มีนาคม 2551

 
 
 
 
 
 
2
4
5
6
8
9
10
11
12
13
14
15
16
19
20
22
23
24
25
26
27
28
29
30
 
 
All Blog
.:+*+:. โว้ววววววววววว ~ ขึ้นรถเมล์ครั้งแรก @Guangzhou .:+*+:.
เลือกกลุ่มบล๊อกไม่ถูกอ่ะ ว่าจะเอาใส่ไว้กลุ่มไหนดี มั่วๆ ไว้กลุ่มนี้ละกัน ฮ่าๆ



วันนี้ได้ขึ้นรถเมล์ด้วยแหละ
นั่งไปสถานีรถไฟที่กวางโจว Hua Che Zhan
ก็นั่งรถเมล์สาย 234 ไปกัน
มีเรา จูน พี่นัน พี่แอร์ พี่แอ๊ป พี่ตาล พี่เจ มาย หมู เป็นผู้ร่วมทริปนั่งรถเมล์ในครั้งนี้
โดยมีหมูเป็นแกนนำในการขึ้นรถเมล์

ขึ้นรถเมล์ เอาบัตรรถไฟใต้ดินไปตื้ด ก็เรียบร้อยแล้ว
คนละ 2 หยวน ตลอดสาย ... รถแอร์
ถ้าเป็นรถไม่มีแอร์ก็คนละ 1 หยวน

คือ บัตรรถไฟใต้ดินอ่ะ สามารถเอามาใช้ได้ ทั้งรถไฟใต้ดิน รถเมล์ รถแท๊กซี่ และ เรือ
เติมตังใช้ได้เรื่อยๆ ด้วย


โอ้วววว ตื่นเต้นอ่ะ นั่งรถเมล์ รู้สึกว่าคันเล็กกว่าบ้านเรานะ หรือคิดไปเองไม่รู้
มีสายๆ เหมือนรถราง..เอ๊ะ หรือเป็นรถราง??
เออ..นั่นแหละ มีสายโยงๆ ด้านบนรถ ไม่ให้วิ่งออกนอกเส้นทาง
หมดสิทธิ์ขับเหมือนเมล์เขียวบ้านเรา แซงซ้าย ปาดขวา ซิ่งนรกแบบนั้น หมดสิทธิ์ๆๆ


ก็นั่งรถเมล์ไปจนสุดสาย ก็ถึงสถานีรถไฟที่ว่า
เดินต่ออีกสักหน่อย ก็จะถึงแหล่งช๊อปแล้ว
ตึกนึงก็ขายนาฬิกาทั้งตึก
อีกตึกก็ขายแต่เสื้อผ้า แบ่ง ญ-ช ด้วยนะ
อีกตึกก็ขายแต่รองเท้า

แต่ว่าต้องซื้อส่งมั้ง ประมาณว่า ต้องซื้อ 5 ชิ้น แบบเดียวกันหมด ถึงจะได้ราคาส่ง
ไม่งั้นก็จะได้ราคาปลีก ก็จะประมาณ แพลทตินั่มนั่นแหละ
ได้ยินว่าที่นี่เป็นแหล่งที่พวกแม่ค้าจะมารับเสื้อผ้าไปขายกันนะ

แต่ไปได้แป้บเดียว ก็ไม่อยากเดิน เพราะอยากได้กระเป๋า เลยไปเดิน
กุ้ยฮัวกัง ... ก็นั่งแท๊กซี่ไป เสียไป 12 หยวน ก็ถึงแล้ว
(มิเตอร์สตาร์ทที่ 7 หยวน แต่เวลาจ่ายต้องบวกอีก 1.. ไม่รู้ทำไมเหมือนกัน มันมีป้ายบอก เหมือนเป็นกฏ ก็ทำตามซะ มันเป็นงั้นทุกคัน)

เดินแค่ 2 ชั้น กระเป๋าก๊อบทั้งนั้น หลุยส์ กุชชี่ ชาแนล ดีแอนด์จี สารพัดยี่ห้ออ่ะ
แต่ดูๆ คุณภาพก็ต่างกันนะ

