เกิดมาทำไม

เราเกิดมาทำไม

คำถามคาราคาซังที่ค้างติดอยู่ในใจใครหลายคน เป็นปัญหาโลกแตกที่แม้จะพยายามไขว่คว้า ค้นหา หรือสืบเสาะสักเท่าไหร่ ก็มิอาจเจอคำตอบที่ถูกใจได้สักที

บนโลกที่ทวีความวิปริตผิดเพี้ยนขึ้นเรื่อย ๆ ใบนี้ มีอะไรหลายอย่างให้เราต้องค้นหา เราอาจสร้างคำตอบให้กับตัวเองได้ แต่เราแน่ใจล่ะหรือว่านั่นคือคำตอบที่ถูกต้อง เราแน่ใจได้หรือว่านั่นคือสิ่งที่ใช่สำหรับเราจริง ๆ

เราเกิดมาเพื่อถีบตัวเองให้หลุดพ้นจากความยากลำบาก
เราเกิดมาเพื่อต่อสู้กับปากท้องที่ครวญคร่ำร่ำไห้อยู่ทุกเมื่อเชื่อวัน
เราเกิดมาเพื่อดิ้นรนขวนขวายหาสิ่งประโลมจิตใจให้รู้สึกว่าเป็นสุข
เราเกิดมาเพื่อเตร็ดเตร่ไปตามทางที่เต็มไปด้วยก้อนกรวดแข็ง ๆ น้ำครำแฉะ ๆ และอะไรหลายอย่างที่บางครั้งเราก็ไม่พิสมัยจะสัมผัส
เราเกิดมาเพื่อได้รู้จักกับความเหงา ความโดดเดี่ยวเดียวดาย ที่แม้จะกี่ครั้งต่อกี่ครั้งก็ยังคงความรู้สึกเย็นยะเยียบ บาดลึก และปวดร้าวอยู่เหมือนเดิม
เราเกิดมาเพื่อพบเจอกับน้ำตาเจ้ากรรม ที่บางทีก็หลั่งออกมาเพราะความเต็มตื้น เปี่ยมล้น อิ่มใจ และเป็นสุข แต่บางทีก็มาเยี่ยมเยียนเราพร้อมกับความอัดอั้น หมองเศร้า เหนื่อยอ่อน และหมดกำลัง

เราสร้างคำตอบให้กับตัวเองได้ตามที่เราอยากให้เป็น
แต่เราจะหลอกตัวเองไปตลอดอย่างนั้นหรือว่านั่นคือคำตอบที่แท้จริง


บุรุษหนุ่มพ่นควันผุย ๆ ออกจากริมฝีปากแห้งระแหงราวกับผงธุลีดิน ขบวนควันม้วนตัวอ้อยอิ่งอยู่เบื้องหน้าชั่วครู่ ก่อนจะสลายและแทรกตัวไปตามอากาศธาตุ ความวิปริตบนโลกใบนี้เริ่มขึ้นอีกครั้งเมื่อยามฟ้าสาง หรือไม่บางทีก็อาจดำเนินความวิปริตผิดเพี้ยนอยู่ตลอดเวลาหากแต่มองไม่เห็น

บุรุษหนุ่มชันตัวลุกขึ้น ไม่มีประโยชน์อะไรที่จะนั่งคิดว่าตัวเองเกิดมาบนโลกใบนี้ทำไม เขาพาร่างอันผ่ายผอมเลียบเลาะเหยาะย่างไปตามทางชันที่ถูกสร้างด้วยคอนกรีตชั้นดี อีกไม่กี่วินาทีคงจะมีผู้สัญจรผ่านไปผ่านมา หากแต่ถ้าพวกเขาเหล่านั้นมิได้รักตัวกลัวตายอย่างที่คนค่อนโลกเป็น เขาก็คงไม่ได้เหยียบย่างขึ้นมาบนสะพานลอยแห่งนี้ คงจะอาศัยสัญจรจากพื้นถนนที่หุ้มทับด้วยยางมะตอย ณ ที่ใดที่หนึ่ง ไม่ก็ใต้สะพานลอยนี้เอง

เขาทรุดนั่งลงในที่หนึ่งที่เป็นมิตร ที่นี่เป็นที่แห่งการแบ่งปัน เสียสละ และบางทีก็อาจเป็นที่แห่งการกลบเกลื่อนลบล้างการกระทำอันย่ำแย่เพื่อหวังว่าบางทีมันอาจจะทดแทนกันได้
“แกร๊ก”
เสียงโลหะกระทบเข้ากับพลาสติกสีชืดตา มันหมุนวนอยู่ในนั้นนานพอดูก่อนจะล้มแหมะลงบนพื้นภาชนะแบบไม่ให้ผู้สังเกตได้ทันตั้งตัว

