..

ว่าตกลงฉันยังรักพี่ชายคนดีของฉันอยู่รึป่าว..

ทุกครั้งที่รู้เรื่องราวว่าเค้าพบเจอเรื่องแย่ๆ ฉันกลับเป็นห่วงเค้ามา..

แต่เวลาที่เห็นรูปภาพเก่าๆของเราสองคนพี่น้อง..

น้ำตาฉัน..กลับไหลแทบไม่หยุด..

คิดถึงมากที่สุด..แต่กลับไม่อยากเจอหน้า..

ทุกๆครั้งที่ใครถามถึงว่า..ทำไมถึงทิ้งพี่ชายที่ฉันรักมากที่สุดออกมา..แล้วไม่บอกลาเค้าสักคำ..ทำไม..??

ฉันกลับตอบไม่ได้...!!

ทั้งๆที่อยากเจอหน้า..แต่ไม่กล้าไปเจอหน้า..ทั้งๆที่อยากกอดพี่ชายเหมือนเมื่อก่อน...แต่มันเป็นไปไม่ได้แล้ว..

จนวันสุดท้ายที่เราเจอหน้ากัน..จนมาถึงทุกวัน ทุกนาทีนี้..

ไม่มีวันไหน..ไม่คิดถึง...

-----------------------------------------------------------

ฉันได้แต่หวังว่า..ปีใหม่ที่จะมาถึงนี้..

ฉันจะไม่ต้องเจอเรื่องแย่ๆ เรื่องราวที่ทำให้เสียน้ำตามาแทบตลอดทั้งปีแบบนี้..

ฉันจะมีเพียงใครคนนึง ที่รักฉันจากใจจริง...และโอบกอดฉันไว้ในทุกๆวินาที ที่ฉันต้องการใครบางคน..

ฉันจะยิ้ม..ฉันจะหัวเราะต่อหน้าใครหลายๆคนได้ออกมาจากใจจริง..

โดยน้ำตาไม่ตกในเหมือนทุกๆวันที่ผ่านมาในปีนี้...

ขอทีเถอะคนบนฟ้า..ช่วยมอบความสุขให้ผู้หญิงตาดำๆอย่างฉันสักครั้งในชีวิต...

โปรดเห็นใจผู้หญิงธรรมดาๆ อย่างฉันบ้าง...!!!




 

Create Date : 31 ธันวาคม 2552
4 comments
Last Update : 31 ธันวาคม 2552 23:25:11 น.
Counter : 511 Pageviews.

 

ความรักของพ่อแม่เป็นสิ่งที่ยิ่งใหญ่ที่สุดแล้ว สู้ๆนะคะผ่านมันไปให้ได้ ปีที่ผ่านมาเราเองก็แทบตายเช่นกันค่ะ^^

 

โดย: โซดาบ๊วย 2 มกราคม 2553 21:47:09 น.  

 

สวัสดีปีใหม่ค่ะ เพื่อน คนดี
แวะมานั่งเป็นเพื่อนนะค่ะ...
กับเรื่องราว และความทรงจำที่ดีๆ เราจะเก็บไว้ ในส่วนลึกๆ ของหัวใจ...ไว้เพื่อระลึกถึง ในบางครั้ง

และวันนี้ เราจะ เริ่มต้นใหม่กับความเป็นจิงที่เราต้องเดินก้าวไปข้างหน้านะค่ะ...วันพรุ้งนี้ ต้องดีกว่านี้ค่ะ... ลุกขึ้นมาอย่างเข้มแข็งนะค่ะ...ยิ้มๆ และสู้ต่อไปค่ะเอาใจช่วยนะค่ะ

 

โดย: เพราะฉันห่างไกล 3 มกราคม 2553 21:46:35 น.  

 

sawasdee 2553 ja

 

โดย: phaclam 4 มกราคม 2553 2:41:57 น.  

 

กลับมาแล้วจ้า...ต้อนรับปีใหม่ด้วยสีชมพูมาและไม่ลืมเอามาฝากน้องสาวด้วยจะได้มีชีวิตสดใสตลอดปีและตลอดไป เรื่องร้ายๆมันผ่านไปแล้ว คิดถึงวันนี้และวันข้างหน้าดีกว่า ความทรงจำอะไรดีๆก็ไม่จำเป็นต้องลืมก็ได้เก็บไว้ให้คิดถึงได้ แต่เราอย่าจมอยู่กับอดีตละกันนะจ๊ะ เหงาได้...ท้อได้...แต่ไม่ถอย...สู้โว้ย!

 

โดย: BooM_W 4 มกราคม 2553 22:55:41 น.  

ชื่อ : * blog นี้ comment ได้เฉพาะสมาชิก
Comment :
  *ส่วน comment ไม่สามารถใช้ javascript และ style sheet
 


มองด้วยตา...หาไม่เจอ
Location :
กรุงเทพฯ Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]




มองด้วยตา...หาไม่เจอ

งงไหมค่ะ..? ทำไมมองด้วยตาแล้วถึงหาไม่เจอ...?

เพราะบางสิ่งเราต้องสัมผัสมันด้วยหัวใจยังไงล่ะค่ะ..

แม้คำพูด เค้าอาจบอกว่าคุณเป็นคนสำคัญ...

คุณสามารถสัมผัสได้ด้วยหัวใจว่า เค้าเห็นคุณเป็นคนสำคัญอย่างที่เค้าพูดรึป่าว ^^



lll Spacial Thanks lll

Friends' blogs
[Add มองด้วยตา...หาไม่เจอ's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.