Valentine 2013
วันวาเลนไทน์ปีนี้ เป็นวันที่พิเศษมากมาย ตื่นขึ้นมาเห็นกำลังใจจากเพื่อนๆบล็อก ทำให้รู้สึกอบอุ่นซึ้งใจมากค่ะ
ไม่ต้องเป็นห่วงนะคะ ไปคุยกับหมอรังสีมาแล้ว หมอบอกว่าผลจากการตรวจเลือดและทำ CAT scan ครั้งหลังนี้ "You are cancer free". แค่นี้...ก็โล่งใจขึ้นเยอะแล้วค่ะ
ต่อจากนี้ก็เป็นเรื่องของการรักษาตามที่แพทย์สมัยใหม่แนะนำ...
หมอฝรั่งไม่เห็นด้วยเรื่องการควบคุมอาหาร ช่วงแรก... อ๋อเลิกกินเนื้อหมู เนื้อไก่ (เนื้อวัวไม่ค่อยกินอยู่แล้วค่ะ) ไม่กินน้ำตาล เกลือ นม เนย ไข่ ฯลฯ
ปรากฎว่ามันเป็นอะไรที่ดีเพรสมาก ก็คุยกับคุณ K ว่าแบบนี้อ๋อไม่ไหว เป็นโรคนี้ก็เครียดพอแล้ว ยังกดดันตัวเองด้วยการกลัวที่จะกินอะไรๆ ผวาไปหมด
ก็เลยหันมาผ่อนปรนตัวเอง แบบอยู่บ้านก็ไม่กิน แต่ถ้าออกนอกบ้าน...ก็กินค่ะ อยากกินอะไรก็กิน แบบว่า 'ขอสักวันน่า'
วันที่ไปพบหมอรังสีก็คุยกับเค้าเรื่องนี้... หมอบอกว่า.. "กินไปเถอะ ...ใช้ชีวิตอย่างมีความสุข จะไก่ทอด KFC จะเค้ก คุกกี้ บ้าง ...ก็กินไป อะไรที่คิดว่าไม่ค่อยดี ก็กินน้อยหน่อย"
แบบนี้ก็เข้ากับทฤษฎีไม่กดดันตัวเองของอ๋อเลยค่ะ อ๋อก็มีความสุขขึ้นเยอะ (พอรู้ว่ายังได้กิน... )
ทีนี้เรื่องการรักษา... หมอบอกว่า เนื่องจากก้อนที่ผ่าออกไปมันใหญ่ และเซลล์มะเร็ง มันอาจจะยังมีเหลือ เพราะการที่ก้อนใหญ่ ก็ไม่มีทางรู้ว่าตัดออกไปได้หมดมั๊ย สแกนอาจยังไม่เจอ ถ้ามันยังเล็กๆอยู่ ก็เลยต้องการให้รับการฉายรังสีค่ะ
การฉายรังสีจะกินเวลา 7 สัปดาห์...ทุกวัน เว้นวันเสาร์-อาทิตย์ หลังจากฉายเสร็จก็จะสแกนดูอีก แล้วต่อไปนี้ ก็จะต้องตรวจทุกสามเดือน และเอ็กเรย์ปอดทุก 1 ปี เพราะเชื้อตัวนี้ชอบไปที่ปอดค่ะ
ไดัรับหลังไมค์จากเพื่อนรักคนนึงในสังคมบล็อกแก๊งค์นี้ เพื่อนเขียนมาว่า.. '...ขอติดตามข่าวสารคุณอ๋อต่อไป พรุ่งนี้ , ปีนี้ , ปีหน้า หรือปี ไหนไหน จะตามอ่านblog คุณอ๋อต่อไป จนเราจะอ่านต่อไม่ไหวค่ะ ( กว่าที่เราจะอ่านต่อไม่ไหว ตอนนั้น ก็อีก 50 - 60 ปีข้างหน้าโน้นนนนนนนนนนน ...... สัญญานะคะ ว่าเราจะแก่ จนเขียน blog - อ่าน blog ต่อกันไปไม่ไหว สู้สู้ นะคะ...'
