เมื่อจุดจบของการเริ่มต้นมาถึง ตอนที่ 2 ภาพความทรงจำ

     เส้นทางที่ดูคุ้นเคย............. อยากลบภาพเธอออกไปจาก เส้นทางตรงนี้ ...

 ชีวิตของเราก็เหมือนคนทั่วๆไป ไม่ได้มีอะไรที่พิเศษ หรือโดดเด่นอะไร เราฐานะไม่ดี ยังลำบากอยู่ ยังต้องอาศัยการเดินทาง ด้วยรถโดยสารอยู่ หลายๆที่  ที่เวลาเราเดินทางไปไหนก็ตาม เราจะมีเขาเสมอ เขาจะไปเป็นเพื่อน เขาจะเดินอยู่ข้างๆ ดูแลเราไปรับไปส่ง ทั้งที่ก็ไม่ได้มีรถเป็นของตัวเอง

           หลายครั้งที่เราเคยคิดว่า มันน่ารำคราญนะ เราโตแล้วไม่จำเป็นต้องทำตัวเป็นเด็กอนุบาลที่จะต้องมี ผู้ปกครองมา ค่อยรับค่อยส่งเวลาไปไหนมาไหน .......................แต่รู้อะไรไหม พอมาวันนี้ที่ไม่มีเขาอยู่ข้างๆ หัวใจของเรากลับโหยหาสิ่งเหล่านี้
     มันดีแค่ไหนที่เขามายืนรอตรงหน้าออฟฟิส แล้วทุกครั้งที่เราเดินลงจากบันไดเพื่อกลับห้องพัก
     มันดีแค่ไหนที่มีเขาอยู่ตรงนั้น
ทุกวันนี้ เวลาเดินลงไป เราก็จะมองดูตรงนั้นตลอด และหัวใจจะเต้นเร็วๆ แอบหวังนิดๆ ข้างในหัวใจลึกว่า  เขาอาจจะคิดถึงเราและมายืนรอเราที่หน้าออฟฟิส เพื่อกลับมา 
 แต่ทุกครั้งที่เราเดินพ้นประตูออฟฟิสออกไป เราก็ทำได้แค่ น้ำตาคอ แล้วหายใจเข้าไปลึกๆ บอกกับตัวเองว่า นี้คือความจริง เราจะไม่มีเขา อีกต่อไป 

  เราจะเดินลง รถไฟฟ้า MRT หรือไปไหนก็ตาม ตอนนี้ชีวิตของเรามีเงาจางๆ ของเขาอยู่ทุกๆที่  หัวใจของเราเจ็บที่สุดเหมือนคนที่จะขาดใจ แต่ก็ทำได้แค่ พูดกับตัวเอง ในใจว่า  ไม่เป็นไร เราจะผ่านไปได้ด้วยดี

Create Date : 16 มีนาคม 2560		0 comments
Last Update : 16 มีนาคม 2560 13:48:48 น.
Counter : 608 Pageviews.
Share Tweet