ตามรอยอวตาร...จางเจียเจี้ย ในวันหนาวเหน็บ End

ไปชมกันอีกหนึ่งความเสียว นั่งกระเช้าลงกันจากยอดเขากันค่ะ เคยนั่งเสียวสุดก็ที่ญี่ปุ่น แต่วันนี้ยังไม่รู้ชะตากรรมว่าจะเจอกับอะไร ยังลั้ลลาได้อยู่คะ





ขอบอกความรู้สึกว่าเสียวมากถึงเสียวที่สุด พยายามไม่มองลงไป มองข้างบนเข้าไว้ ไม่ต้องเล็งมากมองไปว่าสวยก็กด หมอกลงเยอะมากช่วยได้ลดความเสียวได้แยะ


)




หน้าตากระเช้าที่พาเราไป เค้ารับรองความปลอดภัยคะ นั่งเสียวกันพอสมควรเล่นข้ามเขากันเป็นหุบเขา ไม่ได้ข้ามกันแค่ลูกสองลูก คิดแล้วยังเสียว คนกลัวความสูง มีลุ้นคะ นั่งตรง ๆ เชิดเข้าไว้แล้วจะสบายใจ ห้ามมองลงไปแม้แต่นิดนะหัวใจกระตุกได้ทีเดียว






ถึงพื้นราบอากาศยังคงหนาว แต่แม่ค้าก็ยังคงขายของ





น่าอร่อย แต่ไม่ได้ลองคะ






อุโมงค์นี้เจอทั้งขาไปและขากลับคะ เป็นอุโมงค์ที่เจาะภูเขาเพื่อตัดถนน





วันนี้ไจ้เจี้ยนกันก่อน พรุ่งนี้จะไปชมภาพเขียนหมื่นลี้ กับเดินลำธารแส้ทอง





อรุณเบิกฟ้านกกาโบยบิน.... แต่ที่นี่เช้านี้ไม่มีนกกามีแต่ปุยขาว ๆ หล่นจากฟากฟ้า เย้....ดีใจจังหิมะตก ตอนนี้ดีใจที่เห็นหิมะ อนาคต...บรึ๋ยส์





ตรงนี้เมื่อวันแรก ไม่ได้เป็นเช่นนี้ แต่ตอนนี้ขาวพอสมควร...หุหุ ดีใจไปเดี่ยวความเศร้าจะมาเยือนยังไม่รู้ตัวอีก








อากาศวันนี้ที่จะเจอประมาณ ติดลบต้น ๆ พระเจ้า...แล้วจะอยู่ยังงัยละเนี่ย กลับเข้าไปเพิ่มกางเกงอีก 1 ชั้น เสื้อ 6 ชั้น 555555 ใส่กันไป ไปนั่งรถไฟชมภาพเขียนหมื่นลี้กันคะ


เริ่มกันที่จุดสุดท้ายของทางรถไฟแล้วกัน ภูเขาสามดรุณี พี่น้องสามสาวคะ





ภูเขาอะไรไม่รู้ เค้าให้จินตนาการ (อากาศหนาวมาก ๆ ไม่อยากรู้อะไรแล้ว)





ขอน้ำแดงมาราดหน่อย....หิมะ ขาว ๆ น่าอร่อยจัง






ทุกจุดที่มีนักท่องเที่ยว ที่นั่นมีโอกาสในการทำการค้า อากาศหนาวเหน็บเพียงใดไม่ใช่อุปสรรค


เค้าเป่าแก้วขายคะ ทำเป็นสัตว์ประจำปีเกิด





ร้านอาหาร...และของที่ระลึก





เค้าบอกว่าปลามาจากลำธารแส้ทอง จริงหรือโม้ไม่รู้แฮะ





หิมะยังคงตกเรื่อย ๆ





อากาศหนาวไม่ได้เป็นอุปสรรค นักท่องเที่ยวบางกลุ่มเค้าเดินเข้ามาคะ ระยะทางไม่ไกล แต่อากาสนี่สิ เค้ากำลังจินตนายอดเขากันอยู่









