การเดินทางของ ชีวิตและจิตใจ
เส้นทางของชีวิต
<<
มีนาคม 2560
>>
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
31
16 มีนาคม 2560
เมื่อจุดจบของการเริ่มต้นมาถึง ตอนที่ 2 ภาพความทรงจำ
เมื่อจุดจบของการเริ่มต้นมาถึง ตอนที่ 1 ย้อนหัวใจกลับไปได้ไหม
ระยะทางข้างหน้า ตอนที่ 3 อยู่กับตัวเอง
ระยะทางข้างหน้า ตอนที่ 2 เมื่อวัน เวลา ที่เคยผ่านเข้ามา
ระยะทางข้างหน้า ตอนที่ 1 มีเพียงตัวเรา
นับหนึ่งอีกครั้ง ตอนที่ 1 เดือนเมษายน
เมื่อจุดจบของการเริ่มต้นมาถึง ตอนที่ 5 อะไรคือความจริง
เมื่อจุดจบของการเริ่มต้นมาถึง ตอนที่ 4 ใต้ฟ้าดวงดาวเดียวกัน แต่ชีวิตเราคนล่ะเส้นทาง
เมื่อจุดจบของการเริ่มต้นมาถึง ตอนที่ 3 เส้นทางย้อนกลับ
เมื่อจุดจบของการเริ่มต้นมาถึง ตอนที่ 2 ภาพความทรงจำ
เมื่อจุดจบของการเริ่มต้นมาถึง ตอนที่ 1 ย้อนหัวใจกลับไปได้ไหม
เริ่มต้นการเดินทาง ตอนที่ 6 ทั้งหมดของความประทับใจ ทั้งหมดของการเดินทาง
เริ่มต้นการเดินทาง ตอนที่ 5 ท่องเที่ยวสองคน รถไฟหวานเย็น
เริ่มต้นการเดินทาง ตอนที่ 4 การเดินทางระหว่างที่ทำงาน กับความผูกพัน
เริ่มต้นการเดินทาง ตอนที่ 3 นั่งสองล้อตากลม ตากลม ตากฝน เมืองใต้
เริ่มต้นการเดินทาง ตอนที่ 2 ทะเลครั้งแรก และ ทำเพื่ออนาคต
เริ่มต้นการเดินทาง ตอนที่ 1 จากบ้านที่ห่างไกล
แนะนำตัวก่อน ....^_^
เมื่อจุดจบของการเริ่มต้นมาถึง ตอนที่ 2 ภาพความทรงจำ
เส้นทางที่ดูคุ้นเคย............. อยากลบภาพเธอออกไปจาก เส้นทางตรงนี้ ...
ชีวิตของเราก็เหมือนคนทั่วๆไป ไม่ได้มีอะไรที่พิเศษ หรือโดดเด่นอะไร เราฐานะไม่ดี ยังลำบากอยู่ ยังต้องอาศัยการเดินทาง ด้วยรถโดยสารอยู่ หลายๆที่ ที่เวลาเราเดินทางไปไหนก็ตาม เราจะมีเขาเสมอ เขาจะไปเป็นเพื่อน เขาจะเดินอยู่ข้างๆ ดูแลเราไปรับไปส่ง ทั้งที่ก็ไม่ได้มีรถเป็นของตัวเอง
หลายครั้งที่เราเคยคิดว่า มันน่ารำคราญนะ เราโตแล้วไม่จำเป็นต้องทำตัวเป็นเด็กอนุบาลที่จะต้องมี ผู้ปกครองมา ค่อยรับค่อยส่งเวลาไปไหนมาไหน .......................แต่รู้อะไรไหม พอมาวันนี้ที่ไม่มีเขาอยู่ข้างๆ หัวใจของเรากลับโหยหาสิ่งเหล่านี้
มันดีแค่ไหนที่เขามายืนรอตรงหน้าออฟฟิส แล้วทุกครั้งที่เราเดินลงจากบันไดเพื่อกลับห้องพัก
มันดีแค่ไหนที่มีเขาอยู่ตรงนั้น
ทุกวันนี้ เวลาเดินลงไป เราก็จะมองดูตรงนั้นตลอด และหัวใจจะเต้นเร็วๆ แอบหวังนิดๆ ข้างในหัวใจลึกว่า เขาอาจจะคิดถึงเราและมายืนรอเราที่หน้าออฟฟิส เพื่อกลับมา
แต่ทุกครั้งที่เราเดินพ้นประตูออฟฟิสออกไป เราก็ทำได้แค่ น้ำตาคอ แล้วหายใจเข้าไปลึกๆ บอกกับตัวเองว่า นี้คือความจริง เราจะไม่มีเขา อีกต่อไป
เราจะเดินลง รถไฟฟ้า MRT หรือไปไหนก็ตาม ตอนนี้ชีวิตของเรามีเงาจางๆ ของเขาอยู่ทุกๆที่ หัวใจของเราเจ็บที่สุดเหมือนคนที่จะขาดใจ แต่ก็ทำได้แค่ พูดกับตัวเอง ในใจว่า ไม่เป็นไร เราจะผ่านไปได้ด้วยดี
Create Date : 16 มีนาคม 2560
Last Update : 16 มีนาคม 2560 13:48:48 น.
0 comments
Counter : 609 Pageviews.
Share
Tweet
Name
* blog นี้ comment ได้เฉพาะสมาชิก
Opinion
*ส่วน comment ไม่สามารถใช้ javascript และ style sheet
สมาชิกหมายเลข 2518068
Location :
[ดู Profile ทั้งหมด]
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
?
]
Webmaster - BlogGang
[Add สมาชิกหมายเลข 2518068's blog to your web]
Bloggang.com