ตอนที่ 8 กบนอกกะลา

กบนอกกะลานี้ ไม่ใช่กบของทีวีบูรพานะครับ
แต่จะว่าไปผมก็ชอบรายการทีวีของค่ายนี้นะครับ เพราะเป็นเพียงไม่กี่รายการที่ฉีกเรตติ้ง ของละครน้ำเน่าเป็นชิ้นๆ(เรตติ้งของทีวีบ้านผม ส่วนที่อื่นก็ยังน้ำเน่าต่อไป)

ขอโทษนะครับที่หายไปนาน(จริงๆ) ช่วงนี้ยุ่งจริงๆวุ่นวายมากเลยครับ กว่าแผนธุรกิจจะเสร็จ เพราะกำลังจะเริ่มธุรกิจใหม่ คราวนี้อยู่ในภาคอุตสาหกรรมการผลิต บอกตรงๆว่ายากกว่าภาคซื้อมาขายไปมากเลยครับ เอาไว้ว่าวันหน้าจะเล่าให้ฟังครับ

เข้าเรื่องเลยดีกว่าคราวที่แล้วผมบอกว่าจะเล่าให้ฟังเกี่ยวกับงานแฟร์ที่ใหญ่ที่สุดในเอเชีย คืองานกวางเจาแฟร์(กวางโจวแฟร์) ทุกปีจะจัดขึ้นที่เมืองกวางเจา มณฑลกวางตุ้ง ประเทศจีน จะจัดขึ้นทุกปีๆละ 2 ครั้ง ครั้งแรกก็ช่วงเมษายนถึงพฤษภาคม ครั้งที่สองก็ประมาณตุลาคมถึงพฤศจิกายน ซึ่งปกติทุกครั้งจะมีสองเฟส แต่เดี๋ยวนี้มีสามเฟสครับ เฟสแรกเมษายน 15-19, เฟสที่สองเมษายน 24-28, เฟสที่สามพฤษภาคม 3-7 ปีพ.ศ. 2552 ส่วนครั้งที่สองก็ดูตารางเวลาเองนะครับ

ถามว่าทำไมมีตั้งสามเฟส แล้วผมจะไปดูเมื่อไรดูครับ ขอตอบว่าที่ต้องมีสามเฟสเพราะ สินค้าเพิ่มขึ้นมากเลยครับสถานที่คับแคบ และจะไปเมื่อไร ก็ถามตัวเองว่าจะไปดูอะไรเพราะแต่ละเฟสสินค้าคนละชนิดนะครับ (รายละเอียดเพิ่มเติม //www.cantonfair.org.cn/en/index.asp )

แล้วถ้าถามว่าทำไมต้องไปด้วยครับ ตอบง่ายๆครับว่า”ไปเพื่อที่จะออกจากะลาไงครับ” โลกนี้ยังอีกกว้างมากครับ มีอะไรที่เราไม่รู้ไม่เคยเห็นมากครับ แต่เหตุผลที่สำคัญที่สุดก็คือ “เพื่อไปหาโอกาสครับ” อย่าลืมนะครับว่าโอกาสไม่ได้เดินมาหาเราเสมอไป เราต้องไปหาโอกาสครับ มีเยอะครับที่ผมได้พูดคุยกับคนไทยที่ไปมาหลายๆเที่ยว บางคนบอกว่าไปครั้งแรกแบบจนๆ แต่เดินแค่วันเดียว พอปิ๊งไอเดียปุ๊ป ติดต่อซื้อของปั๊ป เอากลับเมืองไทยทันทีครับ เวลาผ่านไปหกเดือนมาเดินใหม่ ตอนนี้เป็นเสี่ยไปแล้วครับ

ใช่ครับโลกธุรกิจ ใครเห็นลู่ทางที่คนอื่นมองไม่เห็น เราเรียกว่าโอกาสครับ แต่อะไรที่คนอื่นก็เห็นเหมือนกัน เราไม่เรียกว่าโอกาสครับ มาที่นี่คุณจะเห็นโอกาสทางธุรกิจ แต่ผมไม่การันตีนะครับว่ามาครั้งเดียวแล้วจะเห็นโอกาสเลย จะรวยเลย (ถ้าเป็นอย่างนั้นทุกคนก็รวยไปนานแล้วครับ)

แต่ถ้าใจรักที่จะทำธุรกิจ แล้วคุณไม่มาที่นี่ คุณอย่าเรียกตัวเองเลยครับว่าทำธุรกิจระหว่างประเทศ ที่นี่มีสินค้ารุ่นใหม่ๆ แบบใหม่ ไอเดียใหม่ๆ(ที่จีนทำ แต่ต้นแบบอาจเอามาจากที่อื่น)

กลับมาเรื่องของผม หลังจากที่ภาษาจีนพอไปวัดไปวาได้(คิดเองว่าใช้ได้ แต่ตอนหลังเพิ่งจะทราบหลังจากไปว่า มั่วสุดๆ) ผมก็เก็บกระเป๋าเลย เอาเป้แบกหลังขึ้นรถบัส (ใครขึ้นรถบัสประเทศจีน ให้ระวังหน่อยนะครับ เพราะรถที่นี่ส่วนมากเป็นรถนอน นอนจริงๆนะครับ นอนยาวเลย ถ้าใครเจอคนข้างหลังเท้าเหม็นก็.....ซวยไปครับ ประมาณว่าเอาเท้าเขี่ยหัวกันเล่นเลย แต่รถนั่งก็มีนะครับแต่ว่าน้อย)

ไปสองคนครับครั้งแรก กว่าจะหาที่นอนได้ก็แทบแย่เหมือนกัน (ใครคิดจะไป จองไว้ก่อนก็ดีนะครับ ส่วนค่าที่พักแพงขึ้น สองสามเท่าครับ ต้องทำใจ) แล้วก็นั่งรถไฟฟ้าไป จนถึงสถานที่จัดแสดงงาน คนเยอะมากครับฝรั่งกับแขกเยอะจริงๆ ไปถึงก็มีหน้าที่แลกนามบัตรอย่างเดียว ขืนคุยเยอะ ทั้งเดือนก็ดูไม่หมดครับ สาวๆผู้มาต้อนรับก็สวย (เฮ่อๆๆๆๆ ได้แต่ดู)

ชักจะคุยยาวไปแล้ว เอาเป็นว่าทุกอย่างที่เมืองไทยมี ที่โน่นมี แต่ทุกอย่างที่ๆโน่นมี เมืองไทยมีเพียงเจ็ดสิบเปอร์เซ็นต์ครับ แต่มาถึงกวางเจาแล้วเมืองที่มีมูลค่าผลิตภัณฑ์มวลรวมเยอะกว่าประเทศไทยทั้งประเทศทั้งที จะดูแต่งานแฟร์ก็กะไรอยู่ ครั้งหน้าจะแนะนำสถานที่สำหรับขายส่งสินค้าต่างๆให้ครับ

 

Create Date : 08 กุมภาพันธ์ 2552		3 comments
Last Update : 8 กุมภาพันธ์ 2552 20:41:50 น.
Counter : 7782 Pageviews.
Share Tweet