เราต้องเอาคุณธรรมของพระโพธิสัตว์มาช่วยโลกให้มองโลกในแง่ดี ให้คนมีแบ่งปันคนจน ให้คนจนนั้นมีสติปัญญาลืมตาอ้าปากได้ เหมือนช่วยพวกปลาที่ตกคลั่กอยู่ในน้ำ เราก็จับไปปล่อยในบ่อใหญ่ซะ ให้เขารอดพ้นจากการเป็นเหยื่อแร้งกา ไม่ใช่เราเป็นอีแร้งอีกาเสียเอง ไปเจอปลาตกคลั่ก..กูก็กินซะเลย คนรวยทุกวันนี้มันเป็นยังงั้นนะ แต่ถ้าพระโพธิสัตว์ไปเจอปลาในที่ตกคลั่กแล้วก็เมตตาสงสารว่า..เจ้าจงมีชีวิตต่อไป เจ้าจะได้มีพืชพันธุ์ จะได้มีลูกหลาน มีชีวิตเหมือนกับเราๆ ก็เอาไปปล่อยสระใหญ่มันก็ไม่สูญพันธุ์ มันก็ไม่ทำลายกัน นี่คือช่วยอย่างพระโพธิสัตว์

โลกทุกวันนี้ที่เดือดร้อนกันมาก เพราะว่าขาดคนที่คิดอย่างพระโพธิสัตว์ ขาดคนที่จะเข้าไปช่วยกันแก้ไข จะแก้ด้วยอาวุธก็แก้ไม่ได้ จะแก้ด้วยโทสะก็แก้ไม่ได้ มันต้องแก้ด้วยคุณธรรม เขาขาดอะไร เราก็ไปช่วยเขา เพราะโลกนี่สามารถจะช่วยได้ ผู้มีอำนาจวาสนาสามารถจะช่วยได้ ไม่ต้องรบราฆ่าฟัน เพียงแต่ไปดูว่าเขาขาดอะไร แล้วเราก็เอาสิ่งนั้นไปช่วย การช่วยอย่างนี้ทุกคนจะไม่เกลียดเลย ถึงจะช่วยได้ไม่มากแต่ทุกคนก็รู้ว่านี่เป็นมิตร เป็นเหมือนญาติ พระพุทธเจ้าบอกว่า
" สัตว์โลกเป็นไปตามกรรมก็จริง แต่สัตว์นั้นเป็นญาติกัน ให้ทุกคนเป็นญาติกัน ช่วยกันได้"

พระโพธิสัตว์แม้เกิดเป็นนกเป็นกาก็ไม่เบียดเบียนใคร เป็นผู้ให้ พระโพธิสัตว์ไปอยู่ที่ไหนก็จะมองคนอื่นเป็นญาติเป็นมิตร แล้วก็คิดจะช่วยคนอื่น แม้ตัวจะตายก็ยอม พระโพธิสัตว์จะสละชีวิตตัวเองเพื่อคนอื่น ไม่หวังความสุขของตนเองเลย เป็นบุคคลที่คนธรรมดาทำไม่ได้ ต้องเป็นพระโพธิสัตว์เท่านั้น ถึงจะทำได้ ซึ่งชาวโลกก็มองว่าเหมือนคนไม่มีเหตุผล

อย่างพระเวสสันดรให้ลูกให้เมียให้ช้างให้ม้าเหมือนคนไม่มีเหตุผล แต่ปณิธานอย่างนี้จะมีอยู่แต่เพียงพระโพธิสัตว์เท่านั้น คนอื่นทำไม่ได้ มันเหนือใจมนุษย์ธรรมดา เหนือใจเทวดาด้วย เทวดายังหวงเลย ยังหวงวิมาน ยังหวงรัศมี ยังหวงอำนาจ แต่พระโพธิสัตว์เกิดมาเพื่อให้อย่างเดียว นี่คือลักษณะหนึ่งไม่มีสอง เกิดมาต้องเสียสละอย่างเดียว ยิ่งบารมีแก่กล้าเท่าไรก็ยิ่งให้มากเท่านั้น ให้จนไม่มีอะไรเหลือเลย ที่สุดก็มาเป็นพระพุทธเจ้า..

