แล้วเด็กบ้านนอกคอกนา ก็บินมาอยู่ถึงนิวยอร์ค
Group Blog
 
<<
ธันวาคม 2550
 1
2345678
9101112131415
16171819202122
23242526272829
3031 
 
8 ธันวาคม 2550
 
All Blogs
 

ทางผีผ่าน





คนเฒ่าคนแก่ มักจะเตือนฉันตอนเด็กๆเสมอว่าอย่านอนตอนผีตากผ้าอ้อม ช่วงเวลาข้ามผ่านรอยต่อของกลางวันกับกลางคืน ฉันมักจะจำไว้เสมอและทำตามอย่างเคร่ดครัด เพราะหลายครั้งที่ค้นพบด้วยตัวเองว่าการนอนหลับช่วงเวลานี้ มักฝันร้าย

แต่ถ้าหากเวลานี้ที่ฉันกำลังกล่าวถึงนี้ ฉันมีสติดีกำลังเดินทางไปทำงาน แล้วต้องมาเจอกับอะไรบางอย่างที่ฉันไม่สามารถอธิบายได้ ฉันคงไม่สามารถที่จะหลีกเลี่ยงเรื่องราวที่เกิดขึ้นได้ด้วยการตื่นไว้เสมออีกต่อไป

หน้าหนาวค่ำไว เพียงแค่ยังไม่ถึง 4 โมงเย็นบรรยากาศรอบๆตัวก็เริ่มโพล้เพล้เต็มที ประจวบเหมาะกับแสงที่ไม่ค่อยจะส่องลงมายังเมืองนิวยอร์คเกือบราวอาทิตย์แล้ว ทำให้เย็นวันนั้นฉันรีบแต่งตัว เพื่อเดินทางไปทำงาน เช่นเคย ของชีวิตแบบเดิมๆ รอรถไฟฟ้าสาย 7 ถึงก็ช่างไม่ถึงก็ช่าง หวานเย็นเสียจนเลี่ยน พอไปถึงสถานีปลายทาง สายลมหนาวพัดมาปะทะจนแทบจะทรงตัวเดินต่อไปไม่ไหว

ฉันไปรอต่อรถเมล์คิว 13 เพื่อเดินทางต่อไปอีก พอรถมาทุกคนที่เข้าแถวยืนรอก็ทยอยขึ้นไปนั่งอย่างเป็นระเบียบ วันนี้โชคดีฉันได้นั่งริมหน้าต่างด้านซ้าย แม้จะไม่ค่อยชอบเท่าไหร่ จริงๆฉันชอบนั่งริมหน้าต่างด้านขวามากกว่า เพราะได้ดูวิวข้างทาง ถ้านั่งด้านซ้ายจะได้ดูรถที่สวนมา บางคันก็ขับสวนแบบไม่เกรงใจเส้นแบ่งเลนส์ ชวนให้ตื่นเต้นอยู่หลายครั้ง

บรรยากาศรอบข้างเงียบ เงียบจนใจหาย เหมือนทุกคนหมดแรงแล้ว แม้แต่จะหายใจ ที่พอจะได้ยินบ้างก็แค่เสียงเปิดปิดประตูขึ้นลงในบางป้าย รถค่อยๆวิ่งไปเรื่อยๆออกจากตัวเมือง สองข้างทางเริ่มมืดแบบสลัวๆพอมองเห็นทุกอย่างได้อย่างรางเลือน

ฉันยังคงนั่งนิ่งเหม่อมองออกไปยังหน้าต่าง รอดูรถที่สวนมา บางครั้งใจก็เหม่อลอยนึกกลับไปยังบ้านเกิดเมืองนอนที่จากมา ฉันไม่คุ้นเลยกับการมานั่งรถที่ขับเลนส์ขวา เพราะทุกครั้งที่รถสวนมันเหมือนจะวิ่งเข้ามาชนกันมากกว่า จนเมื่อรถวิ่งมาได้ประมาณเกือบ 20 นาที อีกไม่กี่ป้ายก็จะถึงร้านที่ฉันทำงานอยู่แล้ว


