และแล้ว..วันนี้เรากินข้าวได้แล้ววว..ดีใจมาก..รู้สึกมีกำลังใจ..รู้สึกเหมือนชั้นจะหายแล้ว..แบบนั้น

ถึงแม้ว่าจะน้อยกว่าปกติที่เคยกิน..แต่ก็อดทนกินข้าวตามสั่งมื้อเที่ยงได้ 1 จานเต็มๆ พร้อมสแปลช อีก 1 ขวด..หมดเกลี้ยง!!

ส่วนเรื่องการร้องไห้..วันนี้ควบคุมการร้องไห้ของตัวเองได้ดีขึ้น..คือยังร้องอยู่ แต่ไม่ปล่อยโฮ ร้องอยู่ 3 ครั้ง น้ำตาไหลซึมๆ สำหรับเหตุผลในการร้อง..เป็นอะไรที่ปัญญาอ่อนมาก..คือมีสติรู้ แต่มันควบคุมไม่ได้..

ร้องครั้งที่ 1..ไฟล์ excel ของชั้นไม่มีเส้นใต้!!

ร้องครั้งที่ 2..ใช้ให้น้องไปซื้อของ แล้วลืมให้ตังน้อง น้องเลยออกไปก่อน 27 บาท!

ร้องครั้งที่ 3..ให้น้องเอาเอกสารไปส่งลูกค้า แล้วเจ้าหน้าที่ที่ต้องรับเอกสารเค้าประชุม น้องเลยฝากอีกคนไว้..ตกเย็นลูกค้าโทรมาว่าให้น้องไปยืนยันเอกสารใหม่พรุ่งนี้เช้า..น้องเองก็โทรมาบอกเรา.เราก็ร้องไห้ซะงั้น..อารมณ์ว่าสงสารน้อง และรู้สึกผิดที่บรีฟน้องไม่ดี

ตอนที่ร้องไห้ เราก็พยายามท่องๆ ว่า "ชั้นไม่ได้เสียใจ ชั้นไม่ได้เป็นอะไร มันไม่ใช่ปัญหาใหญ่ มันเป็นแค่ร่างกาย แต่อารมณ์ชั้นปกตินะ" ก็ท่องๆ ไปเรื่อยๆ ปรากฏว่าได้ผลแหะ เราหยุดร้องได้ ไม่ปล่อยโฮ คราวหน้าเลยคิดว่าจะทำอีก

แต่วันนี้เรายังคงหาววอดๆ ทั้งวัน แต่ไม่ได้รู้สึกง่วง แล้วก็ยังเหม่อจนพี่ ที่ออฟฟิตทักหลายครั้ง แต่เหม่อจริงๆไม่รู้กี่ครั้ง มารู้ตัวตอนที่พี่เค้าทักแล้ว