Bloggang.com : Annie l : เรื่องประทับใจตอนกลับไปเยี่ยมบ้าน

เรื่องประทับใจตอนกลับไปเยี่ยมบ้าน

เฮ้อ ไม่ได้เข้าบล็อคมานาเท่าไหร่แล้วหนอเรา (เป็นชาติเลยอะจิแก)
จริง ๆ มีเรื่องอยากเขียนอะไรเยอะแยะมากมาย แต่ว่าความขี้เกียจนี่มันไม่เข้าใครออกใครเลยนะให้ตายเหอะ

(สรุปว่าที่ไม่ได้เขียนบล็อคนี่เพราะขี้เกียจนี่หว่าแก

)

แต่วันนี้เกิดอารมณ์อยากบันทึกเรื่องราวความประทับใจบางเรื่องที่อยากจะเก็บไว้เป็นความทรงจำดี ๆ แต่เรื่องมันย๊าวววววยาว เพราะคนเล่าจะวกไปวนมาน่างงงวยเป็นยิ่งนัก เิอิ๊กๆ

เดี๋ยวต้องบอกก่อนว่าประทับใจเรื่องอะไร เรื่องโทรศัพท์หายค่ะ เง้อ ! งงอะจิ หายแล้วเจือกประทับใจทำไม ก็หายแล้วมีคนเก็บมาคืนให้น่าประทับใจมะล่ะ

เรื่องมันเกิดขึ้นเมื่อวันที่เมื่อวันวันที่ 5 พฤษภาคม 2553 วันนั้นอิฉันไปช็อบปิ้งกะคุณสามีที่สำเพ็ง เดินกันทั้งวันจนเหนื่อยเมื่อยขา กว่าจะกลับไปบ้านน้ากะป้าที่เทเวศน์ก็เป็นเวลาใกล้่ค่ำ แต่พอไปเจอหน้า คุณเธอก็ชวนไปเดินเล่นที่หน้าลานพระบรมรูปทรงม้า (วันนั้นเค้ามีงานเฉลิมพระเกียติในหลวงครองราชปีที่ 60) อิสองสามีภรรยา ซึ่งตั้งใจว่า กลับถึงบ้านจะอาบน้ำนอน เพราะไม่ไหวแระคร่า แต่พอคุณน้าชวนออกเที่ยว (แน๊ ๆ ๆ ชวนหลานเที่ยวกลางคืน

) ต่อมเที่ยวเริ่มทำงานอีกแระ ทั้งที่สังขารไม่อำนวย ใจง่ายซิค่ะ เค้าชวนเราก็ไปยยยยยย ไปเดินตะแร้น ๆ อยู่จนเหนื่อย ซุปเปอร์เหนื่อยแล้วล่ะค่ะ ก็ชวนกันกลับบ้าน

ขณะเดิน ๆ กำลังจะกลับ ก็ผ่านซุ้มนั้นซุ้มนี้ไปเรื่อย สักพัก มีเพื่อนโทรทางไกลมาจากยุดยา (เอิ๊กๆ ยุดยา-กรุงเทพฯ) ก็งัดโทรศัพท์ออกมาจากกระเป๋าผ้าขี้ริ้ว แล้วก็เดินลอยหน้าคุยกะนุงคุณเพื่อนสบายใจ อิตอนคุยจบอะจิค่ะ ตอสับอะ ไม่เก็บลงกระเป๋าอย่างเดิมนะเธอว์ ถือโชว์ไว้ทำไมยะ ก็นึกไว้แล้วล่ะว่าจะเก็บแต่เดี๋ยวก่อนอะ เจอซุ้มของจังหวัดภาคอีสานมีน้ำมันนวดแก้เมื่อยขาย กะลังอยากได้พอดี แวะซื็้่อซะหน่อย ขวดล่ะ 30 บาท เป็นอันว่าได้เวลากลับบ้านแล้วนะ (พล่ามมาซะยาวยังไม่ถึงบ้านอีกเหรอเนี่ย

)

อ้าวล่ะ ทีนี้ระหว่างทางเดินกลับบ้าน ขอบอกนะคะ เมื่อยจะตายห่าน ยังต้องเดินกลับบ้านอีกเหรอเนี่ย เดินไปคุยไป หยอกล้อเล่นกะหลานไป (หลานไปด้วยอีกคน) ก็ถึงบ้าน ยังจะนั่งดูทีวีอีกแน่ะ (ไหนแกบอกเหมื่อย และ เนื่อย ไงว้ะ) เวลาก็ปาเข้าไปเกือบห้าทุ่มเป็นอันว่าจะอาบน้ำนอนแล้วล่ะค่ะ นี่เลยค่ะ จุดทรุดอยู่ตรงนี้เลย วันรุ่งขึ้นจะต้องไปหาหมอตรวจเลือด (บร้า) แต่เช้า ต้องปลุกนาฬิกา ว่าแล้วก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาตั้งปลุก แต่ว่า....เออ โทรศัพท์อิช้านหายไปไหนนนน

ิอึ้งแระวิ้ง วูบ วาบ อยู่นาน ช่วยกันหาแทบตายไม่เจอ คุณน้าเธอสรุปว่าอิฉันโดนฉกมือถืออิตอนไปซื้อน้ำมันนวดขา โถ่ มือถือช้าน เพิ่งซื้อมาได้เดือนเดียวเอ๊ง เครื่องล่ะ 5030 บาท เหรอว่าเนี่ย