เป็นข้อความที่อ่านแล้วทั้งซึ้งใจ ทั้งดีใจ จนน้ำตาซึมเลยค่ะ จะพยายามเขียนไปเรื่อยๆค่ะ
แต่ช่วงสองสามเดือนข้างหน้า บล็อกคงจะขลุกขลัก จะพยายามเข้ามาคุย มาแชร์เท่าที่ทำได้นะคะ ขออภัยล่วงหน้าสำหรับความล่าช้า หรือเงียบหาย หรือความไม่สม่ำเสมอที่จะเกิดขึ้นนะคะ
พรุ่งนี้ วันที่ 22 ...อ๋อจะต้องไปทำ Filming ที่โรงพยาบาลแล้ว ไม่รู้ว่ามันคืออะไร แล้ววันจันทร์ ที่ 25 นี้ ก็จะเริ่มไปฉายแสงวันแรกแล้วค่ะ ระหว่างนี้กำลังพยายามเสริชหาข้อมูลเกี่ยวกับการเตรียมตัว และการดูแลตัวเองระหว่างฉายแสงอยู่ค่ะ เพราะหมอเค้าไม่ได้บอกอะไรมาก ถามอะไร ก็บอกว่าให้ทำตัวปกติ กินอาหารปกติ
เป็นอย่างนี้... ก็มีสิ่งดีๆเกิดขึ้นหลายอย่างนะคะ เช่น ทำให้อ๋อสามารถจำบทสวดชินบัญชรได้ในเวลาแค่สองเดือน ทั้งๆที่พี่ชายพยายามจะชักจูงให้สวดมาตลอด แต่อ๋อก็จะพูดว่า ยาวซะขนาดนี้ ชาตินี้จะจำได้ยังไง
ทำให้อ๋อกับคุณ K มีความเอื้ออาทร เห็นค่าของการมีกันและกันมากขึ้น
ทำให้อ๋อรู้ว่าอ๋อมีเพื่อนดีๆเยอะมากมาย จากการที่เคยคิดว่าตัวเองเป็นคนที่แทบไม่ค่อยมีเพื่อนเลย
ทำให้อ๋อเห็นคุณค่าของการมีชีวิตอยู่ ทำให้เห็นความสำคัญของการดูแลร่างกายของตัวเองมากขึ้น
ไม่มีประโยชน์ที่จะมานั่งซึมเศร้าคร่ำครวญ สงสารชะตาชีวิตตัวเอง ให้ร้องไห้ยังไง มันก็ไม่หาย ก็ต้องพยายามอยู่กับมันให้ได้ อยู่อย่างไม่เบียดเบียนกันน่ะค่ะ
ทีนี้มาอัพเดตเรื่องนิ้วที่มีดบาดค่ะ... แผลที่บาดน่ะมันปิดแล้ว แต่ในนิ้วมันบวมเป่ง แดงๆเหลืองๆ...ปวดมากค่ะ
คุณ K บอกว่าอย่างนี้ต้องไปให้หมอกรีดเอาหนองออก แต่อ๋อถือว่านั่นเท่ากับอ๋อโดนมีดบาดซ้ำเลยดิ...อะไรจะซวยซ้ำซ้อนขนาดนั้น!
จะไปหาหมอให้สั่งยาแก้อักเสบ...ก็ เฮ้อออ ทำไมชีวิตมันต้องยุ่งยากขนาดนั้น
ก็เลยเอายาแก้อักเสบที่เอามาจากบ้าน มันหมดอายุไปสองเดือนแล้ว แต่ก็วัดดวงค่ะ
ปรากฎว่ากินไป 4 วันก็ยังไม่ดีขึ้น
คืนวันที่สี่ เกิดปิ๊งไอเดีย คิดถึงยาตัวนี้ เลยไปเอามาอ่าน '...ใช้ในการรักษาเเผลได้อีกด้วย ไม่ว่าจะเป็น เเผลฝี เเผลเรื้อรัง เเผลไฟไหม้ เเผลพุพอง วิธีใช้ ทำความสะอาดแผล แล้วใส่วันละ 1 -2 ครั้ง...' โอ้โฮ...สูงสุดยอดคืนสู่สามัญค่ะ!!!!!
ผงวิเศษจริงๆอ่ะ
ทากลางคืน...สองคืน ดีขึ้นเห็นๆเลยค่ะ ตอนนี้ยุบลงแล้ว และไม่ค่อยปวดแล้วค่ะ
ส่วนวันวาเลนไทน์ที่ผ่านมา... คุณ K ทำงานค่ะ แต่ได้หยุดก่อนวันนั้นหนึ่งวัน (วันที่ 13)
อ๋อบอกคุณ K ว่า.. "ไม่เอาดอกไม้นะ... พาไอไปหาของแสลงกินดีกว่า"
แล้วไว้จะรีวิวบล็อกหน้านะคะ Asian Jewels Seafood Restaurant..Valentine 2013
ขอบคุณอีกครั้งสำหรับทุกๆใจที่ส่งให้อ๋อค่ะ February 21, 2013
Create Date : 22 กุมภาพันธ์ 2556 |
Last Update : 3 มีนาคม 2556 5:32:11 น. |
|
105 comments
|
Counter : 7260 Pageviews. |
|
|
จะไก่ทอด KFC จะเค้ก คุกกี้ บ้าง ...ก็กินไป
อะไรที่คิดว่าไม่ค่อยดี ก็กินน้อยหน่อย"
เห็นด้วยค่า คุณอ๋อ กินลงไปนะค่า เด๋วไม่มีแรง
**************
ไม่มีประโยชน์ที่จะมานั่งซึมเศร้าคร่ำครวญ
สงสารชะตาชีวิตตัวเอง
ให้ร้องไห้ยังไง มันก็ไม่หาย
ก็ต้องพยายามอยู่กับมันให้ได้
อยู่อย่างไม่เบียดเบียนกันน่ะค่ะ
เป็นอะไรที่พูดง่าย แต่ทำยาก คุณอ๋อ ต้องทำให้ได้นะค่า
กำลังใจมากมาย
คนข้าง ๆ ที่อยู่ด้วย ก็ต้องการกำลังใจจากคุณอ๋อ เช่นกันค่า ไม่เชื่อถามคุณเค ดูนะค่า
สู้โว็ยยยยยยยยยยยยย