BlogGang.com : : adamus : ตอนที่ 6 คนนอกคอก

ตอนที่ 6 คนนอกคอก

พอผมใช้เวปเสิร์จเอนจิ้นชื่อดังค้นหาคำว่า “นอกคอก” ปรากฏว่ามีเวปอยู่ประมาณ 243,000 รายการ แต่เท่าที่ดูไม่เห็นมีเรื่องราวของผมเลย แสดงว่าระบบค้นหาไม่ดี? เอ...หรือว่าผมไม่ดัง ? ว่าแล้วก็เลยเขียนเรื่องราวนอกคอกๆ ของเราดีกว่า เผื่อว่าระบบค้นหาจะหาของผมเจอบ้าง

ในสุภาษิต คำพังเพย คำเปรียบเทียบของไทยที่มีความหมายประมาณว่า”นอกคอก” เท่าที่นึกได้น่าจะมี ผ่าเหล่าผ่ากอ, ลูกไม้หล่นไกลต้น(อันนี้แต่งเอง), กบนอกกะลา(อันนี้ไม่เกี่ยว แต่ความหมายได้กัน) เป็นต้น คือประมาณว่าไม่ถนัดเรื่องนี้จริงๆ

สรุปแล้วผมแปลมันว่า” แกะดำ” แล้วกัน ประมาณว่า คิด ทำ ไม่เหมือนคนอื่น

เอาเป็นว่าเรื่องจากตอนที่แล้ว หลังจากผมได้งานในบริษัทใหม่ที่ให้จิ๊กซอว์ตามที่ผมต้องการ (บริษัทนี้เป็นเครือบริษัทเกษตรครบวงจร) อีกทั้งรายได้ที่ได้ก็มากกว่าเดิมสองเท่า มีบ้าน รถ อะไรหลายอย่างที่ดีๆ ปรากฏว่ามีแต่คนบอกว่าดีแล้วโชคดีจริงๆ ผมก็ยอมรับความว่างานก็สนุก ปัญหาเยอะจริงๆ แต่สนุกครับ รายได้ สวัสดิการก็ดี เพื่อนร่วมงานดี เจ้านายก็ดี อะไรก็ดี แต่ติดปัญหา อยู่ที่ว่าผมกำลังเติมเต็มความฝันให้ใครสักคน ที่ไม่ใช่ฝันของผม

ดังนั้นหลังจากทำงานได้ซักพักใหญ่ๆ ผมก็ไปสมัครชิงทุนการศึกษาของมหาวิทยาลัยที่เมืองจีน : เหตุผมก็คือ ด้วยผมประเมินว่าศตวรรษนี้และต่อไป คนในโลกจะพูดจีนได้มากกว่าหนึ่งในสาม และเศรษฐกิจของคนพูดจีนได้จะมากกว่าครึ่งหนึ่งของโลก ดูได้จากทุกประเทศต้องมีคนจีน คนจีนจะค้าขาย แล้วคุมเศรษฐกิจของประเทศนั้น เหมือนประเทศไทย ดังนั้นจิ๊กซอว์ชิ้นต่อไปผมคิดว่า ถ้าผมจะทำธุรกิจ ผมต้องทำกับคนจีน แต่ผมพูดจีนไม่ได้เลย ดังนั้นไม่ต้องคิดให้นานผมไปเรียนภาษาจีนทันทีที่โรงเรียนสอนภาษาจีนใน กทม.

ปรากฏว่าเรียนไปหกเดือน ไม่มีอะไรคืบหน้าเลย(เพราะเราขี้เกียจ ไม่ใช่ครูสอนไม่ดี) อย่ากระนั้นเลยชีวิตคนเรานั้นแสนสั้นนัก อย่างนี้เรียนสิบปีก็ไม่ได้เรื่อง เลยตัดสินใจจะไปเรียนต่อเมืองจีนดีกว่า

ผมก็เที่ยวเสาะหาข้อมูลการเรียนต่อ ปรากฏว่าผู้ใหญ่ท่านหนึ่ง ที่ผมเคารพมากได้ช่วยให้ผมได้มีโอกาสรับทุนการศึกษา (ท่านยังออกค่าใช้จ่ายอื่นๆให้อีก ขอบอกว่าชาตินี้ผมไม่มีวันลืมบุญคุณท่านเลยครับ ถึงแม้ผมจะเป็นเพียงหนูตัวเล็กๆ ซึ่งในภาวะปกติ ผมไม่มีโอกาสตอบแทนบุญคุณท่านได้เลย แต่วันใดที่ผมจะมีโอกาสแม้เพียงน้อยนิดได้ตอบแทน ผมจะตอบแทนพระคุณครับ
(ให้บุญคุณแล้วจงลืม รับบุญคุณแล้วจงจำ) 善有善报恶有恶报 (ทำดีได้ดี ทำชั่วได้ชั่ว)

หลังจากที่ผมได้รับทุนการศึกษาแล้ว คราวนี้ละครับปัญหาใหญ่เลย เพราะหน้าที่การงานที่มีอยู่นั้นจัดได้ว่าดีพอสมควรเลยครับ หลายๆคนทั้งทางบ้าน และคนใกล้ชิด ก็ไม่อยากให้ต้องเสียตรงนี้ไป ส่วนตัวผมตั้งปณิธานแน่วแน่ครับ (ทางใดจะทำให้บรรลุเป้าหมาย จงเลือกทางนั้น)

ผมคิดครับว่าทำงานตรงนี้ถึงแม้ว่าจะมีเงินหกหลักแต่ก็เป็นของเขา วันใดที่ผมทำงานให้เขาไม่ได้แล้วรายได้ผมก็คือศูนย์บาท แต่ถ้าเราทำเอง ในวันเริ่มต้นถึงแม้ว่าจะเป็นหลักพัน แต่มันก็เป็นของเรา มันจะต้องมีสักวันที่มีรายได้ชดเชยของเดิม

ว่าแล้วก็ลาออกทันทีครับ ไม่ต้องคิดมาก คิดแบบคนนอกคอกนี่แหละครับ (ดีซะอีกที่เราอยู่นอกคอกแล้ว เพราะที่เหลือแปลว่ายังอยู่ในคอกนะซิครับ) ถึงแม้จะมีคนเหน็บแนมว่า “แกะดำ” แต่ใครจะรู้ว่าการเป็น ”แกะขาว” จะเป็นวิถีทางที่ดี เพราะแกะขนสีขาว จะถูกโกนขน และนำไปเป็นอาหารครับ แต่แกะขนสีดำไม่มีใครโกนขน และก็นำไปกินด้วย อย่างนี้แปลว่าเป็น”แกะดำ”ดีกว่า ใช่ไหมครับ

แล้วผมก็ลัดฟ้าบินไปถึงประเทศสาธารณรัฐประชาชนจีน
มณฑลฝูเจี้ยน（福建省） เมืองเซี๊ยะเหมิน（厦门市）ตำบลจี๋เหม่ย (集美区) มหาวิทยาลัย 华文学院华侨大学

ในตอนหน้าพบกับชีวิตนักศึกษา ผู้ฝึกหัดที่จะเป็นนักธุรกิจครับ