ปรับตัวปรับใจทำงานให้ไวเหมือนลิง
ดื่มน้ำอะไรดีครับ น้ำเปล่า สปริงโรล ผัดไทยไก่ ครับ
นี่ๆ ฉันพร้อมสั่งแล้ว เดี๋ยวนะครับ ขอเวลา 1 นาที
หางตาเหลือบไปดู มีลูกค้ามานั่งใหม่อีก 4 โต๊ะ รวมตอนนี้เกือบ 30 คนรอฉันเข้าไปรับออเดอร์ จิตใจเริ่มเครียด สมองสั่งการให้ทำงานให้ไวขึ้น แต่ยังไงก็ทำไม่ทันอยู่ดี
ร้านช้างน้อยถิ่นที่เพิ่งจากมา ขายอาหารแพงมากๆ กว่าลูกค้าจะเข้ามาทีละโต๊ะก็แทบจะมีการอัญเชิญด้วยขบวนเสลี่ยงแบกหามเข้าร้าน แต่ร้านมดน้อยราคาอาหารถูกมากกว่า ช่วงกลางวันเช่นนี้ลูกค้ากระหน่ำเข้ามายังกะยามมีอาหารเจแจกตามโรงทาน
ย่านที่ร้านตั้งอยู่ล้อมรอบไปด้วยบริษัทชั้นนำ โรงเรียน มหาวิทยาลัยและโรงพยาบาล ทุกคนต่างเร่งรีบ กินให้ไวกลับไปทำงานอย่างรวดเร็ว แต่ที่กำลังทำให้ทุกอย่างช้าก็คือมือน้อยๆของเวทคนนี้มีแค่สองข้าง นี่ ทำไมอาหารช้าจัง รอแป๊ปนะ ดื่มน้ำไปก่อนนะ ยิ้มแบบเจื่อนๆ
เห้ ยู สั่งโค้ก ไม่เห็นเอามาให้เลย อิอิ ลืมจ้า
โอย
.เริ่มปวดหัวทำตัวไม่ถูก สติมาปัญญาเกิด สติเตลิดมักเกิดปัญหา ตอนนี้ฉันกำลังยืนอึ้งอยู่หน้าคอมฯ เพราะต้องคีย์สั่งอาหารเข้าไป 4 โต๊ะพร้อมกัน อะไรนี่ แยกเยอะไม่ออก ใครสั่งอะไรมั่งจะผิดไหมนี่ จิ้มๆกดไปด้วยความไม่มั่นใจ ลูกค้าลุกออกไปรีบวิ่งเข้าไป ขอย้ำว่าวิ่งเข้าไปกางนิ้วออกแผ่เป็นแม่เบี้ยแล้วจุ่มลงไปในแก้ว ก่อนจกคว้ามาให้หมดโต๊ะ มือด้านซ้ายคีบมา 5 ใบ ส่วนด้านขวามีจานซ้อนอยู่จนเต็ม จากนั้นก็เซ็ทโต๊ะใหม่พร้อมรับลูกค้าเดินเข้ามาอีกกลุ่มใหญ่ หมุนวนเวียนไปแบบนี้ไม่มีหยุด เริ่มตั้งแต่เที่ยงจนถึงบ่ายสอง ไม่มีเวลาแม้แต่จะหายใจได้เต็มปอด จนโน้นล่ะ เกือบบ่าย 3 ลูกค้าหมด เข่าแทบทรุด
โอเคไหมน้อง พอไหวไหม ผู้จัดการร้านมดน้อยเดินเข้ามาถามด้วยแววตาห่วงใย ไหวพี่ แต่ลูกค้าเยอะจริงๆไม่เคยเจอขนาดนี้มาก่อน ขอเวลาปรับตัวด้วยนะครับ โอเคเลย ค่อยๆทำไปนะ
เหมือนได้กำลังใจขึ้นมาอีกครั้ง ก่อนตั้งหน้าตั้งตาทำงานต่อไป พอถึงประมาณ 5 โมงเย็น ได้เวลาที่เวทจะแบ่งกันไปพัก ฉันเลือกที่จะไปนั่งเงียบๆในร้านกาแฟสตาร์บั๊ค ซึ่งตั้งอยู่ตรงข้ามอีกฝั่งของร้าน
บรรยากาศในยามเย็น ผู้คนกำลังเดินกลับบ้าน บางใบหน้าเจือปนไปด้วยรอยยิ้มแห่งความสุข ส่วนอีกมากหอบความเครียดจากการทำงานเดินทางกลับไปที่บ้านด้วย กลิ่นกาแฟหอมกรุ่นลอยคลุ้งไปทั้งร้าน เหมือนลูกค้าทุกคนพร้อมใจกันเงียบ ทำให้บรรยากาศในร้านสงบ เยือกเย็นเข้าไปอีก ฉันเดินไปหยิบหนังสือพิมพ์มาอ่านข่าว จนเผลอมองดูรูปแบบการจัดหน้า การวางภาพ การขึ้นหัวข่าว การให้คำโปรย ขนาดตัวอักษร แล้วน้ำตาเหมือนจะเอ่อล้นออกมา คิดถึงกลิ่นน้ำหมึกจางๆ คิดถึงคอมฯน้องเปิ้ลที่แย่งกันใช้ คิดถึงเพื่อนๆที่เคยทำหนังสือพิมพ์อ่างแก้วด้วยกันสมัยเรียนมช.