ไปเดินร้านนึง น่ากลัวนิดหน่อย เพราะคนขายเป็นผู้ชาย นั่งกันอยู่ 3 คน อย่างกะมาเฟียแน่ะ
พอเดินเข้าไปดูกระเป๋า พี่แกพาเข้าห้องลับหลังร้านเลย
ตกใจอ่ะ กลัวโดนฆ่า ... ฮ่าๆ ก็เวอร์ไปหน่อย
กลัวโดนด่า ว่าไม่ซื้อแล้วเข้าไปดูเล่นๆ
ตอนเดินออกมาได้ยินเฮียแกพูดๆ ว่า "ถ้าของมันจะมี ที่นี่ก็มี ไปที่อื่นก็ไม่มีหรอก"

เออๆ ทำเป็นฟังไม่รู้เรื่องดีกว่า เก่งภาษาจีนตอนต่อราคาดีกว่า ฮ่าๆ


พอเดินเสร็จแล้วก็เลยไปเดิน Beijing Lu ด้วยความที่อยากกินอะไรอร่อยๆ แบบอิ่มท้อง
เพราะตั้งแต่มาอยู่นี่ ไม่เคยกินอิ่มจนถึงตอนนอนได้เลยสักวัน
กินยังไม่ทันอิ่มก็เลี่ยน เพราะน้ำมันโคดจะเยอะ ตกดึกก็หิว..ทุกทีเลย
ก็แยกกันไปแค่ 3 คน เพราะคนอื่นๆ อยู่ที่ Hua che zhan ดูเสื้อผ้ากะรองเท้า

ก็ไปเจอร้านๆ นึงชื่อร้าน 10.2 [Ten point Two]
ร้านมันสไตล์โมเดิร์นๆ ดีนะ

ไปนั่งกินพิซซ่ามา ถาดนึง 150 บาท กินคนเดียวเลย เพราะคนอื่นก็รับผิดชอบของที่ตัวเองสั่ง (พิซซ่าถาดเล็กนะ)
พี่นัน กะจูน ก็สั่งสเต็กกันมา สเต็กพร้อมข้าวด้วย ฮ่าๆ ภาระๆๆ
เราสั่งมันบดเบคอนชีสมากิน ก็อร่อยดี ถึงจะไม่เท่าที่ Santa ก็เหอะ
พี่นันก็สั่งซุปเห็ดมากิน ภาระๆๆ

สรุป กินกันก็ไม่ค่อยจะหมดเท่าไหร่ พิซซ่าถาดเล็ก แต่ก็ยังใหญ่กว่าพิซซ่าถาดเล็กที่ The Pizza Company ด้วย
กินไม่หมดเลย เหลืออีก 2 ชิ้น ซัดไปเอง 3 ชิ้นกว่าๆ
พยายามแทะมันอบไปจนเกือบหมด ... เออ..กินเก่งเหมือนกันนะ
พี่นันกะจูน ก็กินเหลือกันคนละนิด คนละหน่อย ฮ่าๆ


วันนี้เป็นวันแรก ที่อิ่มแปร้ ตั้งแต่มาอยู่ที่กวางโจวเลย



เออ..จะเล่าเรื่องขึ้นรถเมล์นี่นา

หลังจากซัดข้าวกันจนอิ่มแล้ว ก็คุยกันว่า "ลองขึ้นรถเมล์กลับดีมะ"

ทั้งๆ ที่ 3 คน ไม่มีใครรู้เลยว่าต้องลงป้ายไหน
แต่ก็ตัดสินใจไปลองดู ไม่รู้จะถามใคร ก็เดินไปถามยามที่ถนน Beijing Lu นั่นแหละ
อิตานี่ก็ไม่รู้เรื่อง บอกให้ขึ้นรถไฟใต้ดิน เฟร้ยยยยยยย รถไฟใต้ดินไปเป็น แต่อยากลองรถเมล์วุ้ย

ก็เลยโทรหาหลิน (เพื่อนห้องตรงข้ามที่มาอยู่ก่อน)
หลินก็เลยบอกว่า ให้ลงป้ายไหน มันจะมีชื่อสถานีบอกว่าจะแวะป้ายไหนบ้าง
ก็ดีๆ แต่หลินตบท้ายว่า "ไม่รู้ว่าขึ้นจากฝั่งไหนกัน ระวังหลง"

เออ..ก็ลองมั่วกันดู ปรากฏว่ากลับมาหอได้
โคดจะดีใจเลย กลับหอได้
แต่คนก็โคดเยอะเลย เบียดๆ กัน แต่ก็โอเค ดีกว่านั่งรถไฟใต้ดิน ถูกกว่าและได้เห็นทางรอบๆ ด้วย