ไม่ต้องกลัวหิวนะคะ ถ้าทานได้มีทุกจุดทีเดียว





พักเที่ยงแล้ว เหมือนนักเรียนเลย... ไปทานกลางวันกันก่อน ไม่พลาดที่จะพาไปชมสารพัดยา ชา หยก
เก็บสาวน้อยคนนี้มาจากร้านขายหยกคะ








ร้านขายของชำในเมือง





ได้เวลาไปเดินลำธารแส้ทองกันคะ จริง ๆ แล้วระยะทางที่ต้องเดินคือ 7 กิโล แต่ด้วยหิมะที่ตกทั้งวันทั้งคืนทำให้ถนนบางช่วงต้องปิด รถเข้าทางประตูใหญ่ไม่ได้ ต้องเข้าทางเดิม เลยได้เดินประมาณ 1 กิโลแทน อดกันไป


ไปรษณีย์เมืองจีนสีเขียว ไม่ยักกะแดงแฮะ





ไปเดินท่ามกลางความหนาวเหน็บ





น้ำในลำธารเริ่มแข็งบางส่วน





ใครเอาเขียงมาวางไว้เนอะ






ไปชมบรรยากาศหนาว ๆ กับความเหงา ช่างเข้ากันได้ดีทีเดียว























หมดวันกับความเหงา ไม่ใช่แต่เป็นความหนาวเหน็บ หมดพลัง พรุ่งนี้จะต้องเจออะไรบ้าง....





หิมะยังคงตกไม่หยุด ความตื่นเต้นเมื่อวาน กลายเป็นความระแวง แล้วจะไปไหนได้มั้ยละเนี่ย และแล้วความระแวงก็กลายเป็นจริง ถนนที่จะไปหมู่บ้านโบราณเฟิ่งหวาง ถนนปิดไปเรียบร้อยแล้ว แง๊แง๊

ทางรถขึ้นเทียนเหมินซาน ประตูสวรรค์ก็ปิด ขึ้นได้แค่กระเช้า แง.....ลืมบอกไปวันนี้อากาศที่จะเจอประมาณ -9 เสื้อเพิ่มจากเมื่อวานอีก 1 ชั้น เดินเป็นมัมมี่ก้มไม่ได้ทีเดียว

บรรยากาศบนถนน ผู้คนยังใช้ชีวิตตามปกติคะ





ไปขึ้นกระเช้ากัน ขึ้นจากกลางเมืองทีเดียวนั่งประมาณ 40 นาที รับประกันความเสียวอีกแล้ว


หลังคาบ้าน พื้นถนนปกคลุมไปด้วยหิมะ





ถนนที่จะพาไปเทียนเหมินซาน ถูกหิมะคลุมจนขาว จีนตัดถนนได้ปวดตับมากเลย ที่เห็นนี่จิ๊บ จิ๊บ แต่ที่ไม่เห็นนี่ก็นะแต่เก็บมาได้ไม่หมด จีนซะอย่างรับประกันความเสียวจริง ๆ





ในที่สุดก็ถึงยอดเขา แต่ยังไม่ที่สุดของโปรแกรมปกติ แต่ที่สุดของโปรแกรมวันนี้แล้ว หิมะ หิมะ หิมะ ขาวไปหมด





ถ้าใครได้ดูภาพยนตร์เรื่องนาเนียร์ภาคแรก จะมีฉากนึงที่ตัวละครหลุดเข้าไปในเมืองนาเนียร์ แล้วเจอกับหิมะ ตอนดูยังคิดเลยกราฟฟิคหรือเปล่า วันนี้ได้คำตอบแล้ว








เป้าหมายของเราคะ ตรงช่องกลม ๆ ประตูสวรรค์ แต่คงต้องเป็นเป้าหมายที่ฝากไว้ก่อน ไม่รู้เมื่อไปร่ถึงจะได้มาซ่อม





