BlogGang.com : : Pathorn : ซึ้งสุดๆ... วันสาดจีน.. พายุเข็มขัด... กับวิถีแห่งเด็กเลว

ซึ้งสุดๆ... วันสาดจีน.. พายุเข็มขัด... กับวิถีแห่งเด็กเลว

สาดจีน(สะกดไม่ถูกเพราะไม่เคยจำเลย)เป็นวันไหว้เจ้าอีกวัน ผมเองไม่รู้หรอกว่าไหว้อะไร เพราะไม่เคยสนใจกับเขาหรอก แม่บอกให้ไหว้ก็ไหว้

วันนี้ผมต้องตื่นแต่เช้า.. เช้ากว่าปกติมากนัก เพราะว่าผมนั้นเป็นพวกนนอนดึกสุดๆ อย่างวันนี้ก็มีแม่บังเกิดเกล้าเนี่ยแหละที่มาปลุกให้ลุกไปช่วยงานตั้งแต่เช้า

ผมเคยบอกกับแม่ว่าเวลาจะปลุกผมตอนนนอนนั้นต้องเอาให้ลุกจากเตียงให้ได้ไม่งั้น... ก็จะเอียงจนล้มงไปนอนจนได้ หรือไม่ก็ ใช้ไม้แข็ง ที่ผมเรียกว่า"พายุเข็มขัด"เอาให้ได้มีเสียง เพี๊ยะ เพี๊ยะ ก่อนประมาณว่าเป็น แส้ ที่เอาไว้เคี่ยนอย่างนั้นเลย...(จะบอกว่าผมซาดิสต์ละซิ..แต่ผมขอเล่าให้ฟังละกัน)
ผมเองต้องขอบอกว่าจริงๆแล้วก็เป็นเพราะว่าแม่เขาได้รู้เรื่องการลงโทษของเพื่อนผมคนหนึ่งที่โดดเรียนตอยอยุ่ม.ปลาย เรื่องมีอยู่ว่า...กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้วมีเด็กม.ปลายคนหนึ่งชื่อ ปั้ม แต่พื่อนๆ มักเรียกเขาว่า ไอ้เหยิน เขาเป็นคนผอมๆ ประมาณว่าปัดทีเดียวก็ปลิวกระเด็นไปติดข้างฝาแล้ว

แต่ไอ้เหยินมักจะมีเป้าหมายที่เหนือชั้นกว่าการเป็นเด็กธรรมดา นั่นคือ การเป็นเด็กเลวชนิดสุดขั้วยุทธจักร เรื่องที่ทำให้ไอ้เหยินเป็นที่รู้จักนั้นก็มีอยู่ว่า เหยินที่เข้าม.ปลายได้มุ่งหมายในวิถีของเด็กเลว แต่ก็ไม่อาจจะอยู่อย่างสบายใจเฉิบได้ในรั้วโรงเรียนอันเรียบง่ายธรรมด๊าธรรมดาได้..

จึงได้คิดวิธีแหกกฎขึ้นมาต่อสู้กับอาจารย์สุดเฮียบ(ในตอนนั้นก็อาจาย์สอนภาษาฝรั่งเศษ).. อันดับแรก คือ ต้องเริ่มจากการประกาศศักดาให้อาจารย์ได้รู้จักนั่นก็คือ "การโดดเรียน"

อาจารย์ฝรั่งเศษคนนี้นั้นได้ชื่อว่าเป็น อาจารย์ที่เข้มงวดเรื่องการโดดเรียนเป็นที่สุด ซึ่งในการเข้าเรียนครั้งแรกนักเรียนทุกคนต้องบอกเบอร์ติดต่อผู้ปกครองให้อาจารย์ได้รับรู้ไว้ เหยินก็ให้ไปแต่โดยดี...