บุรุษผู้นั้นก้มลงมองเหรียญในขันพลาสติกรูปทรงกลมนิ่ง ความอิ่มเอมเปรมปรีด์ค่อย ๆ แทรกลึกและซึมผ่านก้อนเนื้อที่กำลังเต้นเป็นจังหวะอยู่ภายในร่างกายไปตามเส้นสายที่แผ่ซ่านไปทั่วตัว ความกระหยิ่มยิ้มย่องผุดขึ้นในใจด้วยว่าเมื่อมีเหรียญแรก เดี๋ยวอีกสักพักคงมีเหรียญที่สอง ที่สามตามมา โชคดีจริงอาจเลื่อนขั้นเป็นกระดาษหลากสี เขียว แดง ม่วง ขาว ตามสภาพจิตใจผู้ใฝ่ศรัทธาในความเสียสละและการอุทิศ

บุรุษหนุ่มแหงนหน้าขึ้นมองดาวฤกษ์ดวงเดียวในห้วงจักรวาล บัดนี้มันทวีอุณหภูมิสูงขึ้นเรื่อย ๆ ตามเข็มนาฬิกาที่วนขวาไปทุกชั่วขณะ แสงแดดแผดแรงราวกับจะกลั่นแกล้งสาธุชนบนโลกให้มอดไหม้เป็นผุยผง ริมฝีปากระแหงเม้มเขาหากันโหยหาน้ำหล่อเลี้ยงที่ผลิตขึ้นได้เองภายในช่องปาก หากแต่บัดนี้มันเองก็แห้งผากไร้ซึ่งความชุ่มฉ่ำชุ่มชื้นเช่นเดียวกัน

ขณะกำลังครุ่นคิดวุ่นวายถึงสารหล่อเลี้ยงร่างกาย กระดาษใบสีม่วงหนึ่งใบก็โปรยปลิวลงตรงหน้า ความสุขเริ่มแผ่ซ่านไปทั่วตัวอีกครั้ง ช่วยบดเบือนกลบเกลื่อนความใคร่กระหายในความชุ่มฉ่ำของสายน้ำได้ดีทีเดียว

ร่างอันผ่ายผอมขยับเล็กน้อยก่อนจะก้มหัวปรก ๆ เป็นเชิงขอบคุณ ดวงตารีเล็กมองตามผู้มีจิตกุศลไปจนลับร่าง การได้ซุกซ่อนแทรกตัวอยู่ในสังคมของผู้มีอันจะกินคือความปรารถนาหนึ่งที่อยากจะเป็น พวกเขาคงมีแต่ความสุขอยู่ในจิตใจ ไม่ต้องกระเสือกกระสนขวนขวายให้เหนื่อยล้าเช่นนี้


บุรุษหนุ่มผิวขาวเนียนเก็บกระเป๋าสตางค์เข้าที่ หลังจากควักธนบัตรมูลค่าห้าร้อยโยนให้ขอทานหนุ่มผู้ขาดอวัยวะในการหยิบจับไปหนึ่งข้าง รู้สึกว่าการกระทำของตัวเองให้ผลของความอิ่มเอมได้ช่วงระยะเวลาหนึ่ง จากนั้นทุกอย่างก็กลับคืนสู่รูปการปกติ ความขุ่นข้องหมองใจที่มีอยู่ไม่ได้หมดสิ้นสูญหายไปแต่ประการใด ทุกอย่างยังคงฝังลึกซ่อนเร้นอยู่ในใจเช่นเคย
บุรุษหนุ่มผิวขาวทรุดนั่งลงในร้านอาหารที่ดูเป็นมิตรแห่งหนึ่ง ขยับเขยื้อนเคลื่อนตัวให้อยู่ในตำแหน่งที่พอดีกับเบาะรองก้นที่บัดนี้ยุบยวบไปตามน้ำหนักของร่างกาย ร่างสูงใหญ่เอนหลังแนบติดกับพนักเบาะ ความอ่อนนุ่มตรงแผ่นหลังสร้างความสุขสบายได้ไม่น้อยทีเดียว

เสียงเครื่องปรับอากาศดังเหง่งหง่างแข่งกับเสียงยวดยานบนท้องถนน เครื่องปรับอากาศยี่ห้อนี้ดูไม่เลวนัก สภาพเก่าทรุดบ่งบอกว่าถูกใช้มาเนิ่นนาน แต่ทว่าความเย็นฉ่ำชุ่มใจยังมีอยู่เกือบร้อยเปอร์เซ็นต์เต็ม แม้จะมีเสียงรบกวนให้รำคาญใจบ้างแต่นั่นก็ไม่ได้ขัดต่อประโยชน์อันแท้จริงที่เราต้องการจากเครื่องปรับอากาศสักเครื่องมิใช่หรือ