เหมือนปะการังเขากวางเลย








ไม่ได้ถ่ายโหมดขาวดำนะคะ สีธรรมชาติมีแต่ขาวกับดำจริง ๆ








กระเช้าที่พาขึ้นมา แล้วจะพากลับไปคะ








ความเหงา





หนูน้อยชมพู น่าร๊ากมากกกกก





จากนั้นต้องนั่งรถไปฉางซาเลย ระหว่างทางก็ต้องทำเวลาเพราะถนนอาจปิด .... เอาน่าในความโชคร้ายยังมีความโชคดี ได้เจอหิมะแบบเยอะที่สุดในชีวิต 5555 คิดบวกเป็นการใหญ่



ไปเดินถนนคนเดินที่ฉางซากัน
รูปปั้นทองเหลือง ถ้าอยู่เมืองไทยคงมีโดนอุ้มกันบ้างเนอะ สินค้าที่นี่ก็เหมือนเมืองไทยคะ ราคาไม่หนีกันเท่าไหร่













ผลไม้เคลือบน้ำตาล รับรองความหวานและความอร่อย





เป็นซุปอะไรก้ไม่รู้ ต้มในโอ่ง สู้ไก่โอ่งบ้านเราไม่ได้หรอก





ผลไม้ราคาเท่าเมืองไทยเลย





ความพยายามในวันหนาวเหน็บ





วิธีแก้ความหนาวในร้านอาหาร ใช้ได้ดีทีเดียว





ความสวย




มุมหนึ่งในอุโมงค์ข้ามถนน ที่นี่เค้าไม่มีสะพานลอย แต่ใช้อุโมงค์ข้ามแทนคะ





ได้เวลาเที่ยวสถานที่สุดท้าย ก่อนอำลาเมืองจีน
พิพิธภัณฑ์หม่าหวังตุ้ย ศพที่ขุดขึ้นมาแล้วยังไม่เน่าไม่เปื่อยคะ






หุ่นจำลอง หม่าหวังตุ้ย





ภายในพิพิธภัณฑ์





เสื้อผ้าไหมที่น้ำหนักบาที่สุดในโลก สามารถพับเก็บในกล่องไม้ขีดได้คะ





โลงศพที่ขุดขึ้นมา





ศพหม่าหวังตุ้ยคะ ใครไม่ถนัดลากยาว ๆ ไปเลยคะ ไม่ต้องดูนะคะ





























จำลองโลงศพ ทั้งหมดประมาณ 7 ชั้น





ความหนาวเหน็บกับการทำมาหากิน มันเผา หอมทีเดียว





ชมเมืองฉางซากันคะ

















ไปทานอาหารกันที่สวนอาหารที่ใหญ่ที่สุดในเมืองฉางซา ใหญ่จริง ๆ คะ









หยดน้ำกลายเป็นน้ำแข็ง















ที่นี่มีศาลเจ้าด้วยคะ






























ไจ้เจี้ยนไชน่ากันด้วยภาพนี้คะ




ความประทับใจทริปนี้ที่สุด ของที่สุด การเดินทางคนเดียวไม่ใช่เรื่องยาก แค่เปิดใจเปิดรอยยิ้ม....


ฝากไว้ก่อนอวตาร ไว้จะไปใหม่ แต่ต้องรอก่อนนะ เพราะมีอีกหลายที่ ที่จะต้องไปเยือน อยากร่ำรวยเวลาจัง

ขอบคุณที่ติดตามชมคะ ถ้าจะเอาข้อมูลคงช่วยอะไรไม่ได้ เพราะไปกับทัวร์ การบ้านเลยไม่ทำอะไรมาก เวลาไกด์บอกก็ไม่จำอีกต่างหาก

Create Date : 20 มกราคม 2554		7 comments
Last Update : 20 มกราคม 2554 15:49:47 น.
Counter : 3060 Pageviews.
Share Tweet