แต่ในวันต่อมาเหยินก็เริ่มวิถีแห่งเด็กเลวตามแผนการที่วาดไว้.. โดดเรียนวิชาอาจารย์ฝรั่งเศษในคาบสุดท้ายไปเล่นเกมสบายใจเฉิบ... โดยหารู้ไม่ว่าอาจารย์ได้โทรไปบอกผู้ปกครองแล้ว

ไอ้เหยินกลับบ้านไปตามช่วงเวลาปกติ(เพราะเอาเวลาเรียนไปเล่นเกมแล้ว) ผู้ปกครองของเหยิน นั่นก็คือบิดามหาบังเกิดเกล้าของมันนี้แหละ ยืนเอามือไขว้หลังรอมันอยู่ ในตอนนั้นมีคำพูดประมาณนี้มั้ง
พ่อ: ไปเรียนวันแรกเป็นไงมั่ง
เหยิน:เรียนสนุกมากเลยครับ
พ่อ:แล้วเรียนฝรั่งเศษเป็นไงบ้าง
เหยิน:อันนี้สุดยอดเลยครับ.. สนุกที่สุดดดดด ไม่เคยคิดไม่เคยฝัว่าจะสนุกขนาดนี้

หลังจากเหยินพูดดังนั้นพ่อที่ยืนเอามือไขว้หลังก็มาอยู่ในท่าเตรียมพร้อม มือข้างหนึ่งสบัดออก พร้อมกับเสียงอย่างหนึ่งกระทบพื้นอย่างแรง เพี๊ยะ
เข็มขัดนั่นเอง...

และแล้วในวันต่อมา เหยินซึ่งภูมิใจในวิถีแห่งเด็กเลวก็มาพร้อมกับ ลายพาดกลอน ที่ขาและแล้วเหยินก็....
...
...
...
...
...
เหยินก็ยังคงมุ่นมันในวิถีของเด็กเลยเช่นเคยครับ(แล้วตูจะสาธยายทำไมฟะ)

กลับมาเข้าเรื่องกันต่อครับ หลังจากที่ผมตื่นแล้ว.. ด้วยกลัวว่าอาจจะต้องพบกับชะตากรรมเดียวกับเหยินในตอนนั้น... ผมต้องไปซื้อของ และช่วยแม่ไหว้เจ้าอยู่หลายจุด.. ในที่สุดก็เสร็จกิจเหลือเพียงแต่จุดธูปเชิญเท่านั้นครับ...

ในระหว่างที่ยกมือไหว้เจ้าอยู่นั้น ผมเองซึ่งไม่ค่อยจะเชื่อถือเรื่องอย่างนี้สักเท่าไร ก็ยังมีเผลอขอโน่นขอนี่ ตั้งหลายอย่าง อยู่ทุกทีไป (ไม่รู้ทำไมเหมือนกัน.. ผมก็ยังงงตัวเองครับ)หลังจากนั้นผมก็ลงมานอนเนื่องจากต้องตื่นแต่เช้าก็เลยยังง่วงอยู่

ผมนอนน้ำตานองหน้าด้วยความซึ้งสุดๆ ของควันธูป... คิดในใจตอนนั้นว่าตัวเองนี้ช่างเล่นได้สมบทบาท น่าจะไปเป็นพระเอกหนังที่ได้รับรางวัลออสก้าเสียจริงๆ

แล้วผมก็หลับไปในความตื้นตันของควันธูป... ตื่นมาอีกทีทุกอย่างก็หายไปแล้วไม่มีทั้งโต๊ะไหว้เจ้าหรือควันธูปใดๆ... ผมได้แต่กระโดดไปที่ตู้กับข้าวว่ามีอะไรกินเท่านั้น...

ปล.นี่ช่างเป็นเรื่องที่ซาบซึ้งทรวงในจริงๆ

จบบริบูรณ์อวสารแล้วครับ

Create Date : 19 สิงหาคม 2548

Last Update : 19 สิงหาคม 2548 21:49:58 น.

13 comments

Counter : 618 Pageviews.

อ่านแล้วงง มันบ่นอะไร !? ...

ฝรั่งเศส ไม่ใช่ ฝรั่งเศษ บอกไม่รู้จักจำ ...

โดย: lonely boy

วันที่: 20 สิงหาคม 2548 เวลา:2:55:24 น.

โหๆๆๆๆๆ เขียนผิดตรึมเลยนะคุณทิดกุ๊กไก่

จะเป็นนักเขียนไม่ใช่หรอ เขียนภาษาอะไรล่ะ
ไทย หรือ ญี่ปุ่น ??

เขียนผิดบ่อยๆกลัวจะไม่ได้งานน่ะสิ ใจเย็นๆหน่อยนะคะ
ขอให้ได้งานละกัน