บริกรยกแก้วกาแฟพร้อมขนมเค้กก้อนโตวางลงตรงหน้า รอบแก้วมีหยดน้ำเกาะพราว ด้านบนมีไอเย็นพวยพุ่งม้วนตัวเป็นลำและอ้อยอิ่งอยู่สักพักก็แทรกตัวมลายหายไปกับอากาศธาตุ บุรุษหนุ่มค่อยละเลียดฟองครีมสีขาวด้านบนทีละน้อย ก่อนจะดูดเอาความชุ่มฉ่ำให้แทรกลึกซึมผ่านเข้าไปในร่างกาย ริมฝีปากอิ่มเต็มสีชมพูระเรื่อเม้มเข้าหากัน โหยหารสชาติอันแสนหวานของเครื่องดื่มยอดฮิต ความละมุนละไมกลมกล่อมของมัน เบียดบังซ่อนเร้นความรู้สึกหนักอึ้งในจิตใจได้ชั่วระยะ


บางทีเขาก็คอยถามตัวเองอยู่ตลอดว่าเขาเกิดมาเพื่ออะไร

เพื่อพบเจอกับกองเงินมากมายมหาศาลที่ใช้เท่าไหร่ก็ไม่มีวันหมด แม้บางครั้งอาจจะไม่มีความสุขในการใช้
เพื่อปฏิสัมพันธ์กับคนในสังคมชั้นสูงที่สวมหน้ากากเดินเข้าหากันอยู่ทุกเมื่อเชื่อวัน
เพื่อนอนหลับอย่างเป็นสุขอยู่ใต้ผ้าห่มผืนหนา ที่บางครั้งก่อความร้อนรุ่มให้ร่างกายจนเกือบหลอมละลายไปซะเดี๋ยวนั้น
เพื่อกินอิ่มนอนหลับไปวัน ๆ ไม่ต้องกระเสือกกระสนดิ้นรน โดยมุ่งปัญหาไปที่ความรักความใส่ใจเป็นที่ตั้ง
เพื่อเตร็ดเตร่ไปตามทางที่โรยด้วยกลีบกุหลาบ ที่ด้านล่างถูกซ่อนไว้ด้วยหนามแหลม หากเมื่อพลาดพลั้งเมื่อไหร่หนามเหล่านั้นคงพร้อมใจกันทิ่มแทงก่อให้เกิดโศกนาฏกรรมสุดแสนอัปยศ


อะไรคือคำตอบที่ดีที่สุดสำหรับตัวเขา
เขาเกิดมาในโลกใบนี้เพื่ออะไร


กาแฟในแก้วพร่องไปจนเหลือความสูงแค่ไม่กี่มิลลิเมตร เค้กก้อนโตเหลือติดจานนิด ๆ พอเป็นมารยาทที่ไม่รู้ว่าใครเป็นผู้ก่อเกิดมารยาทของผู้ดีแบบนี้ขึ้นมา บุรุษหนุ่มพาตัวเองลุกขึ้น สืบเท้าก้าวย่างออกจากความชุ่มฉ่ำภายในร้านไปพบกับความระอุภายนอก จุดมุ่งหมายคือตึกสูงเสียดฟ้าที่ตั้งเด่นอยู่อีกฝั่งถนน

ขอทานคนนั้นยังคงนั่งอยู่ที่เดิม ความรู้สึกอยากซุกซ่อนแทรกตัวอยู่ในหลืบแคบของสังคมดังเช่นขอทานผู้นี้ก่อเกิดในจิตใจบุรุษผิวขาว การไม่ต้องรับรู้กับปัญหาระดับประเทศคงจะเป็นความสุขที่สุดในชีวิต บุรุษหนุ่มผิวขาวแหงนหน้าขึ้นมองตึกสูงใหญ่ก่อนจะก้าวเดินต่อไป

ความเป็นจริงของเขาอยู่ที่นี่ และเขาคงเกิดมาเพื่อสิ่งนี้

ขอทานนั่งมองบุรุษผิวขาวที่เดินผ่านไปอีกครั้ง เสียงเหรียญกระทบกับภาชนะพลาสติกเรียกขวัญของบุรุษผู้มีร่างกายผ่ายผอมให้กลับมาสู่ปกติ

ความเป็นจริงของเขาอยู่ที่นี่ และเขาคงเกิดมาเพื่อสิ่งนี้

Create Date : 30 เมษายน 2551		7 comments
Last Update : 5 มิถุนายน 2551 12:52:45 น.
Counter : 300 Pageviews.
Share Tweet