ฉันค่อยๆเปิดอ่านทีละหน้า ไม่เน้นเรื่องเนื้อหา แต่ละช่วงหน้ากระดาษเหมือนได้ยินเสียงหัวเราะ คำบอกเล่า รวมถึงความฝันและจุดหมายปลายทางที่ตั้งใจไว้ของแต่ละคนดังผ่านเข้ามา
มีข่าวเล็กๆเกี่ยวกับเศรษฐกิจของประเทศไทย ข่าวใหญ่คือมรสุมภาวะความถดถอยทางเศรษฐกิจของเมกา
ฉันเริ่มอ่านอย่างตั้งใจ ความเป็นมหาอำนาจ การจับจ่ายใช้เงินจนเกินตัวของพลเมืองอาจจะเป็นภาวะการล้มละลายครั้งใหญ่ของสังคมเมกัน ทุกคนมีบัตรเครดิต ทุกคนใช้เงินในอนาคตกันจนหมด แต่ไม่สามารถหารายได้มาชดเชยได้
ฉันแอบคิดถึงผลกระทบที่กำลังจะตามมา รวมถึงสัญญาณต่างๆที่เริ่มรู้สึกได้ ปีที่แล้วค่าเงินบาทที่ส่งกลับบ้านแลกได้ 37 บาท ตอนนี้ฉันส่งกลับได้แค่ 31 บาท ทำงานหนักเหมือนเดิม เหนื่อยเท่าเดิม แต่น้ำพักน้ำแรงถดถอยน้อยลงไปทุกวัน
ร้านช้างน้อยขายอาหารแพงมาก เหมือนจะได้รับผลกระทบไปอย่างเต็มๆ ปกติเคยมีลูกค้าเยอะแทบทุกวัน ตอนนี้เหมือนจะดีแต่วันหยุดสุดสัปดาห์ ผู้คนพยายามประหยัดการใช้จ่ายฟุ่มเฟือยมากขึ้น ส่วนร้านมดน้อยที่เพิ่งมาทำ ขายทูโกดีมาก ลูกค้าเหมือนชอบสั่งอาหารไปกินที่บ้านมากกว่าออกมาทานข้าวข้างนอก
ฉันวางหนังสือพิมพ์ลงแล้วนั่งนึกไปถึงผลกระทบที่คาดว่าจะได้รับ รวมถึงวิเคราะห์เหตุการณ์ในอนาคตที่กำลังจะมาถึง การตัดสินใจลาออกจากร้านช้างน้อยของฉันในครั้งนี้ เป็นเดิมพันที่สูงมาก เพราะฉันมีภาระอันหนักอึ้งกับการสร้างบ้านที่ร้อยเอ็ด แต่ฉันยังหวังว่าการตัดสินใจครั้งนี้จะไม่ผิดพลาด
ฉันเลือกมาร้านขายอาหารระดับกลาง ราคาไม่แพงมาก มีลูกค้ากลุ่มใหญ่กว่าอย่างร้านมดน้อย ฉันเลือกร้านทำงานหนัก ทำงานไว แต่มีความสบายใจในการทำงานมากกว่า ส่วนที่เหลือที่ฉันจะต้องทำต่อไปก็คือการพัฒนาตนเองและคุณภาพการทำงานให้ดีขึ้นเรื่อยๆ ปรับตัวให้เข้ากับรูปแบบการทำงานของร้านใหม่ ลืมวิธีคิดแบบเดิมๆที่เคยกักขังฉันอยู่ในมาตรฐานขององค์กรเก่าแบบร้านช้างน้อย
5 โมงครึ่ง ฉันเดินกลับเข้าไปทำงานที่ร้านอีกครั้ง ตอนนี้ลูกค้าเริ่มทยอยเข้าร้านจนโต๊ะเริ่มเต็ม ฉันยิ้มสู้แม้บิลราคาอาหารจะโต๊ะล่ะยี่สิบ สามสิบบาท ฉันจะเก็บเล็กผสมน้อย จะทำงานบริการให้ดีที่สุด
เที่ยงคืนฉันกลับถึงบ้าน สรุปทำบัญชีรายรับรายจ่ายประจำวัน ก่อนเปิดไปดูสถิติย้อนหลังเปรียบเทียบ 2 ร้านอีกครั้ง ฉันว่าฉันตัดสินใจไม่พลาดนะ ถ้าเทียบกับจำนวนเงินที่ได้มาในวันนี้
Create Date : 22 มีนาคม 2551 |
|
18 comments |
Last Update : 22 มีนาคม 2551 12:09:03 น. |
Counter : 882 Pageviews. |
|
|
|