จริงๆ แล้วเราไปพบคุณหมอเมื่อวันเสาร์ที่ผ่านมา แต่เพิ่งจะได้ว่างมาเขียน

แต่ก่อนอื่น เราขอย้อนหลังเหตุการณ์ก่อนที่เราจะไปพบกับคุณหมอในครั้งนี้ โดยสิ่งที่เราทำเป็นประจำ เพื่อให้ตัวเองรู้สึกดีขึ้นคือ..

1. เราไปบ้านพี่ทุกอาทิตย์ โดยมากจะเป็นศุกร์ เสาร์ อาทิตย์ ในระหวางนั้นเราใช้เวลาไปกับการตระเวนหาที่กินอร่อยๆ ไปว่ายน้ำ ไปหาซื้อเกมส์ที่ไมใช่ฟุตบอลมาเล่น (เราซื้อเกมส์ คิตตี้ ที่จะต้องให้คิตตี้วิ่งช่วยเหลือเพือนๆ มา พวกตาโบ๊ะ มารอน เด็ดสุด แบดแบด ใช้กระทะเป็นอาวุธ!! พี่เราบ่นอุบเลย บอกเกมส์ปัญญาอ่อน ซื้อทำไมเปลืองตัง!! แต่พี่เราซื้อทีวีใหม่ 2 เครื่อง สำหรับเล่นเกมส์ โดยเฉพาะ!! (ไม่เปลืองเลยแฮะ!!) แล้วก็ไปขุดเครื่องเกมส์เพลย์รุ่นเดอะสีเทาๆ ที่บ้านมาอีก 1 เครื่อง ของพี่เป็นเพลย์สีดำๆ (เราไม่รู้รุ่นอะไร) จอหนึ่งให้เราเล่นคิตตี้ มาริโอ้ อะไรก็ได้ที่เราอยากเล่น อีกจอนึงคุณชายก็เล่นวินนิ่งเหมือนเดิม แต่เล่นพร้อมๆ กัน -*-!!) พี่สะใภ้เราก็ต้องไปนั่งดูหนังเกาหลีในห้องนอนแทน ห้องรับแขกก็โดนยึดไปตามระเบียบ หลังๆ ก็นอนกันตรงโซฟานั่นแหละ 2 คนพี่น้องเพราะขี้เกียจเดินไปนอนในห้อง -*-!!

2. การรับมือกับโรคบ้านหมุน ที่เราจะมีอาการถี่มาก แต่เป็นไม่เยอะ คือไม่ถึงขึ้นอาเจียน บ้านหมุน ทรงตัวไม่ได้ แต่จะเวียนหัวและพะอืดพะอมตลอด ซึ่งทรมานมาก T_T" 

3. วันที 17 สิงหาคม เพือน (เคย) สนิท ของเราก็กลับโทรศัพท์ มาหาและไลน์มาหาเราอีก ประมาณว่า "เงียบหายไปเลยนะ" ซึ่งเราไม่รับโทรศัพท์ (จนกระทังวันนี้ ตอนนี้) แต่ไลน์ตอบ 2 วันแรกทีเค้าไลน์มาเราเครียดมาก จากเดิมที่เราดีขึ้นแล้ว ไม่ค่อยร้องไห้ ลืมเรื่องเครียดๆ ไม่กดดันตัวเอง ทั้งหมดนั้นมันพังทลายหายไปในพริบตา เรากลับมาร้องไห้อีก เครียดอีก กดดัน คิดมาก (กลับมากินยาติดๆ กันอีกอาทิตย์กว่าๆ) แม้กระทั่งว่าจะตอบดีมั้ย ถ้าไม่ตอบก็เดี๋ยวดูไม่ดี แต่ถ้าตอบก็กลัวว่าจะกลับมาสนิทกันอีก แล้วจะมาหาผลประโยชน์จากเราอีก พี่เราก็ดุใหญ่เลยว่า "อย่าไปตอบนะ ถ้าจะตอบก็ด่ามันไปเลย อย่ากลับไปคบมันอีกนะ"

สุดท้ายเราตอบ แต่เราตอบตามความรู้สึกตัวเองที่ไม่มีมารยาทใดๆ เราตอบว่า "เออ ก็เห็นเธอเงียบไปก่อน สื่อสารไม่ได้ คิดว่าน่าจะโกรธ แต่เราไม่เข้าใจว่าเรื่องอะไรและทำไมต้องโกรธ เราขอโทษแล้ว แต่เธอยังไม่คุยเราเลยไม่คุย เพราะไม่รู้จะคุยอะไร"

ปรากฏว่า เพื่อนเราตอบมาว่า "เออ หายโกรธแล้ว" แล้วก็ชวนเราคุยเรื่องอื่นๆ ดูฮอร์โมนเปล่า ไปดูหนังกันมั้ย ไปกินข้าวมั้ย ว่างรึเปลาเสาร์ทิตนี้...บลาๆๆๆ ซึ่งทั้งหมดทุกคำถาม เราตอบว่า "ดู" "ไม่ไป" "ติดงาน" "ไม่ว่าง"  บลาๆๆ

เราไม่รู้ว่าเค้าจะโกรธอีกมั้ย แต่ที่รู้คือ เรารู้สึกชัดเจนว่าเราไม่อยากกลับไปคบเป็นเพือนสนิทกับเค้าอีกเลย!! ไม่อยากเสียใจอีก และไม่อยากให้ใครมาเอาเปรียบหรือตักตวงผลประโยชน์จากความจริงใจที่เรามีให้อีกแล้ว!! เราไม่อยากคุยยาวๆ กับคนนี้ แต่เราก็ไม่ได้เกลียด ไม่ได้โกรธ แต่ไม่อยากคุยแล้ว เราบอกตัวเองว่า เราจะคุยเมื่อเรา "อยากคุย" ส่วนเรื่องไปกินข้าวด้วย รับโทรศัพท์ เราชัดเจนว่า ไม่อยาก!!

ปรากฏว่าการที่เราตอบแบบนี้ เรากลับรู้สึกดีกับตัวเอง คือ เราไม่ต้องกลัวใครเสียใจ แต่เรายึดความรู้สึกตัวเองเป็นหลัก