รถกำลังจอดติดไฟแดง เป็นจังหวะดีให้ใครหลายๆคนเดินข้ามไปอีกฝั่ง ไฟเขียวสว่างวาบขึ้นแล้ว รถเริ่มออกตัวไปอย่างช้าๆ เมื่อสายตาจับจ้องไปยังเบื้องหน้า ฉันเริ่มมองเห็นชายผิวดำคนหนึ่งกำลังด้อมๆมองๆที่จะข้ามถนน ฉันเริ่มสงสัยว่าทำไมเขาไม่มาข้ามตรงไฟแดงจะปลอดภัยกว่า


รถกำลังเร่งความเร็วขึ้น อีกราว 10 เมตรจะถึงจุดที่ชายคนนั้นยืนอยู่ ฉันเห็นเขาตัดสินใจเดินออกมาจากข้างถนน ฉันตกใจสุดขีด เพราะกลัวรถที่วิ่งสวนมาจะชนเขา แต่โชคดีที่ไม่มีรถวิ่งสวนมาเลย ยิ่งเข้าใกล้ระยะประชิด ฉันหวังว่าเขาคงปลอดภัยกับการยืนอยู่ที่เส้นแบ่งตรงกลางระหว่างเลนส์ แต่…สิ่งที่ฉันกำลังเห็นคือเขาไม่หยุดเดิน…จนเมื่อรถบัสวิ่งผ่านไป


ฉันลืมตาโบกโพลงไปด้วยความกลัว ลมหายใจฟืดฟาด แล้วรีบหันหลังกลับไปมองยังทางที่รถเพิ่งจะวิ่งผ่าน ความตกใจทำให้คนที่นั่งข้างๆมองหน้าฉันยังกับตัวประหลาด ไม่มีเสียงกระทบ ไม่ใครข้ามถนนไป ไม่มีใครถูกรถชน


ฉันตั้งสติกลับมาอีกครั้ง พยายามสงบจิตใจ ไม่อยากรู้ ไม่อยากเห็น ไม่อยากคิดหรือต้องการเหตุผลอะไรทั้งนั้น จนไปถึงร้าน ฉันเริ่มทำงานทันที จนปล่อยวางเรื่องที่เพิ่งพบเจอมาได้ แต่ไม่วาย เมื่อถึงตอนจะกลับบ้าน ฉันต้องรอกลับพร้อมกับคนอื่นๆ


คืนนั้นฉันเดินกลับบ้านด้วยใจอันหวาดหวั่น ฉันแทบจะเดินกลางถนน ตรงไหนมืด ตรงไหนไม่มีไฟ ฉันพยายามเดินเลี่ยง หากมีคนเดินสวนมา ฉันจะพยายามไม่เดินสวนในระยะประชิด ทุกอย่างรอบตัวดูน่ากลัวสำหรับฉันไปหมดตอนนี้ ไม่ว่าสิ่งที่ฉันเพิ่งเห็นหรือแม้แต่ภัยจากคน อาชญากรรมที่เกิดขึ้นได้อย่างง่ายดายในเมืองใหญ่อย่างนิวยอร์ค

คืนนั้นกว่าฉันจะบังคับตาให้หลับลงได้ก็ต้องท่องคาถาชินบัญชรเสียก่อน พยายามสงบจิตใจ แผ่เมตตา แล้วหวังว่าจะไม่พบเจอเรื่องราวเหล่านี้อีก

ฉันหยิบตีนซิ่นผ้าถุงเก่าที่แม่ฉีกให้มาก่อนออกจากบ้าน ยกขึ้นไว้เหนือหัว ฉันไม่เคยห้อยพระ ไม่เคยมีตระกุดของขลังใดๆ ฉันขอเพียงกำลังใจจากพ่อและแม่ที่จะส่งมาให้ฉันผ่านพ้นเรื่องราวทุกอย่างในชีวิต เพราะยังไงเสีย เส้นทางที่ฉันจะเดินต่อไป ไม่ว่าจะเจออุปสรรคปัญหาใดๆมันคงมีทางไม่กี่ทางที่จะให้ฉันเลือกเดิน

