วันแรกของการเขียน

ทำงานก็เกือบจะสองปี แล้วเอ๋แล้วเราทำงานอยู่ที่ไหนเนี้ย ? ใช่แล้วเราทำงานอยู่ในสถานที่ ๆมีผู้คนร้อยแปดพันเก้าเดินเข้าเดินออกอยู่ตลอด24ชั่วโมง เป็นมายังไงถึงได้มาอยู่ที่นี้ ชีวิตมันน่าขำยิ่งหนัก เมื่อเด็กหนุ่มคนหนึ่งที่เรียนจบเอกภาษาจีนทางด้านเศรษฐกิจจากเมืองหลังม่านไม้ไผ่แล้วมาสอบเข้ากับหน่วยงานที่ชื่อดูหรูแต่งานไม่หรู มีคนสอบมากมาย แต่รับจริงไม่เท่าไร โดยสอบเข้าก็มีของแถมเป็น ยศ ที่ได้รับพระราชทานมาให้
จากวันนี้ก็สองปีกว่าแล้ว ได้เห็นคนบ่น คนด่าก็เยอะ เห็นคนชม คนพูดว่าดีก็เยอะ แล้วเนื้องานนี้เราจะไม่เล่าให้เพื่อน ๆอ่านฟังบ้างหรือ ให้สมกับกลุ่มย่อยเรื่องเล่าบอกต่อ งานนี้ขอไม่บอกตรง ๆ แต่ให้ไปคิดเอาเองดีกว่าเดียวมันจะง่ายไป ชื่อสถานที่ทำงานใช้เงินลงทุนเป็นแสนล้าน โดนโกงกินไปอีกก็ไม่รู้เท่าไร ลักษณะงานก็ไม่มีอะไรมากเป็นศูนย์กลางของสนามบินซึ่งหลาย ๆ คนอาจจะคิดไม่ถึงเลยก็ได้ เพราะถ้าเขาพร้อมใจกันหยุดงานเมื่อไรใคร ๆ ก็ไม่สามารถเข้า-ออกได้ (แต่คงไม่เกิดขึ้น เพราะพวกเขามีระเบียบวินัยกัน อดทนต่อความเจ็บใจ) ชื่อฟังดูดี หรือว่าเราหลงไปเอง? ถ้ายังไม่รู้ก็ไปอ่านจากย่อหน้าแรกอีกทีก็คงจะรู้
แรกเริ่มกันจะมาทำงานนี้ดุเหมือนง่าย แต่จริงๆ ก็ไม่ง่าย(สำหรับคนที่จะต้องการเป็นกูรู) เพราะข้อมูลของ PP (สิ่งหนึ่งที่ต้องใช้และทุกคนต้องมีในการท่องเที่ยว)นั้นมีการเปลี่ยนแปลงอยู่ตลอดเวลา ไอ้คนคิดดีทำดีก็คงจะไม่มีปัญหาอะไร เราก็ทำสิ่งที่เขาต้องการอย่างรวดเร็ว แต่ไอ้คนคิดไม่ดีนี้สิ มันะจทำให้คนอื่น ๆ พลอยเดือดร้อนไปด้วย เพราะมันอาจจะทำให้คนอื่นเสียเวลา และคนทำก็จะลำบากใจ บางครั้งคนเราคงจะทำอะไรไม่ได้อย่างใจไปทุกอย่างแต่เราก็พยายามสนองความต้องการของทุก ๆคนให้ดีที่สุด แต่อย่างว่าละนะ ทำดีร้อยครั้ง แต่ผิดแค่ครั้งเดียวก็หมดสิ้นแล้ว
งานของเราก็แบ่งออกได้เป็นหลายรูปแบบ บางแบบก็ใช้แบบบุ๋น บางแบบก็บู้ลูกเดียว บางแบบก็ผสมกันจนกลายเป็นปลากรายแล้ว
จากที่เป็นพลเรือน จนได้มาเป็นข้าของแผ่นดิน แถมสีก็ไม่เหมือนชาวบ้านเขาด้วย แถมได้ ยศ จนทำให้ตระหนักได้ว่ามันไม่ง่ายเลยนะที่จะได้สิ่งนี้มา เพราะมันต้องไปฝึกระเบียบวินัย จึงทำให้เรารู้ว่าอะไรควร ไม่ควร การฝึกก็ไม่ง่ายและไม่ยาก วันๆ ก็ต้องวิ่งไป ร้องเพลงไป บางวันที่เรากำลังศึกษาสิ่งที่ต้องใช้ เราอาจจะหลับไปก็ได้ แต่ทุก ๆ สิ่งที่เราได้รับจากการฝึก ทำให้เราได้รู้ว่าสิ่งที่เป็นปัญหาใหญ่ของคนอื่น ๆ เรากลับมองมันว่าไม่ได้เป็นเรื่องใหญ่อะไรเลย กลับเข้าเรื่องดีกว่า
ทุกสิ่งที่จะเขียนต่อไปนี้เป็นแค่ความคิดเห็นของตัวเราเอง สิ่งที่ดีและไม่ดีก็จะพูดออกมา แต่ทั้งนี้ทั้งนั้นก็มีเหตุมีผล เพราะเราอิงตามหลักกฏหมาย เพราะถ้าไมมีสิ่งนี้ บ้านเมืองคงอยูไม่สงบแน่ ๆ ไอ้เราได้ยินมายังไงก็จะมาเล่าบอก่อกัน เพื่อให้คนที่ไม่รู้ว่างานแบบนี้ทำอะไรกันบ้าง ดีไม่ดียังไงก็จะได้รับรู้กัน แต่ชื่องานจริงๆ คงไม่ขอบอก เพราะว่ามันง่ายลองเอาไปเดาดูนะว่าเป็นงานอะไร รบกวนด้วยเวลาตอบไม่ต้องเขียนบอกก็ได้ ให้คนใหม่ที่เข้ามาอ่านจะได้เดากันเอาเอง งานของเราบางก็ยุ่งบางก็ไม่ยุ่งแต่จะพยายามมาเขียนเรื่องเล่าบอกต่อให้ได้ตลอดเวลา

Create Date : 26 พฤษภาคม 2550		3 comments
Last Update : 26 พฤษภาคม 2550 16:54:08 น.
Counter : 246 Pageviews.
Share Tweet