คนเราถ้าเรียนรู้ประวัติพระโพธิสัตว์แล้วนำมาปฏิบัติตามก็จะเป็นสิ่งดี อย่างเช่นผู้เสียสละนี่มันเป็นนิสัยเป็นเชื้อของพระโพธิสัตว์ ยิ่งให้มาก็เป็นพระโพธิสัตว์เต็มตัว ถ้าให้น้อยก็ถือว่าเป็นการเดินตามพระโพธิสัตว์

ดังนั้นพระโพธิสัตว์จึงเกิดมาเพื่อดับทุกข์เข็ญ ยิ่งโลกมีทุกข์เดือดร้อนเท่าไร พระโพธิสัตว์ก็ยิ่งมีโอกาสสร้างบารมีได้มาก ยิ่งได้สร้างบารมีช่วยเหลือเกื้อกูลคนจนมากเท่าไร พระโพธิสัตว์ก็ดีใจมากเท่านั้น คือพอใจที่ตัวเองได้ทำ เพราะเขาไม่กลัวความจน ไม่กลัวความเจ็บ ไม่กลัวความตาย ตายแล้วพวกนี้ก็ไปสู่สุคติอย่างเดียว เพราะจิตของเขาเป็นผู้ให้ ผู้มาเอานั้นจิตมันโลภ ตายไปก็ลงนรก ไปเป็นเปรตเป็นอสุรกายเป็นสัตว์เดรัจฉาน

ฉะนั้นพระโพธิสัตว์จึงเชื่อเรื่องบุญบาป เชื่อเรื่องกรรมเวร เรื่องสร้างความดี เกิดมาแล้วเชื่อเลย ไม่ต้องให้ใครสอน พวกเรานี่ต้องสอน พระโพธิสัตว์จะมองเห็นประโยชน์ส่วนรวมมากกว่าส่วนตัว แต่คนที่ฉลาดแบบโลกๆ นี่จะเห็นประโยชน์ส่วนตัวมากกว่าส่วนรวมที่บ้านเมืองเราเจริญได้ทุกวันนี้ เพราะมีพวกที่เสียสละ โลกที่ยังอยู่ได้ทุกวันนี้ก็เพราะยังมีผู้เสียสละ ที่บ้านเมืองพังก็เพราะมีคนคิดแต่จะเอาเปรียบคนอื่น แล้วในที่สุดกรรมก็ตามมาให้ผลอย่างหนีไม่พ้น

ก็ขอให้เอานิสัยพระโพธิสัตว์มาใช้กันให้มากขึ้น เราควรจะเรียนรู้ให้ลึกซึ้ง ที่จริงพระไตรปิฎกนี่ทุกคนควรจะอ่าน อ่านไม่จบก็ควรจะอ่าน ทุกคนที่เป็นชาวพุทธควรจะอ่านพระไตรปิฏก จะได้เรียนรู้จิตใจของพระโพธิสัตว์เข้าใจจิตใจของพระพุทธเจ้า เข้าใจคำสอนของพระองค์ ว่าตื้นลึกหนาบางอย่างไร ไม่ใช่มาเห็นรูปที่ประตูโบสถ์หรือผนังโบสถ์แล้วผ่านเลยไป เราก็จะสูญเสียประโยชน์ ที่ถูกเราควรจะค้นคว้าให้ลึกซึ้งกว่านี้ ซึ่งอาจจะทำให้เราพบธรรมเครื่องดับทุกข์ได้

คนเดี๋ยวนี้พอนึกถึงพระโพธิสัตว์ก็คิดแค่จะกราบไหว้อ้อนวอนขอความช่วยเหลือจากท่าน เมื่อประสบทุกข์ก็มักจะงอมืองอเท้า ไม่คิดเพียรพยายามที่จะช่วยเหลือตัวเอง หวังแต่จะให้ท่านบันดาลให้พ้นจากปัญหานั้น เราจึงมาทำตรงนี้ขึ้นเพื่อเตือนสติให้ระลึกถึงพระโพธิสัตว์ในแง่ที่ถูกต้อง..

ความจริงแล้วเบื้องต้นพระโพธิสัตว์ก็คือ บุคคลธรรมดาเหมือนพวกเรานี่เอง แต่ด้วยความเพียรพยายามของท่านในการสร้างสมบุญบารมีโดยไม่ย่อท้อ แม้จะลำบากยากเข็ญหรือประสบอุปสรรคมากมายเพียงใด ท่านก็ยังคงทำความดีต่อไปจนกระทั่งตรัสรู้เป็นพระพุทธเจ้า พระโพธิสัตว์จึงเป็นตัวอย่างอันดีของบุคคลผู้มีความหมั่นเพียรฝึกฝนพัฒนาตนเองจนประสบความสำเร็จโดยไม่คิดจะพึ่งพาใคร เมื่อเราระลึกถึงจริยาวัตรและความจริงจังในการสร้างสมบารมีของท่าน ก็จะทำให้เราเกิดกำลังใจในการทำความดีให้ยิ่งๆ ขึ้นไป