บทเรียนจากการรอคอย

1 เดือน 2 วัน กับการรอคอยสิ่งใดสิ่งหนึ่งที่เห็นว่ามีคุณค่า
แต่ผลตอบรับกลับกลายมาเป็นศูนย์ ... ไม่เหลือ ไม่เห็น และไม่ได้อะไรเลย
มีแต่ความสงสัย สิ้นหวัง หดหู่ และคับข้องใจเข้ามาแทนที่
ความหวัง ความฝันในสิ่งที่คาดไว้ ค่อยๆ เลือนหายลงไปทุกวัน
ไร้ซึ่งคำตอบ เหตุผล... นอกจากทำใจ และปรับเปลี่ยนวิธีคิดของตัวเองใหม่
คำตอบมันอาจซ่อนอยู่ในความว่างเปล่า... ที่เราไม่อยากค้นหานั้น...แล้วก็ได้...
ใช่จริงๆ... “การรอคอยที่ไม่มีจุดหมาย... มันคือความทรมาน”
คำถามคือ... แล้วเราจะใช้ชีวิตอยู่แบบนี้..ไปอีกนานแค่ไหน???
สงสารหัวใจตัวเองบ้างเถอะ ...


ไม่มีสิ่งใดมีคุณค่าเพียงพอ เทียบเท่า ความมีคุณค่าในชีวิตเราเองหรอก
ตราบใดที่เราให้คุณค่ากับสิ่งใดมากเกินไป ... เรามักจะหลงลืมคุณค่าของตัวเองอยู่เสมอ
ทั้งที่จริง แล้ว..สิ่งนั้นจะมีอยู่หรือไม่.. เราเอง ก็ยังคงต้องดำเนินชีวิตต่อไป
ในโลกนี้ยังมีสิ่งดีๆ ให้เราค้นหาอีกมากมาย ... แค่เพียงเข้มแข็งขึ้นมาอีกสักครั้ง
การเอาชีวิตตัวเองไปผูกติดกับพันธนาการใจของใคร....
ยิ่งกลับทำให้ชีวิตเราเอง..ขับเคลื่อนและดำเนินไปได้อย่างยากลำบาก
ความก้าวหน้า ชีวิต อนาคต ความมั่นคง ต้องจมดิ่งลงเป็นแน่
เพียงแต่เราต้องพยายาม ปล่อยให้ได้ วางให้ได้ แล้วชีวิตจะเป็นสุข ...
เพราะฉะนั้น Let’s go on... กันเถอะ

Create Date : 28 กุมภาพันธ์ 2555 Last Update : 28 กุมภาพันธ์ 2555 12:21:55 น. Counter : 2314 Pageviews.		1 comments
Share Tweet