กันยายน 2558

 
 
1
3
4
5
6
7
8
10
11
12
13
14
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
29
30
 
 
All Blog
อัพเดท....เรื่อยเปื่อย
ไม่ได้เขียนซะหลายวัน วันนี้ขออัพเดทชีวิตตอนนี้ซะหน่อย

หลังจากคราวก่อนนอยด์เรื่องขายของไปใหญ่โต พอคิดได้ว่าควรจะยังไงต่อดี ถึงแม้ว่าจะสะกดจิตตัวเองบอกให้ตั้งสติ ค่อยๆ คิด ค่อยๆ ทำ แต่ก็มีวอกแวก ฟุ้งซ่าน อยู่บ่อยๆ  หลังจากที่มาบ่นคราวนั้น พอวันหยุดเสาร์-อาทิตย์ ก็ออกไปหาลูกค้าแถวบ้านด้วยจักรยานคู่ใจ มีเล็งๆ เป้าหมายไว้อยู่ซอยหนึ่ง ซอยนั้นมีอพาร์ทเม้นท์ ก็ปั่นไปสิ เริ่มจากซอยแรก ปั่นเข้าไปมีแต่บ้านคน ยิ่งลึกเข้าไปยิ่งมีแต่บ้านเก่าๆ บางหลังก็ติดประกาศขาย ดูวังเวงพิกล ไปต่อ ซอยที่เล็งไว้ดีกว่า ซอยนี้มี 7-11 อยู่ปากซอย แต่เอาวะ ลองเข้าไปดู มีอพาร์เม้นท์ แต่ก็ไม่กล้าเข้าไปเพราะมียามเฝ้าทางเข้าออกอยู่ เลยแห้วไป หลังจากเข้าซอกโน้นออกซอกนี้ ก็ไม่เจอร้านที่น่าจะฝากขนมขายได้ อ้อ...เอาขนมใส่ท้ายจักรยานไปด้วยนะ...พร้อมมาก

หลังจากออกจากซอยเป้าหมาย ก็เข้าอีกซอยหนึ่ง ซอยนี้มีโรงเรียนระดับประถม ไปด้อมๆ มองๆ อยู่หน้าโรงเรียน เอาไงดีว้า......สรุป ป๊อดจร้าา ไม่เอาดีกว่า ถ้าส่งให้ร้านค้าในโรงอาหารของโรงเรียนน่าจะเรื่องเยอะอยู่ อันนี้คิดเอาเอง ก็แห้วไปอีก หลังจากสำรวจผ่านไป 4 ซอย ก็ไม่เห็นร้านค้าที่ถูกใจ กลับบ้านดีกว่า สรุป อาทิตย์นั้น ก็ยังไม่ได้ลูกค้าเพิ่ม.....เศร้าใจเบาๆ

มาถึงเสาร์ที่ผ่านมา เล็ง ๆ ไว้อีก เริ่มจากอพาร์ทเม้นแถวบ้าน ป้ายรถเมล์ที่ขึ้นรถไปทำงานทุกเช้า ห้องเยอะอยู่ เข้าไปถามคุณ รปภ.เหมือนเดิม พี่คะ ที่อพาร์ทเม้นมีร้านชำมั๊ยคะ คำตอบคือ ไม่มี ....อ่อ ค่ะ ขอบคุณค่ะ เดินจากมาเงียบๆ นึกในใจ ร้านชำ ๆ ไม่ใช่สิ ไม่ใช่ร้านชำ มันต้องมินิมาร์ท สิฟระ ถามเหมือนจะซื้อกะปิ น้ำปลาเลย ไอ่บ้าเอ๊ย

พอดีกับที่จะออกมาซื้อของด้วย ก็เลยกะว่าจะลองหาลูกค้าไปด้วย เป้าหมายที่ 2 คอนโดแถวตลาด คอนโดธรรมดาไม่หรูหรา ขนาด 4 ตึกใหญ่ๆ ก็เดินผ่านคุณรปภ.เข้าไปเหมือนเดิม มองหามินิมาร์ท ห้องเยอะขนาดนี้ มันต้องมีสิน่า แล้วก็เจอ ลองเดินเข้าไปดู ของเยอะพอๆ กับ 7 เลย ขนมก็มีหลายแบบ วางได้แน่ๆ รอตอนไม่มีลูกค้า เดินไปหาเจ้าของร้าน คุยกะพี่เค้า ๆ ก็บอกว่าเคยมีคนมาส่งแล้ว แต่ขายไม่ได้ เค้าก็เลยเลิกส่งไป (เอาไงดีวะ ขายไม่ได้) เลยเสนอพวกลูกอมไป คราวนี้พี่เค้าบอกอันนี้ขายได้ แต่คนส่งเค้าไม่ส่งแล้ว (เย้ อันนี้ขายได้) เลยบอกงั้นพรุ่งนี้ หนูเอามาฝากขายนะคะ พี่เค้าก็ตกลง

เดินจากมาด้วยหัวใจพองฟู เอาวะ ลองดูว่าจะรอดไม๊ พอวันอาทิตย์ ก็เลยได้ไปส่ง ทั้ง 2 ร้าน รอดูผลอาทิตย์หน้าว่าของจะหมดหรือเปล่า

ตอนเดินออกมาแม้ว่าจะดีใจ แต่ก็รู้ตัวนะ ว่าขายของไม่ได้เรื่องเลย คุยกะลูกค้าไม่เป็น เห็นหน้าพี่เค้าตอนคุยด้วยแล้ว เค้าคงนึก ยัยป้าเนิร์ดนี่ มาบ่นอะไรให้ฟัง คือ บทสนทนามันแข็งโป๊กมาก ถามคำตอบคำ นึกไม่ออกว่าจะพูดอะไรดี พี่เค้าคงสงสารเลยให้ลองดู Smiley

เอาเหอะ ยังไงก็ได้ลูกค้าเพิ่มมาอีกคนแล้ว...เย้

เรื่องทำมาหากิน...พอดีกว่า

อาทิตย์ก่อน อ่านกระทู้อยู่อันนึง รู้สึกชอบมากกกกกก
จขกท.เขียนดี เนื้อหาดี ทัศนคติต่อวิชาชีพดี ใช้ภาษาดี

ชอบ.......

หลายๆครั้ง ที่รู้สึกชอบ..คน จากความรู้สึกนึกคิด ที่เค้าถ่ายทอดออกมาเป็นตัวอักษร เพราะสิ่งที่เค้าเขียน มันหมายถึง ความคิด ความรู้ สติปัญญา แม้กระทั่งอารมณ์ที่เป็นอยู่ ณ ตอนนั้น..

ชอบ.....แต่ก็ทำอะไรไม่ได้......มันคงเป็นแค่......ความรู้สึกดี..ที่ผ่านเข้ามาให้เราได้จดจำ..Smiley

ความรู้สึกดีๆ ที่ทำให้ยิ้มได้...Smiley








Create Date : 28 กันยายน 2558
Last Update : 28 กันยายน 2558 18:05:29 น.
Counter : 968 Pageviews.

0 comments
ชื่อ :
Comment :
 *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

i_mafuang
Location :
กรุงเทพฯ  Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]
 ฝากข้อความหลังไมค์
 Rss Feed
 Smember
 ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]



ผู้หญิงธรรมดาที่ชอบเพ้อเอาถ้วย
MY VIP Friends