<<
เมษายน 2560
 
 1
2345678
9101112131415
16171819202122
23242526272829
30 
 
24 เมษายน 2560
 

ระยะทางข้างหน้า ตอนที่ 3 อยู่กับตัวเอง



             ในบางเวลาชีวิตของเราก็เดินมาถึงบางจุด ที่ต้องการอยู่นิ่งๆกับตัวเอง แล้วคิดในใจว่า ผ่านมาคืออะไร ?  ปัจจุบันนี้คืออะไร ? แล้วอนาคตล่ะจะเป็นไง ?


นี้คือที่ผ่านมา ชีวิตของเราเคยมีใครคนหนึ่ง เริ่มต้นทั้งวัน และทุกๆวัน ตั้งแต่ตื่นขึ้นมาตอนเช้า อาบน้ำ แต่งตัว ทานข้าว ไปทำงาน ตอนเที่ยง เดินทางกลับ อาบน้ำ แต่งตัว ดูหนัง อ่านหนังสือ และเข้านอน เป็นแบบนี้มาเป็นเวลา 2 ปี  ในบางครั้งเคยคิดว่า ทำไมถึงไม่มีความสุข ทำไมถึงรู้สึกทุกข์ใจ เสียใจ ร้องไห้คนเดียวบ่อยครั้ง จนมาถึงวันหนึ่ง ที่ไม่ได้มีอะไรแบบนั้น ความรู้สึกของตัวเราเองกลับยิ่งเสียใจ ร้องไห้มากว่าเดิม   คำถามที่มีคือ เสียใจตรงไหน ? ตรงที่เขาทิ้งเราไปมีใครคนใหม่ หรือเปล่า  คำตอบของเราก็คือ เปล่า ไม่ใช่ แล้วตรงไหนที่ร้องไห้ ...... คำตอบคือ แค่รู้สึกเสียด้ายวินาทีตรงที่มีเขาอยู่ด้วย และรู้สึกเสียใจ ที่ทั้งชีวิตของเราไม่เจอคนที่จริงใจกับเราจริงๆสักที



เราไม่ค่อยเข้าใจความหมายของเพลงนี้สักเท่าไร เรารู้แค่ว่าเราชอบเปิดฟังบ่อยๆ ในช่วงเวลาที่เราอยู่ห้องคนเดียวแล้วเขากลับบ้าน ในความคิดของเรา ถึงเราอาจจะทะเลาะกัน แต่เราก็คงจะให้อภัยและให้โอกาสซึ่งกันและกัน ในวันที่เราหายโมโหกันแล้ว แต่ก็เถอะนะ มันก็แค่เพลง เพลงหนึ่งที่โดยส่วนตัวแล้วเราเป็นคนชอบเอง มันก็เลยไม่มีความหมายอะไรมากมายนักหรอก

   .......วินาทีนี้คือปัจจุบัน ของเรา  การใช้ชีวิตอยู่คนเดียว มันคือเรื่องที่ปกติ เพราะตั้งแต่เกิดมาแล้ว นอกจากพ่อแม่และครอบครัว ชีวิตของเราก้ไม่ได้มีใครหรือความสัมพันธ์กับบุคคลอื่น จนมาถึงจุดหนึ่งที่เรามีเขา การมีชีวิตคู่ เกิดขึ้นเมื่อไม่นานและก็ผ่านไป และก็เกิดขึ้นซ้ำอีกแล้วก็ผ่านไป นี้คือสิ่งที่ไม่ปกติ การมีชีวิตมันไม่ได้ปกติสำหรับชีวิตของเรา แต่เรากลับไม่รู้สึกชินกับการต้องใช้ชีวิตคนเดียว ทุกๆครั้งที่อยู่ห้อง และอยู่ที่ทำงาน เราจะรู้สึกสบายใจในระดับหนึ่ง แต่เมื่อไรก็ตามที่ก้าวเท้าออกจากห้อง หรือที่ทำงาน ความรู้สึกในใจของเรากับโหยหาเขามากเหลือเกิน เราชอบเดินเมอลอยอยู่กลางถนน หรือ ที่ ที่เราเคยเดินทางไปด้วยกัน สมองของเราชอบคิดไปว่า เขาก็แค่กลับบ้านเราก็เลยต้องมาคนเดียวไปก่อน คิดว่าอยากจะโทรไปคุยกับเขาแล้วบอกว่า ขอโอกาสเพื่อที่จะกลับไปหาเขา แต่ยิ้กแขนตัวเอง ก็เข้าใจว่า ความคิดแบบนี้ก็ทำได้แค่คิดเท่านั้น ความจริงก็คือความจริง ชีวิตของเราก็ต้องเดินต่อไป หายใจต่อไป สิ่งเดียวตอนนี้ที่ยึดใจตัวเองไว้ คือ หนี้สินที่ติดตัว ไม่เป็นไร จริงๆแล้ว เราก็แค่ต้องการเวลา และเรียนรู้ที่จะยอมสิ่งที่เกิดขึ้น หายใจลึกถึงแม้ว่ามันจะรู้สึกเจ็บปวด



