Bloggang.com : weblog for you and your gang
i_namtan
Location :
เชียงใหม่ Thailand
[ดู Profile ทั้งหมด]
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
?
]
แค่คิดอยากจะเขียน...เท่านั้นแหละ
Group Blog
จนกว่าจะพบกันใหม่...
เมื่อคิดอยากจะเรียน 'มช.'
เล่าสู่กันฟัง
เรื่องเก่า..เล่าใหม่
ก็แค่นั้น...ความรัก
ห้องนั่งเล่น
กุมภาพันธ์ 2553
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
2 กุมภาพันธ์ 2553
จากวันนั้น ถึงวันนี้ เลี้ยงปิดสาย
All Blogs
จากวันนั้น ถึงวันนี้ เลี้ยงปิดสาย
Friends' blogs
ป้ามด
เนยสีฟ้า
maew_kk
JazzLover
PenKa
ก้าวไปตามใจฝัน
M y . P l a c e
พลทหารไรอัน
บางส้มเปรี้ยว
คนคนนี้ มีความเหงาเป็นเพื่อน
ตะวันเจ้าขา
Revolve
ttotam
รำเพย
BlogGang.com
lozocat
phannluck
Webmaster - BlogGang
[Add i_namtan's blog to your web]
Links
SayNub
◈◇'Gizzie NiiCk◈◇
ผักก่ะปืน→New
◈◇'Gizzie FMN'◈◇
◈◇'Gizzie LediG'◈◇
◈◇'Gizzie totam'◈◇
◈◇'Gizzie OPoR'◈◇
◈◇'Gizzie M33O'◈◇
naomi
เมื่อ 'แมว' เขียนบล็อก
BlogGang.com
จากวันนั้น ถึงวันนี้ เลี้ยงปิดสาย
คงจริง ที่มีคนว่าไว้ว่า สิ่งมีค่าที่สุดในชีวิตของเรา คือ เวลา
ไม่ว่า จะเป็นใคร ทุกคนต่างมีเวลาเท่ากัน
และ เวลาก็ผ่านแล้วผ่านเลย ไม่เคยเรียกร้องให้ย้อนกลับมาได้
ยังจำได้ดี
วันแรก ที่เรารู้จักกัน
พี่รหัส (ที่เราต่างก็เพิ่งเคยเห็นหน้าครั้งแรกในคืนเฟรชชี่ไนท์ที่ผ่านมา) โทรมานัดจะพาไปเลี้ยงเปิดสาย
แล้วอะไร คือ สาย ที่พี่พูดถึง?
เห็นพี่ๆในสาย (ที่ตอนนั้นก็ยังไม่เข้าใจว่า คืออะไร) พูดคุย ดูสนิทกันมาก
มากพอจนทำให้ถามออกไปว่า ทำไมพี่ถึงสนิทกันจัง
พี่ได้แต่ยิ้มแหะๆ ไม่มีคำตอบที่ดีกว่า เดี๋ยวอยู่ๆกันไป น้องก็รู้เอง
แล้วจะรู้ได้ไงละ?