วันนี้ฉันยังคงเดินทางไปทำงานด้วยรถบัสสายเดิม เวลาเดิม ทุกครั้งที่ฉันผ่านเส้นทางนี้ ฉันขอเลือกที่จะนั่งอีกฝั่ง ฉันไม่อยากนั่งชิดซ้าย ตอนรถบัสวิ่งผ่านบ้านที่เขียนป้ายบอกว่า Funeral home








ภาพจากเวป //www.archibase.net/archinews/12503.html




 

Create Date : 08 ธันวาคม 2550
21 comments
Last Update : 8 ธันวาคม 2550 14:19:16 น.
Counter : 1145 Pageviews.

 

... เส้นทางเดิม เดิม กับความรู้สึกเดิม เดิม ...

 

โดย: RooM No.4 IP: 72.225.229.205 8 ธันวาคม 2550 14:30:37 น.  

 

คนอยากเจอ ไม่เคยได้เจอ

ไอ้คนกลัว ก้อเจอจัง...

วันหลัง เวลาชั้นขับผ่านสุสาน แวะจอดไปเดินเล่นกันมั๊ย

(ทีวันปล่อยผี รีบแรดเข้าเมืองมาดูฝูงผี ทีวันนี้ ผีตัวเดียวเอง )

 

โดย: Noww! IP: 96.224.55.14 8 ธันวาคม 2550 14:49:55 น.  

 

อะไรกันนี่?
เกิด panic เยอะจังนะครับ ช่วงนี้
ใจเย็น ๆ ค้าบ

 

โดย: pecochan 8 ธันวาคม 2550 14:54:31 น.  

 

เหวอ
น่ากลัวจังง่ะ

ผีตปท. อีกต่างหาก แต่สวดมนต์ช่วยให้จิตใจเราสงบขึ้นจริง ๆ ค่ะ สู้ ๆ นะคะ

 

โดย: devilzaa 8 ธันวาคม 2550 15:04:21 น.  

 


หิ้ว Sushi มาฝากแทนคำขอบคุณที่ไปเยี่ยมเยียนกันที่ Blog มิสเตอร์ฮองนะครับ
Enjoy eating

สามารถคลิกที่ภาพเพื่อเข้า Blog มิสเตอร์ฮองได้ครับ

 

โดย: มิสเตอร์ฮอง 8 ธันวาคม 2550 18:00:24 น.  

 

เขียนได้น่าติดตามมากๆเลยค่ะ

อย่าคิดมากนะคะ คงเป็นภาพซ้อนจาก 2 มิติมากกว่า

 

โดย: Picike 8 ธันวาคม 2550 22:01:09 น.  

 

พี่หมิวค่ะ

อาการแบบนี้เคยเป็นเช่นกันค่ะ ตอนนี้ก็ยังเป็นอยู่เลยค่ะ
เห็นด้วยกับพี่หมิวมาก ๆ ค่ะ ชีวิตผู้คนในเมืองใหญ่ ๆ
มีอะไรหลายอย่างที่แตกต่างจากบ้านเรามาก ๆ เลย

บ้านเราเดินในคืนพระจันทร์เต็มดวงหรือเดือนมืด
ก็ยังรู้สึกอบอุ่นใจอยู่ตลอด
แต่สังคมที่นี่ไม่เลยค่ะ อันตรายรอบด้าน

ร้านที่ยีนส์ทำงานก็ตั้งอยู่ไม่ไกลบ้านเท่าไร
แต่แฟนไม่เคยให้ยีนส์เดินค่ะ เพราะกลัวอันตรายค่ะ
ตัวยีนส์เองก็กลัวสุด ๆ ค่ะ
ยิ่งดูหนังเกี่ยวกับ Crime หรือ พวก Law & Order ด้วยแล้ว
ยิ่งคิดกลัวสารพัดอย่างค่ะ อิอิ