 ............ อนาคต สำหรับเรา เราอาจจะไม่มีโอกาสที่จะได้เจอกัน หรือแม้แต่พูดคุยกันอีกแล้ว ชีวิตคนเราไม่มีอะไรแน่นอน และเที่ยงตรงยั่งยืนตลอดไป อาจจะมีหลายคำที่เราอยากจะพูดแต่ไม่มีโอกาสได้พูด และหลายที่อยากจะทำให้แต่คงไม่มีโอกาสได้ทำ ไม่ว่าตัวเขาจะให้อภัยในสิ่งที่เราทำหรือไม่ เรื่องราวที่ผ่านมา เราขอโทษ กับทุกเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นระหว่าเราสองคน และบทความนี้ ถือเป็นการอำลาจากกัน ไม่ว่าเขาจะได้อ่านมันหรือไม่ก็ตาม เรากำลังทำเรื่องลาออกจาก ที่ทำงาน เพื่อกลับบ้านไปรักษาสุขภาพ และไม่ว่าจะหายป่วยหรือไม่ เราก็คงไม่มีโอกาสได้กลับมา ณ ที่ตรงนี้ หรือได้พบกับเขาอีก ช่วงนี้ไป ถ้าเขายังเข้ามาบทความเล่านี้ ให้เขารับรู้ไว้เถอะว่า จะไม่มีการเขียนบรรยายใดๆ ถึงเรื่องราวจากนี้ไปอีก ตอนนี้เราอาจจะยังอาการไม่หนัก แต่ต่อไปก็อาจจะทรุดลงเรื่อยๆ ไม่ว่า การกระทำใด หรือสิ่งใด เราก็ขอ ให้เขาอโหสิกรรมให้กับเราทุกๆเรื่อง เราก็จะไม่จงเกลียดจงชังเขาอีก นับจากนี้ไป เรื่องราวทั้งหมด จะสิ้นสุดลง และไม่มีเวรกรรมต่อกันไปอีก นับจากชาตินี้และชาติภพหน้า หรือต่อๆไป จะไม่มีเวรกรรมใดๆติดตามกัน เป็นเหตุให้มาพบเจอกัน และทำร้ายจิตใจ ร้ายกายกันอีก และบุญวาสนาที่จะนำพาให้เราได้พบกันก็ขอให้สิ้นสุดเพียงแต่ชาติหน้า ไม่มีสิ่งใดผูกมัดกันข้องเกี่ยวกันอีก ให้ชีวิตของเราสองคน ต่างคนต่างไป ต่างคนต่างอยู่ ขอให้โชคดีเท่าที่จะดีได้ในชีวิตของเขา  ปล่อยให้เราคือผู้คนที่ไม่เคยรู้จักกันอีก

 ...........Goodbye, good luck with your new life.



Create Date : 24 เมษายน 2560
Last Update : 24 เมษายน 2560 13:09:51 น. 0 comments
Counter : 819 Pageviews.  
Share
 
Name
* blog นี้ comment ได้เฉพาะสมาชิก
Opinion
*ส่วน comment ไม่สามารถใช้ javascript และ style sheet

สมาชิกหมายเลข 2518068
 
Location :


[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]

[Add สมาชิกหมายเลข 2518068's blog to your web]

 
pantip.com pantipmarket.com pantown.com