(มือถือเครื่องล่ะ 5 พัน + น้ำมันที่คาดว่าเป็นจำเลยอีก 30 บาท) โทรกลับหาเครื่องตัวเอง ก็ไม่มีสัญญาณตอบรับจากหมายเลขที่ท่านเรียก โฮ ๆ ๆ แน่แล้วตรูโดนฉกมือถือ โฮ

แม็ะ ๆ ๆ คุณสามีชั่งให้กำลังใจดีมาก คำก็ว่า ยูไม่รักษาของให้ดี สองคำก็ว่า ยูเนี่ยเก็บของมีค่าไม่อยุ่ ว้อยยยย พูดทำไมเนี่ย ไม่พูดตรูจะเศร้าน้อยกว่านี้นะเนี่ย ฮืออๆๆๆ สรุปคืนนั้นทั้งคืน กว่าจะได้นอนก็เกือบสว่าง

เช้าวันที่ 6 พอไป รพ. วัดความดัน ความดัน (ทุรัง) เลยสูง ไปเจาะเลือด ก็หาเส้นไม่เจอ โหย เครียดได้ขนาดนี้เลยนะ แต่หลังจากกลับจาก รพ. ก็ยังไปชอปปิ้งต่อ แล้วไปศูนย์ระงับซิมการ์ด พร้อมขอซิมใหม่ และเหมือนเดิม... กลับถึงบ้าน คุณน้าชวนไปเดินลานพระรูปฯ ต่อ (งานเค้ามีระหว่างวันที่ 5-9 พฤษภาคม 2553) เฮ้อ เดินแก้เครียดไปงั้น

พอวันที่ 7 นัดพี่ที่เล่นห้องพันทิปด้วยกันนี่แหละ ไว้ตอนเที่ยง พอไปเจอ พี่เค้าโวยวายใหญ่
"ไอ้แอน ทะไมเอ็งเฟอะฟะงี้ว้า ทำมือถือหาย" อ้าวป้ารู้ได้ไงเนี่ย (เรียกป้าแทนลูก (แมว) ของอิช้านเอง)
"ก็ป้าโทรหาแอนวันที่ 6 ตอนแอนไป รพ. อะจิ แต่ไม่เจอใครก็ไม่รู้เป็นเสียงผู้ชาย คุยกันไม่ค่อยรู้เรื่อง"

สรุปว่า พี่เค้าโทรเข้าเครื่องอิช้าน แต่ไปเจอผุ้ชายที่เก็บโทรศัพท์ได้รับสาย คราวนี้เราก็เลยนัดแนะกันว่าให้ไปรับโทรศัพท์ที่ไหน ๆ (ไม่อยากเ่ล่าต่อเรื่องมันยาว ใครอยากให้เล่าบอกมา เหอ ๆ) เฮ้อ นี่ช้านได้มือถือคืนมาจริง ๆ เหรอเนี่ยยยยยยยยยย ไม่อยากเชื่อเล้ย

เล่ามาซะยาว ประทับใจก็ตรงนี้แหละ นับถือน้ำใจของพี่เจน ที่เก็บโทรศัพท์มือถือของอิฉันได้แล้วเอามาคืนให้ ถ้าเป็นคนอื่น ป่านนี้โทรศัพท์อิช้านคงไปอยู่ร้านขายโทรศัพท์มือสองเป็นที่เรียบร้อยแล้วล่ะค่ะ ทำหายวันที่ 5 พค. ได้คืนมาเมื่อวันที่ 7 พค. ไปเล่าให้ใครฟังเค้าก็ว่าเป็นเรื่องมหัศจรรย์ พี่คนนั้นเค้าไม่ใช่คนธรรมดา เฮ้อ

เรื่องนี้สอนให้รู้ว่า
1. ในเมืองหลวงที่ว่าผู้คนแล้วน้ำใจ แต่ก็ไม่ใช่ซะทุกคน พี่เจนเป็นเพชรแห่ง กทม.
2. เหนื่อยได้แต่อย่าขาดสติ (ทำมือถือหล่นยังไม่รู้ตัว)
3. เวลาเจาะเลือดอย่าเครียดมาก ไม่งั้นจะเจ็บตัวหลายที (โดนจิ้มไปสองทีเพราะหาเส้นเลือดไม่เจอ)

Create Date : 08 สิงหาคม 2553

Last Update : 8 สิงหาคม 2553 22:00:41 น.

5 comments

Counter : 6512 Pageviews.

อิจฉาคนกลับไปเยี่ยมเมืองไทยค่ะ ไม่ได้ทักทายกันนานเลยนะคะเนี่ย ไม่รู้ว่าจะยังจำวิสกี้อยู่ได้ละป่าว ฮี่ๆๆๆ

ดีนะคะที่เจอคนมีน้ำใจเก็บของได้แล้วคืนแบบนี้ เมื่อไม่นานมานี้เองวิสกี้ก็เจอโทสับในห้องน้ำหญิงค่ะเลยเอาไปฝากไว้ที่เคาน์เตอร์ร้านสตาร์บัคส์แทนเพราะคิดว่าเจ้าของคงน่าจะย้อนกลับมา

โดย: วิสกี้โซดา

วันที่: 8 สิงหาคม 2553 เวลา:22:57:31 น.