แค่ตอนนั่งกินข้าวด้วยกันเป็นสาย
พวกเราทั้ง 10 คน ยังนั่งทำหน้าเหลอหลา
กลอกตามองกันไปมาอย่างหวาดระแวง
แง่งๆ มันจะเข้ามากัดฉันมั้ยเนี่ย
แล้วอะไร ทำให้เรามีวันนี้ได้
หลังจากนั้นพี่ๆก็พาเราไปเลี้ยงอีกหลายครั้ง
แล้วเราเลี้ยงกันเองอีกหลายครั้ง
ทุกวันเกิดของคนในสาย ก็มีเซอร์ไพร์สกันเล็กๆน้อยๆ แต่คนรับก็ซึ้งใจทุกครั้ง
ยิ่งกว่านั้น เรายังสนิทกันมากพอที่จะนั่งเรียนเป็นกลุ่มเดียวกันตลอด
สร้างความวุ่นวายเล็กๆน้อยๆ ในห้องแล็บได้เสมอ
มีปัญหา อะไรก็โทรหากันได้ทุกครั้ง
พวกเราต่างแชร์ความรู้สึกและประสบการณ์ต่างๆร่วมกัน
ราวกับเพื่อนสนิทที่รู้จักกันมาสักชาตินึงได้
อาจมีเถียงกันบ้างเบาๆ เย้ากันบ้างนิดๆ
แต่ก็ไม่เคยโกรธกันได้จริงเลยสักครั้ง
กลับอุ่นใจด้วยซ้ำว่า ยังไงพวกเราก็ยังจะอยู่เคียงข้างกันแบบนี้
เวลา ผ่านไป พร้อมๆกับ มิตรภาพ ที่เริ่มก่อตัวขึ้น
จนถึงวันนี้ เรากำลังจะจบปี 1
ชีวิตน้องเล็กสุดของคณะกำลังจะหมดลง
พี่ปี 2 พาพวกเราไปเลี้ยง ปิดสาย
ถือเป็นการปิดฉาก การเลี้ยงสายของพี่ปี 2 แล้ว
วันนั้นกับวันนี้แตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง
ไม่มี คนแปลกหน้า อีกต่อไปแล้ว
ทุกคนเป็นมากกว่า เพื่อน ที่เราต้องคบเพราะโดนบังคับให้รู้จักกัน
แต่เรา เอาใจมาแลกใจกัน
และฉันเองก็รู้คำตอบของคำถามในวันนั้นแล้ว
จะเชยไปไหม ถ้าจะบอกว่า ขอบคุณโชคชะตาที่ทำให้เราได้มารู้จักกันแบบนี้
ขอบคุณพี่ๆที่ เปิดสาย ในวันนั้น จน เราสนิทกันถึงวันนี้ และ ต่อๆไป
ขอบคุณพี่ๆ ที่ทำให้เราได้สัมผัส สิ่งดีๆ ความรู้สึกดีๆ เหล่านี้
ขอบคุณ ทุกคนที่จริงใจต่อกัน
วันพุธนี้เราจะไปเลี้ยงขอบคุณพี่รหัสกัน
มันเป็นอะไรที่มากกว่า ตอบแทนที่พี่พาเราไปเลี้ยงมาตลอด
ถึงเวลานี้
เราก็พร้อมจะมอบสิ่งดีๆเหล่านี้ให้น้องต่อไป
ไม่แปลกใจเลยว่า ทำไมพี่รหัสถึงรักและผูกพันกับน้องรหัสตั้งแต่ยังไม่รู้ว่าน้องเป็นใคร
ก็ความรักที่ได้จากพี่และเพื่อนๆของเรา มันเอ่อล้น จนไปถึงน้องได้ด้วยนี่นา
ขอบคุณที่พี่ เปิดสายในวันนั้น เปิดโอกาสให้เราเจอกัน
ต่อไปนี้เราก็ต้องเตรียมตัวเป็นพี่ที่ดีของน้องๆ เลี้ยงน้องให้ดี เท่าที่พี่จะทำได้
Create Date : 02 กุมภาพันธ์ 2553
Last Update : 2 กุมภาพันธ์ 2553 22:14:17 น.
2 comments
Counter : 422 Pageviews.
Share
Tweet
อ่านแล้วรู้สึกดีจัง
ชีวิตในวัยเรียน มีค่าและมีความสุขที่สุด
ขอให้น้องใช้มันให้คุ้มค่านะ
เพราะมันจะเป็นความทรงจำที่สวยงามของชีวิต
^o^
โดย:
Life & Learn
วันที่: 2 กุมภาพันธ์ 2553 เวลา:22:28:57 น.
Life & Learn
^^
แต่ไม่รู้ว่า มันจะสวยงามไปได้อีกกี่วันนคะ
ใกล้สอบแล้ว แย่จัง
โดย:
i_namtan
วันที่: 4 กุมภาพันธ์ 2553 เวลา:17:35:21 น.
ชื่อ :
Comment :
*ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
Pantip.com
|
PantipMarket.com
|
Pantown.com
| © 2004
BlogGang.com
allrights reserved.
ชีวิตในวัยเรียน มีค่าและมีความสุขที่สุด
ขอให้น้องใช้มันให้คุ้มค่านะ
เพราะมันจะเป็นความทรงจำที่สวยงามของชีวิต
^o^