พี่หมิวเขียนเรื่องได้น่าติดตามมาก ๆ ค่ะ
ทุกครั้งที่มาอ่านเรื่องราวของพี่หมิว
ทำให้ได้ข้อคิดหลายอย่าง
ที่สามารถกลับมาย้อนมองตัวเองได้เสมอ
ขอให้พี่หมิวจงต่อสู้ต่อไปนะคะ
จะขอเป็นกำลังใจให้พี่เสมอ

อย่าลืมรักษาสุขภาพบ้างล่ะ
ยิ่งอากาศหนาว ๆ ยิ่งต้องระวังค่ะ

Have a good weekend นะคะ

 

โดย: roslita 9 ธันวาคม 2550 0:38:52 น.  

 

หูย อากาศหนาวๆ
เมืองมืดๆ
กับเรื่องแบบนี้
บรื๋อๆๆ

 

โดย: winternivember IP: 121.246.16.149 9 ธันวาคม 2550 10:20:35 น.  

 

ทั้งคนทั้งผี สู้ ๆ นะคับ

 

โดย: พี่วัธ IP: 198.139.33.204 9 ธันวาคม 2550 11:35:44 น.  

 

คุณสหมิวคะ อย่างนี้เขาเรียกว่า
ผีเห็นผี หรือป่าวคะ

 

โดย: ป้ามะลิ (ป้ามะลิกับลุงมะระ ) 9 ธันวาคม 2550 18:06:56 น.  

 

เป็นอีกหนึ่งประสบการณ์ที่ถ่ายทอดผ่านตัวหนังสือแล้ว
เราก็เกิดความรู้สึกกลัวๆ นิดหน่อยน่ะค่ะเนี่ย

 

โดย: JewNid 9 ธันวาคม 2550 18:44:43 น.  

 

พี่หมิวค่ะ

สบายดีไหมค่ะ
วันนี้ยีนส์แวะมาโหวตให้พี่หมิวเด้อค่ะ
โหวตบล็อกไกลบ้านที่นำเสนอเรื่องราวดี ๆ ให้พี่ค่ะ
ขอบคุณที่เอามาแบ่งปันกันอ่านตลอดค่ะ

วันนี้พี่หมิวหยุดไหมคะ?
ยังไงก็อย่าลืมรักษาสุขภาพบ้างนะคะ
นิยายตอนใหม่โพสต์แล้วค่ะ
เหลืออีกแค่สองตอนก็อวสานแล้วนะคะ

ขอให้พี่หมิวมีความสุขมาก ๆ ค่ะ

 

โดย: roslita 10 ธันวาคม 2550 1:22:52 น.  

 

เจอผีไทยยังพอสวดมนต์ได้ แล้วเจอผีฝรั่งต้องท่องอะไรอะคับ ไอ้ที่ท่องได้ก็มีแค่เพลง happy birthday กะ jingle bell อะช่วยได้ไม๊เนี้ย ....น่ากลัวกว่าเจอผีไทยอีกนะคับ

 

โดย: p' aef IP: 124.120.233.210 10 ธันวาคม 2550 10:10:11 น.  

 



ถ้ามีโอกาศทำบุญใส่บาตรหรือแผ่เมตตาให้เขานะคะ

นำมาฝากค่ะ " บทแผ่เมตตาไม่มีขอบเขตค่ะ "