กลับห้องมาพร้อมด้วยขนมปังร้าน Bread Talk
เผื่อคืนนี้จะได้นอนคุยกันไปพลางๆ
ตอนเข้าไปที่ร้าน กลิ่นหอมมากกกกกก ได้กลิ่นแล้วคิดถึงบ้านเลย

ร้านหนมปังที่จีน หาร้านดีๆ ยากอ่ะ (หรือยังหาไม่เจอไม่รู้)
ที่เคยเจออ่ะ หน้าตาก็งั้นๆ รสชาดก็พอแดกได้
อยากกลับไปกินการ์โตว์ ยามาซากิ อะไรเทือกๆ นั้นเลย
เอาเป็นว่า S&P ก็อร่อยกว่าหนมปังที่ขายๆ กันที่นี่ ร้านหรูๆ แต่รสชาด.... แย่ๆ

วันนี้คุยกะเอี๋ยน(น้องสาว) มานบอกว่า "ไปอยู่นู่นไม่นาน บ่นเก่งชิบ"

ง่าาาาาาาาาา ลองมาอยู่บ้างมั้ยฟระ แต่ก็นะ เลือกมาเอง
อดทนเว้ย อดทน
อยู่ยาก แต่ก็ต้องอยู่ให้ได้



Create Date : 07 มีนาคม 2551
Last Update : 8 มีนาคม 2551 0:12:34 น.
Counter : 951 Pageviews.

7 comments
  
พจญภัยมาอย่างสนุกสนานเลยนะคะวันนี้ อ่านจบแล้วอยากลองไปมั่ง
โดย: Picike วันที่: 9 มีนาคม 2551 เวลา:2:59:32 น.
  
ไว้มีโอกาสค่อยไปเที่ยวสิครับ...

แต่ตอนนี้ต้องตะลุยเมืองจีนก่อน...ตามไปเที่ยวด้วยคนครับ...

แม๋...เรื่องช็อป กับ เรื่องกินของอร่อยต้องสำคัญกว่ารถเมล์สิครับ...วิวดูไม่อิ่มท้อง...อิ...อิ

โดย: Flying Dragon of WDC วันที่: 9 มีนาคม 2551 เวลา:10:15:19 น.
  
แวะมาอ่านจ้า
โดย: Bluejade วันที่: 9 มีนาคม 2551 เวลา:17:36:57 น.
  
คลิกๆๆ รูปสวยๆน่ารักๆไว้ส่งต่อเพียบ...
โดย: ฟรัง-แซ วันที่: 12 มีนาคม 2551 เวลา:2:34:16 น.
  
โดย: Borken วันที่: 12 มีนาคม 2551 เวลา:3:30:28 น.
  
แก พึ่งสอบเส็ดหละ อิอิ เราอ่านที่แก เล่าอะ อยากไปด้วยอ่า อยากช๊อปอิอิ อยากได้กระเป๋า ร้องเท้า เสื้อผ้า 555 ว่าแต่ว่ารถเมล์ที่พูดถึง เราว่ารถรางอะแหละ เคยนั่งที่ ซานฟานอะแก มันมีรางข้างบน ดีเนอะ แซงไม่ได้จิงๆด้วย ปลอดภัยดี อยากให้เมืองทยมีบ้าง บัตรที่รวมทุกอย่าง ที่แกบอกอะ สะดวกดี เราว่าแก ต้องน้ำหนักขึ้นแน่เลย เห็นกิน แต่ พิซซ่า ^^
โดย: Yim ^^ IP: 58.9.20.206 วันที่: 12 มีนาคม 2551 เวลา:18:59:55 น.
  
สวัสดีครับ...

สบายดีนะครับ...
โดย: Flying Dragon of WDC วันที่: 15 มีนาคม 2551 เวลา:19:26:44 น.
ชื่อ :
Comment :
 *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

Creamchoco
Location :
  

[ดู Profile ทั้งหมด]
 ฝากข้อความหลังไมค์
 Rss Feed
 Smember
 ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]



.
.
.
ที่ไหนๆ ก็ไม่เหมือนที่บ้านเรา
.
.
.
กาลเวลา...จะพิสูจน์ทุกสิ่ง
.
.
.