" พรหมโลก 20 ชั้น เทวะโลก 6 ชั้น มนุษย์โลก

มารโลก ยมโล อบายภูมิทั้ง 4 มีนรก เปรต

อสุรกาย สัตว์เดรัจฉาน ขอให้ทุกดวงจิตและวิญญาณ

จงเป็นสุขเป็นสุขเถิด อย่าได้มีเวรซึ่งกันและกันเลย อย่า

ได้เบียดเบียนซึ่งกันและกันเลย อย่าได้มีความทุกข์กาย

ทุกข์ใจเลย ขอให้ทุกดวงจิตและวิญญาณ จงมีความสุข

กายสุขใจ ปราศจากทุกข์โศกโรคภัย ขอให้ทุกข์ดวงจิต

และวิญญาณ จงมีแต่ความสบายจิตสบายใจ รักษาตน

ให้พ้นจากทุกข์ภัยพิบัติทั้งหลายทั้งสิ้นเทอญ "


วันนี้ไปทำบุญใส่บาตรมาค่ะ นำบุญมาฝากนะคะ

ขอให้มีแต่ความสุขค่ะ

คุณพระรักษานะคะ

 

โดย: ทิวาจรดราตรี 10 ธันวาคม 2550 11:00:01 น.  

 

ขอบคุณมาดามหมิวที่ไปเยี่ยมชมการบีบๆ ดูดๆ ของกาเนี่ยนค่ะ ...อ่านเรื่องของคุณแล้วแอบมีลุ้น ว่าจะเห็นอะไร

 

โดย: shin chan (alei ) 10 ธันวาคม 2550 16:54:57 น.  

 

เรื่องแบบนี้บางทีก็อธิบายลำบาก...แต่ภาวนาอย่าให้เจออะไรแบบนี้เลยค่ะ..ขี้เกียจเอากลับมาคิดว่ามัน..คือ.....อะไรกันแน่..สบายดีนะคะ..

 

โดย: BLACK BERRIES 10 ธันวาคม 2550 21:04:12 น.  

 

มาแวะอ่านนะครับ

 

โดย: Ponn IP: 58.9.18.158 10 ธันวาคม 2550 21:34:47 น.  

 

ไม่ต้องกลัวๆค่ะ...ผีต่างประเทศไม่น่ากลัวเท่าผีไทยอ่ะค่ะ...ไม่น่าเชื่อเนอะว่าจะเห็นผีได้...เค้ามาขอส่วนบุญมั๊งคะ...ว่างๆก็ไปวัดไทยทำบุญทำสังฆทานให้เค้าดีมั๊ยคะ...พี่ว่าเป็นประสบการณ์อีกแบบที่อยู่ต่างประเทศนะคะ...

ถ่ายภาพสวยจังเลย...สวยทุกรูปในไดอารี่เลยค่ะ..

 

โดย: ซ่อนทรายแก้ว 10 ธันวาคม 2550 22:02:35 น.  

 

สวัสดีค่ะคุณสหมิว แวะเข้ามาอ่านด้วยค่ะ และขอบคุณที่ไปเยี่ยม

ตกลงว่าที่คุณสหมิวเห็นไม่ใช่คนเหรอคะนั่น น่ากลัวจังเนาะ บางทีอรก็เหมือนๆว่าเห็นอะไรเหมือนกันค่ะ แต่มองไปอีกทีมันไม่ใช่ เหมือนตาฝาดก็ไม่เชิง

อรก็ชอบและนับถือคาถาชินบัญชรเหมือนกันค่ะ บางทีในฝันก็ท่องเพราะฝันถึงอะไรน่ากลัวๆ

มีสัมผัสที่หกหรือเปล่าคะ

 

โดย: thaispicy 10 ธันวาคม 2550 23:50:39 น.  

 

ขออย่าได้เจอเลย

ภาพประกอบสวยดีนะคะ

 

โดย: ลูกโป่งลอยฟ้า_ชิงช้าสวรรค์ 11 ธันวาคม 2550 1:48:38 น.  

 

คนดีผีคุ้มครองนะคุณสหมิว
....

 

โดย: Gamkaew IP: 203.121.163.146 11 ธันวาคม 2550 12:52:04 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 


Be a good guy
Location :
New York CityBoy United States

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed

ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]




เด็กจากทุ่งกุลาร้องไห้ฯฝันไกลในนิวยอร์ค
Friends' blogs
[Add Be a good guy's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.